Vannacht droomde ik dat ik weer zwanger was. Precies 12 weken na de geboorte van Skyler had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik vertel je eerlijk; badend in het zweet werd ik wakker. Ik vond het fantastisch om zwanger te zijn en ook het moederschap is leuk, maar een tweede? Nu? No way. Ik heb altijd gezegd dat ik twee kinderen wilde maar met de komst van Skyler ben ik daar aan gaan twijfelen. Ik hou ontzettend veel van hem, krijg vlinders in mijn buik als ik naar hem kijk en zou hem voor geen goud meer kunnen missen, maar twee van die opdondertjes? Hoe ga ik dat in godsnaam doen? Ik heb respect voor mensen met een tweeling. Met een drieling. Of zelfs met meerdere kindjes. Ik heb ook respect voor mensen die überhaupt twee of meer kindjes hebben, hoeveel jaar die ook van elkaar verschillen. Als je zelf moeder bent merk je pas wat het moederschap inhoudt en dat het eigenlijk best zwaar is. Mooi, maar zwaar.
Skyler is morgen 12 weken en we beginnen eindelijk een beetje ritme te krijgen. Zijn eerste flesje is rond 5 a 6 uur en vervolgens om 8 a 9 uur weer. Meestal slaapt hij tot een uur of 11 waardoor ik de ochtend mijn handen vrij heb om snel aan het werk te gaan. Ik zet snel de computer aan, beantwoord wat mails, probeer wat artikelen te schrijven en eet, douche en kleed me aan. Zodra Skyler dan weer wakker wordt zet hij het op een krijsen. Etenstijd.
De rest van de dag hangt van Skyler af. Is hij rustig en kan hij zichzelf vermaken? Dan zit hij in de box of in de wipstoel en heb ik nog even mijn handen vrij. Meestal is dat goed voor tien minuten maar met drie van die attributen in de woonkamer (box, wipstoel, schommelstoel) ben ik toch een half uurtje verder. Vindt ‘ie het moeilijk om zichzelf te vermaken, wat negen van de tien keer het geval is? Dan heb ik mijn handen vol aan ‘m. Helemaal niet erg want ik vind het heerlijk om met hem knuffelend op de bank te zitten, maar soms wel lastig. Het huishouden! De boodschappen! Styleguide! Mommy To Be! Mijn hondje! Mails! Freelance klussen! En dan heb ik het nog niet eens over de me-time die zo nu en dan nodig is. En de aandacht die ik wilde geven aan vrienden, omdat dat één van mijn goede voornemens was. Meer aandacht en tijd voor vrienden. Sorry lieve mensen, maar dat is dus even volkomen mislukt. Tel daarbij op dat mijn vriend in de drukste periode van zijn werk zit en vaak ontzettend lange dagen maakt en je zult begrijpen dat ik om 21:00 uur compleet uitgeteld op de bank lig. Met Skyler bij me, want om 23:00 uur krijgt hij nog een laatste fles voordat ik de dag definitief kan afsluiten en hem in kan stoppen.
Laatst riep ik voor het eerst tegen mijn vriend dat ik het allemaal onderschat heb. Dat het een stuk lastiger en vermoeiender is dan dat ik dacht. En dat is echt zo. Je bent -vooral als je thuis werkt- 24 uur per dag, 7 dagen per week met je kindje bezig. Nogmaals: niet erg, maar wel best pittig. Bij alles wat je doet moet je rekening met hem houden en bij het plannen van activiteiten is er altijd een ‘maar’. Hoe gaat dat met reizen? Kom ik uit met de fles? Gaat hij zich gedragen? De verantwoordelijkheid van een mama. Van een thuiswerkende mama. Ik krijg vaak de vraag of ik er niet over na kan denken om Skyler na de crèche te brengen. Jawel, dat is zeker hier in huis ter sprake gekomen. Maar nu nog niet. Misschien over een tijdje, maar nu vind ik het geen fijn gevoel om hem al naar anderen toe te brengen. Mijn eigen keuze. Gelukkig is mijn moeder iedere week in Amsterdam om me te helpen. We doen samen het huishouden, we werken de was bij, mijn moeder strijkt de boel en de rest van de dag gaan we gezellig iets leuks doen met zijn drietjes. Heel erg fijn!
Ze zeggen weleens dat week 12 voor de ouders zwaar is. Dat ze de eerste weken op de roze wolk leven en alles op de adrenaline doen, maar dat rond week 12 de vermoeidheid om de hoek komt kijken. Misschien is dat wel een beetje zo. Maar als ik dan naar dat hummeltje zit te kijken, dat zichzelf opeens wel kan vermaken en vrolijk en babbelend in de box zit te spartelen, voel ik me haast een beetje schuldig. Ja, nu ik eenmaal moeder ben is er een hoop veranderd, moet ik behoorlijk veel aanpassen en ben ik moe vanwege de huilbuien en de nachtvoedingen. Maar krijg ik daar niet een hoop voor terug? Het kwijlende mondje wat me een kus wil geven, de pretoogjes zodra hij wakker wordt, de glimlach die hij me geeft zodra ik hem verschoon en de verliefde blik zodra ik Skyler de fles geef. En dan die praatjes die hij nu begint te krijgen en de kriebels die ik in mijn buik voel als ik naar hem kijk! Week 12 is misschien wel het meest vermoeiend, maar het is wel waar wat ze zeggen; het wordt alsmaar beter en mooier. Je kindje komt ‘tot leven’ en dan is het toch wel weer erg fijn om die thuiswerkende moeder te zijn; om de gehele ontwikkeling op de voet te volgen. Maar die tweede? Dat doen we nog maar even niet…
Jeetje wat gaat de tijd snel! En wat een mooi mannetje is het toch 🙂
Wat goed geschreven knap hoor dat je het zo goed allemaal doet! ook fijn dat je mama komt helpen :)!
Skyler wordt schattiger met de dag!! Volg vooral je eigen gevoel!!
Wat mooi geschreven! Ik vond het ook pittiger dan verwacht, maar heb stug volgehouden met uitstapjes maken en dingen ondernemen zodat Nim eraan zou wennen en zodat ik niet toe kon geven aan de vermoeidheid want ik dacht als ik dat doe kom ik echt de deur niet meer uit! Het huishouden hielp/helpt mijn moeder ook mee, boffen is dat he?!
Maar nu Skyler steeds meer gaat ontwikkelen word het echt minder en minder, nog wel zwaar maar op een andere manier ;). Succes in ieder geval, volgesmij doe je het hardstikke goed allemaal!
Wat een droppie. Superschartige foto’s zie steeds van hem voorbij komen. Het is pittig zo’n kleintje als je ook nog van alles moet. Vind het knap hoe je allemaal doet en er dan ook nog leuk uitzien en jezelf leek aankleden. Je doet het hartstikke goed!
Hmmm, sorry voor spelfouten. Reageer vanaf mijn telefoon 🙂
Wat een mooi stukje en oh ik herken mezelf er helemaal in. Het is niet dat je eventjes moeder word. Er komt veel meer bij kijken, en ja je hebt echt je handen vol. Maar het is ook zo mooi. Ik zou nu nog lekker genieten zo lang het nog lukt, er is nog tijd genoeg om hem naar een creche te brengen. Liefs
Ik herken eerlijk gezegd weinig, want ik riep na 2 dagen al dat ik weer een kindje wilde. En dat roep ik nog. Ik werk 2 dagen per week, dus ben de meeste vd tijd idd 24/7 met Olivia bezig. En gek genoeg verveelt het me geen moment! Ja soms, heel soms ben ik het even zat. Dan ga ik even tien minuten op het toilet zitten en zet haar in de box. Echt waar! Ik vond het persoonlijk toen ze klein was makkelijker dan nu, maar toch: het gaat in fases, Skyler vraagt nu veel aandacht en over 2 weekjes kan hij zichzelf weer vermaken. Echt waar! Misschien boxtraining? Klinkt stom, maar wij hebben haar echt verplicht een halfuur in de box gelegd met een stoffen rammelaar en alleen als ze hem naar de andere kant vd box gooide, gaf ik hem terug en deed de mobile aan. Maar dat halfuur maakte ze vol. Jengelend of niet. Hard wel he? Maar het werkte echt supergoed hier, want ze is nu al 15 maanden en zit nog geregeld een halfuur te spelen in de box. Pas de problem! En het heerlijke is, dat als Skyler straks fijn in de box kan spelen, jij gerust een uur me-time hebt. Wat er idd als mama er bij inschiet 😉 Enne, die 2e wacht nog maar even idd – nu al is erg vroeg 😉 Als je dat uberhaupt ooit toch weer wilt!
Awww wat een schatje! Ik heb er zelf verder nog geen ervaring mee (met 1 of 2 kids haha), maar ik vind het erg leuk om te lezen hoe je het moederschap ervaart!
Heel herkenbaar. Ik riep vroeger altijd dat ik het liefst 4 kinderen zou willen. Het leek me heerlijk. Mijn oppas gezin van vroeger heeft 3 jongens en dat liep allemaal zo goed op rolletjes.
Nu Max er is ben ik ook gaan twijfelen. Ik vind 1 kind hebben fantastisch. Ik ben zo gelukkig. Hij is gezond, lief, mooi, grappig hij is fantastisch. We hebben nu een goed ritme, kunnen het financieel goed redden en ik kan hem nu veel aandacht geven. Ik zie mezelf echt niet 3 dagen in de week werken met twee kindjes. En daarnaast vraag ik me af waar ik de engerie vandaan moet halen voor het huishouden en de boodschappen. Op dagen dat Max niet lekker in z’n vel zit ben ik zo druk met hem dat het huishouden er wel eens bij inschiet en dat we dan maar makkelijk eten. Hoe moet ik dat met twee kids doen?
Nu moet ik wel zeggen het wordt makkelijker. De eerste paar maanden ben je ook kapot van de gebroken nachten, je moet elkaar nog leren kennen en je hebt een hele boel nieuwe indrukken. Een baby kan zichzelf nog niet goed vermaken en ook niet aangeven waarom hij nou huilt na een schone luier, fles, boertje etc.
Max is nu twee jaar en zegt gewoon: mama drinken, mama buik auw, mama moe etc. We hebben al een hele lange tijd een goed ritme en zijn 100 procent aan elkaar gewend. Ik zie precies wanneer hij pijn heeft, zich aanstelt, gewoon een knuffel nodig heeft etc. Hij kan nu rustig een half uur boven spelen op z’n kamer terwijl ik het huishouden doe. Vervolgens knuffelen we even, spelen we samen en dan kan hij rustig in de kamer ook nog wel 15/20 min alleen spelen.
Maar ondanks dat we aan elkaar gewend zijn en we ontzettend gelukkig samen zijn moet ik toch nog niet aan een tweede denken. Wie weet ooit 😉
Ik denk dat veel mama’s van nu, teveel moeten of denken te moeten. Ze willen alles werken, carriere, goede moeder, goede vrouw/vriendin voor partner,huisvrouw zijn. en ook nog een druk sociaal leven er op na houden. Het lijkt erop dat veel meiden/vrouwen teveel willen. En zich teveel op leggen.
En ik vind dat er erg zwaar wordt gedacht over een 2e kind. Mijn ene oma heeft 15 kinderen opgevoed en mijn andere oma 9. Toen was de tijd wel anders, maar toch.
Ik ben in Aug. bevallen van mijn eerste kindje en dit jr Aug. komt de tweede. Ik merk dat veel mensen daar raar op reageren. Maar het is onze keus. En als je er 1 hebt, kan 2 ook wel. Zo denk ik erover.
En Shirley: leg jezelf niet teveel op, je zegt je bent erg druk en soms vermoeid, maar als ik jouw weekly diary zie, dan zie ik dat je een keer 4 erop uit gaat om te lunchen. Etc. Neem dan wat gas terug en rust afentoe uit. Als Skyler slaapt, dat jij ook even gaat liggen bijv.
Helemaal me eens, vooral dat laatste… Sure, je vrienden mogen er niet onder lijden maar werk hoort toch écht voor te gaan. Ik krijg zwaar de indruk dat dit niet het geval is.
Auteur
Nope, het werk staat inderdaad op een laag pitje. Heb ik vaak genoeg kenbaar gemaakt. Ik werk dan voor mezelf; ook ik had verlof. En heb dan ook genoten van de tijd met mijn kindje en de lieve mensen om me heen 🙂 Vanaf nu zal ik wat vaker werken en zul je meer artikelen zien, zoals dat afgelopen week al het geval was 🙂 Ik heb mezelf lekker de tijd gegund zoals andere mensen die tijd ook krijgen.
Wow ik schrik van deze reacties, een vrouw heeft recht op 16 weken verlof, Skyler is 3 weken te vroeg geboren dus ze heeft minstens recht op 15 weken, skyler is pas 12 weken dus dat shirley uberhaupt al een tijdje weer werkt is al heel wat. Als moeder heb je daarnaast ook recht op contact met vriendinnen en een eigen leven om wat voor jezelf te doen. Ik snap je probleem niet?
Zo’n kleine lijkt me een hele uitdaging, maar wel iets wat ik ooit zelf wil gaan ervaren.
Heel erg herkenbaar. Ik wilde voor dat de kleine man geboren was ook altijd graag 2 kindjes en niet heel veel leeftijdsverschil ertussen. Nu hij er is vind ik het echt prima zo met hem alleen. Hij krijgt alle aandacht en als het even niet gaat met hem kan ik er echt voor hem zijn. En buiten dat ben ik ook ontzettend moe. Ik vind het goed dat je ook lekker gaat lunchen en leuke dingen blijft doen met Skyler. Blijf dat vooral doen als je daar energie van krijgt. Kost het meer energie dan het je oplevert, dan is het een ander verhaal natuurlijk ;). En wie weet komt er ooit een 2e lieve kleine schat :).
En wat heeft hij super leuke kleertjes aan op de laatste foto!
Ik vind het zo’n schatje! En wat je zegt over twee kindjes: dat heb ik nu al, terwijl ik er zelfs nog geen een heb, haha. Ik weet (bijna) zeker dat ik het er bij 1 wil laten, als die ons al gegund is. Die drukte, dat geregel; ik zie het bij familie die er wel twee hebben en dat lijkt me zo pittig!
Jeetje, 12 weken alweer! Time flies!
Het is wat het moederschap haha. Niks heeft mij meer vreugde gegeven ookal is het vermoeiend.
Wat goed geschreven Shirley! Ik ben sinds ruim 2.5 week mama geworden van een heel lief zoontje! En ik heb ook een heel lief dochtertje van 3 (vandaag jarig:)) en ik kan je heeeeeel eerlijk bekennen dat het echt even wennen is hoor 2 frummeltjes. het is echt hartstikke druk, want ze hebben beide hun aandacht nodig! En dan heb ik het nog niet over de deur uitgaan met een peuter en een baby!
Maar hoe fantastisch is het als je de lieve grote trots zus ziet die zich nu al over haar broertje ontfermt!!
Wat ben ik trots!!!