Terwijl de ene ouder alles op alles zet om de situatie te voorkomen; heeft de ander het als goede voornemen; co-sleeping. Oftewel; het bed delen met je kindje. Wij zijn een prima voorbeeld van ouders die in eerste instantie niks van deze situatie wilden weten. Kindjes horen in een eigen bed, riepen we stellig. Maar in de eerste week verbraken we ons voornemen en dat is pas sinds een aantal weken veranderd. De situatie hier thuis met de slapeloze nachten van Skyler liet ons deze beslissing maken. Bij ons in bed was hij rustiger en voelde hij zich meer op zijn gemak. En tsjah, we kozen liever voor co-sleeping dan voor urenlang wakker zijn in de nacht. Verwar co-sleeping trouwens niet met rooming in; rooming in houdt in dat het bedje van jouw kind bij jullie op de kamer staat, terwijl co-sleeping echt samen slapen betekent en meer bij jullie in bed plaatsvindt.
Het is ieder zijn keuze en zoals met alles moet je het voor je eigen kindje zelf bepalen. Skyler had niet bij ons in bed geslapen als het goed zou gaan ’s nachts maar de situatie liet ons anders handelen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en is Skyler geleidelijk naar zijn eigen bed gegaan. Momenteel slaapt hij daar netjes van half 8 tot ongeveer 6, om vervolgens nog even een uurtje tussen ons in te kruipen. Heel soms was hij om 3 of 4 uur wakker en sliep hij vanaf dat moment bij ons in bed. We hebben hier niks gedaan om het af te bouwen; uiteindelijk ging Skyler steeds beter slapen en was zijn eigen bed een veilige en prima plek voor hem. Het is dus echt niet zo dat co-sleeping ervoor zorgt dat je kindje tot zijn 16e tussen jullie in ligt. Don’t worry.
Co-sleeping wordt hier nog weleens als raar bestempeld, terwijl het in andere delen van de wereld als normaal wordt gezien. Kindjes hebben nu eenmaal die behoefte om dicht bij hun ouders, vooral hun moeder, te zijn. Maar zoals ik al zei; iedereen moet het voor zichzelf bepalen en ook hiervoor geldt; volg je gevoel en volg je kindje. Het zal vrij snel duidelijk worden wat hij of zij wil.
Er zijn een paar verschillende manieren van co-sleeping en vandaag zet ik ze voor je op een rij.
1. Gewoon tussen jullie in. Dat was hier het geval. Skyler wil het liefst tegen me aan, in mijn armen slapen en zo hebben we dan ook heel wat nachtjes doorgebracht. Ze zeggen dat deze het minst veilig is omdat je zo over je kindje kan rollen en hem of haar kan laten stikken. Ik ben van mening dat je een stuk lichter slaapt en je je bewust bent van al je bewegingen. Zo lag ik na een paar uur nog precies hetzelfde met Skyler in mijn armen, als ik midden in de nacht wakker werd. Ik heb me geen moment zorgen gemaakt. Wel lag hij altijd hoger dan de dekens zodat hij daar niet onder kon verdwalen.
2. Een aankleedkussen tussen jullie in. Maak deze gewoon op zoals je een bedje ook op zou maken en leg hem tussen de kussens van jullie in. Zo heeft hij toch een soort eigen slaapplekje, maar nog wel bij jullie in bed.
3. Vouw je voedingskussen tot een rondje en trek daar een aankleedkussensloop overheen. Een beetje hetzelfde principe als het aankleedkussen, maar nog een stukje hoger en daardoor ook veiliger. Leg dit tussen jullie in zodat je samen slaapt, maar toch ook weer niet helemaal. Je kunt ook het voedingskussen als scheiding in bed gebruiken. Dat hebben we weleens gedaan toen Skyler bij mij lag omdat Raymond heel diep slaapt. Zo wisten we zeker dat Skyler niet opeens bij Raymond lag en hij misschien op hem zou rollen. Ik achtte de kans sowieso klein maar ja, je weet maar nooit hè?
4. Een co-sleeper is natuurlijk de meest fantastische oplossing. Voor de mensen die niet weten wat dat is; dat is een kinderbedje waarvan de zijkant verwijderd is zodat je deze tegen je eigen bed aan kunt schuiven. Zo heeft het kind zijn eigen bed en jij je eigen ruimte, maar ligt hij of zij wel bij jullie in de buurt. Ze zijn behoorlijk duur, maar er zijn kinderbedjes van Ikea waar je mee kunt knutselen om ze om te bouwen tot co-sleeper.
Co-sleeping kan een hoop voordelen hebben. Zo slapen de kindjes sneller en vinden ze het minder lastig om naar bed te gaan, de kwaliteit van het slapen is beter omdat ze minder stress ervaren en als je borstvoeding geeft is het natuurlijk helemaal ideaal en hoef je ’s nachts niet nog eens extra je bed uit. Men beweert ook dat samen slapen beter is voor de hechting tussen moeder en kind en dat het zich meer geborgen voelt, maar ik denk zelf dat dat ook wel goed zit als je kindje gewoon in een andere kamer slaapt. Die band is er (vrijwel altijd) toch wel en die geborgenheid kan op zoveel manieren overgebracht worden.
Als nadeel worden er twee dingen genoemd; het is soms wat onveilig en de intimiteit is ver te zoeken. Qua veiligheid worden dingen als roken, alcohol, flink overgewicht en drugs genoemd. Roken vergroot de kans op wiegendood, verdovende middelen zorgen voor verminderde alertheid en met flink overgewicht zijn ze natuurlijk bang dat je je eigen kindje kunt verstikken. En over de intimiteit? Ach, je wordt er een stuk creatiever van…
Vertel eens; doen jullie aan co-sleeping?
Mijn bed staat momenteel op de babykamer tegen het ledikant van mijn dochter aan. Ik zou het niet anders willen! Bij mijn zoon stond het ledikant de eerste maanden op onze slaapkamer. Hij heeft tot zo’n beetje 2,5 vaak bij ons geslapen. Mijn nachtrust is me heilig! Hij is nu trouwens 6 en de meest makkelijke slaper ooit!
Mijn docher is nu 14 maanden, heeft de eerste weken van haar leven ook bij mij geslapen… niks geen gedoe met huilen/histerie enz…En we hebben haar bedje een halfjaar naast ons bed gehad! Vond het heerllijk, en totaal geen problemen mee gehad! Zou het bij de volgende zo weer doen! 🙂
Onze dochter heeft 9 maanden in een klein ledikantje naast ons bed geslapen. Daarna moest ze wel naar haar eigen bedje toe want in dit bedje ging ze staan en de bodem kon niet naar beneden. Ik vond het heerlijk om haar naast me te hebben en de eerste maanden toen ik nog borstvoeding gaf ook hartstikke makkelijk. De overgang naar haar eigen kamer is ook prima gegaan en heeft verder ook helemaal geen problemen gegeven. Bij onze tweede ga ik het weer zo doen.
Ons kleine meisje ligt gewoon op haar eigen kamertje en dat gaat prima. Maar kan me voorstellen dat dit wel een mooie oplossing is als de kleine niet zo lekker slaapt in het eigen bedje.
Onze oudste na 3 weken in eigen bed gelegd. En jongste na 2 weken. Ze lag een week na de geboorte een paar dagen in het ziekenhuis. En daar lag ze ook alleen op een kamertje dus vanaf die tijd gewoon thuis ook alleen laten slapen. Onze zoon slaapt nog af en toe bij ons.
Als hij niet fit is of er moet iets anders zijn. Hij heeft sinds een kleine jaar ook een ander bed dus als er echt iets is. Ga ik of mijn man dan nu op het bed van onze zoon.
Onze dochter slaapt nog niet door maar huilt nooit snachts dus het is gewoon nog niet zo geweest dat ze bij ons sliep. Heel af en toe pak ik mijn geniet momentje en kruip ik samen met haar op ons bed..
Hihi, ik heb een blogje met exact die titel online gezet een wk geleden. Hier slaapt Quibn heel vaak bij ons, heerlijk!
Hier ook redelijk snel een co-sleeper aangeschaft! (Ik vond de co-sleeper van Chicco goed meevallen qua prijs en je kunt hem ook als campingbedje gebruiken)
Hij sliep daarna eigenlijk direct door en sliep heel goed zelf in.
Een maand of 2 geleden afgebouwd maar nu hij net weer flink ziek is geweest
hebben we hem weer even bij ons gepakt. (Hij was veel wakker ’s nachts).
Ik vind het een geweldige uitvinding, hoewel ik het ook begrijp dat mensen het
een minder fijne oplossing vinden omdat je je slaapkamer niet voor jezelf hebt!
Ik heb ook met ons zoontje heel wat dagen in bed geslapen ,ook in mijn armen dicht tegen mij. Maar idd ook hoger zo dat hij niet onder de deken kon komen.
Hij was 6 weken te vroeg geboren. En sliep heel onrustig in zijn bed hij lag tot 2 weken geleden ook nog in een puka.
En als ik hem niet bij mij pakte dan brulde hij de tent bij elkaar.
En zodra hij in mijn armen lag te slapen was hij muis stil. Heel gek! Maar dan is de keuze snel gemaakt je hebt zelf rust en hij ruste echt eens goed op die momenten.
Hij sliep overdag ook erg slecht. En werd daar niet vrolijker van.
nu is hij uit de puka en slaap s’nachts en ook overdag een aantal keer.
Dus als het nodig is dan neem ik hem lekker in bed.
Henriët
Ons mannetje heeft in het begin in zijn eigen wiegje bij ons op de kamer geslapen. Soms wilde hij na de nachtvoeding niet verder slapen en sliep hij lekker bovenop me. Met allerlei kussens zorgde ik er dan voor dat ik me niet in mn slaap omdraaide of hij van me af kon vallen. Zodra de nachtfles er af ging, is hij op zijn eigen kamertje gaan slapen. Na ongeveer vier maanden is hij gaan doorslapen. Heel incidenteel wordt hij wakker, maar dan is er vaak ook echt iets aan de hand. Stiekem mis ik hem nog steeds een beetje bij ons op de kamer, ook al wordt hij deze maand al één…
Wij slapen ook samen met dochter van 6 maanden. We slapen dan allemaal beter en met borstvoeding is het zo handig. We hebben een 180 x 210 bed dus alle ruimte. We hebben een tijdje co sleeper gehad maar zelfs dat was niet dichtbij genoeg voor dochter!
Aankleedkussen is minder ademenend dus hebben wij niet gedaan. Wij kregen de tip om het matrasje van de kinderwagen te gebruiken. We hebben dit alleen eerste weken gedaan daarna hoog in bed zodat dekbed nooit hoger dan haar navel komt.
Leuk artikel. Hier ook een kind in bed. Soms zelfs twee. Liever dat dan steeds het bed uit. En er zijn nu eenmaal fases dat ze het net even wat meer nodig hebben om in de buurt te blijven. Heeft even geduurd voordat ik dat toe wilde geven, maar vind het nu prima zo. Een stuk rustiger. Dat aankleedkussen is overigens niet aan te raden. Wordt hierboven ook al gezegd, dat gaat teveel broeien (gevaarlijk voor baby’s). Een matrasje uit de kinderwagen is veiliger.
Ik ben het met je eens: Kijk gewoon naar je kindje dan zie je vanzelf wat mogelijk/nodig is. Ivar heeft 12 weken in een wiegje bij ons op de kamer geslapen, en ging daarna naar het ledikantje in zijn eigen kamertje. Vooraf hadden we geen idee hoe of wat! En misschien komt er straks weer een periode (met nachtmerries bijvoorbeeld) dat hij weer soms bij ons slaapt, so be it!
Ons zoontje slaapt bij ons op de kamer omdat we maar 1 slaapkamer hebben. Maar de eerste weken viel ik vaak tijdens de nacht voeding in slaap en sliep hij ook bij ons in bed.
Nu slaapt hij 80-90% van de tijd in eigen bed. Hij is 19 maanden. Wij hebben geen zin in strijd ’s nachts zijn dol op onze nachtrust. Laten huilen is ook geen optie gezien hij een meter naast ons slaapt.
Hier sliep hij de eerste 3 maanden bij ons op de kamer, daarna ging hij naar zijn eigen kamer. Dit, omdat hij doorsliep en zo minder last had van ruis. Helaas na 3 weken sliep meneertje niet meer door en werd 3 à 4 keer wakker per nacht. Dus elke keer heen en weer lopen. Toen hij 5 maanden was ging zijn vader op uitzending voor 2 maanden, dus was er geen optie meer dat we om en om naar hem heen gaan in de nacht. Ik was moe en er was niemand die iets kon overnemen. Familie woont namelijk 1,5 uur van ons vandaan. Dus om de nachten zo stressvrij en makkelijk te laten verlopen, was bij mij in bed nemen. Er was toch een plekje vrij haha. Dit hebben we 2 maanden volgehouden. En nadat zijn vader weer thuis was, was de rust wedergekeerd en sliep hij weer makkelijker in zijn eigen bed op zijn eigen kamer. Ik denk gewoon, doe wat jou goed lijkt en je doet allemaal met liefde. Wat andere mensen denken, boeit me niet. Er zijn altijd mensen die het beter weten of iets vinden om je af te kraken. Het moederschap is al onzeker en dan is je intuïtie volgen het beste. En tja slaap met een baby is belangrijk, soms dacht ik maakt niet uit hoe, als we alle twee maar slapen.
Wat een goed en informatief artikel! Zelf ambieer ik co-sleeping helemaal niet, en mag ons kindje vanaf dag 1 in zijn/haar eigen kamertje en bedje slapen. Het is zeker wel een mooie oplossing voor de mindere nachten.
co slapen hebben wij hier nooit gedaan. Niet zo zeer om dat ik er tegen ben hoor. Maar ik deed zelf echt geen oog dicht…Wel heeft onze zoon heel lang bij ons in de kamer geslapen in zijn eigen wiegje. Erg fijn vond ik dit! Na 7 maanden was hij uit zijn wiegje gegroeid en ging hij naar zijn eigen kamertje. Die overgang ging gelukkig erg goed. Onze zoon wordt eigenlijk nooit ’s nachts wakker. Wat dat betreft hebben we echt geluk gehad!
Wat een interessant stuk!
Ik heb dus helemaal niks met co-sleeping en Maran en ik waren er dus ook snel uit dat we dat niet wilden. Ik geloof best dat het voordelen kan hebben, maar ik deed zelfs geen oog dicht toen Nim in de wieg op onze kamer sliep. Hij heeft 3x tussen ons in geslapen (1x omdat hij pasgeboren was, 1x omdat hij overprikkeld was en 1x omdat hij ziek en dus huilerig was) en verder ging hij na drie weken al in zijn ledikant op zijn eigen kamer. Dat ging vanaf het eerste moment prima en nog steeds valt hij altijd meteen in slaap als ik hem in zijn bed leg. Gelukkig hebben we er nooit moeite mee gehad.
Ik kan me trouwens helemaal voorstellen dat je hem wel in bed neemt, ondanks je voornemens, als hij anders blijft gillen. Gelukkig slaapt Skyler nu lekker in zijn eigen bedje. Lijkt me voor jullie toch ook prettiger.
Oh en die foto’s van mini-Skyler <3 om op te vreten!
Ik vind samen slapen ook helemaal niets. Alicia wilt al sinds geboorte niet op ons bed, ze vindt dat helemaal niets. Het lijkt me wel gezellig als de kinderen straks in het weekend lekker bij ons op bed komen in de ochtend, maar verder heeft ieder gewoon zijn eigen bed.
Vanaf de eerste dag thuis sliep onze zoon in zijn eigen kamertje en daar heeft hij nooit moeilijk over gedaan. Had het nodig geweest, dan had hij gerust bij ons mogen slapen maar hij is zo’n makkelijke slaper dat het nooit nodig was.
Ik dacht eerst hetzelfde als jij. Eigen bed. Maar al vrij snel bleek dat nr 1 100x beter sliep bij ons dan in haar eigen bed. Ondanks dat we een bed van 1.40m hadden kwam zij dus met grote regelmaat tussen ons in. Bij nr 2 besloten we dan ook meteen het bedje aan ons bed te schuiven… Als tussenoplossing. Nog steeds belandde ook hij regelmatig tussen ons in, maar konden we soms voorzichtig terugleggen, maar wel dichtbij ons houden. Nu zijn ze 1&3 en er zijn dagen dat we met z’n vieren in ons bed (inmiddels 1.80m) liggen en nachten dat we er gewoon met z’n tweeen liggen. Het id zoals het is en het loopt zoals het loopt. Ik doe er niet moeilijk over… ‘Laat het los, laat het gaan…’ Is dan ook mijn lijflied geworden sinds het bestaan van frozen in combinatie met mama zijn. It’s all good… Als zij blij zijn ben ik dat ook! Zolang iedereen maar slaapt… Geniet ik er maar gewoon van dat ze mij blijkbaar zo lief vinden of vertrouwd dat ze graag bij me liggen…