Beschuit met muisjes? Doopsuiker? Ook al liggen we slechts een landgrens van elkaar verwijderd; toch zijn de verschillen immens groot. Ook bij een zwangerschap en een geboorte. Daarom leek het me leuk om de verschillen even aan te tonen.
Het begint eigenlijk al tijdens de zwangerschap. Bij ons in België zijn de controles veel vaker en vaak uitgebreider. Naar mijn gynaecoloog ga je om de vier weken en vanaf het derde trimester om de twee weken. Als je bij ons overtijd bent, moet je ook nog eens iedere dag op controle komen. Lijkt me best onbegonnen werk met een peuter in huis. Gelukkig was dit voor mij niet het geval, daar ik een geplande keizersnede had (al was dat weer niet zo’n geluk maar toch). Bij de controles krijg je steeds een 4D-echo te zien en kun je je ukje die 9 maanden echt optimaal bewonderen en begluren. In Nederland hebben jullie eigenlijk altijd een verloskundige en loop je pas bij een gynaecoloog als er een medische indicatie is, als ik het goed heb begrepen. Bovendien heb je maar twee echo’s; zo rond week 12 en rond week 20. Als je mazzel hebt doet de verloskundige nog een groeiecho rond week 30, maar dat is zeker niet altijd het geval. Je kunt natuurlijk naar een pretechobureau gaan om een keer extra te gluren, maar in België wordt dat dus automatisch bij iedere controle gedaan.
Waar je in Nederland na één dag het ziekenhuis verlaat om lekker thuis te vertoeven met je pasgeboren baby, is dit in België een uiterste zeldzaamheid. Hier laten de verse mama’s zich nog in de watten leggen in het ziekenhuis. Bij een gewone geboorte verblijven we gemiddeld vijf dagen en bij een keizersnede kan dit zelfs oplopen tot zeven dagen. Het fijne hieraan is dat je vijf dagen niet hoeft te koken of het huishouden hoeft te doen. Bezoek blijft meestal ook kort en hulp is er binnen handbereik. De kamers worden dan ook zo uitgerust dat het net kleine familieappartementen worden, met een bed voor je man en een kleine keuken om iets lekkers te maken. Bij ons is sinds kort de nieuwe materniteitsafdeling geopend en is er zelfs een speelruimte voor de grotere broers en/of zusjes.
Ikzelf moet eerlijk toegeven dat ik het gepamper best aangenaam vond. Bij de geboorte van mijn eerste zoontje had ik bovendien nog zoveel vragen omtrent de borstvoeding. Want hoe goed je je ook voorbereid, je kunt je eigenlijk niet echt voorbereiden op het moment dat je écht mama wordt van zo’n klein ukje. Plotseling lig je daar met jouw eigen vlees en bloed in je armen, jouw verantwoordelijkheid. En ik moet eerlijk toegeven dat ik best onzeker was. Fijn was dan dat je met een druk op de bel even de raad kon vragen van meer gespecialiseerde mensen. Bij mijn jongste zoontje had ik die onzekerheid niet meer; ik was immers al mama en kon ik echt meer genieten. Wel is het nadeel dat de verpleegkundigen continu je deur plat lopen met vragen, en natuurlijk net tijdens dat heerlijk dutje.
In Nederland hebben jullie natuurlijk de kraamhulp, die na de bevalling zo’n week iedere dag in huis komt in ruil voor een klein eigen bijdrage. Zij doen dan ongeveer hetzelfde als wat ze in België in het ziekenhuis doen. Als je bij ons nog kraamhulp wilt, kun je dat aangeven en komen ze zodra je thuis bent. Dit is dan wel puur voor hulp in de huishouding en bijvoorbeeld om een boodschapje te doen, je oudere kinderen van school te halen of je baby in bad te doen of de fles te geven als jij even wilt rusten. In Nederland doet de kraamhulp ook een stukje verzorging en controle naar de moeder toe. Herstel checken, gewicht/temperatuur van de baby in de gaten houden en dat soort dingen. Bovendien is het geheel voor eigen rekening bij ons.
Hier in België is het bijna een gewoonte (natuurlijk zijn er uitzonderingen en doet ieder zijn ding), maar kort door de bocht gaat bijna iedereen rond de 20 weken naar een babyspeciaalzaak om zijn geboortelijst te af te geven. Heerlijk vond ik dat! Uren kiezen welke kamer, kinderwagen, handdoeken, flesjes, ent je graag zou willen voor je baby in spé. Bij de geboorte wordt de lijst dan opengelegd voor vrienden en familie. Zo krijg je eigenlijk altijd leuke cadeaus, daar je ze stiekem zelf hebt gekozen. In Nederland heb ik meer de indruk dat het essentieel babygerief door de ouders zelf al wordt gekocht. Aan de ene kant begrijpelijk omdat je natuurlijk vaak na één nacht all terug thuis bent.
Daarnaast is het een traditie om bij de geboorte voor iedere bezoeker een doopsuiker te voorzien. Ook voor de kindjes wordt er iets aparts gekozen, iets vrolijker en speelser. Waar het bij ‘jullie’ (even ervan uitgaande dat de meeste bezoekers hier Nederlands zijn) beschuit met muisjes zijn, zijn het bij ons dus suikerbonen. Bij mijn jongste zoontje Lyano heb ik de doopsuiker zelf gemaakt. Ja, echt waar en dat met mijn twee linker handen. Omdat we meteen verliefd waren op deze leuke cowboy geboortekaart, wilde ik die lijn ook wel doortrekken naar de doopsuiker. Maar nergens vond ik ook maar iets dat linkte naar cowboys. Of het was toch niet echt babyproof.
Als laatste is er in België nog zoiets als kraamgeld. Dit is een geboortepremie die wordt uitgekeerd naar aanleiding van de geboorte van een kind. Terwijl de kinderbijslag (wat we in België ook hebben) zelf een maandelijkse uitkering betreft, is het kraamgeld een éénmalige premie. Dit is een fijn extraatje om ouders te helpen bij het aanschaffen van bijvoorbeeld de kinderkamer of andere benodigdheden. Het gaat hier al snel om gemiddeld 1000 euro, dus dat is wel héél fijn meegenomen.
Ik vind het gek om te zien hoe er toch anders wordt omgegaan met de geboorte van een kindje. Maar ieder zijn eigen ding en één ding hebben we allemaal gemeen: vanaf het moment dat jouw pasgeboren ukje bij je ligt, is er die onvoorwaardelijke liefde.
Wat een leuk stuk heb je geschreven! Echt een aanvulling voor mommy to be. Ik zou zo naar België verhuizen denk ik. Ik vind het vaak een beetje stom als op een geboortekaartje staat van “ons verlanglijstje staat op lijst.nl/baby” .. Dan ben je verplicht om iets te kopen wat je misschien zelf helemaal niet leuk vind. Houden jullie in België ook kraamfeesten?
Een babyborrel wordt meer en meer gegeven, daar je dan in 1x al je bezoek hebt, zonder dat je nog weken kraamvisite hebt 🙂
Geen idee wat een kraamfeest is 🙂 In België komt je naaste familie en je beste vrienden/collega’s/… je in het ziekenhuis opzoeken met een cadeautje. Daarna komen de mensen een voor een of in kleine groepjes aan huis op bezoek.
Na een paar maanden wordt er wel bijna altijd een babyborrel gedaan waarbij je dan meestal een klein zaaltje afhuurt en alles nog een keer viert 🙂
Maar het gaat er uiteraard om wat de kersverse ouders nodig hebben toch en niet wat je leuk vindt om te geven? Heb ook wel eens iemand gekend die kreeg bijna alleen maar pakjes en knuffels.. Erg leuk om te geven maar die pakjes kon ze amper gebruiken, zoveel waren het er (en een kindje groeit er snel uit)
Vind het erg leuk om te lezen hoe het er bij onze buren aan toe gaat!
Ontzettend interessant!
Wat een grote verschillen! Leuk om te lezen.
Wat een interessant artikel, enorme verschillen tussen de landjes zeg!
Ik ben toch blij dat ik in België woon, ik wist niet dat de verschillen zo groot waren!
Wat een verschil zeg, mijn moeder woont nu een maand in België. Misschien toch maar mee gaan 😛
Leuk die verschillen. Ik woon zelf in Frankrijk en het gaat er ongeveer hetzelfde aan toe als in Belgie. Mijn vriend (hoewel Frans, maar ook zijn eerste kind) en ik keken elkaar glazig aan toen ons werd verteld dat we bijna €1000 “fokpremie” zouden krijgen in de 7e maand van mijn zwangerschap. Hoppa, gewoon omdat je een kind krijgt! Met mijn nuchtere Nederlandse “doe maar normaal” instelling vind ik het dan ook eigenlijk bijna schandalig dat mensen nog een cadeaulijst bij een babyzaak durven te deponeren.
Leuk om te lezen! Had er geen idee van dat dingen zo anders gaan in België. Heb stiekem ook wel het idee dat het bij jullie beter is geregeld dan bij ons. En een keizersnede is inderdaad geen pretje.
In België krijg je bij IVF verdoving, anders dan in Nederland (Nederlanders zijn nogal anti-verdoving ;-)).
Heel leuk om de verschillen te lezen!! 🙂
Kraamhulp (in België) is zeer verschillend, afhankelijk van de dienst/organisatie die bij jou komt.
Hier was het een vroedvrouw (van opleiding maar werkte niet meer als vroedvrouw) die me leerde knopen met de draagdoek, kleine boodschappen deed, avondeten klaar maakte, een keer stofzuigen, de baby wegen, tips voor de borstvoeding geven, de baby een badje gaf, navelverzorging, mij verzorgde (na een poliklinische bevalling), …
En ook het ziekenfonds betaalt dit deels terug.
Auteur
Het zal ook echt niet bij iedereen zo zijn als in het bovenstaande artikel. Net zoals dat bij de Nederlanders ook verschilt. Het gaat hier ook puur om de grote lijnen 🙂
Om er even op terug te komen afhankelijk van je hospitalisatieverzeketing kan je inderdaad bij thuiskomst kraamhulp ktijgen, wel beperkt op 20u. Dus niet zoals in Nederland helemaal 🙂
leuk stukje Evi! Ik ben ook Belgische 😉 Waarvan komt het pakje van Lyano op de rechtse foto met die dierenprintjes op?
Dwell studio een super schatig merk, vind je op dekleinezebra 🙂
ik woon vlak bij de grens met belgië en merk dat er hier toch wel regelmatig doopsuikers worden gegeven. Ik weet in ieder geval dat ik het bij mij kleintje ook ga doen. toch een klein aandenken voor het bezoek!
Inderdaad erg verschillend…. Het lijkt mij ook wel erg prettig om nog een paar dagen in het ziekenhuis te blijven. Hulp wanneer je ‘m nodig hebt, niet meteen bosjes mensen over de vloer die uren blijven zitten….
Leuk om te lezen, wij hadden op een forum iemand die ervandaan kwam, en dus wist ik de meeste dingen al, ik moet eerlijk zeggen dat ik het bij jullie met veel dingen in de zorg veel beter geregeld vind!
Bijzonder, wat dat betreft zou je beter in België kunnen bevallen. Als ik dit zo hoor lijkt me dat persoonlijk veel fijner ;)!