Door Raymond
Ik twijfelde al jaren over een haartransplantatie, omdat ik aan de bovenkant kaal werd. Ik las van alles online, vroeg links en rechts wat rond, maar uiteindelijk bleef ik het uitstellen. In de tussentijd probeerde ik de kaalheid met haarproducten als gel, wax en haarspray een beetje te verdoezelen, maar eerlijk? Dat werd steeds meer een gedoe. En het begon me ook echt te irriteren.
In 2024 dacht ik: ‘genoeg is genoeg.’ Ik had er genoeg van om m’n haar elke dag in model te trucen. Daarom besloot ik dat het in 2025 gewoon ging gebeuren. Geen smoesjes meer.
Ik koos voor de FUE-methode, waarbij ze in totaal 2200 grafts bij mij hebben getransplanteerd. Een graft is een klein stukje huidweefsel dat een of meer haarzakjes bevat. Het was een grote stap, maar ik ben heel blij dat ik het heb gedaan. Vooral omdat ik ervoor gekozen heb om het gewoon in Nederland te laten doen.
De FUE-methode (Follicular Unit Extraction) is een haartransplantatietechniek waarbij individuele haarzakjes (grafts) één voor één uit het donorgebied worden geoogst en vervolgens in het ontvangstgebied, zoals kale plekken of dunner wordend haar, worden getransplanteerd. Deze methode staat bekend om het feit dat het geen grote littekens achterlaat in het donorgebied, omdat de haarzakjes individueel worden verwijderd met behulp van een holle naald.
Voor mij was de keuze heel simpel: mocht er iets zijn, dan ben ik liever dichtbij. Geen gedoe met vliegen of buitenlandse communicatie. Niet dat het een heftige ingreep is, maar als er iets is, dan wil ik snel schakelen. Dat gaf me rust. Ook het intakegesprek was zó goed, dat ik er heel relaxed in ging. Nergens stress over gehad.
Ik stond om 08.00 uur op de stoep van de kliniek en was rond 17.30 uur klaar. Het is een lange zit, maar het team nam goed de tijd. Ik had drie korte pauzes om even wat te drinken of naar het toilet te gaan, plus een fijne lunchpauze tussendoor. Ik moest zelf aangeven wanneer ik pauze wilde.
Het minst fijne moment? De uren op mijn buik liggen toen ze de grafts gingen verwijderen. Na een minuut of dertig begon ik dat wel echt te voelen. Niet pijnlijk, maar gewoon… zwaar. Je moet echt stil blijven liggen. Maar goed, als je weet dat dit erbij hoort, is het goed te doen. Het is tijdelijk en je weet waar je het voor doet.
Nu ik terugkijk, ben ik echt blij dat ik de stap heb gezet. Het geeft zelfvertrouwen en rust, vooral omdat ik weet dat ik het op mijn manier en in mijn tempo heb gedaan.
Het herstel duurt nog even, maar ik ben nu al blij met het resultaat. Het is nog kort en ik bevind me in de uitvalfase (hoort erbij!), maar het feit dat een groot deel van mijn hoofd niet meer kaal is, geeft al een fijn gevoel.
Net voor de behandeling: hoofd kaal en streepjes gezet voor het gebied
Net na de behandeling. De dagen erna herstelde het goed. Achter op zijn hoofd zat het donorgebied. Daar ga ik geen foto’s van delen want dat zag er echt heel pijnlijk en open uit.
Slechts 11 dagen na de behandeling!
Drie weken na de behandeling. Het haar begint weer uit te vallen, maar dat is een natuurlijk proces:
Na een haartransplantatie vallen de getransplanteerde haren vaak eerst uit, dit heet “shock loss”. Dit is een normaal proces waarbij de haarzakjes de tijd nodig hebben om te herstellen en zich te binden in het nieuwe gebied. Het haarzakje zelf blijft intact en na enkele maanden begint nieuw haar te groeien.
Door Shirley
Ik vind het echt heel cool dat Raymond deze stap heeft durven zetten. Hij zat er al jaren mee en in de tussentijd wordt het natuurlijk steeds kaler. Hij heeft de keuze ook heel bewust voor zichzelf gemaakt; voor mij maakte het absoluut niet uit. Op de foto’s die ik steeds van ons samen deelden, zag je vaak dat ik de bovenkant van zijn hoofd eigenlijk nooit erop zette. Dat was bewust, omdat hij daar niet blij mee was. Hij vond het steeds lastiger om zijn haar te doen en om de kaalheid te verdoezelen. Het is zo ontzettend fijn om te zien hoe blij hij met deze behandeling is. Per dag zie je het steeds meer groeien en alhoewel hij nu in de uitvalfase zit -wat er trouwens gewoon bij hoort – is het resultaat verbluffend.
Zo deelde ik vaak mijn foto’s met Raymond erop
Zo ziet het er nu uit
Toen hij net thuiskwam van de behandeling, en de paar dagen daarna, zag het er extreem pijnlijk uit. De eerste drie nachten moest hij ook rechtop slapen, met versteviging in zijn nek zodat zijn hoofd niets zou raken. De wonden op zijn achterhoofd waren niet mals. Don’t worry, ik zal je de foto’s besparen. Maar we hebben elke dag foto’s gemaakt vanuit verschillende hoeken en het is bijzonder om het helings- en groeiproces te zien. Het is echt prachtig! Je zal het vanaf de zijlijn in mijn dagboeken of Instagram zeker voorbij zien komen.
