Toen Skyler 11 maanden was, ging ik samen met Raymond naar New York. Het stond al jaren op mijn lijstje en eindelijk was het zover. Ik vond het lastig om Skyler achter te laten, maar bij mijn ouders was hij in goede handen. Hij heeft daar heerlijke dagen gehad, terwijl wij rondliepen in The Big Apple. Ik heb nog steeds onwijs goede herinneringen aan deze trip. Het was zo fijn om samen even weg te zijn. De jaren daarna hebben we niet meer zulke uitstapjes gemaakt. De vakanties die we hadden, deden we met zijn drieën en daarna met zijn vieren. Raymond en ik gaan wel eens een nachtje weg en dan blijven mijn ouders bij de jongens slapen. Na onze bruiloft gingen we twee nachten van huis, toen Raymonds moeder bij ons in huis was. Super spannend vond ik dat, omdat ze eigenlijk niemand anders dan mijn ouders gewend zijn. Maar het ging hartstikke goed en de tijd vloog voorbij.
Langer
Al een tijdje hebben Raymond en ik het erover dat we nog eens wat langer met zijn tweetjes weg willen. En dan niet naar Deventer (love die stad) of ergens blijven slapen na een concert van Anouk (altijd fijn), maar écht een minivakantie samen. Ik gooide eens een balletje op bij mijn moeder, dat ik het heel spannend vond maar wel eens met Raymond op vakantie wilde. Haar reactie? ‘Dan ga je toch gewoon?’
In huis
Was het echt zo makkelijk? Moesten we het maar gewoon doen? Mijn moeder stelde voor dat ze bij ons in huis kwam, zodat de jongens lekker thuis waren. En ook gewoon naar school kunnen, omdat we niet in een vakantie wilden. Dit gesprek tussen ons vond al maanden geleden plaats, maar eindelijk heb ik de moed gevonden om het te plannen. Raymond en ik gaan op vakantie, en wel naar Lissabon!
Moeilijk
God, ik vind het wel heel moeilijk. Ik vind het niet leuk om alles uit handen te geven en niet bij mijn kinderen te zijn. Mijn moeder kent het reilen en zeilen hier in huis, dus die heeft het helemaal onder controle, misschien wel meer dan ik, haha. Daar heb ik alle vertrouwen in. Maar het is mijn gevoel, dat maar blijft vragen of het wel een goede keuze is. Toen Skyler 11 maanden was, vond ik het lastig. Nu zijn er twee jongens van 10 en 6 en vind ik het nog moeilijker. Vooral voor Maddox vind ik het lastig, terwijl hij juist degene was die het prima vond dat we in Deventer waren. Het zit ook echt gewoon tussen mijn oren. Zal het dat moedergevoel zijn? Raymond heeft het helemaal niet en heeft er vooral veel zin in. Ik ook, maar ik vind het toch ook heel spannend.
Ik weet ook dat het het eerste hobbeltje is dat ik moet nemen. Deventer vond ik ook lastig, maar eenmaal daar genoot ik onwijs. Ik hield contact met het thuisfront, checkte af en toe hoe het ging en voor de rest kon ik het loslaten en echt even genieten. Ik verwacht dat het nu niet veel anders gaat zijn. Alhoewel we nu wel langer weggaan. Zodra ik op Schiphol loop, een koffie in de ene hand heb en een leuk boek in de andere, kan de vakantie hopelijk relaxt beginnen.
Lissabon
We gaan naar Lissabon van woensdag tot en met zondag. We hadden een vlucht gevonden van 09.00 uur, maar ik wilde toch nog wel graag de jongens zelf wakker maken en naar school brengen, dus we hebben gekozen voor een vlucht van 12.30 uur. Voelt iets fijner, haha. Momguilt! Vervolgens vliegen we zondagmiddag weer terug en zijn we ’s avonds weer thuis. Als het goed is net voordat de jongens naar bed gaan. Dan kan ik ze maandag weer zelf naar school brengen, en ook weer lekker naar mijn werk. De datum? Mijn verjaardagsweekend! En dan zijn we ook een half jaar getrouwd, dus een leuk moment voor een extra huwelijksreis, haha.
Maart
Begin maart is het zover. Ik heb het helemaal om werk heen gepland en ga weg nadat we de deadline hebben gehad. Ook dat vind ik lastig loslaten, maar op deze manier mis ik niks speciaals en hoeven ze me daar maar een dag te missen. Qua school is het prima: mijn moeder brengt ze naar school en in het weekend zullen ze vast iets leuks gaan doen. Voordat ze het weten, zijn we alweer thuis.
De vlucht is geboekt; qua hotel twijfelde ik nog te veel (forever keuzestress). We gaan dus even op zoek naar iets leuks. En ondertussen speur ik naar leuke plekken om te bezoeken, restaurants om te eten en kan ik niet wachten tot we daar daadwerkelijk zijn. Leuk vooruitzicht! Leuk, maar spannend, maar leuk. Aftellen!
Tips? Kom maar door! Via Instagram: @shirleyvisser.
