Al twee dagen zit ik met een leeg Word-document voor mijn neus. Ik wil schrijven maar ik weet niet zo goed waarover. Of ik weet het eigenlijk wel, maar kan er de juiste woorden niet voor vinden zonder dat ik als zeikerd word bestempeld. Even niet iets informatiefs, maar gewoon een stuk over het moederschap en over Skyler. Feit blijft dat ik voor nu een beetje uitgeschreven ben en dat mijn hoofd niet wil meewerken. Want wat ga en kan ik nog vertellen? Ik besluit maar gewoon random te gaan typen. Dat levert altijd wel stukken op. Skyler is weer eens aan het stofzuigen en ik laat mijn vingers over het toetsenbord glijden in de hoop dat er een tekst verschijnt.
Skyler is over twee dagen alweer 15 maanden en het is een pittig mannetje. Hij wil alles uitproberen, vindt het hartstikke leuk en uitdagend als mama of papa ‘nee’ zegt en heeft een lekker eigen willetje. Vaak ga ik de uitdaging aan en heb ik engelengeduld; die andere keer zit ik op het toilet, met de deur dicht en met mijn handen voor mijn ogen tot tien tellend. De periode dat Skyler rustig op de grond kan zitten met wat speelgoed om hem heen is voorbij en heeft plaatsgemaakt voor rennen, gooien en heel eigenwijs doen. Het is verschrikkelijk leuk om je kind in al die verschillende fases te zien maar ik ga absoluut niet ontkennen dat dit pittige weken zijn. Het rustige thuiswerken is voorbij en ik typ met één oog op mijn beeldscherm en het andere oog scannend door het huis om te zien wat Skyler uitspookt. Gelukkig hebben we de stofzuiger, waar hij echt dol op is en waar hij zich best even weet te vermaken. Hij stofzuigen en ik héél snel een artikel schrijven. Om vervolgens weer achter hem aan te rennen omdat hij met afstandbedieningen loopt te zwaaien of een bord heeft gepakt uit het keukenkastje en het op een lopen zet in de hoop dat ik hem achterna kom.
Mijn geduld wordt op de proef gesteld en alhoewel ik echt wel veel geduld kan opbrengen, vooral met mijn kind, moet ik zeggen dat ik dat nu behoorlijk lastig vind. De afgelopen 15 maanden hebben er qua slapen behoorlijk ingehakt en momenteel kan ik wel zeggen dat het emmertje een beetje over begint te lopen. In het ergste geval slaap ik drie uurtjes per nacht; in het beste geval zijn dat er zeven. Maar dan word ik wel gemiddeld zo’n vier keer wakker. Het is bizar hoe goed moederoren werken in tegenstelling tot vaderoren. En dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik merk dat ik weinig energie heb, vaak opsta met hoofdpijn, moeite heb met me concentreren voor teksten en ’s avonds gewoon volledig uitgeput op de bank zit en steeds weer op de klok kijk of het al bedtijd is. Ik krijg heel vaak de opmerking dat ik overdag kan slapen en dat de blogs niet weglopen. Dat ik mazzel heb dat ik geen kantoorbaan heb en me in een luxe positie bevind. Dat slapen overdag komt er gewoon niet van. Mijn blog is mijn werk. Net zoals veel andere moeders gewoon naar kantoor gaan, moet ik zorgen voor artikelen om de boel draaiende te houden. Om voor inkomsten te zorgen. Met een kind om me heen. Gelukkig heb ik de druk wel een beetje kunnen loslaten en begin ik in te zien dat eigen baas zijn zo zijn voordelen heeft, maar alsnog voelt het niet goed als er niets online staat, vooral op Styleguide niet. Dat is immers waar ik mijn brood mee verdien. Dus overdag zoek ik de gaatjes op om voor artikelen te zorgen en de rest van de uren vul ik met Skyler, Skyler en nog eens Skyler. Vaste eettijden, spelen samen, opletten terwijl hij speelt en af en toe nog even de stofzuiger door het huis of een wasje dat opgehangen moet worden. Gelukkig heb ik een enorm lieve moeder die me op vrijdag helpt en zo toch wat dingetjes uit handen neemt.
De operatie van vorige week heeft veel hoop met zich meegebracht. Gaat dit voor wat meer rust zorgen? Gaat dit ervoor zorgen dat Skyler niét iedere maand ziek is, geen vijf oorontstekingen in drie maanden meer heeft en heel misschien ’s nachts eens wél door gaat slapen? Dat hij uiteindelijk veel vocht achter zijn trommelvliezen had zitten was enerzijds pijnlijk nieuws, maar anderzijds zorgde het ook voor een oprecht goed gevoel. ‘Zie je wel!’ denk ik maar de hele tijd. Ik ben blij dat ik heb volgehouden en de zoektocht heb doorgezet en of dat nu wel of niet de slapeloze nachten gaat verhelpen; de druk zorgt in ieder geval voor wat meer rust bij Skyler. Mijn gevoel zat goed dat er al die tijden ‘iets’ was, ook al kon ik er mijn vinger niet op leggen en wuifde iedereen dat maar van tafel. Momenteel heeft hij nog flink veel last van zijn oren, een loopoor, regelmatig nog wat koorts en is hij enorm hangerig en huilerig. Het liefst ligt hij dicht tegen me aan of slaapt hij in mijn armen. Hopelijk is dit slechts een kwestie van tijd voordat alles is opgelost. Of heb ik dan teveel hoop?
Waar een kind is, zijn twee ouders. Zo is dat hier ook, ook al denken mensen van niet omdat Raymond niet zo vaak voorbij komt. Echter heb ik een vriend in de logistieke branch en dat vergt veel werkuurtjes. Dagen van 8 tot 7 zijn eerder regel dan uitzondering en dat zorgt ervoor dat toch wel veel op mijn schouders terecht komt. Ik ben overdag aan het werk, neem de zorg van Skyler op me, probeer de boel hier aan kant te hebben en te houden, zorg voor een prakkie op tafel en probeer dan ook nog eens de goede vriendin uit te hangen. Ik roep weleens als Skyler in bed ligt; is het je kind niet dat aandacht vraagt, dan is het je vent wel. En momenteel voelt dat ook een beetje zo. Het is best lastig om alle ballen hoog te moeten houden. ’s Nachts wil ik het ook vaak overnemen omdat ik weet dat Raymond het overdag zo druk heeft. Gelukkig zijn de tijden van hem al iets beter en is hij steeds vaker op tijd thuis, maar alsnog is het nog steeds zoeken naar een fijne balans. Ja, ook na 15 maanden. Zijn vaderoren zijn gelukkig wel al iets meer getraind de afgelopen tijd. Ik word weleens wakker van gehuil van Skyler ’s nachts terwijl Raymond al naast zijn bed staat. Dat is fijn en ook al is dat maar een enkele keer en beland Skyler alsnog bij ons in bed omdat hij compleet overstuur is; een keertje minder in de nacht opstaan doet al wonderen. Of dat ik lekker vroeg naar bed ga en Raymond de avonden met Skyler doet als hij onrustig is.
Ik merk dat dit een beetje een klaagblog wordt. En heb ik recht om te klagen ten opzichte van andere moeders? Er zijn moeders met doodzieke kindjes die de boel draaiende houden, alleenstaande moeders die de volledige zorg op zich nemen, moeders die zich een slag in de rondte moeten werken voor brood op de plank en daardoor niet de hele week bij hun kindje kunnen zijn, mensen die niet eens ouders kunnen worden en een moord doen voor een situatie als de mijne. I get it. Ik snap het allemaal. Maar soms moet je je ei kwijt en jezelf niet beter of mooier voordoen dan de werkelijkheid is. Feit is dat de gebroken nachten me opbreken en dat me dat geen beter mens maakt. Dat ik een beetje inkak, als persoon en als blogger. Ik had het maar al te graag anders gezien. Lekker ’s nachts slapen en uitgerust wakker worden, vervolgens bloggend en spelend met Skyler door de dag, ’s avonds als gezinnetje aan tafel met veel gezelligheid en dan ’s avonds genoeg energie om leuk en gezellig met je vent te doen als je kind op bed ligt. En niet ’s nachts huilend naast het bed van je kindje omdat je het niet meer weet, futloos achter de computer kruipen en jezelf door de dag heen slepen en vooral niet zo weinig geduld met je kindje terwijl hij of zij veel meer verdient. Laten we hopen dat Skyler door de ingreep beter door de nachten gaat komen. Dat zal ook voor een leukere moeder, partner en vriendin zorgen. Tot die tijd draaien mijn duimen. Heel hard. En moeten jullie het soms doen met een blogje minder of een iets minder positief verhaal. Excuus.
Naast dit alles zijn er natuurlijk fantastische momenten samen die veel zwaarder wegen. Ik vind het stiekem heerlijk als ik wakker word en naast me twee mannen zie slapen, ondanks een vreselijke nacht. In het weekend lekker uitslapen en knuffelen op bed met zijn drietjes. Of als Raymond Skyler lekker in bad doet en ik die twee veel pret hoor hebben. De ochtendjes die ik tot nu toe had bij Ballorig, de zondagen languit op de bank, knuffelend en een serie kijken. Lieve vrienden die sms’en dat ze aan me denken en me laten weten dat ze het snappen dat ik er even iets minder ben. De hele verhalen die Skyler steeds meer begint te krijgen, de momenten dat ik hem kan ophalen bij het kinderdagverblijf en dat we bij thuiskomst papa al vroeg in de kamer zien staan. Of dat opa en oma op vrijdag zeggen dat ze Skyler een weekend meenemen zodat wij kunnen bijslapen en een avondje uit eten kunnen samen. De prachtige vakanties die we samen hadden afgelopen jaar en de tripjes die er hoogstwaarschijnlijk nog aan zitten te komen. De leuke ochtenden in pyjama, het moment dat ik Skyler aankleed en zijn haartjes mooi doe om vervolgens in tranen uit te barsten omdat ‘ie zo goed gelukt is. Geloof mij, die momenten zijn er allemaal en die zorgen ervoor dat ik de afgelopen maanden heelhuids ben doorgekomen. Maar de doorslaapnachten? Die zullen alles nog nét even ietsje mooier maken.
Oh lieve Shirley, dit is zoó herkenbaar! Ik vind je ueberhaupt geen zeikerd maar juist goed dat je je frustraties er even uitgooit. Het is ook niet niks om een kleine, drukke vent thuis te hebben en er de hele dag voor te zorgen. Ik zeg vaak dat mijn werk mij juist rust geeft, ik vind een dag met Max waak zwaarder dan een dag op kantoor.. Zoals je weet slaapt Max ook niet altijd even goed en wat je zegt over Papa- vs Mamaoren klinkt heel herkenbaar, ook het gevoel de ballen omhoog te moeten houden en nachts ook nog te doen omdat je je vent niet nog meer wilt belasten. Echter ben ik nu weer zwanger en laat Pieter, mijn man, nu toch af en toe een nachtje doen. Hij is idd ook druk maar anders kan ik hem/ Max/ mezelf ook niet meer opvangen en trek het niet meer. Ik slaap dan weliswaar niet goed door omdat ik elk kikje hoor en mezelf in moet houden om niet alsnog op te staan (want stiekem doe ik het natuurlijk veel beter, rustiger, anders dan P)maar ik merk dat dit een goede beslissing is. Ook doen wij sinds kort om en om uitslapen in het weekend, dus een dag Pieter, een dag ik, en een keer per maand krijg ik een middagje me-time. En niet als Max in de opvang is, maar hij lekker met papa op pad en ik lekker naar de kapper, lunch met vriendinnen of wat dan ook. Dit zijn allemaal maar hele kleine tips en waarschijnlijk doe je veel al of pak je het anders aan of … maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het echt ok is af en toe te klagen. Wij zijn ook maar mensen, wel super-mama’s maar ook maar mensen die soms gewoon heel moe zijn 😉
Wat ben jij stoer, dat je dit allemaal neerzet. Dat siert je zo die eerlijkheid dat het ook weleens heel zwaar is. En denk ook dat bepaalde mensen niet id gaten hebben dat Raymond lange dagen maakt. Van April tot November doe ik hier 6 dagen in de week alles alleen! Van smorgens 6 tot s’avonds 21.00 uur of soms later. Mensen snappen niet dat je dan weinig doet op Zondag of dat ze je weinig als gezin zien. Maar thats life! Daar kan een ander niet over oordelen zoals in jou geval best weleens gebeurt. Geniet lekker van je mooie mannetje…koester de fijne momenten en baal als het tegenzit. Het leven is niet alleen maar genieten. Dikke knuffel!
Heel begrijpelijk hoor en ik vind je absoluut geen zeikerd. Hier gelukkig een goede slaper maar als we heel af en toe eens een slechte nacht hebben omdat dochterlief ziek is dan ben ik ook gebroken. Laat staan hoe jij je moet voelen na al die maanden… Ik hoop dat de operatie wat verlichting brengt en jullie nachten langer en rustiger worden. Lief van je ouders dat ze Skyler af en toe opvangen zodat jullie een beetje bij kunnen tanken.
Mijn dochter is 9 maanden en ik ben ook erg energieloos, kost heel veel energie zo’n kleintje, gelukkig krijg je er ook veel liefde voor terug maar toch…
Misschien is het een idee als jij en Raymond lekker een weekend ertussenuit gaan, even tijd voor jullie 2 en bijslapen. Ik zou dat ook graag willen maar mijn vriend vind het moeilijk om onze dochter bij iemand te laten slapen.
En inderdaad wat ben jij stoer dat je dit toe durft te geven! Iedereen denkt het maar niemand zegt het hardop en ik vind je echt een super leuke mama (voor zover ik dat kan beoordelen via je blogs ;-))
Hopelijk gaat het nu beter met Skyler en zorgt hij dat jullie wat meer uren slaap mee kunnen pakken!
Auteur
In maart staan er twee weekendjes Antwerpen op de planning dus dat komt helemaal goed 🙂 Dankjewel!
Wat schrojf je dat toch weer mooi! Iedereen heeft het recht om af en toe te klagen en in jouw situatie snap ik dat al helemaal. Slaap is zoiets waardevols en een gebrek eraan kan rare dingen doen met lichaam en geest! Ik hoop van harte dat het tij zich keert en er wat rust in huis komt. Keep your head up, je doet het super!
Zo herkenbaar! Nou, ik vind het ontzettend knap hoe je alles draaiende houdt. Ik kijk er altijd met veel bewondering naar: een pittig kind en ook nog twee blogs dagelijks bijhouden. Ik heb zelf twee kleintjes (de oudste heeft flinke gezondheidsproblemen gehad en de jongste was een huilbaby, bijna het gehele 1e jaar). En het is zo lastig om te zeggen, maar die kids zijn mij soms ook echt teveel. Echte tips heb ik niet voor je, behalve dat je (hoe moeilijk ook) echt jezelf in de gaten moet houden. Voor je het weet zit je thuis met een burnout en dan ben je nog veel verder van huis.
Wat mooi geschreven en ik begrijp helemaal dat het soms zo dubbel is. Ik hoop dat er zeker qua tijd wat betere tijden voor je aankomen en dat je eigenwijze mannetje baat heeft bij de operatie. Je doet het geweldig!
Het gaat weer voorbij. Het gaat weer voorbij. Dit is zoo herkenbaar. En dan mijn manneke niet veel ziek. Maar veel aandacht vraagt hij wel. Ik heb uiteindelijk voor elkaar gekregen dat ik een stilte retraite kon doen. En mijn man bij de kindjes was. Hierna was ik echt een ander mens en andere moeder. Misschien: Ga lekker veel naar buiten wanneer het kan. Als je manneke veel heeft kunnen rennen en buitenlucht heeft opgesnoven. Slaapt hij wellicht ook weer ietsje pietsje beter… Maar verder: Het gaat weer voorbij…
Succes, en Liefs,
Eva
Wat een nare periode voor je en ik denk dat het voor veel moeders herkenbaar is. Hier in ieder geval wel, al donderden bij mij de ballen al eerder uit de lucht. Je hebt er nu niks aan maar het komt weer goed! Sterkte
Ik mag best als mama klagen, maar heb het idee dat je dingen aan het uitleggen ben naar mensen die commentaar op je leveren. Helemaal nergens voor nodig. Het lijkt me ook heel vermoeiend als je zo weinig rust s,nachts krijgt. Al had ik er alles voor over om het te hebben wat jij hebt. Wat je al schrijft dat sommige het misschien wel zwaarder hebben of er alles aan wil doen om mama te zijn. Eerlijk gezegd liet je me daardoor huilen. Want die drukte die je omschrijft met je kindje mis ik zo vreselijk omdat mijn kleintje er niet meer is.
Maar ik weet zeker dat er een moment komt dat je meer rust gaat krijgen, dan ook weer meer kan genieten van alles.
Heerlijk dat je even klaagt. Te weinig slaap is killing. Alles wordt er minder leuk door, dan maakt het echt niet uit of je thuiswerkt of naar een ‘baas’ moet hoor. Feit is dat presteren gewoon een stuk lastiger wordt. Ik voel met je mee, ik ken jou dan wel niet, maar de situatie maar al te goed. En, ik kan nog een voorbeeld aan je nemen ahum. Ik laat het ernstig schieten op gebied van kleding en sporten. Dus, wees een beetje trots op jezelf. Dan maar een artikeltje minder. Dank je voor het delen van deze frustratie!
Klagen als moeder mag altijd! En in een luxe positie zitten omdat je thuis kan werken met je kind en dus overdag zou kunnen slapen? Wat een flauwekul. Iedere moeder weet dat het niet zo werkt! Ik hoop dat je snel meer energie krijgt! En pas goed op jezelf: durf om hulp t vragen als je het niet trekt. Sterkte!
Wat fijn om dit te lezen! En ook de reacties van andere moeders. Je hoeft echt geen sorry te zeggen voor je geklaag. Ik vind het juist super dat je zo eerlijk bent. Het leven van een moeder gaat nou eenmaal niet altijd over rozen. Door social media lijkt dit vaak wel het geval en ik zie op fb en instagram alleen maar moeders voorbij komen die er fantastisch uitzien, werken, sporten en een spik en span huis hebben. Daarnaast zien hun kinderen er ook nog super mooi en fashionable uit. Ik denk dan altijd dat het wel aan mij zal liggen dat ik niet alle ballen hoog kan houden en daar baalde ik best wel van. Maar sinds kort is er een knop om gegaan en denk ik f*** it, als ik een hele dag in mijn pyjama wil doorbrengen dan doe ik dat gewoon! Ik werk 3 dagen in de week en de andere dagen zorg ik voor mijn dochter van 14 maanden die net als Skyler enorm actief is. Af en toe een dagje niks doen is echt niet erg! Wij blijven je toch wel volgen, ook al staat er eens een dag geen nieuwe blog. Dus doe en schrijf lekker waar je je goed bij voelt en voel je absoluut niet schuldig!
shirley je bent echt fantastisch. Heb al meerdere malen gereageerd dat ik het een WOOOOONDER vind hoe jij uberhaupt je dagen doorkomt met zo lang zo weinig slaap en 2 super blogs EN ook nog sporten. Geef jezelf even pauze, je vaste volgers blijven echt wel op je blogs komen!!
Ik schrik van deze blog en zeker de reacties.. Het moederschap is het beste wat er is en het is soms zwaar, maar wanneer je een gezond kind krijgt mag je je in je handjes knijpen. Na een doodgeboren kindje en een prematuur geboren kindje, krijg ik echt de kriebels van zulke uitspraken na een zorgeloze zwangerschap en met nu een super gezond, perfect kindje. Natuurlijk baal ik er ook wel eens van als ik s nachts naast mijn bed sta, maar dan denk ik: :Wat ben ik dankbaar voor mijn levende kind! Ik hoop dat je wat positiever gaat kijken, want ik krijg echt tranen in mijn ogen van dit stuk. Ik had met alle liefde jouw slapeloze nachten gehad, jouw “pittige” mannetje, de drukke dagen, als dat betekend had dat ik mijn zoon niet had hoeven wegbrengen
Auteur
Ten eerste wil ik zeggen dat ik het vreselijk vind wat je hebt door moeten maken. Dat gun je niemand. Maar omdat iemand anders iets ergers heeft meegemaakt, betekent dat mensen die het minder slecht hebben niet mogen klagen? Het is de werkelijkheid en ik geef eerlijk toe dat ik het momenteel enorm zwaar vind en dat het niet slapen erbij inhakt. Dit is geen wedstrijdje wie in de ergste situatie zit, want dan heb ik absoluut geen recht van spreken. Maar het loopt nu eenmaal niet allemaal van een leien dakje en ik vind dat ik dat ook naar buiten mag brengen, behalve alleen maar koek en ei verhalen en over hoe fantastisch en mooi alles is. Dat IS het ook, maar soms is het ook verdomd lastig.
Uiteraard deelde ik mijn verhaal niet als vergelijking van hoe erg iedereen het heeft, meer om het perspectief te brengen. Ik begrijp dat het niet allemaal even leuk is, maar er worden de laatste tijd wel veel negatieve kanten belicht. Overigens niet alleen op jouw blog, maar dat zal wel een trend zijn waar persoonlijk niet bij kan. Succes met je zoontje, ik hoop dat het snel beter gaat!
Heel flauw dit, je snapt zelf ook wel dat wat jij hebt meegemaakt erger is dan de gebroken nachten die wij hebben. Maar dat hoef je niet als argument op alles te gebruiken.
Moeders van een gezond kindje kunnen het ook weleens zwaar hebben en mogen daar ook eens lekker over klagen.
Ondanks dat ik in ‘hetzelfde’ schuitje zit v.w.b. overleden kindje, miskramen en prematuur baby denk ik er niet hetzelfde over. Natuurlijk relativeren wij anders of makkelijker… Liever die slapeloze nachten dan een kindje wegbrengen, maar… Even tussen jou en mij; denk je dat Shirley ook maar enigszins zou twijfelen tussen pauper nachten óf Skyler begraven? Nee… Natuurlijk niet. Daarbij zouden wij dan ook niet verdrietig mogen zijn, want moeders in Afrika moeten soms wel 5 kinderen ‘begraven’, als ze al geld hebben voor een begrafenis of als ze überhaupt al de kans krijgen om afscheid te nemen van hun overleden kind(eren). Nog niet te spreken over onder welke omstandigheden ze zijn bevallen. Iedereen heeft recht om te zeuren of even heel erg boos/verdrietig te zijn. Hoe groot of klein het probleem ook is. Gevoel, of dit nu negatief of positief is, is niet te vergelijken.
Je kan en hoeft ook helemaal niet die perfecte moeder, chefkok, blogger en vriendin te zijn! Dat anderen jouw geklaag bagatelliseren omdat zij **insert-willekeurig-erg-iets** hebben meegemaakt zegt meer over die mensen dan over jou. Je mag klagen. Ineens 24/7 de zorg voor iemand die compleet afhankelijk is van jou IS nu eenmaal heel zwaar. Ook al is je kind perfect gezond! En slapen is zo zo zo belangrijk. En dat merk je pas als je het niet hebt. Makkelijk praten voor mensen die elke dag acht uur volmaken. Je hoeft je niet te bewijzen, probeer dat los te laten. Van je vloer hoef je niet te eten en die ramen hoeven ook niet elke week gezeemd. Koken kan ook in grote porties zodat je voor twee dagen hebt. En er zijn ook best wel gezonde dingen te vinden in de supermarkten tegenwoordig. Een dagje extra naar het kinderdagverblijf is ook helemaal niet erg. Of een schoonmaakster. Je moeder komt je superlief elke week helpen, kan je dan ook lekker weg? Wanneer heb jij iets voor jezelf gedaan? Een massage, of een dagje sauna, of iets wat voor jou ontspannend werkt? Dus zonder partner of kind? Dat is ook heel belangrijk! Ik krijg zo de indruk van jouw schrijfsels dat je het allemaal perfect wil doen maar geloof me, je doet het al ZO goed! Laat het los! Ik wou dat ik zoveel ballen hoog kon houden als ik jou elke dag zie doen 🙂
Amen!
Mijn ervaring is dat hoe ouder je kindje, hoe makkelijker het wordt! Ik kijk best op tegen de babytijd.. Ondanks dat ik er dus al 4,5 jaar een kindje bij wilde. Het kan gewoon heel zwaar zijn. Ik zou er het liefst meteen een peuter uit persen 😉
Iedereen is anders en iedereen ervaart dingen anders.. ik zat er op een gegeven moment flink doorheen met werk en kind en huishouden. Daarom ben ik gestopt met werken. En echt ik zou niets anders willen.. terwijl andere moeders juist tot rust komen op hun werk.
Fijn om dit te lezen. Tenminste, niet dat het leuk is dat je een beetje op bent natuurlijk, maar persoonlijke updates vind ik altijd fijn om te lezen.
En tuurlijk mag je klagen! Natuurlijk ben je dolgelukkig met Skyler en je hele gezinnetje, maar het is niet altijd even makkelijk allemaal en daar mag je best open over zijn. Ik hoop ook zo dat de operatie iets (veel!) oplost!
Fijn dat je ouders jullie zo veel uit handen nemen (je moeder die elke vrjdag komt, de weekeinden dat je ouders Skyler meenemen…). Zou Skyler niet een dagje extra naar de opvang kunnen? Of willen/kunnen jullie dat liever niet?
Auteur
Willen? Weet ik eigenlijk niet. Kunnen? Een kinderdagverblijf kost behoorlijk veel geld 😉
Gewoon alleen even een hele dikke knuffel voor jou!!!
Joh, ik vind je zó geen zeikerd!! Gelukkig reageren de andere moeders hier ook zo en zie je dat er zat zijn die het volledig herkennen!! Mijn jongste zoontje is nu bijna 14 maanden en ik vind dit ook een pittige leeftijd. En dan heb ik eentje die nu gelukkig wel doorslaapt over het algemeen, maar het is een leeftijd waarop ze veel aandacht vragen en nog compleet afhankelijk van je zijn. Met het slaapgebrek bij jullie erbij begrijp ik je volkomen! Je bent écht de hele dag met ze in de weer, rustig in de box spelen zit er voor de meesten niet meer in. Als je dan ook nog eens de hele dag bij ze bent, is het best zwaar. En dat mag je zeggen. Want niemand (hoop ik) zal eraan twijfelen of je nog wel van je kind houdt als je dit zegt!!
Ik blog niet fulltime, maar werk wel vanuit huis. Nu met twee kids merkte ik dat thuis werken steeds lastiger werd en ik heb die tijd echt wel nodig. Wij hebben er daarom nu voor gekozen om ze één dag in de week (de oudste alleen de middag, want die gaat nog naar de psz ’s ochtends) naar een gastouder te laten gaan. Dit moet financieel kunnen natuurlijk, maar ik ben zó blij met deze keuze!! Het is nog maar sinds 3 weken, maar het bevalt me nu al super goed. Zonder kinderen om me heen die me afleiden doe ik veel meer. Misschien heb je het allang gedaan, maar zo niet; toch eens alle opties op een rijtje zetten (kinderdagverblijf, gastouder, oppas) en kijken of het financieel mogelijk is. Als je dat wil tenminste!!
Zo niet, bedenk dan dat deze periode écht overgaat en blijf hopen dat je in ieder geval snel iedere nacht kan doorslapen! Dan kijk je waarschijnlijk ook snel weer een stuk rooskleuriger tegen de situatie aan. Slaapgebrek sloopt je… Oh ja, en ik herhaal wat de andere moeders al zeiden: je doet het al hartstikke goed!!
Auteur
Skyler gaat op maandag en dinsdag naar het kinderdagverblijf 🙂
Poeh, ik zou het ook niet trekken. Ik kan me niet voorstellen dat ik overdag zou kunnen functioneren met zo weinig slaap. Maar is het geen idee om eens hulp te zoeken wat betreft het slaapprobleem? En ook omdat Skyler overdag een beetje “te” vrij/speels is? Keukenkastjes openmaken en borden pakken klinkt me als iets gevaarlijks en als iets wat “gewoon” afgeleerd kan worden… Hij moet wel gaan begrijpen dat regels gelden en dat hij die als enige níet bepaalt he… Krijg vaak de indruk dat je denkt dat je alles zelf uit moet vinden, maar er zijn mensen die geleerd hebben voor slaap- en gedragsproblemen bij kindjes. Dit staat helemaal los van het medische stuk. Je bent niet de eerste ouder die helemaal moedeloos is… Misschien kun je wat met tips van een professional? Succes!
Auteur
Ja, de dreumestijd is pittig maar valt inderdaad ook af te leren hoor! Skyler is een hoop aan het ontdekken en daar hoort dit allemaal bij. Volhouden, regels, nee roepen, het hoort er allemaal bij. Ik twijfel er niet aan dat dat wel goed komt. Kwestie van volhouden en geduld hebben. Alleen dat geduld is momenteel wat lastig. Qua slapen hou ik het in de gaten. Het schijnt een paar weken te duren na zo’n operatie tot je verschil gaat zien, hoorde ik van een ander, dus ik probeer nog even vol te houden. Maar ik denk ook dat hij gewend is nu om veel wakker te zijn en dat dat ook weer af te leren is. Zo niet, dan kijk ik zeker eens naar iemand die me op professioneel gebied kan helpen met deze situatie 🙂
Misschien moet je juist niet wachten tot het zover is, maar juist nu, nu je het nog niet helemaal zat bent. Ik weet niet of “volhouden’ het beste is. Nouja, het is maar een tip. En nouja, dat van die oortjes, het is niet mijn theorie. Buisjes zitten erin, er zit nu een gat in, net zoals het spontaan perforeerde, de druk is er af, er loopt namelijk troep uit. Als de druk het probleem was, dan zou je dat toch alleen merken? Zo niet, dan is de druk ook niet het probleem (geweest). Ik probeer alleen maar logisch te beredeneren. 🙂
Auteur
Volgens de KNO-arts die ik maandag sprak kan het zijn dat hij nog best wat last heeft, ook omdat ‘ie nog snotverkouden is en nog steeds naar zijn oren grijpt. Bij de een loopt er troep uit en bij het andere oor niet. Ik wacht het sowieso even af tot 12 maart, dan heb ik de controle-afspraak 🙂 Maar ik ga het zeker even in mijn achterhoofd houden!
Ik ben normaal gesproken een lurker maar voelde nu toch de behoefte om te reageren.. Wat een ontzettend goed en eerlijk artikel! Ik word af en toe een beetje moe van het mooi-weer-spelen op sommige mamablogs. Ik vind dat een goede blog zich onderscheid van de rest door de goede kanten maar ook de slechte kanten van een onderwerp te belichten of het nou gaat om producten of ervaringen met het moederschap zelf. Elke moeder kampt met tegenslagen en door op blogs alleen maar rozengeur en maneschijn te lezen ga je aan jezelf twijfelen. Chapeau dat jij op een eerlijke manier kan en wilt bloggen! Keep up the good work!
Je moet niet zo zeuren, het is al belachelijk dat je je kind 2 dagen wegbrengt om te gaan shoppen. Begin maar nooit aan een 2e want dat kun jij absoluut niet aan
Auteur
Normaal zou ik dit soort comments altijd snel verwijderen maar omdat ik dit soort shit steeds vaker naar mijn hoofd geslingerd krijg, mag iedereen het nu ook weleens zien. Wat een lef heb jij 🙂 Hoop dat je je nu een stuk beter voelt. Het is altijd zo makkelijk oordelen vanaf een computer. Of ik shop of werk, of Skyler 2 dagen naar het kinderdagverblijf gaat of 5. Wie ben jij om daarover te beginnen? Ik ben eerlijk hier op de site en zolang het mijn gevoelens zijn die ik beschrijf in plaats van de jouwe, of zolang het mijn kind is die naar de opvang gaat in plaats van de jouwe, heb je totaal geen recht van spreken 🙂
Lieve Shirley, trek je dit asjeblieft niet aan. Wat waarschijnlijk zeer moeilijk is, want ik word zelf een beetje boos van deze reactie. Ik volg je blog(s) al jaren maar heb nog nooit gereageerd. Ik heb ongelofelijk veel respect voor wat je doet, hoe je de dingen aanpakt en vooral over hoe eerlijk je bent. Het is net die eerlijkheid die me zo’n fan maakt van je blogs. Wat deze dame hier reageert is zelfs je energie niet waard. Je bent supergoed bezig en heel wat mensen hebben heel veel respect voor je, bovendien draait jouw leven om jouw gezinnetje en jullie keuzes en aanpak. En ik vind dat je dat super doet ! Negeren die handel dus 🙂 Liefs, Karen
Jeetje Farah, wat moet het naar voor je zijn dat jij geen inlevingsvermogen hebt. En wat vervelend voor je dat je niks beters te doen hebt dan een onzinnige comment achter te laten. Ik wens je heel veel persoonlijke groei toe, misschien kun je wat leren van Shirley!
Shirley, respect voor jouw eerlijkheid in dit stuk en in al je artikelen over het moederschap. Ik vind dat deze eerlijkheid en oprechtheid jou siert als mens!
Ach Farah.. Hopelijk voel je je nu wat beter. Jij bent zo te horen vast perfect dus ik denk dat alle lezers graag jouw tips horen *sarcasmemodus uit*.
Jij hebt vast nog geen kinderen Farah. Ik kan namelijk niet bedenken dat als je zelf een kind hebt of meerdere dat je dit soort reacties kan plaatsen. Ik hoop voor je dat het je ooit gegund is om een kind te krijgen en als je kind dan een jaar is of 2 jaar dat je dan nog eens je reactie terug gaat lezen! Wat wil je nu bereiken? Shirley een rotgevoel proberen te geven terwijl je geen flauw idee hebt waar je over praat! Ik denk niet dat jij al een jaar lang minimaal 4 keer wakker wordt en vervolgens een eigen bedrijf runt.
@shirley, meis trek je niks aan van dit soort figuren. Die hebben nog niks meegemaakt in het leven of hebben gewoon maar 1 hersencel. Blijf doen wat je doet en dan komt het uiteindelijk echt wel goed!
Wow jij durft! En inderdaad, jij hebt zeker geen kinderen? En shoppen?? Bloggen is haar werk en daar hoort shoppen bij maar het is niet zo dat ze haar kind ‘dumpt’ om te gaan shoppen!!!
Shirley: trek je hier vooral niks van aan! Schrik best wel van deze opmerking, las dat je vaker van deze opmerkingen krijgt maar ik had het nog niet eerder gelezen! Wat kunnen mensen toch gemeen zijn!
Een tweede kindje gaat juist veel en veel makkelijker dan het eerste. Althans, vind ik.
Heel herkenbaar en alleen maar goed dat je dit deelt. Ik typ op mijn telefoon met 1 procent batterij dus een korte reactie.
Maar meis jullie hebben zoveel meegemaakt en zo weinig slaap gehad het is meer dan logisch dat het nu even zwaar is. En ik wil je niet bang maken maar de peuterpuberteit is nog veel zwaarder. Dan heb je 0 tijd meer voor thuis. Ik denk dat je met jou bedrijf aan huis eens zal moeten kijken naar een gastouder. Een stuk goedkoper, en dan heb je en tijd om te werken en je kleine man nog om je heen. En vergeet vooral niet genoeg rust te pakken en ook tijd te maken voor jezelf. Want naast mama ben je ook nog een jonge vrouw.
Het is een fase, het is een fase 😉
Wat heb ik er respect voor dat je dit toch ‘zomaar’ even op het wereldwijde web plaatst! En ik weet zeker dat je al in je handjes knijpt dat je zo’n gezond kind hebt, maar dat wil niet zeggen dat die slapeloze nachten je opbreken. Ik hoop echt dat Skyler snel geen last meer heeft van zijn oren en dat ook hetgeen is waardoor hij niet doorslaapt en jullie ook snel weer goed kunnen doorslapen. Ook hoop ik het voor Skyler, want ik weet hoe pijnlijk een oorontsteking kan zijn. Heel veel sterkte!
Ah Shir, jij hoeft je echt niet schuldig te voelen om te ‘ klagen’ hoor. Het is juist goed om er over te schrijven, denk ik. Je hoort om je heen altijd dat het bij mensen zo geweldig gaat en dat zij echt op een roze/blauwe wolk zitten, maar in de praktijk is dat echt wel anders hoor. Ik voelde me de eerste weken echt schuldig, omdat ik helemaal niet op een roze wolk zat. Sterker nog, ik vond het helemaal niet leuk. Hormonen, huilbaby etc. zorgden daarvoor en het gaat nu erg goed. Voor jou is het ook nog eens anders dan voor andere moeders. Ik ga straks 3 dagen aan het werk, buiten de deur. Ik ben dan echt weg van huis, het huishouden. Jij bevindt je natuurlijk, als je aan het werk bent, thuis. Eigenlijk is het bijna niet te doen joh, om te werken met een kind om je heen. Ik zit nog in mijn verlof en het huis is nog steeds niet altijd netjes. Het is zo makkelijk praten he? Dat je de boel de boel gewoon moet laten, schijt moet hebben aan anderen, en afentoe gewoon ff lekker tijd voor jezelf moet nemen. De beste stuurlui staan aan wal. Ik heb bewondering voor je hoe je het allemaal doet en hoe open en eerlijk je hierover bent, want je bent echt de enige niet die er soms gewoon even doorheen zit. Dikke knuffel!
Weet je, ik kan alleen maar denken dat ik het knap van je vindt dat je het hier zo eerlijk durft op te schrijven. Iedereen zit er wel eens doorheen met dan in je achterhoofd dat je eigenlijk niks te klagen hebt omdat je kindje gezond is en er verder geen nare dingen zijn. Maar toch… er iets niets zo belangrijk als slaap!
natuurlijk mag je klagen…het is ook niet niks, dat moederschap…we zitten er volgens mij allemaal wel eens doorheen. Ineens moet je super mama zijn en alles regelen en doen…soms even me-time is dan erg wenselijk.
Af en toe een momentje voor jezelf of een date met je lief zorgt er voor dat je weer even kunt opladen…heerlijk!
ik snap je hoor… Niet opgeven, het komt uiteindelijk allemaal goed 😉
Nee hoor Shirley, je mag als mama best klagen. Het hoort erbij en is realiteit. Als je alles alleen maar positief vertelt is het ook niet eerlijk, toch? Ik kan je alleen maar heel erg veel sterkte wensen. Voor ons ziet jouw leven en Skyler er uit als leuk, maar ik kan mij voorstellen dat het ook heel erg zwaar is.
Andere mensen kunnen nog een voorbeeld nemen aan jouw eerlijkheid. Heeft niks met klagen te maken maar alles met benoemen dat het moederschap nou eenmaal niet altijd vol is met rainbows and unicorns. Je doet het hartstikke goed, zeker gezien het feit dat je al zo lang doorgaat met weinig slaap. Ik doe het je iig niet na!
Hoi,
Een reactie van een normaal gesproken “stille” meelezer. Ik wil je een hart onder de riem steken. Moeder van 2.5 jarige meid, die gehele 1ste levensjaar niet doorgeslapen heeft, ruim 2 uur snachts wakker was (lees huilen en overstuur) elke nacht. Ik trok het niet, eerst snelle, daardoor lichamelijk zware bevalling gehad, en bijna vanaf dag 1 een huilbaby. Tja, hoezo postnatale depressie? Ik begrijp precies je moeheid/lusteloosheid en schaam je er niet voor! (btw, hier ook alles geprobeerd mbt slapen) inbakeren+strakke 3 R-en hielpen hier enigszins om ritme overdag erin te krijgen. Alleen de nachten bleven drama.
Nu het positieve, rond haar 1ste verjaardag, wij verhuisden, ze begon met lopen/praten zo’n beetje in 1 keer de slapeloze nachten over, geen idee van hoe en wat, maar totaal ander kind. Het is nu de grootste slaapkop ever! Miss sinds ze kon lopen/praten haar meer innerlijke rust gaf? ook glutenvrij gaan voeden (nu niet meer) Tja, 100% zeker weten doen we niet, hoop alleen dat ik je iets van vertrouwen kan bieden en hoop. Ik ben nu echt dolgelukkig, niks geen depressie meer en geniet weer van het moederschap. Nummer 2 is zelfs op komst en ben echt niet bang voor herhaling. Ik zie ook tegen geen enkele fase meer op, wordt alleen maar leuker! Slaaptekort wordt zwaar onderschat, mocht je dit niet zelf meegemaakt hebben, lastig te begrijpen wat dit precies met je doet. + niet in staat zijn je kind te troosten…. Wbt sommige reacties hierboven….hoe erg ook, leed is niet met leed te vergelijken.
Sterkte!
Hoi Shirley,
Ik lees vanaf het eerste moment je blog. Fantastisch!! Ik heb zelf zoontje Noud (11maanden) dus kon al 3 maanden vooruit zien wat jij mee maakte. En wat een herkenbare verhalen! Zelf ging noud doorslapen, met 9 maanden, toen ik een weekend van huis was en manlief niet zo goed wakker wordt van een huilend kind. Wat was ik daarvoor vaak gesloopt! Dus echt, je mag af en toe klagen want het is zwaar. Je hoeft niet altijd te nuanceren, dat is zo Nederlands. Wat je doormaakt is ook zwaar en leuke momenten helpen daar vaak bij, maar soms is het gewoon zwaar. Kinderen hebben is ook niet altijd leuk en dat is ook niet erg.
Verder, dan schrijf je twee weken niet, ik blijf wel terug komen hoor. Heerlijk, die nuchtere verhalen en niet alleen maar fantastisch en geweldig, maar realistisch. Ook die kleren. Na een kleren blog wil ik gelijk scheurend naar de winkel om ook geprinte broekjes te kopen (knul van mij ook blonde haartjes). Maar vooral om de leuke verhalen van belevenissen met jou en skyler, ook al zijn ze niet zo zinderend, ze zijn heel herkenbaar.
Succes met die raddraaier en ook heeel veel plezier met achter hem aan rennen :).
Liefs Anna
Ps ook succes met je van 1 neg reactie niks aan te trekken! Dan moeten ze je blog maar niet lezen en hun mening op een eigen blog gaan spuien.
Lieve Shirley,
Ik vind (oprecht) dat je het super doet met beide blogs, en vind zelfs als 20-jarige zonder kindjes dat deze blog zo interessant en leuk is om te lezen! Ik vind jouw leven totaal niet saai of eentonig, en wat mij betreft ben je nooit uitgeschreven over Skyler, ook al schrijf je – bij wijze van spreken – iedere dag dat ‘ie mandarijntjes aan het eten is. Ook al komt het sporadisch voor dat er een keer geen artikel online komt, dan nóg zal ik ongeveer 30x per dag de pagina refreshen, haha. Ik vind het gewoon super dat je al jouw gevoelens met ons durft te delen, daar heb ik respect voor. Daarnaast ben je gewoon een eerlijk topwijf (als ik dat mag zeggen).
Ik hoop dat er snel vooruitgang merkbaar wordt met de nachten van Skyler, zodat jij ook langzaam aan een nieuw slaap-ritme kan wennen!
Liefs
Je bent een topper! We doen allemaal ons best om de ballen hoog te houden en dat is nu eenmaal niet altijd even gemakkelijk! Vind het heerlijk hoe open je bent en je brengt me meteen op een goed idee.. Om ook maar even van me af te schrijven en lekker even te klagen!! 🙂
Hi Shirley, wat ontzettend dapper dat je hier je verhaal zo neerzet! Ik heb dan zelf geen kinderen, maar ik snap maar al te goed dat die slapeloze nachten vreselijk zijn en nu de emmer overloopt….. Sterkte!!
Ik ben benieuwd of je al geprobeerd hebt om Skyler’s bed op een andere plek in zijn kamer te zetten? Ik weet namelijk van mezelf dat ik als kind tot mijn 2e niet doorsliep, toen hebben mijn ouders mijn kamer veranderd en kwam mijn bed op een andere plek waardoor ik opeens als een roos sliep! Waarschijnlijk waren het aardstralen oid…
Wellicht een idee en het proberen waard!
Kim
Ik lees dit bericht nu pas en het enige wat ik te zeggen heb is: wat vind ik het knap van je dat je na bijna 1,5 jaar ernstig slaaptekort überhaupt iedere dag nog iets anders aantrekt dan je pyjama en dat het je lukt om beide blogs draaiende te houden. Nim heeft ooit een periode van 3 weken slecht geslapen en toen werd ik al gek. Mensen die geen last hebben van dat slaapgebrek, kunnen zich daar écht geen voorstelling bij maken!
Doe rustig aan, probeer te accepteren dat je moe bent en dat mag zijn en doe wat je kunt, maar overvraag jezelf niet. Je bent ook maar een mens en na 1,5 jaar amper slaap, zou iedereen z’n petje voor je af moeten nemen!
Herkenbaar wat je schrijft! Mijn jongste sliep pas met 18 maanden door. Het was een pittige tijd, we hebben allebei een baan van 4 dagen (ik ook nog eens 100 km verderop) maar het gaat ooit voorbij. Het wordt makkelijker. Je vindt meer balans In elke nieuwe fase.
Wat ook enorm scheelt is dat we nu thuis kunnen werken, maar niet als de kinderen er zijn! Dat levert alleen frustratie op voor zowel onze kinderen als onszelf. Dus als ik je een tip mag geven: werk als hij slaapt!
Enne het is prima om ook tijd voor jezelf te nemen hoor, een dagje naar de opvang zodat jij kan relaxen is niks mis mee. Laat de anti opvang maffia lekker voor was het is.