Terwijl het in het begin nog best meeviel, krijg ik nu wekelijks, soms zelfs dagelijks, de vraag hoe het zit met de privacy van Skyler. Sommige mensen vinden het erg leuk om veel dingen te kunnen volgen en Skyler zo te zien opgroeien en anderen vinden het bizar en zelfs belachelijk dat ik zoveel van ons kind online zet. Laat ik voorop stellen dat privacy een gevoelig onderwerp is dat bij iedereen anders ligt. Er zal dus nooit een beslissing zijn die voor iedereen goed voelt. Er zijn moeders die werkelijk niks online plaatsen en wekelijks bestookt worden met vragen of ze niet eens een fotootje willen delen terwijl ik weer vaak te horen krijg dat ik eens moet stoppen met de Skyler overload. Het is een keuze die ieder ouder voor zichzelf en voor hun eigen kind moet maken. Ik respecteer de keuze van ouders die het niet doen en ik respecteer de keuze van ouders die het wel doen. Ik hoop dus ook dat respect een beetje terug te krijgen. Omdat ik hier zo ontzettend veel vragen over krijg ga ik mijn best doen om er antwoord op te geven. Ik vind het lastig om het onder woorden te brengen maar ik ga het proberen.
Het begin
Toen ik hoorde dat ik zwanger was wilde ik dat van de daken schreeuwen. De eerste drie maanden waren heel erg onzeker maar daarna kon het genieten beginnen. Ik wilde het tegen iedereen zeggen en kon niet wachten tot mijn buik ging groeien. Anderzijds was het allemaal erg nieuw en onwennig. Dagelijks was ik online op zoek naar alles wat te maken had met de zwangerschap en baby’s. Informatie per week van het groeiende kindje in mijn buik, maar ook gewoon alles omtrent opvoeding, kinderen, de uitzet, leuke spullen, etc. Op dat moment had ik alleen Styleguide en omdat ik niet wilde dat daar een zwangerschap overkill zou ontstaan vanwege bezoekers die daar niet op zitten te wachten, besloot ik Mommytobe op te richten. Een site over zwanger zijn en het toekomstige moederschap. Een schot in de roos, zo bleek. Ik bouwde een geweldig publiek op en merkte dat ik het ontzettend leuk vond om me te verdiepen in de babywereld. Ik kreeg er een hobby bij. Toen Skyler geboren werd was daar mijn bevallingsverhaal, de volgende dag al. Ik lag in het ziekenhuisbed, het bezoek was allemaal naar huis en Skyler lag in de couveuse lekker te slapen. Schrijven is mijn hobby en tevens ontspanning en dus begon ik te typen. Ik vond het fantastisch om over mijn ervaring te schrijven en zo anderen te informeren hoe het allemaal kan gaan en hoe ik het beleefde. In mijn hoofd had ik geen plannen en omdat ik dacht dat het toch geen succes zou gaan worden, zou mijn bevallingsverhaal het laatste artikel worden op Mommytobe. Maar opeens ben je moeder van een geweldig kind en wil je schrijven en delen. Althans, dat had ik. En daar was het volgende artikel. De rest hoef ik jullie niet meer te vertellen.
De laatste paar maanden heb ik veel gedeeld. Mijn onzekerheid en nieuwe wereld als moeder zijnde maar ook de slapeloze nachten van Skyler, zijn ontwikkeling, mijlpalen en belevenissen. Erg veel informatie, maar in mijn ogen ook informatie die gedeeld kán worden. Mensen denken dat ik alles deel maar dat is absoluut niet waar. Er zijn grenzen en er zijn veel dingen in Skylers ontwikkeling die niet naar buiten gebracht worden. Die privé zijn. Hetzelfde geldt voor foto’s. Ik ben zo trots als een pauw en vind het fantastisch als ik zijn koppie weer eens mooi heb gefotografeerd en dit beeld kan laten zien, maar er zijn absoluut grenzen. Foto’s die in een mapje thuis staan en absoluut niet voor internet bedoeld zijn. Deel ik veel? Ja. Deel ik alles? Nee, bij lange na niet. De kraan staat niet open, zoals veel mensen wel denken. Net zoals dat er veel mensen uit mijn omgeving niet online komen; zo verschijnt ook lang niet alles online over ons kind. Ik ben de regisseur van mijn eigen blog en weet precies waar ik bepaalde dingen moet knippen en filteren. Mijn vriend en ik hebben daar keuzes in gemaakt. Misschien ben ik vaak een beetje te enthousiast. Dan scroll ik door mijn Instagram en moet ik mezelf ook even tot halt roepen. Maar anderzijds word ik er blij van. Het zijn mooie foto’s. Nette foto’s. Foto’s die gedeeld en gezien mogen worden. Een keuze die wij hebben gemaakt. Voor Skyler. Hij kan daar zelf geen goedkeuring over geven en dat is dan ook de vraag die ik vaak gesteld krijg. Wat vindt Skyler daar later van? Wat als hij het verschrikkelijk vindt wat wij gedaan hebben?
Keuzes
De kinderen die nu geboren worden groeien op met internet en als ze iets groter zijn zullen ze niet beter weten of het internet is er. Alles zal online gebeuren. Wij vinden het daarom niet erg om dingen te delen, mits het voor hem niet verschrikkelijk gaat worden. Geen naaktfoto’s, geen foto’s dat hij onder de poep zit. Gewoon de normale, dagelijkse dingen. We delen de momenten dat hij lachend op de foto staat, plezier heeft met opa en oma, lekker aan het eten is, speelt met zijn stofzuiger, een leuke outfit aan heeft of gewoon op pad is met ons. Wat Skyler daar later van vindt kan ik nu niet zeggen. Wij zijn zijn ouders en hebben op dit moment een keuze voor hem gemaakt. Wij denken dat het wel goed komt, vooral vanwege de juiste keuze in foto’s die we maken en vanwege het feit dat internet iets heel vanzelfsprekends gaat zijn. En we beseffen ons ook dat we hier fout kunnen denken en dat hij het er niet mee eens gaat zijn. Dan zullen we heel veel moeten uitleggen. Als ouder zijnde moet je in de baby- en kinderjaren veel keuzes maken voor je kindje. Mijn ouders hebben dat met mij moeten doen, met mijn broertje moeten doen en Raymonds ouders hebben dat hetzelfde moeten doen. Nu weet ik dat ze de keuzes met hun hart hebben gemaakt en het beste met me voor hebben gehad. Zij maakten keuzes die op dat moment goed voor hun voelden. En zo hebben wij dat ook gedaan. Het blijft een lastig iets om goed te verwoorden.
En hoe nu verder?
Momenteel kan ik wel iets zeggen over de toekomstplannen. In de loop der tijd gaat het steeds een beetje minder worden qua artikelen over Skyler zelf. Dan hou ik meer privé en gaat het steeds meer over het moederschap zelf. Leuke foto’s, nog steeds met duidelijke grenzen, zullen dan nog wel verschijnen maar informatie een stuk minder. Waarom dan wel en nu niet? Omdat ik slapeloze nachten, poepluiers, ziektes, tandjes en gewoon het baby- en dreumesgedeelte een stuk minder privé vind dan eerdaags hoe het op school gaat, met vriendjes en vriendinnetjes en zijn algemene ontwikkeling. Misschien klinkt dat heel raar dat ik dat zo zie, maar ik heb het in ieder geval zo duidelijk voor ogen. Het algemenere en de baby-kwestie gaat eraf en Skyler zal zich steeds meer ontwikkelen tot een persoonlijkheid. Met zijn issues, met zijn ervaringen, met zijn persoonlijke eigenschappen. Iets wat in mijn ogen veel meer privé is dan een verhaal over een dramanacht of dat ik weer eens de hele dag vieze luiers aan het verschonen ben vanwege doorkomende tanden. Terwijl de een daar dus de grens trekt, hebben wij deze ietsje opgeschoven. Voor mij voelt bloggen over het moederschap niet compleet zonder Skyler, wat artikelen over hem en de foto’s. Voor anderen voelt het beter om geen foto’s te tonen. Ik moet wel zeggen dat ik deze keuze ook heb gemaakt vanwege veel shit online. Men denkt tegenwoordig het recht te hebben om je overal op te bekritiseren, overal op te pakken, te discusseren over ons kind, dat we het niet goed aanpakken. Het moet leuk blijven en op het moment dat ze Skyler gaan pakken, is mijn grens bereikt. Ik was daarin een beetje naief. Denk vaak dat mensen het leuk vinden om dingen te lezen en zo niet, gewoon heel simpel op het kruisje drukken. Dat mensen vertrouwen dat je als ouder zijnde het beste met je kind voor hebt en daarom bepaalde keuzes maakt. Niet wetende dat anderen de behoefte voelen om dat even de grond in te drukken. Niet dat ik nu wil dat iedereen me gaat zeggen dat ik het goed doe, dat ‘mommy altijd the best knows’ en dat haters er altijd zullen zijn, maar gewoon om nog even mijn grens te benadrukken.
Het blijft een lastige en persoonlijke kwestie en alhoewel ik het enorm moeilijk vind om het onder woorden te brengen wat ik precies bedoel, hoop ik toch een beetje uitleg te hebben gegeven. Voelt het als verantwoorden? Ja, beetje wel. Het verantwoorden van mijn keuzes, onze keuzes, voor ons kind blijft een dingetje. Net zoals het feit dat ik soms weleens naar mijn hoofd geslingerd krijg dat ik geld verdien over de rug van mijn eigen kind. Dat is bizar. Want wie zegt waar dat geld naartoe gaat? Niemand die beseft dat Skyler een spaarrekening heeft, dat het kinderdagverblijf betaald wordt en dat hij er continu fantastisch bij loopt. Zoals ik al eerder zei: men denkt dat de kraan volledig open staat, maar niets is minder waar. Er is zoveel dat men niet weet. En zolang die verhouding goed blijft en jullie nog geen 50% over mijn kindje weten en te zien krijgen, denk ik dat Skyler onze keuze wel zou kunnen accepteren.
Trots. Thats all im saying. X
Goed verwoord Shirley! In vind het wel logisch klinken dat je naar mate Skyler ouder wordt, je denkt minder te gaan delen. Volgens mij ben je er heel bewust mee bezig, en dat lijkt mij het belangrijkste!
Goed artikel meid! Iedereen heeft zo zijn eigen keuzes toch? En ik vind het helemaal waar wat jij zegt over Internet in de toekomst, ze zijn dan niet anders meer gewend waarschijnlijk!
Heel mooi geschreven Shirley! Je volgt je hart, hebt er bewust over na gedacht en doet wat voor jullie kindje goed voelt, dat is wat telt!
Heel mooi geschreven! Lijkt mij best vervelend om jezelf te moeten verantwoorden en dat je dan snel de opmerking krijgt dat je daar zelf om vraagt omdat je blogt…
Ik geniet in ieder geval echt van alle foto’s en informatie over Skyler en helemaal omdat mijn dochtertje bijna 9 maanden is vind ik het interessant om te lezen ‘wat me te wachten staat’ 😉
En weet je, het is jullie zoon, jullie leven! Snap dat het lastig is om alle opmerkingen langs je heen te laten gaan want zoals je al zegt als het om je kindje gaat dan raakt het je gewoon! You go girl!
Mooi verwoord Shir, het is iets waar je heel bewust mee bezig bent en waar je moederhart achter staat. Ik denk dat je met je verhalen en foto’s al veel mensen hebt geholpen en daar mag je heel trots op zijn.
Amen! Hier denken wij ook dat de kindjes iver tien jaar lachen om het feit dat wij nu zo nadenkwn over fotos online, omdat het dan zo normaal is.
Mooi geschreven Shirley, en ik snap heel goed dat je hier nu voor kiest. Ik heb veel dingen gelezen en heb echt respect dat je nog steeds dingen aan het plaatsen was. Ik doe het zelf ook, maar ben er nu even over na gaan denken.
Belachelijk dat je je moet verantwoorden.
Ik heb mijn zoontje gisteren opgegeven bij de Prenatal voor een fotoshoot. Mij lijkt het enorm leuk hem in de folder en op hun site te zien. Maar hij denkt daar later misschien wel heel anders over. Maar mijn vriend en ik vinden dat dit prima kan. Dat is dan toch onze keuze.
Ga zo door en trek je niks aan van de moedermafia.
Goed verwoord meid, na je twijfels op Twitter!
Hmm de helft valt weg. Wat er nog bij stond: hopeloos dat je hier een artikel over moet plaatsen! Maar ik hoop dat het voor veel mensen die vragen hebben duidelijkheid schept. X!
Er zijn heel veel mensen die met plezier je blog lezen (zoals ik) en ook graag alle leuke foto’s bekijken. Ik doe voor mijn zoontje altijd weer een hoop nieuwe ideeën op. Vooral Skylers kleding is erg leuk! Er zullen altijd verschillende meningen zijn maar het gaat er inderdaad om dat je elkaars mening respecteert.
Jammer dat je je kostbare tijd moet gebruiken om zo’n artikel te schrijven.
Fijn artikel. Ik vind dat jij Skyler echt niet overdreven etaleert of ‘misbruikt’ voor artikelen. Met dit stuk maak je in ieder geval ook nog eens duidelijk dat je er goed over na hebt gedacht. Over kinderen van nu en internet: mijn kleuterdochter vraagt regelmatig ‘kun je dit even op internet zetten’. Dan gaat het negen van de tien keer om een uitstalling van speelgoed of een verkleedpartij, maar het is voor haar doodnormaal blijkbaar (terwijl ik zelf dus niet eens blog of instagram). Uiteraard begrijpt ze de impact niet, daarvoor ben je er als ouder, maar ik denk inderdaad dat de kleintjes van nu, later gemakkelijker ‘privacy’ om zullen gaan dan wij nu.
Wat goed dat je dit nu zo deelt. Bizar hoe mensen denken te mogen oordelen over een ander. Je deelt misschien veel, maar lang niet alles. Ik lees je in ieder geval graag, vanwege de herkenbare stukjes.
Ik heb een dochtertje van 11 mnd, en vind het leuk om de ontwikkeling van jouw zoontje te volgen en te vergelijken, en de herkenning van die koppies, die lachjes, die oplichtende oogjes die ik ook bij jouw zoontje zie op de fotos. Je laat veel mensen ook meegenieten van je zoontje.
Hier een lurker, maar ik wou even zeggen dat ik vind dat je het heel liefdevol doet en heel respectvol naar Skyler. Wat mij betreft bedankt dat we van Skyler mee mogen genieten!!
Zo goed dat je dit deelt. Je weet hoe ik erover denk 🙂 ben heel benieuwd of degene die altijd kritiek leveren nu ook op een respectvolle manier hun mening erop gaan geven. Tot nu toe zie ik alleen maar hele lieve reacties.
Wat een mooi stuk! Vooral de zin” Ik ben de regisseur van mijn eigen blog en weet precies waar ik bepaalde dingen moet knippen en filteren” greep me even.
Zoals ik al eerder had gezegd, ook ik heb geen moeite om over onze jongens te bloggen. Omdat ze nu éénmaal in het internet tijdperk opgroeien en ze niets anders gewoon zijn.Ook al zijn ze iets ouder, toch schrijf ik stukjes over hun, maar laat hun wel in hun waarde, en deel ook alleen maar de stukken die ik wil delen. En voor mezelf als ouder kan verantwoorden. Staat heel hun leven online, begod niet!
En dat idee heb ik bij Skyler ook niet. Ik vind het geweldig om je persoonlijke stukjes te lezen. En ik ben zeker dat je er een fijne grens in trekt.
Zoals ik net op Twitter al had gezegd…mooi geschreven! Jammer dat je eigen zo moet “verantwoorden” x
Jammer dat je je moet verantwoorden, dit is jullie keuze.
Ik vind het erg leuk om naar skyler te kunnen kijken.
Precies! Dat is duidelijke taal. Het zijn gewoon leuke foto’s van Skyler ook.
Mooi geschreven! Je denkt er duidelijk goed over na!
Zolang je er bewust over nadenkt wat je wel en niet plaatst ben je goed bezig denk ik. En ja, de grens ligt daarin voor iedereen anders. Maar laten we elkaar daarin gewoon respecteren, net als in zoveel dingen in het leven. Ik lees in ieder geval met veel plezier met je mee 🙂
Goed geschreven! Heldere uitleg. Jullie hebben heel bewuste keuzes gemaakt hierin. 🙂
Een onzin eigenlijk dat je/we dit soort dingen moeten gaan verantwoorden eigenlijk. Wat je zelf zegt, het lijkt nooit goed want iemand die haar kindje er niet op zet krijgt continu de vraag waarom niet en jij/wij juist weer waarom zoveel..
Ik kan alleen maar zeggen: groot gelijk. Zolang het voor jou goed voelt, dan is dat de beste keuze die je kan maken. Ik heb het idee dat veel mensen zijn vergeten wat het woordje respect betekend. En als ze het niet met je eens zijn, dan beginnen ze toch lekker een eigen blog waar ze kunnen laten en doen wat ze zelf willen. Zullen ze vast de meest perfectste blog ooit hebben (uhum). Ik lees jouw blog met veel plezier en heb er veel van geleers wat betreft het moederschap (en dat doe ik nog steeds!)
Goed geschreven… Het is een lastig iets, dit onderwerp! Zelf twijfel ik soms nog steeds (en dat al 2,5 jaar), alhoewel het gevoel van ‘herinneringen maken voor later’ meestal overheerst… Dan heb ik het vooral over mijn Instagram. Dit zie ik wel als een soort online fotoboek en dat er mensen mee willen kijken, heel leuk! Is er een moment dat het niet meer leuk is, dan wordt het gewoon privé. Het moet niet iets worden waar je afhankelijk van wordt door de aandacht/reacties en waar je dagelijks veel tijd aan besteed (ipv aandacht te geven aan je kind). Het gaat allemaal om de juiste balans vinden waar jij je prettig bij voelt!
Heel mooi verwoord en ik ben het helemaal met je eens. Ik post ook veel op mijn facebook pagina over Max. Leuke foto’s stukjes tekst over wat hij nu weer heeft geleerd of uitspookt en soms stukjes over hoe zwaar het soms is of hij weer eens iets heel stouts heeft gedaan (een stift laten ontploffen in een magnetron, ja serieus!)
Ik denk dat het voor Skyler later fantastisch is om te lezen en te zien wat zijn ouders allemaal met hem hebben ondernomen en ook hoe trots ze zijn op hun zoon en dit graag delen met mensen. Het is een online fotoalbum/dagboek. Zo lang je zelf weet wat je er wel en niet op zet is het toch alleen maar leuk dat hij later dingen kan zien en lezen wat hij zelf niet meer kan herinneren.
Ik vind het heel erg om te lezen dat jij je moet verantwoorden waar het geld van deze site naar toe gaat. Al koop je er 100 tassen voor dat is aan jou. Jij werkt hard aan deze site omdat je dit leuk vindt en misschien ook wel om Skyler iets moois te laten zien en lezen. Dat je hier geld mee verdiend is mooi mee genomen. En of je dat nou op een spaarrekening zet, je hypotheek van betaald of 100 tassen van koopt dat is iets wat jullie als gezin bepalen en daar hoort niemand zich mee te bemoeien. Jullie keuzes, jullie leven en jullie geld! En ik hoop dat je ontzettend leuk salaris hebt met de site en dat jullie als gezin hier maar lekker van mogen genieten!
Ik vind het nog steeds van de zotte dat bloggers zich moeten verantwoorden hierover, maar je hebt het heel goed verteld. En los van jullie keuze, Skyler staat over heel netjes op en je artikelen draaien altijd om jouw gevoel in bepaalde situaties. Prima toch?!
Goed beschreven Shirley! Wat naar dat je je nog steeds moet verantwoorden, dat ze zich eens met hun eigen leven bezighouden en niet met dat van een ander. Elke situatie, mens en gevoel is anders dus daar valt niet over te discuteren, er is geen ‘goed’ of ‘fout’. Ik vind wel dat er grenzen zijn, maar daar zit jij in mijn ogen niet over en zoals je al zei, dat zijn ook onze zaken niet. Ik weet bijna zeker dat Skyler dit gaat begrijpen 🙂
Ik snap je redenaties en je verantwoording, maar ik vind het niet nodig dat je jouw keuzes verdedigt. Uit je artikelen blijkt niets anders dan dat je een liefdevolle moeder bent die heel bewust keuzes maakt voor haar kind. Als moeder en vrouw kan ik daar niets anders dan respect voor hebben! En natuurlijk zou ik weer andere keuzes maken voor mijn kind.
Ik denk dat je wel kunt zien aan de vele volgers en lezers dat het juist erg interessant is. Ik vind dat je het heel goed verwoord en ik heb al veel gehad door alles wat je met ons gedeeld heb. Mijn zoontje is net twee maandjes jonger en qua kleertjes, inspiratie en gewoon het gevoel dat het bij een ander ook soms moeilijk is. De slapeloze nachten, zoeken wat er aan de hand kan zijn, moe zijn. Een online steuntje in de rug, zo zie ik het :-). Ga zo door!
Ik denk dat heel veel moeders (en misschien vaders) veel aan je blog hebben. Dat heb je misschien niet zo goed door, daarom zeg ik het nu ook 🙂 Heel veel herkenning maar ook veel geruststelling in je verhalen vinden. Zoals iemand eerder zei het gaat om jouw perspectief mbt skyler; het gaat over jou als moeder van skyler en niet zozeer over skyler zelf. Daar zit m het verschil. En ik denk dat iedereen er wel vanuit mag gaan dat jij als moeder altijd je kindje zal beschermen en het beste voor hem wil dus ook mbt zijn privacy. ik begrijp die vragen -ook de zgn goedbedoelde- daarom ook niet en het ironische is dat ze daarmee aan jouw privacy komen; je hoeft je niet te verantwoorden. Je redenen om deze keuze te maken mag je ook prive houden! En zeker wat je met je welverdiende geld doet, dat gaat niemand wat aan.
Keep up the good work meid. En besef dat deze blog voor heel veel moeders en niet-moeders een happy place is en dat heb jij mooi voor elkaar gekregen. Mag je heel trots op zijn!
Goed en dapper van je dat je dit artikel hebt geschreven.
Ik heb respect voor ieders keuze, al denk ik dat bijv foto’s van blote kindjes écht privé moeten blijven. Hoe onschuldig ook, op Internet kan iedeteen erbij. Daarbuiten heeft ieder zo zijn of haar redenen.
Zelf probeer ik matig te zijn met foto’s van mijn kind op social media en op mijn blog laat ik hem en zeker zijn gezicht vrijwel nooit zien. Maar ik begrijp jouw enthousiasme en herken ook het gevoel dat je je eigen kind zo leuk vindt dat je alles wil delen 🙂 maar zelf probeer ik me daarin dus bewust in te houden.
Maarja, voor jouw lezers zijn de vele foto’s en de persoonlijke verhalen natuurlijk de leukste. Dat vormt nou juist de toevoeging t.o.v. puur informatieve sites. Anderzijds is het gevolg dat je daardoor ook veel (goedbedoelde) kritiek over je heen krijgt.
zolang de keus die eenieder maakt een weloverwogen keus is, is er niet echt een goed en fout denk ik.
Jammer om te lezen dat je minder gaat delen… 🙁 ik vind het juist enig om al je ervaringen te lezen. Zelf moeder van drie en vind het nog steeds enig om te lezen wat en waar je door heen gaat. Ben er wel helemaal voor om minder foto’s te delen Je weet nooit wie er allemaal mee kijken. voor de rest vind ik het enig hier al vind ik het wel vaak een jongens moeder plek. (mocht je input van een meiden moeder zoeken I’m all yours 😉 )
Wow! Wat heb je dit mooi onder woorden weten te brengen.
Ik ben geen moeder en heb praktisch geen ervaring met zwangerschappen en kinderen. Mijn beste vriendinnetje is van de zomer moeder geworden en jouw blog heeft me onwijs geholpen om me te kunnen verplaatsen in haar en wat er in haar wereld is veranderd. Het heeft me guidelines gegeven om te kunnen omgaan met de mega verandering die je zelf gewoon niet goed kunt bevatten, tenzij je er midden in zit.
En daarnaast beleef ik er gewoon onwijs veel plezier aan. Je schrijft leuk en ik bewonder je open en eerlijke houding.
In alle artikelen die je gedeeld hebt, is overduidelijk te merken dat jij de regie in handen hebt. Je komt niet over als iemand die alles klakkeloos maar online gooit. En natuurlijk zijn die grenzen per persoon verschillend. Ik vind het echter jammer om te merken dat je blijkbaar toch afgerekend wordt op de weloverwogen beslissing die jullie hebben gemaakt.
Shirley, via deze weg wil ik je in ieder geval bedanken voor alles. Ik beleef er iedere keer veel plezier aan en dat zelfs zonder zwangerschap of kind 🙂 Ik vind Skyler prachtig en ik heb onwijs veel bewondering voor jou en jullie als gezin. Respect!
Zucht. Leven en laten leven. Wat zou het toch fijn zijn als mensen zich wat minder met andermans keuzes zouden bemoeien.
Zonder als een slijmbal over te komen, kan ik me heel erg vinden in jouw ‘uitleg’. We delen dezelfde gedachtes over het tonen van onze kindjes op Social Media. Ook ik denk dat het Internet een nog groter deel van het leven van onze kinderen zal worden. Ook ik deel veel foto’s. Geen naakt, geen vieze foto’s. Foto’s waarvan ik denk dat Maxim het me later niet kwalijk zal nemen dat ik ze op het Internet heb gezet. Het is jammer dat mensen in hun kritiek soms vergeten dat andere mensen andere keuzes kunnen maken en daar ook vrij in zijn. Als twee (of meer) moeders niet dezelfde mening delen, wil dat nog niet zeggen dat de een een betere moeder is dan de ander. Dat wij WEL foto’s en informatie over onze kids delen wil niet zeggen dat wij dom zijn en niet nadenken over deze keuze.
Ik wil nog zeggen dat ik het knap vind dat je hier een artikel over schrijft. Je hoeft je niet te ‘verantwoorden’ maar ik begrijp dat je soms dingen wilt ophelderen. Als je een (persoonlijke) blog hebt kun je verwachten dat mensen daar een mening over hebben. Dat is de andere kant van het verhaal, maar daar kiezen we (onbewust?) voor. Wel vind ik het volgende: kritiek geven mag, maar ga niet hobbymatig iemand afzeiken. Dat is makkelijk en onnodig!
Topper! Ik lees nu alweer een hele tijd jou blog en ik ben een fan! Vind het heerlijk om jou verhalen te lezen en prachtige foto’s te zien van je kleine man.. En eerlijk is eerlijk, mensen hebben altijd commentaar en weten het zogenaamd beter.. Jullie beslissing en jullie keuze! Wij delen ook regelmatig foto’s via social media.. En dat is eigenlijk omdat wij zo trots zijn! Zolang je er zelf achterstaat is het altijd goed.. En ik blijf een lezer, binnenkort maar weer opnieuw beginnen te lezen met je verhalen.. 😉
Mooi verwoord! En het blijft jouw keuze wat je deelt met Skyler, jij hebt daarin ook je grenzen en hoef je helemaal neit te verantwoorden.
Wat heb je dit mooi verwoord! Ik ben geen moeder zijnde dus ik weet ook niet wat het is om deze keuzes te maken… Toch vind ik het erg jammer dat je je moet ‘verantwoorden’, dit heb ik ook al eens op de blog van Bibian & Manon laten vallen. Ik vind het jammer dat jullie een uitleg moeten geven waarom jullie juist wel of juist niet iets doen. Ik ben er van overtuigd dat jij hier samen met je vriend goed hebt over nagedacht, wat het is beste is voor Skyler en dan is dat in orde voor mij. Iedere moeder doet wat hij denk wat het beste lijkt. Volg je hart Shirley en laat je alsjeblieft niet van de wijs brengen door dergelijke commentaren/vragen/bedenkingen/…
Amen!
Mooi geschreven en uitgelegd! Ik vind t heerlijk om jouw artikelen te lezen over skyler. Ook omdat het een heerlijk mannetje is.
Maar het is jouw site, jouw keuze. Doe waar jij je goed bij voelt en achter staat. Op jouw blog voel ik ook de enthousiasme waarmee je iets schrijft. Een blog heb je omdat jij t leuk vindt en wij moeten blij zijn dat jij een klein deel van je leven met ons wil delen!!
Ik deel geen foto’s online van mijn kleine, en ik krijg inderdaad dan weer de vraag waarom ik dat niet doe. En of ik dit toch echt niet ga doen. In overleg met mijn vriend vonden wij het voor ons de beste keuze om hem anoniem te houden. Ieder moet gewoon doen waar hij zich lekker bij voelt, en ik geniet van je prachtige verhalen over Skyler.
Mommy knows best <3