Al in de kraamweek merkten we dat Skyler een enorme zuigbehoefte had. De kraamverzorgende adviseerde ons om nog even te wachten met een speen omdat de borstvoeding moeizaam ging maar toen we eenmaal hadden besloten om daarmee te stoppen en over te gaan op flesvoeding, werd er al snel een speentje ingevoerd. Skyler werd rustiger, kwam beter in slaap en het bood hem troost toen hij zo’n last van krampen had. In het begin frustreerde die speen ons enorm. We hebben er tientallen geprobeerd en geen één kon Skyler zelf in zijn mond houden. Alsof hij die techniek niet doorkreeg en dacht dat ‘ie vanzelf in zijn mond bleef zitten. We probeerden verschillende vormen, merken en maten maar niets hielp. Als Skyler plat lag, legden we dan ook een knuffel of doekje bij hem neer, tegen zijn speentje aan, zodat ‘ie deze niet kwijt zou raken. Of we hielden de speen maar vast als hij bij ons op schoot zat. En lieten we de speen los? Dan viel hij net zo snel weer uit zijn mond. Het leek erop dat Skyler toch niet zo’n spenenfreak was als dat we dachten. Helemaal prima, natuurlijk. Niet ieder kindje vindt zo’n stuk rubber het einde. Maar eenmaal de speen weggehaald werd hij weer onrustiger en was hij echt heel erg huilerig. De speen weer in zijn mond? Niks aan de hand. Het was dus heel erg zoeken.
Toen Skyler ruim vijf maanden was sliepen Skyler en ik een weekendje bij mijn ouders omdat Raymond de Amstel Gold Race aan het fietsen was. Mijn moeder en ik besloten lekker een stuk met Skyler te wandelen. En wat gebeurde er? Skyler kreeg zijn speen in zijn mond en wist hem opeens zelf vast te houden. De hele weg heeft hij hem niet meer losgelaten en eindelijk kreeg hij door hoe het ‘spenen’ moest. We hebben immers geen andere speen geprobeerd. Eindelijk! En sindsdien? Sinsdien is ‘ie hooked. Skyler is dol op zijn speentje en loopt er het liefst de hele dag mee. Inclusief een doekje waar je echt niet aan mag komen. Hij wordt er rustig van, het biedt hem troost, het helpt hem in slaap en het is stiekem ook een beetje gewoonte geworden.
Bij het consultatiebureau kregen we twee weken geleden de vraag of we al hadden nagedacht over het weglaten van de speen. Gewoon wegdoen en het hem niet meer geven. De zuigbehoefte heeft hij na veertien maanden immers niet meer. Misschien hoor ik nu te zeggen dat ik het helemaal eens ben met die vrouw en dat ik direct zijn speen heb doorgeknipt en heb weggegooid. Nee, sorry. Direct schrappen ben ik geen voorstander van; wel kunnen we natuurlijk gaan afbouwen. En dat is wél iets waar ik achtersta. Niet compleet schrappen maar gewoon een beetje minder. Kan best. Zo komen we vanzelf op het punt om er helemaal mee te stoppen.
Overdag proberen we de speen zoveel mogelijk op te bergen. Bij het kinderdagverblijf ligt hij in zijn bakje waar ook al zijn andere spulletjes liggen en hier thuis leg ik hem op een kastje. ’s Ochtends vroeg heeft Skyler hem als hij wakker wordt en zodra we hebben gegeten gaat ‘ie weg. De speen komt alleen tevoorschijn tijdens zijn slaapjes en dat wil ik hem niet ontzeggen. Het is zijn rustmomentje en eenmaal in slaap valt ‘ie toch uit zijn mond. Daar heb ik echt totaal geen problemen mee. Weer wakker? Dan bergen we hem op. ’s Avonds als Skyler in bad is geweest en zijn pyjama aan heeft krijgt hij hem ook weer. Nog even tot rust komen en dan lekker slapen. Met speen.
De afgelopen drie dagen was Skyler ziek en dan merken we dat hij er meer behoefte aan heeft. Weer dat troost- en rustmomentje. Hetzelfde met als hij valt of gewoon heel erg moe of verdrietig is. Speentje erin en hij kalmeert. Of als hij een hysterische bui heeft, dan maak ik me er ook vaak schuldig aan. Het is nu eenmaal een magic stukje plastic. Een geluidsdemper. Works like a charm. Ik moet er zelf ook een beetje van afkicken. Dat ik hem niet meer aan zijn shirtje clip met de hanger of het hem geef omdat dat nu eenmaal de afgelopen maanden ook zo was. De één zegt dat de speen voor het eerste levensjaar weg moet zijn, het consultatiebureau vindt dat het nu wel tijd is om hem te verstoppen en online lees je verschillende leeftijden, varierend van twee tot zes. En wij? Wij doen wat voor ons goed voelt. Afbouwen, maar nog niet helemaal afpakken. Misschien dat ik daar een beetje te soft in ben, maar ik vind ook dat hij de kans moet krijgen om eraan te wennen dat ‘ie langzaamaan weg gaat. Voor sommigen voelt cold turkey goed; voor ons is afbouwen toch iets meer Skyler-proof. Dit gaat goed en zolang hij hem alleen met slapen heeft, vinden we het allemaal best. Skyler laat hem steeds vaker voor wat het is en zodra ik in zijn bedje kijk, ligt hij met open mond, zonder speen, heerlijk te slapen. Dat gaat dus vast helemaal goedkomen met ons spenenkind.
Hoi Shirley,
Ik heb een vraag aan jou. Je hebt heel veel foto’s van Skyler op internet. Vind het heel leuk om naar te kijken. Maar wat ik me afvraag is vraag je jezelf wel eens af wat Skyler hier later zelf van zou vinden dat er zoveel van hem te vinden is op internet?
Begrijp me niet verkeerd. Dit is absoluut niet aanvallend bedoeld. Maar andere moeders kiezen er bijvoorbeeld voor om hun kinderen niet herkenbaar in beeld op internet te zetten omdat hun kind nog niet zelf kan beslissen of het kind het leuk vind of niet om op internet te verschijnen.
Mijn vraag is eigenlijk wat jouw mening daarover is en hoe jij daar in staat?
Auteur
Ik heb daar echt al honderd keer antwoord op gegeven dus dat moet je maar even terugzoeken ergens! 🙂
Oke sorry als het als deze vraag gesteld is, lees niet ontzettend vaak blogs haha.
Ja daar ben ik ook nieuwschierig naar! Niet omdat ik het niet met je eens ben Shirley, maar omdat ik privacy in het algemeen gewoon een heel interessant onderwerp vind. Ben benieuwd naar jouw kijk hierop. Ik lees dat je hier al vaker antwoord op hebt gegeven, maar heb je hier ook aandacht aan besteed in een artikel? Zo ja dan zou ik dit graag terug willen lezen 🙂 (kan het niet vinden via de zoekbalk namelijk)
Never mind! Heb je mening over dit onderwerp al gevonden onder het artikel van de Instagram foto’s van 2014 🙂
Auteur
Nee, geen artikel nog. Wij hebben daar gewoon een keuze in gemaakt net als dat mensen een keuze maken om dat niet te doen. Dat is iets heel persoonlijks en heb geen zin om me daar steeds voor te moeten verantwoorden. Maar wie weet schrijf ik er nog eens over, als ik de juiste woorden vind. Weet nu al dat daar veel ophef over komt en weet niet of ik daar wel op zit te wachten en wil mezelf gewoon niet steeds verdedigen 😉 Wat ik wel weet is dat het in de loop der tijd steeds minder gaat worden met artikelen over Skyler zelf. Dan hou ik meer privé en gaat het steeds meer over het moederschap zelf. Foto’s zullen dan nog wel verschijnen maar informatie een stuk minder. Waarom dan wel en nu niet? Omdat ik slapeloze nachten, poepluiers, ziektes, tandjes en gewoon het baby- en dreumesgedeelte een stuk minder privé vind dan eerdaags hoe het op school gaat, met vriendjes en vriendinnetjes en zijn algemene ontwikkeling. Misschien klinkt dat heel raar dat ik dat zo zie, maar voor mij is het in ieder geval duidelijk! Nu ik er zo over nadenk is het misschien wel leuk om er is het één en ander over te vertellen. Wie weet! Ik ga er eens voor zitten 🙂
Dankjewel voor je uitleg! Ja misschien wel leuk om er een artikel aan te wijden. Waarschijnlijk krijg je dan ook veel kritiek idd van andere mensen die een andere mening hebben, maar op deze manier kan er ook een interessante discussie ontstaan. Daarnaast kun je alle mensen die er in de toekomst naar vragen gewoon doorverwijzen naar dat artikel!
Ik vind het zo frapant dat er zoveel discussie om is. Zelf heb ik er geen probleem mee om mijn kinderen op het internet te posten. In mijn opinie worden deze kinderen opgegroeid in een digitale leefwereld, waar het voor hun de normaalste zaak van de wereld is. Ik zie er dan ook geen graten in.
Ik zou me er inderdaad niet al te druk om maken. Mijn beide kids waren ook echt spenen kindertjes. Toen ze wat ouder warden probeerden we wel zo veel mogelijk de speen in bed te laten maar vaak als ze moe zijn hebben ze er gewoon behoefte aan. Mijn dochter had zelfs met haar tandjes zo’n spenengat. Dat was echt zo verdwenen toen ze helemaal stopte met de speen (toen ze eenmaal naar school ging, 4 dus, was het echt snel klaar) en tanden zijn keurig recht geworden ook dat hersteld zich echt razendsnel. Lekker doen waar jullie en Skyler zich prettig bij voelen.
Mijn zoontje is volgende week 14 maanden en dan moeten we naar het cb voor prikken. Ben benieuwd wat ze over zijn speen te zeggen hebben. Ik sta er hetzelfde in als jou, overdag minderen en alleen nog in bed.
hoi Shirley,
Wij hadden ook zo’n zoon!
Hij heeft zelf op 3 jarige leeftijd z’ n speen doormidden gebeten. Was wel z’n 20e speen ofzo. Dat was in het vliegtuig of all places. We hebben hem toen behoorlijk rustig moeten houden, want geen speen = niet slapen. Daarna geen speen meer gegeven. 3 nachten afzien en daarna was het klaar.
Komt goed!
Liefs Ria.
Nou, ik vind je echt geen softy hahaha. Een kindje van 14 maanden, dat duidelijk rust vindt bij z’n speen, zou ik ‘m helemaal niet onthouden als ‘ie er om vraagt. Dus lijkt me prima hoe je hier je eigen weg in zoekt en kijkt naar wat Skyler aangeeft.
Skyler is nog erg jong hoor, en het consultatiebureau moet toch altijd even een opmerking maken voor als de rest allemaal goed gaat ;).
Max was 2 toen wij stopten met de speen (hij was er erg verslaafd aan). Wij hebben hem mee gegeven aan sinterklaas (schoen gezet) en de volgende dag had de baby piet zijn speentje en had hij er een leuk cadeautje voor terug. Hij heeft er de eerste 2 dagen nog heel af en toe naar gevraagd, maar het antwoord dat de speen voor baby’s is en dat baby piet er heel blij mee is was voor hem voldoende.
Laat dat kleine mannetje nog maar lekker genieten van zijn speentje joh! Als hij straks goed door slaapt en straks wat beter kan praten en dingen kan aangeven kun je het rustig afbouwen.
Hier sinds Olivia een jaar is alleen nog een speen in bed. Ze is nu ruim 2 en heeft hem nog. We willen hem binnenkort afpakken, maar nu met de geboorte van haar zusje veranderde er al zoveel dat we dat nog even uitgesteld hebben. Komt vanzelf!
Ik zit er nu al mee te worstelen. Ik behoor tot de mensen die liever een kind ziet dat duim dan met een speen loopt. Onze jongen heeft ook een super zuigbehoefte, ondanks de borstvoeding. Hij had immers zijn eigen vinger al tot blaren toe bezogen in de baarmoeder.
Maar de laatste tijd heeft hij minder zin in zijn speen. Alleen tijdens het slapengaan. Of als hij hysterisch huilt (na het prikje van de week enzo). Ik denk dat ik langzaam ga naar alleen ’s nachts of bij écht huilen een speentje. Het blijft wel een moeilijk iets, speen, duimzuigen.
Ik reageer even op je hoor. Ik vond/vind spenen vreselijk. Als kindjes er baat bij hebben doordat ze onrustig zijn of dergelijke dan snap ik het volkomen. Ik was heel blij dat mijn oudste geen speen wilde, maar ze duimde. En dat doet ze nu 7 jaar later nog! De jongste wilde helemaal niets en was s’nachts veel aan het huilen en onrustig. Bij hem wilde ik maar al te graag dat hij een speen ging accepteren. Maar over duimen en een speen…. doe maar een speen want die kan je veel beter afleren. Als je zo’n duimelotje hebt als mijn oudste dan is het erg lastig.
Ik stopte zelf pas op mijn 15e xD maar het heeft beide voor en nadelen. Nou ja eigenlijk heeft het beide vooral nadelen
Hier een meisje met zuigbehoefte maar de speen wil ze niet. Handjes moet ze nog ontdekken (ze is nog maar 6 weken). Als ze zo onrustig is en constant hongersignalen laat zien (maar niet wil drinken nog gefrusteerder word door de melk die uit mijn tepel komt) raak ik op den duur zo gestressed dat ik dolgraag zou willen dat ze rust vind door een speentje.
Jou aanpak met Skyler vind ik heel wat normaler dan het advies van het cb. Hij is nog zo klein!
Hier een duimelotje van 6,5 maand die niets van spenen moet hebben. Met een paar weken oud nog wel, maar daarna had ze echt haar duim gevonden. Ze valt ermee in slaap en het biedt haar enorm veel troost. Op het moment komen de eerste tandjes door en duimt ze enorm veel, heeft ze echt behoefte aan. Ben ook benieuwd hoe dat zal gaan als ze ouder is. Kregen op het consultatiebureau al opmerkingen dat het zo moeilijk af te leren is…
Maxim had ook een enorme zuigbehoefte. Ik redeneer zo dat een speentje beter is dan een duim dus was de keuze snel gemaakt. Toen Maxim zelf de speen ging zoeken en overdag steeds in deed, ben ik er wel op gaan letten zodat hij overdag de speen niet in heeft. Tijdens het spelen heeft hij dat toch niet nodig en anders maak ik het mezelf denk ik ook erg lastig als ik de speen weg wil laten over een tijdje. Voor nu geef ik hem ook tijdens zijn slaapjes. Dan valt hij vaak uit en leg ik hem weg. Als hij weer eens ontroostbaar wakker wordt krijgt hij gewoon die speen. Hij heeft er blijkbaar behoefte aan en het ding nodig om tot rust te komen en in slaap te vallen. Prima wat mij betreft. Als ik het tijd vind om helemaal zonder die speen te slapen gaan we wel afbouwen 🙂
Onze dochter heeft haar speen alleen in bed en in de auto. Dat is eigenlijk vanaf het begin al zo geweest. Ze gooit zelf haar speen in bed of in het autostoeltje als ze eruit gaat. Voor nu vind ik dat wel prima en ga het verder ook nog niet afbouwen. Dat komt nog wel.
Ik probeer nu al bij Fay een beetje erop te letten. Maar vooral bij het slapen heeft ze hem nodig of als we weg zijn en ik merk dat ze moe wordt dan vind ik hem ook fijn… Dan blijft ze lekker rustig en huilt ze niet haha. Dus net als jij moet ook ik er vanaf kicken.
Thuis probeer ik hem echt weg te leggen zodra ze speelt!
Mijn kind wil geen speen maar sabbelt op zijn middelste twee vingers. Ziet er erg schattig uit, jaar vingers kun je niet afpakken helaas…
Mocht je op een gegeven moment de speen helemaal weg willen doen, dan kun je hem aan een ballon knopen en weg laten waaien met Skyler erbij. Als hij dan later weer eens om zijn speen vraagt kun je hem herinneren aan de ballon en weg=weg!
Ik heb daar nog niet eens over nagedacht.. Hier ook een spenen kind en hij hecht er veel waarde aan.. Proberen het overdag steeds minder te geven maar het is zo schattig eigenlijk, als hij hem ziet en hij wilt het echt graag dan gaat hij er na wijzen.. Achja alles op zijn tijd.. 🙂
ieder kind is anders, mijn oudste was 2 toen hij zijn speen kapot beet en we hebben hem toen samen in de prullenbak gegooid, hij heeft er nooit meer naar gevraagd. De jongste is nu bijna een half jaar en heeft veel liever zijn duim, dat word moeilijker ben ik bang