Al sinds ik me kan herinneren bijt ik nagels. Het begon als klein meisje en het is eigenlijk nooit gestopt. Ik heb wel eens momenten gehad dat ik een paar keer stopte, maar dat hield ik nooit langer dan een paar dagen vol. En als ik het wel een paar weken volhield, waren ze zo dun dat ze binnen no time gingen scheuren. Toen we in Osdorp gingen wonen vond ik dat het maar eens afgelopen moest zijn en stapte ik de nagelsalon binnen. Ik liet acrylnagels zetten en was daar enorm trots op.
Op en af
Maar na een paar maanden was ik dat helemaal zat. Ik vond de nagelsalon verschrikkelijk, voelde me een uur lang ongemakkelijk en niet veel later vond ik het wel welletjes en liet ik alle nagels eraf halen. Ik dacht dat ik niet zou bijten omdat ik dat met de acrylnagels ook niet deed, maar een uur later zat ik alweer met mijn vingers in mijn mond. We begonnen weer van voor af aan. De pogingen daarna om weer te stoppen zijn niet meer op twee handen te tellen. Op een gegeven moment accepteerde ik het maar gewoon. Het werd wel minder, ik kreeg af en toe wat randjes op mijn nagels waar ik trots op was. Ik waagde me zelfs regelmatig aan nagellak. Maar omdat het steeds weer scheurde, bleef ik in de vicieuze cirkel hangen. Zo bleef ik jaren klooien. De ene maand had ik een beetje nagel met nagellak; een andere maand waren mijn nagels helemaal afgekloven.
Flinke nagelbijter.
Acrylnagels
Maar zo’n drie jaar geleden ging de knop om. Ik merkte dat ik echt een obsessie kreeg voor mooie handen, dat ik naar iedereens handen aan het kijken was en dat ik mijn handen steeds meer ging verstoppen. Ik stapte de nagelsalon in Aalsmeer binnen, vertelde over mijn schaamte, mijn korte en afgekloven nagels en liet acrylnagels zetten. En wauw, wat voelde dat opeens fijn! Ik ging iedere twee a drie weken langs om alles weer netjes te laten maken en koos steeds weer voor een mooie kleur. Toen de salon dichtging vanwege Corona, baalde ik dan ook enorm. Mijn acrylnagels gingen eraf en de nagels die ik daar onder had, waren heel zwak en dun. Ik probeerde wel het een en ander met nagellak, maar binnen no time was alles gescheurd. Ik merkte wel een verschil met de jaren ervoor; ik bleef ervan af. Ik was er wel veel mee bezig, maar op een goede manier. Ik hield ze schoon, probeerde ze goed te verzorgen en probeerde zelf lange nagels te krijgen. Maar het lukte niet. De nagelsalon ging weer open en ik stond als een van de eersten voor de deur. Voor een nieuwe set acrylnagels.
Allergische reactie
De acrylnagels heb ik al die tijd gehad, totdat ik merkte dat ik steeds vaker jeuk aan mijn handen kreeg. Vooral de randen van mijn vingers en mijn nagelriemen werden vuurrood, ik kreeg eczeem en had continu jeuk. Met pijn in mijn hart moest ik concluderen dat ik allergisch werd voor het acryl. Pff, gaat mijn huid nu weer moeilijk doen, precies op het moment dat ik ergens heel erg blij van word?! Ik liet alles eraf halen en probeerde zelf weer een beetje mijn nagels te redden. Kort houden, verzorgingsproducten gebruiken, voorzichtig zijn en er vooral veel vanaf blijven. Toen mijn nagels een paar maanden daarna hersteld waren en ik zelfs kon zeggen dat ze redelijk oké waren voor een nagelbijter, liep ik diezelfde nagelsalon weer binnen: ‘ik wil biab proberen!’
Acrylnagels!
Allergische reactie.
Mijn nagels nadat ik het acryl eraf liet halen.
Biab
Zo gezegd, zo gedaan. Er werd biab gebruikt op mijn korte nagels en dat ging gelijk goed. Iedere twee a drie weken had ik een afspraak en ik merkte dat het steeds beter ging. Ik ging uiteindelijk van twee laagjes biab naar één laagje biab met gellak eroverheen. Zo gingen we maanden door en ik werd er weer heel erg blij van. Het voelt goed om mooie nagels en handen te hebben, en je daar niet meer druk over te hoeven maken. In plaats van mijn handen te verstoppen, liet ik ze juist veelvuldig zien. Maar opeens merkte ik het weer: ik kreeg weer jeuk. Mijn nagelriemen voelden vreselijk, het werd rood, ging opzetten, ik kreeg veel eczeem en het zag er verschrikkelijk uit. Niet weer! Toch was er een verschil: na een paar dagen was het weg. De jeuk ging weg, mijn nagelriemen en vingers herstelden en het zag er weer prima uit. Ik dacht nog dat het aan de kleur lag: de vorige keer had ik rood en nu echt felroze, tegen het rode aan.
Alleen biab.
Een laag biab met een kleur gellak eroverheen.
Weer een allergische reactie.
Allergische reactie van de nagelriemolie
Tijdens mijn bezoek aan de nagelsalon kaartte ik dit aan en wilde ik het toch nog eens proberen, om te zien wat de reactie zou zijn. De vrouw ging mijn nagels weer lakken en vertelde me dat mijn nagels onwijs sterk waren. Of ik niet alleen gellak wilde proberen. Dat wilde ik wel! Geen biab, geen versteviging, maar alleen een lak op mijn eigen nagels. Wie had dat gedacht, dat dat ooit zou gaan lukken? Ik ging naar huis met een mooi lakje, maar ’s avonds gebeurde het weer: knalrode, geïrriteerde nagelriemen en jeukende vingers. Ik besloot te gaan douchen, mijn handen grondig schoon te maken, in te smeren met mijn eigen olie en daarna mijn zalf. De jeuk nam ’s avonds af en de volgende dag zagen mijn handen er helemaal weer goed uit. Geen jeuk, niet meer opgezet en geen eczeem. Huh?
Links is ’s avonds, rechts is de volgende ochtend.
Inmiddels ben ik erachter gekomen dat het door de nagelriemolie komt, dat ik steeds deze reactie krijg. Het nam immers af na een paar dagen en toen ik het flink ging behandelen onder de douche was het vrijwel direct weer in orde. Ook zal het waarschijnlijk wel helpen dat ik nu geen acryl en/of biab meer gebruik. Het is alleen een lakje op mijn eigen nagels.
Eigen nagels!
Ik ben onwijs blij met dit resultaat en het feit dat ik gewoon door kan gaan met de behandelingen in de nagelsalon. Mijn nagels zijn heel erg stevig, zien er prachtig uit en iedere twee a drie weken (het liefst ga ik elke twee weken), is het weer een feestje om met verzorgende nagels de salon uit te lopen. Ik pulk nog af en toe aan de velletjes en door mijn eczeem heb ik vaak nog wel droge randjes waar ik aan ga zitten. Ik moet ook niet te lang wachten met de afspraak, want ik ga al gauw frunniken aan mijn vingers. Maar zolang ik mijn nagels op orde hou en ervoor zorg dat ze er continu goed uit blijven zien, gaat het helemaal goed.
Alleen gellak op mijn eigen nagels.
Trots
Het is een feestje om mooie nagels te hebben, helemaal als je een fikse nagelbijter bent en zeker 32 jaar afgekloven vingers hebt gehad. Ik blijf kijken naar mijn nagels, iedere dag weer. Trots op! Als ik nu mensen moet adviseren, zou ik zeker aanraden om voor biab te gaan. Dat heeft zoveel voor mijn nagels gedaan; ze zijn gezonder, steviger en veel mooier geworden. Bovendien ziet biab er heel natuurlijk uit én kun je werken met laagjes. Twee lagen voor als je net begint en één laag voor een beetje versteviging en een zelfgekozen kleurtje gellak eroverheen. Zodra ik merk dat mijn nagels wel weer een extra laagje kunnen gebruiken, ga ik absoluut weer voor gellak. No way, dat deze nu mogen scheuren!
