Hé, hoe gaat het met jou? Hier gaat alles wel prima, maar ik merk dat ik onrustig ben. De vakantie is net voorbij, Ibiza ligt achter ons en de jongens zijn weer op school. Ik ben weer aan het werk en ben na weken het sporten weer aan het oppakken. Mijn tijd zit voornamelijk in Briljant Baby momenteel en ik voel dat ik die omschakeling moeilijk vind. Van fulltime blogger naar opeens een grote opdrachtgever. Ik vind het fantastisch, ik krijg er veel energie van en ik geniet van de kansen en mogelijkheden, maar ik vind het ook heel moeilijk om mijn oude leven wat meer los te laten. Als in: minder blogs schrijven en meer uren werken voor een ander. Toen iemand me net vroeg waarom ik zo onrustig was en ik haar vertelde dat ik in een omschakelperiode zit, wist ik meteen dat ik dat met jou wilde gaan delen. Gewoon eens lekker weer van me afschrijven en vertellen waar ik allemaal doorheen ga op dit moment. Het is niks zwaars, maar het is wel een nieuwe fase in mijn leven. Zo voelt dat echt.
Content, fotoshoots en marketing
Toen ik in augustus begon bij Briljant Baby, had ik niet verwacht dat ik daar zou blijven werken. Het was voor slechts een paar maanden. Inmiddels is het een serieuze job geworden waar ik met veel plezier mijn tijd aan spendeer. Wie had gedacht dat ik iedere dinsdagochtend in een Teams vergadering zou zitten en op dit moment een fotoshoot aan het regelen ben? Ik ben druk bezig met baby’s selecteren, planningen maken, alles in goede banen leiden, maar ook met de social media content, een maandelijkse nieuwsbrief die sinds vorige week opgezet is en blogs schrijven voor hun eigen b2b-platform. We hebben in een paar maanden ontzettend veel stappen gezet binnen het bedrijf, een heel nieuwe b2b-website opgezet, duizenden teksten herschreven en ik ben er trots op dat ik me inmiddels een teamlid kan noemen. Sterker nog: ik ben zo’n beetje verantwoordelijk voor alle content binnen Briljant Baby. Maar dat het wennen is, dat is een ding dat zeker is.
Schuldgevoel
Gisteravond plofte ik op de bank met een heel onrustig gevoel. Ik had de hele dag gewerkt aan de fotoshoot, ben na het avondeten nog de nieuwsbrief voor My Lovely Notebook gaan schrijven en om 20.00 uur zat ik klaar voor GTST, nog steeds mijn guilty pleasure. ‘Ik heb gewoon weer geen blog geschreven!’ riep ik tegen Raymond. Ik baalde daar echt enorm van, maar mijn energie en contentmachine (haha) was leeg op dat moment. En dat vond ik zo jammer. Ik had echt zin om lekker te bloggen. Maar ik merk de laatste tijd ook dat mijn inspiratie heel erg naar de opdrachtgevers gaat en dat ik voor Mommyhood een beetje leeg ben. Ik heb de afgelopen jaren ontzettend veel gedeeld en ben in zo’n fase beland waarin ik daar een beetje terughoudender in word als het om de kinderen gaat. Dat is oké en voor mijn gevoel een natuurlijke beweging die gepaard gaat met de groei van de jongens. Je hebt vast al gemerkt dat ik wat minder over hen schrijf, wat minder over fases en wat meer oppervlakkig blijf. Het gaat allemaal wat meer over mij. En dat is ook goed! Maar ook weer zo’n omschakeling waar ik even doorheen moet. En dat gaat vaak gepaard met een schuldgevoel.
Waar is mijn comfortzone?
Vanmorgen moest ik van mezelf naar de XL Yin Yoga lees in de sportschool. Even anderhalf uur bewegen, stretchen, rustig worden in mijn hoofd en ademhalen. Simpelweg de boodschappen volgen die de yogadocente me vertelde. Heel langzaamaan pak ik ook de krachttraining weer op om mijn lijf lekker te laten werken. Mijn gezondheid is nog niet je-van-het en mijn longen doen niet iedere dag wat ik wil, maar door alles de tijd te geven komt dat vast weer goed. Ik heb ook een behoorlijke slechte tijd qua gezondheid gehad en heb veel medicatie in mijn lijf gestopt. Ik ben wat zwaarder, mijn lichaam voelt zwaarder en onrustiger en het is tijd om daar ook weer wat aandacht en liefde naartoe te brengen. Ook weer zo’n omschakelperiode. Als je me langer volgt, weet je dat ik lekker ga op rituelen en vastigheid. Mijn comfortzone en bubbel is heilig voor me. Maar de laatste weken is alles door de war geschopt. Qua gezondheid, maar vooral qua werk en verwachtingen. Moeilijk voor me, wel. Heel leuk, maar moeilijk. Ook worden de kinderen ouder en vraagt dat ook weer een andere aanpak, andere dagindelingen, etc.
Op zoek naar nieuwe rituelen
Ik bekijk alles per week. Of eigenlijk meer per dag. Hoe voelt mijn lijf, hoe voelt mijn hoofd? Wat wordt er van me verwacht van anderen en wat wordt er verwacht van mezelf? En toen ik net dat berichtje kreeg met de vraag waarom ik zo onrustig was en dat van me aftype, wist ik direct: dat is iets om te delen. Daar komen mooie blogs uit. Dus bij dezen: ik ben er nog. Ik wil er zoveel mogelijk zijn. Ik wil zoveel mogelijk content met jullie delen, maar ook zoveel mogelijk de wereld buiten die veilige haven van het bloggen ontdekken. Zoals het er nu naar uitziet liggen daar heel mooie kansen en mogelijkheden. Tijd om daar mijn nieuwe rituelen en vastigheid weer in te zoeken!
