Laatst zat Raymond naar vliegtickets te kijken en gooide hij een balletje op dat hij misschien in september naar Thailand moet voor zijn werk. Nu is dat voor ons niet heel onbekend, aangezien hij vaker die kant is op gegaan voor zijn werk. Ik vind dat ook helemaal niet erg en roep vaak dat hij daar twee of drie dagen langer moet blijven zodat ‘ie ook nog iets voor zichzelf kan doen. Maar wat dan wel grappig is, of eigenlijk helemaal niet, is het feit dat ik me al vrij snel schuldig voel als ik iets in de agenda zet. Of misschien is schuldig niet helemaal het goede woord, maar is ‘bezwaard’ een betere woordkeuze. Terwijl hij gewoon zegt ‘dan en dan ben ik niet thuis’, en dat gaat soms ook om iets simpels zoals een langere werkdag of bijvoorbeeld een bedrijfsfeestje dat opeens in de agenda staat, heb ik het idee dat ik eerst goedkeuring moet vragen. En dat is gek want als iemand makkelijk is en me alles gunt, is het Raymond wel.
Afgelopen week app’te Anke me. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien en zij ging ook weer een paar dagen weg. ‘Spontaan idee, zullen we morgen uit eten?’ Ik zei dat ik dat eerst even moest overleggen thuis en hoorde van Raymond eigenlijk gelijk: ‘prima hoor, moet je doen.’ Toch voelt het voor mij heel bezwaard, om dan deze ruimte voor mezelf te pakken. Heel stom, want we hebben daar allemaal gewoon recht op en Raymond redt zich prima met de jongens.
Toen het concert van Anouk aangekondigd was, heb ik direct kaartjes gekocht. Wat ik ook deed, was een hotel boeken voor die avond in Den Haag. Zonder overleg. Ik vertelde Raymond ’s avonds over mijn idee en het enige dat ik hoorde was: ‘oke, prima toch?’ Op een of andere manier maak ik mezelf veel meer onmisbaar dan dat ik eigenlijk ben. Toen ik met Anke een weekend weg ging, vond ik dat onwijs spannend. Achteraf was dat nergens voor nodig want thuis verliep alles prima en na twee nachtjes was ik alweer thuis. Niks aan de hand thuis en ik een fijn weekend achter de rug. Eigenlijk een teken dat ik dat gewoon vaker mag en kan doen. Ik neem mezelf dan ook voor om in het najaar nog eens een nacht weg te gaan. Een hotel met wellness zodat ik een massage kan boeken en misschien nog wat kan zwemmen of ergens een hotel aan zee in Nederland gewoon lijkt me ook heerlijk. Ik ben dol op het strand en heb toen ook onwijs genoten van dat dagje werken in Katwijk zodat ik tussendoor fijne wandelingen kon maken.
De laatste tijd word ik er beter in door gewoon dingen in te plannen. Natuurlijk is het fijn om dingen te overleggen, maar ik bestel regelmatig concertkaartjes en doe dan gewoon de mededeling dat ik die avond niet thuis ben. Hetzelfde geldt voor sporten, wandelingen en gewoon even op pad voor me-time. Het gaat niet iedere keer met hetzelfde gevoel en soms voelt het nog steeds alsof ik thuis moet blijven op bepaalde momenten, maar het gaat me gelukkig steeds beter af. En soms even niet: zo wilde ik op Tweede Paasdag het Van der Valk hotel in Enschede boeken omdat ik de dag daarna de hele dag bij Briljant Baby zou werken. Dat scheelde me veel tijd die ochtend omdat dat praktisch naast het bedrijf zit, en zo zou ik gelijk een nachtje voor mezelf hebben. Maar op dat moment voelde dat toch niet lekker, ook al weet ik zeker dat de mannen dit prima hadden gevonden. Al doende leert men, zullen we maar zeggen. Achteraf had ik dat gewoon moeten doen.
Mama needs some time! En heeft daar ook gewoon recht op. Ik weet dat sommige ouders hier absoluut geen moeite mee hebben, maar ik weet ook dat er moeders zijn die dit niet durven te doen. Maar het is echt een kwestie van vaker doen en na mijn weekend weg is dat gevoel een stuk beter geworden! Dus: wat plan jij in voor jezelf de komende weken?
