Zoals je vorige week hebt kunnen lezen heb ik een goede uitslag gekregen. De hele week voel ik me lichter, durf ik echt weer wat meer vooruit te kijken. Ik merk dat er een soort ‘last’ van mijn schouders is gevallen. En ondanks dat ik nog best vaak emotioneel ben geweest, voel ik me gelukkig.
Het lijkt alsof ik nu ook besef dat het gewoon zo zwaar is geweest. Van de week heb ik mijn map met alle informatie en afspraken van het ziekenhuis bekeken. De parkeerbonnen en zorgkosten gesorteerd. En ik werd even zo emotioneel. Mijn zoon die ook aan tafel zat vroeg me waarom ik huilde. Het was een moment dat ik zag dat dit inmiddels dikke dossier over mij ging. Ik heb zoveel afspraken gehad. De stapel parkeerkaartjes van het ziekenhuis was zo hoog als een kaartenspel. Dat komt dan even binnen. Wat hebben we veel meegemaakt.
Een goede uitslag betekent ook voor mij werk opbouwen. Ik werk sinds acht jaar als ondernemer en dat beviel me altijd heel goed. De vrijheid die je hebt en de diversiteit van de opdrachten maakt het afwisselend. En als er een opdracht iets minder bij me paste, dan wist ik ook dat het niet voor eeuwig was. Dat geeft dan ook motivatie om het goed te doen.
De schoolvakanties en studiedagen van de kinderen kan ik goed opvangen (soms wel gepuzzel en in de avonden werken) maar ze hoeven bij mij niet naar de BSO. Daar is mijn zoon blij mee. Hij heeft het geprobeerd en het is gewoon te druk en teveel voor hem. Hij voetbalt een aantal keer doordeweeks en doet geregeld modellenwerk, dus vervelen doet hij zich niet. Onze dochter vindt het ook heerlijk om na school af te spreken en naar haar balletles te gaan. Mocht het noodzaak zijn, dan gaan ze naar de opvang. Maar het is een luxe, vind ik, dat het bij ons niet hoeft. Mijn man werkt meer dan fulltime, dus daar heb ik de laatste jaren wel mijn uren op aangepast. Voor zover alleen maar voordelen om als ZZP’er te werken.
Alleen toen ik ziek werd vorig jaar, besefte ik ook wel dat het een prettig idee is als je een werkgever hebt. Niet alleen omdat je dan je inkomen behoudt maar ook omdat, als je klaar bent om je werk weer op te pakken, je kunt revalideren. Tijdens zo’n traject bouw je per stap je uren weer op. Een vrouw uit mijn Oncofit groep doet dit en zij vindt het fijn. Nu hoor ik ook geluiden van mensen die helaas achter hun broek worden aangezeten door hun baas of de Arbo dienst en daar gestrest van worden. Dus ik wil niet zeggen dat het beter is, hoor. Maar wat mij zou aanspreken is een revalidatietraject voor een ondernemer.
Ik heb de mazzel dat een opdrachtgever van mij – inmiddels een goede vriendin – altijd heeft gezegd dat als ik toe was aan werk, ik altijd weer welkom was bij haar in het team. Zo fijn, want ik ben nu al een paar weken een paar uur per week aan het werk voor haar. Het voelt fijn om de ruimte te krijgen en langzaam weer op te bouwen. Want ik vind het best heel spannend. Kan ik het nog wel? Snel schakelen en op niveau sparren met de type ondernemers waar ik vaak mee werk. Denk aan slim, succesvol en chaotisch. Dan is het aan mij om de schakel te zijn tussen al die lijntjes die zij uitzetten in hun hoofd.
Het heeft tijd nodig. En dat heb ik wel geleerd van afgelopen jaar. Je kunt wel iets nu willen, soms is de tijd er gewoon niet naar. Heeft het even nodig om je weer lekker te voelen in je baan. Ik weet zeker dat het goedkomt. En ik geef mezelf te tijd. En gelukkig heb ik die. Het belangrijkste vind ik dat als ik aan het werk ben, ik me weer zo blij voel. Naast het herstel, moederschap en huishouden ben ik toch echt iemand die af en toe iets anders nodig heeft.
De komende maanden wil ik gebruiken om naast mijn hele fijne opdrachtgever, mijn uren uit te breiden en weer plek te maken voor nieuwe opdrachten en samenwerkingen. De komende tijd wil ik jullie dan ook graag meenemen in hoe ik het werken weer langzaam opbouw, wat ik nu precies voor werk doe in combinatie met het moederschap, mijn herstel en alle activiteiten erom heen. Ik hoop dat je me blijft volgen op mijn reis. X
Volg Stonne ook op Instagram.
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
