Deze Corona-tijd is natuurlijk heel erg shit. Bedrijven die al maanden niet open zijn, ziekenhuizen die vol liggen, personeel dat op hun tandvlees loopt, eenzame mensen, operaties die uitgesteld worden en al die onnatuurlijke regels waardoor het leven totaal niet meer is zoals het was. Als ik het nieuws mag geloven komen er vanaf volgende week versoepelingen (als jullie dit lezen zijn we alweer een week verder maar ik ben vooruit aan het schrijven voor de vakantie) en daar hoop ik op. Niet alleen omdat ik het leven zelf dan leuker vind, ook voor de horeca die de terrassen weer een beetje mogen openen en het leven dat iets meer van het slot gaat. We gaan zien hoe het gaat lopen. De titel van deze post klinkt een beetje dubbel, maar het is wat het is; door een besmetting op school werd de klas opeens een feestje en hoorde ik ‘het was zoooo leuk’ in plaats ‘ik wil écht niet meer’.
Positief getest
Er kwam een bericht binnen via Parro, de app die onze basisschool gebruikt voor de communicatie met ouders. De overblijfjuf van Maddox’ klas, 1/2b, was positief getest. Omdat vrijwel de hele klas overblijft, op drie kinderen na, moesten alle kinderen de dagen daarna thuisblijven. Maddox blijft nog niet over (na de vakantie wel), omdat hij nog in de wenweken zit. Hij gaat naar school tot 12.00 uur en dan haal ik hem op. Hij hoefde dus niet in quarantaine, samen met de drie andere kinderen die thuis lunchten.
‘Er zijn maar drie andere kinderen!’
Toen hij dus vrijdag weer moest komen om te wennen, was hij weer terughoudend. Hij wilde bij mij blijven, niet naar binnen en alleen maar naar zijn eigen school. De crèche noemt hij zijn eigen school; de basisschool is die van Skyler. Toch was het weer tijd om te komen wennen. Zonder huilen (thank God) maar een tikkeltje ongemakkelijk liep hij de klas binnen. De juf reageerde zoals altijd heel enthousiast en blij op zijn komst. ‘Hoi Maddox! We hebben een rustige dag vandaag, want er zijn maar drie andere kinderen!’ En dat was eigenlijk precies wat hij nodig had om zichzelf te worden.
Alle tijd en aandacht
‘Hij had een heel goede dag. Hij kwam helemaal los!’, aldus de juf toen ik hem om 12.00 uur kwam halen. Er was nog een andere ouder die de keuze maakte om haar kind thuis te houden voor de zekerheid en dus waren er drie kinderen, waaronder Maddox. Het was natuurlijk een gekke, niet representatieve dag, maar Maddox genoot. De juf had allerlei klusjes bedacht voor de kinderen zoals alle potloodbakjes weer op orde brengen met de juiste kleuren. Maddox is dol op klusjes en was helemaal in zijn element. Ook mocht hij buiten met alles spelen en kon hij dus lang op de fiets die hij al weken op het oog had. Hij ontdekte de puzzels in de kast en kon op zijn gemak rondkijken. Er hoefde niet gekozen te worden want alles was beschikbaar. En op deze manier kreeg de juf de echte Maddox te zien. De Maddox die helemaal in zijn element was en zich thuis voelde. ‘Ik vond het heeeel leuk op school!’ hoorde ik toen ik hem kwam ophalen.
Drempel helaas nog niet verlaagd
Vanmorgen vertelde ik hem dat hij weer naar de basisschool gaat. ‘Oké, dat vind ik heel leuk!’, hoorde ik hem zeggen. Helaas ging het op school wel weer anders en liep ‘ie ongemakkelijk de klas in. Van de juf hoorde ik achteraf dat hij in de gang heel hard moest huilen en daarna de hele tijd op schoot wilde. Het is allemaal zo overweldigend voor hem, met de hoeveelheid kinderen én alle strakke regels. De overgang van crèche naar school is voor hem echt te groot. Terwijl Skyler het allemaal wel prima vond en geen moeite had met wennen, vindt Maddox het dus wel heel lastig. Dat hadden we niet helemaal zien aankomen.
Hij moet vandaag nog een keer wennen en dan is het tijd voor de meivakantie. Na de vakantie start hij volle bak en ik zie er nu al een beetje tegenop, ook voor hem. Het kost veel energie, en het doet me veel, om hem zo verdrietig en niet op zijn plek te zien. Gelukkig is er die week maar drie dagen school vanwege Hemelvaart. Dan heeft hij er twee lange en een korte dag opzitten. Hopelijk doet de meivakantie hem veel goeds, geeft hem dat voldoende vertrouwen en helpen de twee weken extra groei een beetje met de overgang. We gaan het zien. Ik hoop het met heel mijn hart!
