Op avontuur met de caravan: mijn gedachten

Tijdens onze vakantie naar Frankrijk afgelopen zomer begon Raymond opeens over een eigen caravan te praten. Het woord is al eerder gevallen, maar tijdens die week begon het fanatieke vormen aan te nemen. Hij speurde op Marktplaats, app’te met mijn ouders die er ook een hebben en liep rond over de camping om naar andermans caravan te kijken. Ik wilde er niks over horen en maakte grapjes dat hij dan maar alleen, of met mijn ouders, op vakantie kon gaan. Ik bleef wel thuis. Inmiddels staat onze eigen caravan in de stalling en moet ik nog steeds een beetje lachen om dit idee. Als ik zeg dat we met de caravan weggaan aankomende zomer klink ik nog niet echt bijster enthousiast en terwijl Raymond vol liefde over de sleurhut praat, kan ik niet anders dan een beetje lachen als ik iemand over dat ding vertel. Het zit nog niet helemaal in mijn systeem.

Aankomende zomer is het zover en vertrekken we voor drie weken naar het buitenland met de caravan achter onze auto. Raymond kan niet wachten, de kinderen zijn nu al enthousiast en ik begin ook redelijk bij te trekken. Alhoewel ik mezelf nog niet echt in een eigen caravan zie, snap ik de voordelen en begin ik steeds vaker te speuren naar andere mensen met een sleurhut en hun ervaring. De afgelopen jaren, sinds Skyler er is, zijn we steeds naar campings gegaan voor een vakantie. Stacaravans, maar het is en blijft een camping. Waarom heb ik het idee van een eigen caravan dan weggewuifd?

Ik denk dat dat komt omdat het een redelijk kleine ruimte is die we met zijn vieren delen. Er is geen eigen kamer waar je je even kunt afzonderen en zelfs ’s nachts deel je dezelfde ruimte. Gelukkig hebben we wel een grote voortent waar we kunnen vertoeven als de kinderen bijvoorbeeld ’s avonds op bed liggen. Waar ik me in eerste instantie ook druk om maakte, was om het feit dat we dan continu achter de kinderen aan moeten rennen. Geen idee waar dat vandaan komt want in een hotel of stacaravan heb je nu ook niet bepaald een afgebakende ruimte waar de kinderen naartoe kunnen, haha. De gedachte aan alles zelf regelen qua eten en eventueel schoonmaken stond me ook niet zo aan maar hé, hebben we dat afgelopen zomers ook niet gedaan toen we in een stacaravan van een organisatie verbleven? We hebben vrijwel iedere avond de barbecue aan gehad en dat was echt een heerlijke afsluiter van de dag.

Eigenlijk was er niet echt een reden op te noemen om het écht niet te doen. We kunnen nu langer weg omdat het goedkoper is dan een stacaravan in de zomervakantie, we kunnen eventueel verkassen als dat nodig is in plaats van een week in de regen te blijven staan. De jongens zijn dól op het campingleven en willen heel erg graag naar buiten om te ravotten en te zwemmen. Laatst lagen Raymond en ik in bed na een barbecue bij de buren waar de kinderen úren buiten hebben gespeeld en enorm zwart van de viezigheid weer binnenkwamen. We hadden het erover hoe fijn het is dat ze zo goed samen kunnen spelen en hoe leuk dat op de camping gaat zijn. Ze zijn nog iets te jong om ze aan hun lot over te laten en om ze op avontuur te laten gaan, maar ik weet zeker dat het nu al in de smaak gaat vallen. En hoe leuk dat ze in de caravan in het stapelbed kunnen slapen? Skyler is in ieder geval helemaal blij als we het erover hebben en in tegenstelling tot zijn moeder vindt hij het de bom dat we allemaal samen in een ruimte slapen.

We gaan naar Zuid-Duitsland en het fijne is dat mijn ouders ook meegaan. We hebben geen ervaring met een eigen caravan en daarom vinden wij het prettig dat ze er zijn als we iets willen weten of iets moeten doen. Tevens is het natuurlijk mega gezellig dat we ’s avonds heerlijk kunnen eten met zijn allen en dat de kinderen opa en oma in de buurt hebben. We kunnen de zorg een klein beetje delen en dat maakt het voor mij als gigantische stresskip toch ook iets fijner. Ik kan nadenken over een boekje lezen in de zon in plaats van dat ik me alleen maar druk maak dat ik de hele dag achter de kinderen aan kan rennen. We kunnen zelfs eens met zijn tweetjes op pad en ik sluit een logeerpartijtje bij opa en oma in de sleurhut zeker niet uit.

De vakantie zelf moet ons laten weten of we wel kampeerders zijn en hier gelukkig van worden. Vroeger vond ik een caravan altijd leuk en de vakanties naar campings in een stacaravan waren nou ook niet vreselijk. Met een teiltje over de camping om af te wassen zie ik niet zo zitten maar hé, Raymond wilde een caravan dus dan krijgt hij die taak. Wel zo eerlijk. Duik ik het washok wel in met de kinderen om ze te wassen na een dag zand, water en veel plezier. Oh, en de wc-rol niet te vergeten…