Op mijn achttiende verjaardag ging ’s avonds de deurbel en werd ik door mijn ouders verrast; er stond een auto voor de deur waarin ik rijlessen zou krijgen. De instructeur kwam me halen en dat was het begin van wekelijkse uurtjes rijden. Iedere vrijdag, aan het eind van de middag, stapte ik in de auto om hopelijk snel mijn rijbewijs te halen. En na ongeveer veertig lessen, één theorie-examen en één keer afrijden mocht ik het roze papiertje in ontvangst nemen. Dolblij was ik ermee. Maar heb ik er daarna heel veel mee gedaan? Nee, niet echt. Op dat moment woonde ik al in Amsterdam en daar deed ik alles met de tram. Sterker nog: op dat moment hadden we niet eens een auto en als ik die wel had gehad, zag ik het echt niet zitten om langs alle trams, fietsers en het andere verkeer te crossen om op plaats van bestemming aan te komen. De tram is toch super makkelijk in de stad? Toen we op een gegeven moment een auto kregen, is daar geen verandering in gekomen. Ik ging weleens naar Hoorn om naar mijn ouders te gaan, maar daar is ook alles mee gezegd. En toen werd ik zwanger. En werd ik moeder. En durfde ik niet meer in de auto te stappen, toen ik de verantwoordelijkheid kreeg over nóg een leven.
Het is echt niet zo dat ik vind dat ik zó’n slechte rijder ben, dat ik bang ben voor ongelukken. Het is meer de onvoorspelbaarheid. Dat er een gek op de weg kan zijn die mijn kind en mij hartstikke dood of verlamd rijdt. Of dat ik zelf die gek ben door een verkeerde handeling of inschattingsfout. De ergste scenario’s spookten door mijn hoofd. Maar toen ik een uitnodiging kreeg van Citymall Almere om daar te gaan shoppen moest ik wel. De treinreis was bizar lang en moeilijk terwijl er een auto voor de deur staat. Hoe makkelijk wil je het hebben? Samen met mijn moeder, die zichzelf ook geen held vindt op snelwegen en andere plekken op de weg dan Hoorn, sloot ik een compromis. Zij reed heen en ik moest terug. Nou, adem in adem uit. En je raadt het al: alles ging gewoon goed. Want als ik eenmaal in de auto zit en rijd; dan verdwijnt mijn angst als sneeuw voor de zon en voel ik de vrijheid die een auto te bieden heeft. Maar dat was een ritje Almere en daar bleef het weer bij. Ik ging weer liever een uur met de tram en bus dan dat ik een kwartier in de auto moest zitten. Ik wist dat ik zo nooit over mijn angst zou komen, maar ik had maar geen goede reden die het kon winnen van mijn angst. Tot ik een personal trainer kreeg aangeboden in Aalsmeer. Aalsmeer als in: niet te doen met het ov terwijl het met de auto maar 20 minuten is. Ik moest er aan geloven. En wel twee keer per week voor een héél lange tijd.
De eerste keer was ik al bezweet toen ik bij de trainer aan kwam. En toen moest ik nog beginnen met sporten. Maar de terugweg ging al soepeler. En die keer daarna ook. En die keer dáárna. Momenteel zijn we bijna vier weken verder en stap ik in de auto zonder überhaupt na te denken over wat er allemaal kan gebeuren. Ik rij goed, mensen op de weg hebben ook zeker niet voor niets hun rijbewijs gekregen (alhoewel idioten die twijfel nog weleens naar boven halen) en het geeft me enorm veel vrijheid. De vrijheid die ik weleens miste nu Skyler wat ouder wordt. Ik wil weg met hem, leuke dingen doen, niet afhankelijk zijn van mijn vriend die dan moet autorijden of van het openbaar vervoer wat nog weleens uit wil vallen of urenlang kan duren. En ja, eigenlijk is dat ook echt heel erg stom, als er gewoon een auto voor de deur staat.
Iedere woensdag rij ik samen met Skyler naar de personal trainer. Muziekje aan, Skyler goed vast in zijn nieuwe autostoel waar ik later een review over schrijf en rijden maar. Ik ben relaxt en de angst is compleet verdwenen. Op zaterdag rij ik negen van de tien keer alleen maar ook dat is heerlijk. Lekker mee blèren met de muziek, verstand op nul en rijden naar plaats van bestemming. Dit weekend ben ik zelfs via een omweg naar de geitenboerderij geweest. Voor sommige mensen iets kleins; voor mij toch wel een overwinning. Want dit gaat voor iets moois zorgen: de vrijheid die je wil hebben met een kindje om er lekker op uit te gaan. Als ik de weg niet weet kan ik nog weleens de angst voelen voordat ik in de auto stap. Maar dan heb ik een lieve vriend die de route de avond ervoor even kan rijden voor me zodat ik ernaast zit en kan kijken. Net zoals de avond voordat ik voor de eerste keer moest sporten. Maar ook dat overwinnen we vast snel. De eerste stap is al gezet! En die binnenstad van Amsterdam met al die trams, bussen, hysterische Overtoom en fietsers? Ach, die is toch onbetaalbaar om te parkeren…
(En ja, de riempjes zitten veel te los op de eerste foto maar dat is inmiddels gefixt!)
Wat een super overwinning Shirley! Knap hoe je nu een paar keer per week de auto pakt na maanden van niet rijden. Heerlijk doe vrijheid die autorijden kan geven. Ik herken veel in je verhaal, in mijn zwangerschap had ik soms momenten van duizeligheid in de auto en na mijn bevalling steeds vaker tot ik door schildklierproblemen vanaf amsterdam af kwam en regelmatig langs de weg moest stoppen, daar kwam dan een portie angst bij waardoor ik een hele tijd niet meer durfde. Dit heb ik helemaal moeten opbouwen door afstand te vergroten en nu rijd ik 45 min tot max een uurtje met een rustig gevoel. Als Lana bij me in de auto ik zit is de angst groter. Wat mooi hoe je dit onderwerp bespreekbaar durft te maken
Wat goed van je! Ik heb precies hetzelfde gevoel alleen heb ik m’n rijbewijs pas gehaald toen ik 36 weken zwanger was. Daarna weinig meer gereden..en nu pak ik het langzaam weer op(zoon is 5 maanden) ik rij prima maar ben veel te bang om te parkeren. Stom eigenlijk he? Ik denkt teveel na. Ik oefen nu dus weer en Hopelijk stap ik snel vol vertrouwen de auto weer in.
Zo herkenbaar die angst. Heb het met mijn eigen kinderen een klein beetje gehad. Maar toen ik voor het eerst het kind van een ander in de auto had vond ik dat echt doodeng. Knap dat je zo doorgezet hebt, als je de beschikking hebt over een auto is dat wel echt heel erg makkelijk.
Knap dat je weer de weg op gaat! Ik vind autorijden (in m’n eentje) heerlijk haha. Ik weet niet waarom. Ik vind het ontspannend en een klein beetje je verstand op 0 (wel opletten ;)) en inderdaad meebrullen met de muziek haha.
Als ik een kind in de auto mee heb dan rij ik vaak wel oplettender, voorzichtiger. Nu ik zwanger ben doe ik dat ook… Ben benieuwd of ik straks ook nog de auto in durf met zo’n mini-baby haha.
Hoewel ik zelf nooit angst heb gehad om auto te rijden, begrijp ik jou wel heel erg goed. Als je bijna nooit rijdt, is het onwijs spannend om ineens weer te rijden en dan ook nog met je kindje. Het lijkt wel alsof alles nu zo op z’n plek valt. Dat je sporten zo goed gaat en het autorijden ook. Knap hoor!
Super overwinning wat je zegt een ander op de weg dat geeft mij ook angst. Zo hebben wij op vakantie bijna een ongelik gehad met een vrachtwagen. Ik zat achter het stuur en was echt doodsbang geworden. Gelukkig goed afgelopen en me vriend die me dezelfde dag nog dwong om weer te rijden, anders blijft het hangen. Bah krijg er gewoon weer kriebels van.
Wat goed van je! Ik herken je gevoel maar al te goed. Ik heb, toen ik 6 weken zwanger was, m’n rijbewijs gehaald, na ontelbaar veel rijlessen. In een keer! De eerste tijd ging het prima, maar ik vind mezelf in zwangere staat zo’n chaoot dat ik het rijden maar eng vind, met als gevolg dat ik inmiddels al in geen maanden achter het stuur heb gezeten. Ben dus heel benieuwd hoe het gaat als de baby et straks is, of ik dan nog wel durf te rijden! Nou gebruikt mijn vriend de auto ook voornamelijk, om van en naar het werk te komen, dus ik heb ook niet altijd een auto klaarstaan. Maar ik ben heel benieuwd!
Wat goed dat je je angst overwonnen hebt! Dat moet vast heel goed voelen!
Ik weet alles van gekken op de weg. Na 12 jaar alle regels nageleefd te hebben in de auto, nooit te hard gereden te hebben en nooit een rood stoplicht te hebben gepakt, kwam ik die gek tegen. Boem-ambulance-ziekenhuis-zwaar letsel en dik anderhalf jaar verder nog steeds in de kreukels. Maar ik zal het geen seconde langer dan nodig laten duren voor ik weer zelf achter het stuur stap. Al blijf ik mank, moet het met een aangepaste auto met gas links of zelfs bediening aan het stuur, ik zal weer zelf gaan rijden!
Never give up Shir!
Geniet van de vrijheid die het je geeft!
Knap dat je het overwonnen hebt! Ken het zelf niet, maar kan het me wel goed voorstellen. Ik ben me altijd al erg bewust geweest van het ‘andere’ verkeer omdat mijn vader motor rijdt. Dan kijk je toch anders. Maar, even ander vraagje, moeten kindjes niet tot een bepaalde lengte en leeftijd andersom zitten in de auto?
Ik begrijp jouw angst heel goed, al heb ik zelf geen kind haha.
Ik heb nu ook lessen, maar de stap om echt lessen te nemen vond ik erg lastig.
Nu nog steeds heb ik dat ik het erg eng vind soms. Je rijdt wel in een voertuig met een behoorlijke snelheid soms.. en inderdaad, sommige mensen kijken niet uit..
Maar, ja, daar probeer ik maar niet aan te denken!
Ik heb geen rijbewijs, maar ik kan het me helemaal voorstellen! Mijn moeder heeft ook nooit haar rijbewijs afgemaakt (ze hoefde alleen nog maar af te rijden) omdat ze gewoon niet auto durfde te rijden met kinderen. Echt een vrouwending denk ik haha!
Ik dacht bij mijn eerste rijles: okay… een horrordriver is geboren. En nu vind ik het heerlijk. Ik kan best goed rijden maar vind andere bestuurders soms wel erg eng. Zeker als mijn zoontje op de achterbank zit.
Erg knap van je! 😀
Wat goed! Ik kan me goed voorstellen dat autorijden wel een stuk enger is met een kindje in de auto..
Ik heb dan geen kind maar heb inmiddels al meer dan een jaar mijn rijbewijs maar ik blijf nog elke keer onzeker als ik ga rijden. Auto slaat af, als het te druk wordt wordt ik een beetje bang en ik rij ook gewoon te weinig. Ooit hoop ik ook dat mijn onzekerheid tijdens het rijden weggaat want dit vind ik ook niks.
Nooit last van gehad, ik vind het veel te leuk om auto te rijden. Freedom!
Beste Shirley, wat dapper dat je al zo’n eind over je angst heengekomen bent! Ik kan me heel goed voorstellen dat autorijden met een kindje extra spannend is, ik vind het al spannend zonder. Misschien een tip, mijn moeder vond autorijden ook heel lang te spannend en denkt eraan om een paar autorijlessen te nemen. Oefenen in een veilige omgeving kan de angst een heel stuk wegnemen.