De dreumes des huizes te vriend houden (tips tegen driftbuien)

Maddox is bijna twee jaar en ik kan wel stellen dat de peuterbuien langzaam de hoek om komen kijken. Ik heb hem al eens betrapt op nephuilen, de onschuldige uithangen terwijl hij degene was die ruzie zocht met Skyler, zichzelf achterover gooien en keihard schreeuwen als hij zijn zin niet krijgt. Gisterochtend liep alles even anders omdat we laat waren en dan heb ik de poppen wel aan het dansen. Een cracker met chocopasta eten in de auto mocht niet en daardoor was er een driftbui van hier tot aan Skylers school, om vervolgens nog hysterisch te huilen toen we onderweg waren naar het kinderdagverblijf. Uiteindelijk heb ik een tussenstop gemaakt bij een benzinepomp, kon ik hem tot bedaren brengen, knuffelden we even en kon hij daar op zijn gemak de cracker opeten. Haast is natuurlijk nooit goed en als dat geprojecteerd wordt op een kind, kun je er de klok op gelijk zetten; kortsluiting in dat kleine koppie.

Toen ik op school met hem aankwam, was hij weer de blije Maddox. Er was niets aan de hand, ik kreeg een kus en vrolijk ging hij spelen. Ik merkte dat school hem goed deed en daar zag ik ook weer bepaalde handelingen van de nannies die hem op dat moment echt heel erg hielpen. Ik kreeg direct inspiratie voor dit artikel. Peuterbuien zijn hels en kunnen heel vervelend zijn, maar er zijn toch wat manieren waardoor ik het kan beperken. Natuurlijk kun je ze niet altijd hun zin geven en ondanks dat ik er echt wel eens aan toe geef, probeer ik toch consequent te blijven. Maar er is meer!

1. Voorspelbaarheid.

Niet alleen ik, maar ook de kinderen gaan erg goed op routine en vaste dingen in ons systeem. Als ik ’s ochtends iets verander aan ons ochtendritueel, is Maddox direct van slag. Verandert er ’s avonds een verhaaltje, dan is Skyler uit zijn doen. Beide jongens doen het erg goed op voorspelbaarheid en ik merk dat dat op het kinderdagverblijf ook werkt. Natuurlijk is er ruimte voor uitjes of andere spontane zaken maar van dingen zoals de ochtend- of avondroutine moet ik echt afblijven.

2. Alles duidelijk benoemen en uitleggen.

Hoe klein Maddox ook is; er zit echt een kop op en hij snapt heel erg veel. Bij CompaNanny zijn ze hier heel strikt in en wordt alles benoemd. Ik vind dat soms nog wel lastig omdat het niet helemaal in mijn systeem zit en dat werkt voor Maddox minder goed. Ik pak weleens een doekje om zijn mond schoon te maken terwijl het kinderdagverblijf dat echt stap voor stap aankondigt. Ik wil hier echt beter in worden, want het doet Maddox heel erg goed. We kwamen gisterochtend binnen en zoals altijd had hij een autootje mee. Hij ging spelen, liet de auto vallen en een ander kind wilde deze pakken. Je zag dat Maddox daar moeite mee had en vervolgens zei de nanny: ‘Maddox, als je niet wil dat anderen met jouw auto spelen, kunnen we hem het beste even in je bakje bewaren. Daar ligt hij veilig.’ En hup, Maddox liep naar zijn bakje en legde daar zo zijn auto zelf in. Ik vond dat echt heel erg mooi om te zien. Gewoon zeggen waarom iets moet of kan, of wat je op dat moment gaat doen. Ik ga me er echt even meer mee bezig houden want ik merk aan alles dat dit is wat Maddox nodig heeft.

3. Op pad gaan en genoeg uitdaging bieden.

Ik ben zelf nogal graag thuis en ook Skyler zegt regelmatig dat hij thuis wil blijven als ik iets leuks voorstel. Maddox is een kind dat echt op pad moet. Zodra ik zeg ‘Kom Maddox, we gaan naar de auto om wat leuks te doen!’, zie ik de glinstering in zijn ogen en rent hij direct naar de gang om zijn schoenen te pakken. Hij wordt dolgelukkig van een ochtendje Monkey Town, spelen bij een koffiezaakje, een wandeling in het bos of een simpel bezoekje aan de speeltuin. Bovendien merk ik dat hij af en toe thuis uitdaging nodig heeft en door samen een baan te bouwen voor zijn treinen, het speelgoed af te wisselen en de bakken dus regelmatig te wisselen, wordt hij opnieuw geprikkeld. Van hele dagen thuis wordt hij niet blij en resulteert dat regelmatig in een onweersbui.

4. Rustmomenten creëren.

Regelmatig op pad is leuk en lekker gek doen in huis ook, maar overprikkeling is ook weer killing voor Maddox’ humeur. Na een ochtendje Monkey Town slaapt hij altijd korter en onrustiger en als hij helemaal door het dolle is thuis, kan hij zichzelf onwijs voorbij rennen. Het is daarom voor mij als ouder heel erg belangrijk om rustmomenten te creëren. Hij kan dat zelf niet zo goed en daarom maak ik ze voor hem. Samen met een boekje op de bank, even de televisie aan, samen een rustig spelletje doen. Even tot rust komen om daarna weer als een tornado door het huis te gaan.

5. Zelf rustig blijven en vooral geen haast hebben.

Dit is meer een reminder voor mezelf. Als ik ’s ochtends al laat opsta en daardoor laat beneden ben en de kinderen dus weinig tijd hebben, snij ik mezelf al in de vingers. Ik zit ze dan achter hun broek aan terwijl het mijn eigen schuld is, ik heb zelf een gehaast gevoel dat zij voelen, we zitten gehaast in de auto met als resultaat dat het eten nog niet op is want ja, ze zijn traag op momenten dat ik race tegen de klok. Tien minuten kan al een wereld van verschil zijn en ondanks dat ik eigenlijk altijd op tijd ben en de ochtenden regelmatig rustig verlopen, heb ik weleens momenten dat die wekker te vroeg voelt en ik net een keer te lang snooze. Met als resultaat vreselijke haast en een driftbui van een half uur tot gevolg omdat de jas nog niet aan mag en de cracker nog niet op is. Drama.

Dit zijn tot nu toe de dingen die ik heel erg bij Maddox (en Skyler) probeer toe te passen en die helpen om driftbuien te voorkomen. Ik denk dat alles benoemen en uitleggen voor mij op mijn lijstje komt om me daar de komende tijd mee bezig te houden. Ik hou er zelf ook niet van als ik niet weet waar ik aan toe ben dus waarom de kinderen wel?