Hoera, Maddox is één jaar!

Lieve Maddox,

Een jaar geleden begon het grote avontuur met jou. Vlak na middernacht kwam je na een absurd snelle bevalling ter wereld en werd ik moeder van een tweede zoontje. Van jou. Je was prachtig op gewicht, zocht direct naar de borst toen je bij me werd gelegd en daar begon dan ook direct het volgende avontuur; een geweldige borstvoedingsperiode.

Geen verwachtingen en per dag zien hoe het loopt. Uiteindelijk stond de teller op twee maanden en heb ik je grotendeels zelf kunnen voeden. Ondanks dat ik het niet gepland had en eigenlijk geen verwachtingen had, vind ik het een heel mooie en fijne periode om op terug te kijken. Ik had niet verwacht dat het zoiets bijzonders zou zijn en genoot van al deze momenten met jou. Ik ben blij dat je na de geboorte zelf aangaf dat het ons wel zou lukken want ondanks mijn twijfel stemde ik direct toe toen je zo aan het zoeken was. De eerste twee maanden waren fantastisch en je gaf me de kraamperiode van mijn dromen. Goed slapen, goed eten, goed groeien. Helaas begonnen daarna de grote zorgen. Maar net als met de borstvoeding vormden we ook nu weer een goed team. We hebben het toch maar mooi gedaan en voelden elkaar ontzettend goed aan.

De zoektocht naar de juiste melk, de zoektocht naar producten die krampen veroorzaakten, de zoektocht voor je eczeem, de zoektocht vanwege de slapeloze nachten, de zoektocht vanwege de onverklaarbare afbuigingen in je gewicht. We hebben wat afgezocht het afgelopen jaar en samen heel wat bezoekjes gebracht aan verschillende mensen. De osteopaat was een schot in de roos en hij verhielp binnen korte tijd een groot deel van je problemen. De dermatoloog gaf ons het smeerschema met hormoonzalf dat we nodig hadden en de kinderarts dacht met ons mee en kwam met een koemelkallergie. Vervolgens werden we begeleid door een diëtist vanwege je gewicht, hielp de kinderarts ons weer met alles wat we niet onder controle kregen en was er ook nog een KNO-arts die jouw oren voorzag van buisjes waardoor de oorontstekingen gelukkig afnamen. Wat een onrustige maanden waren het en wat een zorgen heb ik me gemaakt. Nog steeds, iedere dag weer.

Maar laten we het eens hebben over alle fantastische momenten. De eerste week dat je ter wereld kwam en het direct al enorm naar je zin had. De eerste ontmoeting met je grote broer, die je met grote ogen verliefd aankeek. Sowieso de band tussen Skyler en jou want jeetje, wat is dat bijzonder om te zien. Skyler heeft je al regelmatig geholpen, je doen schaterlachen en bij de hand genomen om samen dingen te ondernemen. Ik ben heel benieuwd hoe dit de komende jaren gaat lopen en kan niet wachten om jullie samen op boevenpad te zien gaan. Want je broer is dan wel ondeugend; ik denk dat jij er helemaal wat van kan.

Je straalt een en al ondeugd uit met je pretogen. Ondanks de vele dingen die je moest ondergaan het afgelopen jaar en waar je ook allemaal last van had; lachen deed je. Iedere dag weer. Je bent iedere ochtend weer blij als je uit bed wordt gehaald en ik ben onwijs trots op alles wat je doet en kunt. Je vond het een beetje spannend om groot te worden maar uiteindelijk lukte het je vorige week; helemaal los staan zonder te vallen. Niet veel later deed je, drie dagen voor je verjaardag, je eerste echte stapjes. Je liep! Je loopt! Op wat gebrabbel na zeg je nog niet veel maar ik denk zomaar dat dat ook snel komt. Bah is jouw lievelingswoord, alleen maar omdat je het zo vaak hoort als je weer eens met je hand in de vaatwasser zit. Wat gaat de tijd snel en wat is afgelopen jaar voorbij gevlogen.

Je bent alweer een jaar, lieve schat. Een jaar vol zorgen, vol slapeloze nachten, vol met bezoekjes aan het ziekenhuis en doktoren. Maar ook een jaar met veel gelach, geknuffel, dragen, voeden, spelen, ontdekken en heel, heel veel ondeugendheid. Zullen we de zorgen en ellende maar gewoon achter ons laten in dit afgelopen eerste jaar? Dan nemen we dat portie geluk en ondeugendheid keer tien mee. Ik kan niet wachten, kabouter!

Love you big time!