Mijn enige goede voornemen

Ieder jaar zie ik op veel blogs weer allemaal goede voornemens voorbij komen. Twee jaar geleden had ik een paar doelen voor mezelf opgesteld en dat vond ik in dat jaar prettig werken omdat ik houvast nodig had, maar ik merkte al dat ik vorig jaar niet zo heel veel interesse had om weer zoiets op te stellen. Toch nam ik mezelf twee dingen voor: mijn doel was om een gezond kindje te baren, maar erg veel invloed heb je daar zelf niet op. Ik had als tweede doel om meer te lezen, zette voor mezelf de teller op 20 en eindigde met welgeteld twee volledig uitgelezen boeken in 2017. Ik kan er achteraf wel om lachen. Twintig boeken terwijl ik moet bevallen van een tweede kindje en geen rust in mijn reet had en heb? Ik heb nog vier Linda’s in het plastic liggen! Hoe dan ook: dit jaar heb ik één goed voornemen. En dat is om geen goed voornemen te hebben.

Nieuw begin

1 januari voelt voor velen als een nieuw begin en dat heb ik zelf ook heel erg. Je hebt weer 365 ongeschreven bladzijdes voor je die je kunt invullen zoals jij dat graag wil. Maar hoe die voor mij beschreven gaan worden? Ik heb eigenlijk geen idee. Ik heb voor dit jaar geen doelen, geen goede voornemens. Ik vind mijn leven momenteel wel best en heb geen spannende dingen voor ogen. Afvallen? Nee hoor, ik heb daar echt even geen zin in en wil gewoon graag op gewicht blijven. Quality time met Raymond zou heel erg welkom zijn maar dat plannen we gewoon wanneer we er tijd voor hebben. Hopelijk iets meer dan vorig jaar maar anders zijn die drie keer ook fantastisch en fijn. Lezen? Ach, ieder boek en iedere bladzijde is mooi meegenomen. En minder kleding kopen? Ik was vorig jaar al begonnen en dat ging me hartstikke goed af. We zien het dit jaar wel. Doelen voor de site? Een groei is altijd mooi maar jeetje, wat heb ik nu weinig te klagen. Het enige wat ik mis in mijn leven? Een doorslapend kindje. Dat zou van mij echt een veel beter en gelukkiger mens maken. Om 22:00 uur gaan slapen en om 07:00 uur uitgerust wakker worden. Maar dat goede voornemen is voor Maddox, daar kan ik eigenlijk vrij weinig meer aan doen dan dat ik nu doe.

Teveel druk

Mijn goede voornemen om geen goede voornemens te hebben komt voort uit de druk die ik mezelf de afgelopen jaren heb opgelegd. Ik wil altijd maar meer, beter, groter. Ik MOET altijd maar meer, beter, groter. Mijn site moet groter! Ik moet slanker! Ik moet meer lezen! Ik moet mijn doelen halen! Ik moet meer met Raymond weg! Ik moet liever zijn voor mezelf! Ik moet een goede moeder zijn en alle ballen hoog houden! Feit is gewoon dat ik moe ben van het moeten. Ik doe mijn best, het verloopt allemaal vrij goed en het hoeft even niet meer te worden dit aankomende jaar. Als ik het einde van dit jaar afsluit met hetzelfde als dat ik nu heb, zou ik al heel erg tevreden zijn. Dezelfde cijfers, dezelfde kledingmaat, dezelfde pagina’s gelezen.

Boek schrijven? Trouwen?

Als ik diep in mezelf kijk zijn er echt wel dingen die ik wil bereiken. Ik wil al jaren een boek schrijven, bijvoorbeeld. Maar ik kan wel zeggen dat de druk die ik mezelf opleg absoluut niet zorgt voor inspiratie. Zodra ik weet waar ik over wil schrijven zal dat boek er heus wel komen, maar voor nu wéét ik het gewoon niet. Het wordt geen doel voor dit jaar, ook niet voor volgend jaar maar gewoon een doel voor ‘wanneer de tijd daar klaar voor is’. Raymond en ik willen ook echt graag trouwen in 2018 maar heel eerlijk? We zijn door alle hectiek nog niet eens begonnen met plannen maken. We hebben een locatie op het oog maar meer dan een mailtje uitsturen hebben we niet gedaan. De komst van Maddox en de bijhorende zorgen en slapeloze nachten hadden onze prioriteit. Trouwen? Geen idee of dat nog haalbaar is in 2018, dus. Maar we zijn samen, we zijn verloofd en de tijd zal uitwijzen wanneer het allemaal officieel wordt. Hetzelfde geldt voor meer quality time met Raymond, meer dingen met de kindjes doen, beter voor mezelf zorgen. Het zijn dingen die ik me vrijwel iedere week voorneem maar waar de tijd soms roet in het eten gooit. Voor je het weet is het weer zondag en is er weer een week voorbij gegaan zonder deze doelen te verwezenlijken. Het is jammer, maar ik heb geen zin om aan het eind van het jaar terug te kijken en te denken: ‘god, wat naar dat ik dat niet gehaald heb, wat stom van mezelf. Wat had ik eigenlijk beter moeten doen?’

Het dagelijkse leven

Ik wil eind 2018 terugkijken op het jaar met het trotse gevoel dat het jaar voorbij is gegaan in rustig vaarwater. Dat ik de ballen heb hoog weten te houden, ook al zijn bepaalde dingen niet gelukt. Er is namelijk heel veel wel gelukt. Het dagelijkse leven. Zonder doelen, zonder al teveel plannen maar gewoon door te ademen en te leven. En wat het ons gaat brengen? Dat zien we dan wel weer. Mijn voornemen is dus om geen goed voornemen te hebben. Let’s do this!