Daar ging ‘ie: naar de basisschool

‘Skyler, wakker worden moppie, je gaat naar school vandaag!’ Hij had er wat moeite mee om uit zijn bed te komen. Snap ik ook wel, zo op je uitslaapdag om 07:15 uur. Na twee dagen kinderdagverblijf is woensdag altijd onze uitslaap- en hangdag en nu komt je moeder opeens naast je bed om te zeggen dat je wéér naar school gaat. Maar gelukkig ging het allemaal vrij vlekkeloos. Skyler had de tijd om rustig wakker te worden en na tien minuten was het zelfs even dollen tijdens het aankleden. Eenmaal beneden at Skyler maar liefst vier crackers omdat ‘ie honger had, werd er nog eventjes Paw Patrol gekeken en om 08:20 uur liepen we heel rustig aan naar school. Expres een beetje vroeg, zodat we de tijd konden nemen en het schoolplein konden verkennen. Raymond en Maddox waren ook gezellig mee en dat vond Skyler maar al te leuk.

Eenmaal aangekomen werd er nog even gespeeld op het schoolplein en niet veel later waren de deuren open en konden we naar binnen. Skyler wist nog precies welke sticker hij had uitgekozen tijdens de kennismaking (de helikopter!) en hing zijn jas bij zijn plaatje. Ik liet hem zien waar de wc’s waren, zette zijn beker en fruit (woensdag fruitdag) op een tafeltje en we liepen hand in hand naar binnen. Skyler werd direct begroet door de juf die hem bij zijn voornaam noemde en Skyler gaf haar iets verlegen een hand. Hij keek wat om zich heen en vroeg haar direct waar het houten winkelkraampje was, waar hij zo leuk mee gespeeld had tijdens de kennismaking. Die was namelijk nergens meer te bekennen. ‘Dat weet jij nog goed, Skyler! Die staat in de andere klas. Zullen we daar straks samen even naartoe?’ Skylers lach kon niet groter. Hij heeft het namelijk al weken over het winkelkraampje en hoe graag hij daarmee wil spelen. Het ijs was gebroken en we mochten de stoel in de kring zoeken om plaats te nemen.

Tot de bel mogen de ouders bij de kinderen blijven en mag er een boekje gepakt worden. Skyler viste een boek uit het bakje dat hij kent van het kinderdagverblijf en samen begonnen we wat te lezen. ‘Mag ik nu kijken wat er nog meer is, mama? Ik wil spelen!’ Ik vertelde hem dat ze eerst in de kring gaan starten en dat hij vast daarna mag kijken met wat hij wil spelen. Ik dacht even dat ik iets langer mocht blijven maar de juf vertelde me dat ik na de tweede bel gewoon afscheid kon nemen. Hier was ik een beetje zenuwachtig voor. Skyler is normaal echt niet zo goed in nieuwe situaties en vindt het spannend als ik er niet bij ben. Maar hij kwam al lachend naar binnen op school en nam net zo lachend afscheid. Hij kneep even in mijn hand, ik vertelde hem dat ik hem zo weer kwam halen en dat hij maar liefst twee keer mocht zwaaien. Bij het raam op de gang en bij het raam buiten.

Ik liep weg en Skyler stond enthousiast voor het raam. Eerst binnen even zwaaien en toen ik op het schoolplein stond, kwam hij naar het andere raam. Daarna zag ik hem naar zijn stoeltje lopen, ging hij zitten op de stoel en keek hij ietwat nerveus en met een kleine glimlach in de rondte. Met een brok in mijn keel, voornamelijk vanwege trots en het feit dat dit zó vlekkeloos ging, liep ik met Maddox weer naar huis en stapte Raymond in de auto om naar zijn werk te gaan. Kleine kindjes worden groot. Heel groot.