Mijn bezoekje aan de verloskundige van afgelopen maandag was weer heel goed. Mijn bloeddruk was prima, mijn baarmoeder groeide goed en het hartje van onze kleine man klopte precies zoals het moest. Eerlijk gezegd had ik daar ook geen twijfels over. Ik voel me prima en voel ons mannetje regelmatig gezellig wiebelen in mijn buik. Tot zo ver dus een heerlijke zwangerschap!
De volgende ochtend ruimde ik mijn huisje op en ging ik boodschappen doen. Bij de supermarkt aangekomen moet ik even niet goed genoeg hebben opgelet. Ik bleef met mijn voet namelijk haken achter de deurmat van de Albert Heijn. Heel even leek het erop alsof ik mijn evenwicht nog kon bewaren, maar na wat gestuntel viel ik toch languit op mijn knieën en handen in de Albert Heijn. Een geschrokken caissière kwam direct naar me toe om me te helpen en twee andere klanten bleven verbaasd staan. Ik had enorme pijn in mijn knieën, maar dacht natuurlijk alleen maar aan mijn buik. Die deed ook wel wat pijn, al heeft die de grond niet geraakt..
Ik krabbelde overeind, verzekerde de caissière (en mezelf) ervan dat het allemaal wel goed was en verzamelde – terwijl ik vocht tegen de tranen – mijn boodschappen bij elkaar. Ik rekende af, deed alles in mijn rugtas en vertrok, nog steeds bibberend van de schrik, naar huis. Onderweg hield ik het niet meer droog. Ik was zo geschrokken van die val (ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst gevallen was!) en wilde niets liever dan heel snel naar huis en mijn kind voelen trappelen.
Thuisgekomen kreeg ik meteen een knuffel van Maran. Ook hij was geschrokken. Gezien mijn paars aangelopen knieën, wisten we bijna wel zeker dat mijn buik niet onder de val geleden had. We ruimden rustig de boodschappen op en ik ging meteen op de bank liggen. Tot mijn grote opluchting voelde ik ons mannetje al snel. Hij liet even merken dat alles goed met hem was en gelukkig deed hij dat in de loop van de dag regelmatig. Eigenlijk net zoals alle andere dagen daarvoor, alsof er niets gebeurd was.
Sinds gisteren ben ik me er opeens weer van bewust hoe kwetsbaar mijn kindje is. Hoe niet-vanzelfsprekend het eigenlijk is dat hij straks gezond en wel ter wereld komt. Dat er, ondanks dat hij nu ‘alleen nog maar’ hoeft te groeien, nog wel wat mis kan gaan. Ik was er gisteren echt even door lamgeslagen. Ik had me zo goed gevoeld en was zo zelfverzekerd dat alles prima ging, dat ik me helemaal niet had voorbereid op zo’n val en de eventuele gevolgen.
Ik ben na de val niet naar de verloskundige geweest. Ik wil niet zo’n paniekzaaier zijn die om een stukje roségebakken varkenshaas al de spoedlijn belt. Ook kon ik redelijk goed relativeren: ik was op handen en knieën gevallen en, ondanks dat mijn buik goed groeit, komt die dan absoluut nog niet tot aan de grond. Het feit dat onze kleine man vervolgens lekker heeft getrappeld, zie ik ook als een teken dat het goed met hem gaat. Afgelopen nacht kwam hij zelfs op mijn hand af, toen ik die op mijn buik legde. Een heel bijzonder gevoel en ik kan niet beschrijven hoe blij ik daarmee ben.
Toch ben ik weer even met beide benen op de grond gezet. Ik zal écht voorzichtig moeten blijven doen de komende tijd, hoe goed het ook lijkt te gaan. Tussendoor geniet ik maar van het feit dat het me (nog) allemaal makkelijk af gaat, dat ik geen kwaaltjes heb en dat het met ons kleine jongetje allemaal goed lijkt te gaan. Op naar de komende weken van mijn zwangerschap! En bij de Albert Heijn zal ik voortaan een hele grote stap zetten óp de deurmat.
Wat zal je inderdaad geschrokken zijn! Gelukkig is je kleine man gewoon aanwezig in je buik! Vandaag ben ik naar de vs geweest om het hartje te luisteren omdat ik de baby een paar dagen minder voelde. Hoe fijn de zwangerschap ook verloopt, je maakt je toch zorgen als mommy to be.
Ah wat schrikken! Snap dat je daar even goed uit je doen van was!
Ik heb laatst wel de verloskundige gebeld toen ik wat bloedverlies had. Bleek onschuldig maar toch was het fijn om dat te horen van de specialist.
Kan me je schrik goed voorstellen. Ik ben tijdens mijn vorige zwangerschap ’s nachts van de trap af gevallen omdat ik slaapdronken naar de wc ging. Voelde me zo rot en schuldig daarna. Gelukkig is alles gewoon goed in je buik en spartelt mini lekker rond in zijn airbag van vruchtwater.
Dat is wel even schrikken ja. Toen ik zwanger was gleed ik uit in de sneeuw dat was ook even een momentje om te denken dat ik zelf ook voorzichtiger moet doen. Hoop dat je knieën snel weer de oude zijn 😉 liefs
Heel naar meid.ook ik ben gevallen op mijn werk in de keuken het was glad en druk lette even niet op en daar ging ik.ook hier volledig in paniek ook hier op de knieen maar toch.de schrik zat er behoorlijk in
Oh dat is schriken geweest! Gelukkig maar dat je op je knieen terecht kwam.
Ah nee Betty wat naar 🙁 Lijkt me ook zo ontzettend eng! Gelukkig liet baby snel van zich horen. Ik voel me ook heel kwetsbaar en uit dit stukje blijkt maar weer hoe voorzichtig je eigenlijk moet doen… Hopen dat je knieën en handen snel opknappen!
Ik heb het ook één keer gehad tijdens mijn zwangerschap, met 34 weken viel ik op mijn kont. Ik ben toen wel naar de VK geweest. Toch even fijn om te weten dat alles goed gaat.
Dat is schrikken! Gelukkig voelde je de kleine al snel.
Ik heb een ongeluk gehad met 24 weken en ondanks dat t niet hard ging heb ik (op verzoek van mn werk) toch de vk gebeld. Ik voelde de kleine ook niet meer dus was slim. Ben toen ook opgenomen in t ziekenhuis
Dat zal wel schrikken geweest zijn, gelukkig is alles goed! Ik duim voor je op een verdere, goede zwangerschap!
Bedankt weer voor de lieve reacties! Wat opvallend dat er zoveel vrouwen zijn gevallen tijdens hun zwangerschap. Blijkbaar worden we met z’n allen toch een stuk wiebeliger. Hiervoor was ik echt al járen niet gevallen!
Ik ook. Gelukkig ook goed afgelopen. 2x zelfs! Eerste keer zat ik op de ikea schommelstoel. Door mijn dikke buik woog ik een stuk zwaarder en zat niet diep genoeg in de stoel. Gevolg de stoel klapt naar voren. Ik val en de stoel ligt boven op mij. Gelukkig viel ik ook op mijn knieen en voelde ik mijn mannetje avonds nog.
De tweede keer was minder prettig .Ik zat in de bus en die eikel (sorry voor mijn taalgebruik ben nog boos als ik er aan denk) reed veel te hard. En dan continu rijden, remmen, rijden, remmen. Hij reed te hard en besloot op het laatste moment om voor het zebrapad te stoppen. Gevolg: ik vlieg de hele bus door. Dit keer wel op mijn buik. Was toen denk ik 7 maanden zwanger. Toen voor de zekerheid het wel laten checken, maar alles was goed met mijn mannetje.
Oh Betty wat schrikken hè! En ook ik kan er over meepraten… We waren de babykamer in elkaar aan het zetten en dat geeft heeeeel veeeel karton afval. Ik lette even niet goed op en struikelde. Gelukkig viel ik op m’n armen en bibs, maar wat was ik geschrokken. Maar gelukkig heeft hij er niks van geleden en heb ik nu een heerlijk mannetje! Gelukkig gast alles goed met je!
Logisch dat je geschrokken bent. En mocht je gerust stellen, bel gerust de verloskundige. Stress is ook niet goed. En succes met die paarse knieën – daar ga je ongetwijfeld nog wiebeliger van lopen 😉
Ik viel op de dag dat ik mijn zwangerschapstest ging halen. Gelukkig niets gebeurd, maar ik was ook best geschrokken. Met kids in mijn buik, kan ik me best voorstellen dat dat nog wat enger is, en je zorgen zijn geheel begrijpelijk! Gelukkig hebben je knieën de val ‘gebroken’
Jeetje, wat kun je daarvan schrikken hè. Fijn dat je de baby daarna goed voelde. De baby zit goed verpakt in een zak met water dus die heeft er waarschijnlijk niks van gemerkt :).
Momenteel ben ik bijna 37 weken zwanger en fietste gisteren in de avondspits richting het centrum. De stoplichten stonden op groen en dan begint iedereen als een gek te fietsen. Want ja, ze willen naar huis. Ik zie een fietser op mijn weghelft aan komen fietsen maar ze let niet op. Ik kon nog heel hard ‘NEE’ roepen en uitwijken. Ze fietste tegen mijn hand aan en reed gewoon door! NIEMAND stopte terwijl je bij 37 weken toch duidelijk kan zien dat ik zwanger ben. Door de schrik (en hormonen ;)) barste ik in tranen uit. Gelukkig zag ik het aankomen anders was ze vol op me geklapt. Dat niemand stopte verbaasd me nog steeds :(.
Ongelooflijk hoe egoistisch mensen soms zijn! Ik vermeed toen ik zwanger was op het laatst ook drukke plekken. Mensen kijken gewoon niet uit 🙁
Gelukkig liep dit goed af. Succes met de laatste weken 🙂
Dank je! Vooral in de spits was het niet handig idd. Ik ben juist blij dat ik nog mobiel ben en dan zul je net zien dat er iets gebeurd. We gaan er niet vanuit hoor :).
Wow wat schrikken meid! Dat zet je wel ff met beide benen op de grond, fijn dat het nu wel goed met jou en de kleine man gaat 🙂
Ik geloof ook dat het komt omdat je je balans kwijt bent door de buik.hoe apart zitten we in elkaar
Wat ontzettend schrikken! Inderdaad realiseer je dan steeds meer hoe ketsbaar en spannend alles is!