Normaal ben ik van de dagen aftellen. Nog zo veel nachtjes totdat ik jarig ben, nog zoveel nachtjes tot de vakantie en ga zo maar door. Kruisjeskalenders? I love it! Deze week was ik ook nachtjes aan het aftellen, maar nu vond ik het toch een stuk minder leuk… Maandag dacht ik ‘oh, dit is de laatste maandag van mijn verlof’. Volgende week zit ik op dit tijdstip weer achter mijn bureau op kantoor. En zo is het eigenlijk de hele week gegaan.
Nu ik dit typ (zondag) is het nog 1 nachtje slapen en dan is mijn verlof voorbij. SLIK! Als deze blog verschijnt, zit mijn eerste werkdag er zelfs alweer op. Die eerste werkdag, daar zie ik meer dan ooit tegenop. Mede doordat wij afgelopen donderdag te horen hebben gekregen dat Denzel DHO heeft en er hierdoor een spannende periode voor ons aanbreekt. Ik dacht dinsdag voor de standaard inentingen naar het consultatiebureau te gaan. Die prikjes waren weer een piece of cake, maar ik liep helaas ook met een verwijsbrief voor een heupecho naar buiten. Gelukkig konden we donderdag meteen terecht. DHO staat voor dysplastische heupontwikkeling en in zijn geval houdt dit in dat zijn linker heupje niet goed is ontwikkeld. 9 april moeten we voor het eerst naar de kinderorthopeed. Ik kan je vertellen dat dit onverwachte nieuws er wel inhakte zo aan het einde van mijn verlof. Het is trouwens wel even belangrijk om te vermelden dat hij er volgens de artsen geen pijn van heeft.
In mijn vorige stuk ben ik geëindigd met de keuze voor een verticale of horizontale groep op het kinderdagverblijf. Ik besef me dat die keuze voor iedereen anders is. Ik ben geen expert dus ik zal (en kan) ook niet zeggen dat verticaal beter is dan horizontaal of andersom. Ik vertel alleen waarom wij een bepaalde keuze hebben gemaakt. Voor de lezers die niet bekend zijn met deze begrippen (dat was ik ook niet!): een verticale groep bestaat uit kinderen tussen de 3 maanden en 4 jaar. Bij een horizontale groepsindeling daarentegen bestaat de groep uit kinderen in dezelfde leeftijd en ontwikkelingsfase. Voor allebei de soorten zijn er natuurlijk voor- en nadelen op te noemen. Wij hebben uiteindelijk gekozen voor een verticale groep. Denzel heeft hierdoor tot aan de basisschool in principe dezelfde leidsters. Het lijkt ons fijn voor hem dat hij steeds dezelfde vertrouwde gezichten ziet, maar ook voor ons als ouders. De leidsters kennen je kindje op een gegeven moment ook door en door. Zeker in die beginjaren waarin hij ontzettend veel ontwikkelingen doormaakt, vinden wij dat prettig. Daarnaast denken we dat hij kan leren van de oudere kinderen en als hij straks tot de oudsten behoort, kan hij op zijn beurt dingen leren aan de kleinere kinderen.
Afgelopen maandag heeft hij voor het eerst meegedraaid in zo’n verticale groep, want hij had een wenmiddag! De groep waarin hij is geplaatst heeft overigens een leuke naam, maar in verband met de privacy houd ik deze en de naam van het kinderdagverblijf geheim. En de wenmiddag die is… goed gegaan! Ik had gedacht dat ik het erg moeilijk zou vinden om hem de eerste keer achter te laten, maar dit viel hartstikke mee. Ik had het geluk dat hij niet hoefde te huilen toen ik wegging en waarschijnlijk heb ik het daardoor zelf ook droog kunnen houden. Tijdens de uren dat hij bij de opvang was, heb ik bij het tuincentrum plantjes voor in de tuin ingeslagen (dat is nogal lastig met baby, besefte ik me een paar weken eerder toen ik daar mét kinderwagen stond). Ook heb ik gezellig met meiden van de puf gym afgesproken. De middag is dus eigenlijk voorbij gevlogen! En bij het ophalen? Toen lag hij vrolijk in de box te brabbelen onder de babygym. Maar wat was ik blij dat ik hem weer lekker mee naar huis kon nemen. Knuffeltijd!
In mijn volgende blog lezen jullie hoe mijn eerste werkweek is gegaan. Duimen jullie voor me mee? 🙂
Liefs, Niki
Wat een rot nieuws zo in je laatste week van je verlof, heel veel sterkte bij de kinderorthopeed. Fijn om te lezen dat hij er zelf geen pijn aan heeft, toch snap ik dat je je zorgen maakt.
Ik kende dat systeem nog niet van de verschillende groepen in de kinderopvang, die constructies klinken wel slim en voor iedere moeder is de overweging anders. Ik ben heel erg benieuwd hoe je eerste werkdag bevallen is en hoe het was om je kleine achter je te laten en de hele dag te missen, respect hoor! 🙂
Jeetje wat een heftig nieuws, zo koud op je dak! 🙁 Hopelijk krijg je van de orthopeed binnenkort meer antwoord op de vragen die je ongetwijfeld hebt!
Gelukkig ging de wendag goed, dat scheelt toch al. Ik kan me voorstellen dat je zo aan het aftellen was, dat deed ik zelf ook altijd als de zomervakantie ten einde liep. Zo’n eerste werkdag zal even moeilijk zijn, maar waarschijnlijk ben je snel weer in je ritme!
Succes deze eerste werkweek! Ik ben benieuwd hoe hij je is bevallen!
Wat een nieuws! Hopelijk komt het allemaal goed. Fijn in elk geval dat de kijkmiddag goed is gegaan!
Bah bah, dat wil je niet horen vlak voor het einde van je verlof. Maar, ik kan je uit ervaring verzekeren, dat het onwijs meevalt – de behandeling van heupdysplasie. Ons dochtertje heeft 4 maanden in een Pavlikbandage gezeten hiervoor (de heupkom van haar linker heupje was niet goed gevormd ivm stuitligging in mijn buik, betrof een lichte afwijking). Het was even (ERG!) wennen een weekje, maar daarna ging het prima. Je wordt er handig mee en 4 maanden is relatief kort, dus we waren het zo weer vergeten achteraf zeg maar. Als je er meer over wilt lezen, kun je op mijn blog linksboven zoeken op heupdysplasie – ik heb er een paar artikeltjes over geschreven! Het komt goed!