Nooit heb ik onder stoelen of banken geschoven dat ik graag twee kindjes wilde. Al van kleins af aan zag ik mezelf in de toekomst met twee kids op de bank zitten en dat is eigenlijk nooit veranderd. Gelukkig trof ik een partner die datzelfde idee had. We wilden kinderen, dat zeker, maar meer dan twee zit er voor ons niet in. Toen ik een positieve test in mijn handen had in Griekenland, alweer ruim zeven maanden geleden, besefte ik me dan ook al te goed dat dit de laatste keer ging zijn en dat ik echt flink moest gaan genieten. Want een volgende zwangerschap zit er niet in, hoe leuk ik zwangeren ook vind. Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik nu al zo zeker kan zijn van twee kinderen en een derde op voorhand uitsluit. Ik roep het vaak, maar je ziet ook in mijn teksten voorbij komen dat ik het zwanger zijn leuk vind en dat ik dat echt ga missen. Ik zal vandaag eens proberen uit te leggen hoe en wat. Ik zeg bewust proberen, aangezien het eigenlijk gewoon een gevoel is en ik het lastig vind om dat onder woorden te brengen.
Van kleins af aan roep ik al dat ik moeder wil worden en ik zag mezelf dan ook echt als geboren natuurtalent. Nu wil ik niet zeggen dat ik me daarin vergist heb en dat ik een ramp ben als het om opvoeden gaat, maar dat het allemaal wat zwaarder op mijn dak is gevallen moge duidelijk zijn. Sommige vrouwen hebben het gewoon; die zijn geboren voor deze mooie job, léven ervoor en kunnen alles opzij zetten om deze rol te vervullen. Bij mij bleek dat toch iets anders. Ik doe alles voor mijn kind, ga voor hem door het vuur en hou intens veel van hem, maar ik merk ook dat ik het soms gewoon lastig vind. Dat ik weer even de rust en ruimte mis, dat ik het opvoeden toch best lastig vind en dat dat natuurtalent er heus wel zit, maar toch ook weer soms even naar de achtergrond verdwijnt. Ik vind dit echt heel lastig om te omschrijven want het is en blijft een gevoel, maar het is allemaal wat anders dan ik als klein meisje in mijn hoofd had. Niet alleen véél mooier en veel meer levensverrijkend, maar ook zeker wat zwaarder en moeilijker. Om even kort door de bocht te zijn; het is een leuke, maar moeilijke taak in het leven. Nu Skyler wat ouder wordt, wordt het voor mezelf allemaal een stuk leuker. Ik geniet ontzettend van mijn kind, vind deze fase ontzettend leuk en geniet ervan dat Skyler wat zelfstandiger is en dat ik mijn bewegingsruimte weer een beetje terug krijg.
Straks is er een tweede kindje bij en daar ben ik ontzettend gelukkig mee. Niet alleen om mijn en ons plaatje compleet te maken, maar ook omdat ik het heel erg fijn vind dat Skyler opgroeit met een broertje. Ik heb Skyler nooit als enig kind gezien en vind het een mooi geweten dat ‘ie altijd iemand om zich heen heeft. Niks mis met gezinnen met maar één kindje, trouwens. Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen en ook kinderen zonder broertjes of zusjes zullen hartstikke gelukkig zijn. Net zoals dat mensen zelf moeten beslissen dat ze twee, drie, vier of meer kinderen op de wereld willen zetten.
De babyfase komt er weer aan en dat vooruitzicht vind ik spannend maar ook heel erg leuk. Zo’n klein hummeltje weer opnieuw zien opgroeien, aankleden in al die kleine pakjes, het babyknuffelen. Ik zeg: bring it on! Vooral nu ik de ervaring van een eerste heb en toch een stuk beter en zekerder in mijn vel zit. Maar ik weet ook dat ik weer even een tandje moet gaan bijzetten. Dat het heus wel genieten is, mooi is, prachtig is en overweldigend voelt om een baby in huis te hebben, maar dat het ook even een periode gaat worden waarbij het me soms wat meer energie gaat kosten dan dat ik daadwerkelijk heb. En dat klinkt misschien allemaal wat zwaarder dan dat het is, maar ik ken mezelf na 30 jaar inmiddels goed genoeg om dit soort uitspraken te kunnen doen.
Met twee kinderen voelt het voor ons als compleet. We hebben de ruimte in huis om iedereen een eigen plekje te kunnen bieden, de auto is groot genoeg om ons met zijn vieren te kunnen vervoeren en het geld laat het toe om het ontzettend leuk te hebben met zijn vieren en niet zoveel te hoeven laten. We kunnen de taken goed verdelen en kunnen het zo plannen dat we allebei een kind onder onze hoede hebben. Iets wat bij mij voor enorm veel rust zorgt. Zoals Raymond en ik zondag al in de auto tegen elkaar zeiden; twee kinderen op de achterbank, we hebben allebei twee handen en we zijn met zijn tweetjes zodat het altijd goed in balans is. Ook bij Raymond bleek het weer een volledig uitgesloten kwestie, dat er een nummer drie zou komen. Hij schoot al in de stress toen we aan het nadenken waren over clubjes die gaan komen in de schoolperiode. ‘Dan zijn we écht de hele zaterdag onderweg om álle kinderen weg te brengen en te halen.’ Haha.
Het is een gevoel, een ontzettend sterk gevoel, dat me vertelt dat een derde kindje uitgesloten is. Voor zowel mij als voor Raymond. Hoe mooi ik het zwanger zijn ook vind en hoe graag ik een zwangerschap nog eens zou willen beleven. Ik zal ongetwijfeld te maken krijgen met rammelende eierstokken zodra ik weer een zwangerschapsaankondiging voorbij zie komen of een baby zie liggen in de wagen terwijl mijn jongens op dat moment wat ouder zijn. Maar ik hou daar nu eenmaal een zwak voor en weet zeker dat die eierstokken ook aangewakkerd gaan worden als ik drie of vier kids in de rondte heb lopen. Je kunt immers niet alles hebben in het leven. En hoe graag ik dus een zwangerschap opnieuw zou willen beleven; het kindje dat eruit komt is dan gewoon niet aan mij besteed. Och, wat klinkt het allemaal hard en onbeleefd hè? Ik vind het dan ook heel lastig om dit artikel te schrijven.
Ik ben ontzettend dankbaar voor Skyler in mijn leven en kan niet wachten tot ik baby twee in mijn armen kan sluiten. Ondanks dat deze zwangerschap voorbij is gevlogen, heb ik geprobeerd te genieten van ieder moment en ben ik me heel bewust geweest van alle laatste keren. Nu met de laatste loodjes kan ik oprecht zeggen: het is goed zo. Ik heb straks twee prachtige kinderen waar ik intens gelukkig mee ben en die ik al mijn liefde kan geven. Maar voor mijn gevoel heb ik ook nog steeds de tijd, rust en ruimte voor mezelf. Het voelt als: het blijft behapbaar. Het is en blijft een persoonlijke kwestie, een gevoel, iets ongrijpbaars. Maar het past bij mij, bij ons als gezin. Met zijn vieren zijn we compleet en het voelt als af. En dat kan ik nu al voor de volle 100% zeggen.
Zijn er meer moeders die dit gevoel zo sterk ervaren?
Mooi en goed geschreven. Ik herken dit gevoel ook sterk. De verandering toen ik moeder werd vond ik best intensief maar ook het mooiste wat me is overkomen. Nu we een tweede hebben voelt dit voor mij compleet en zal er geen derde komen. Tevreden met wat ik heb en genieten!
Ik moet mezelf altijd verantwoorden als ik vertel dat we maar 1 kindje willen…
Cinna is in februari geboren en zowel m’n partner als ik hadden gelijk het gevoel…we zijn compleet!
Het is gewoon een gevoel en wij voelen ons daar heel prettig bij….maar anderen vinden het blijkbaar gek….
Herkenbaar Cynthia. Onze dochter is nu ruim twee haar en ook mijn man en ik voelen ons heel compleet. Bij ons komt er dus ook geen tweede. Maar mensen in onze omgeving verwachten het blijkbaar wel, want er wordt zeer regelmatig naar gevraagd. Wij zijn super gelukkig met zijn drietjes, ik zie er ook gewoon geen tweede kindje bij komen. Niks mis mee!
Wat goed om dit te lezen. Wij hebben een zoontje van 8 maanden en zijn eigenlijk heel gelukkig zo met zijn drietjes. Of er nooit een tweede komt dat wil ik niet zeggen, misschien over een jaar of 3 (net als bij Skyler en zijn broertje zoiets). Maar inderdaad, mensen verwachten het en hebben het er over. Terwijl wij daar gewoon niet mee bezig zijn. En zelfs dan is er al onbegrip, van ja maar eentje is zielig en waarom dan het is toch harstikke leuk.
Wat Shirley schrijft, dat heb ik ook. Moest erg wennen omdat ik ineens geen tijd meer alleen had, en dat heb ik gewoon nodig af en toe. De eerste maanden huilde mijn zoontje ook veel en zelfs dat praatten andere mensen voor ons goed. Zo van ach dat hoort erbij. Maar na een paar maanden maar 3 uur slapen voel je dat zo echt niet. Gelukkig gaat nu alles goed en is hij super vrolijk en slaapt hij goed.
Maar toch jammer dat andere mensen soms zo’n eigen mening hebben..
Ik denk dat het wel belangrijk is om ook aan je kindje zelf te denken. Zelf ben ik als enig kind opgegroeid en ik heb altijd broertjes en zusjes gemist, ondanks dat ik wel een fijne kindertijd heb gehad.
Ik ervaar dit gevoel nu bij de derde! Het is echt klaar hierna en voel nu al dat ze ons compleet gaat maken 🙂
Goed dat je het hebt geprobeerd te verwoorden! ik vind het altijd een lastige kwestie.. Misschien omdat ik zelf nog geen kindje heb, of omdat mijn thuissituatie heel anders was. Ik denk altijd, misschien over 5 jaar, als je boys allebei op school zitten, krijg je wel weer de kriebels voor een nr.3, dat kan je nu nog niet weten. Maar dat is mijn mening. 🙂
Respectvol omschreven! Erg mooi!
Heb mijzelf ook jaren zo gevoeld, en toen toch onomkeerbare gevoelens voor een derde kindje.
De mens zit bijzonder in elkaar
Ik vind dat je het prima verwoord.
Ik beval volgende maand van nummer twee en de sterlisatie van mijn man ligt al vast. We zijn dus ook absoluut zeker dat het stopt met twee.
Ik begrijp je dus helemaal.
Wat heb je dit weer prachtig verwoord. Ik zou het allerliefste 3 kinderen willen. Alleen op financieel gebied is dit niet zo handig. Dan zou er geen ruimte meer zijn voor leuke dingen. Plus dat mijn vriend niet meer dan twee wil. Eerst maar zien of een tweede ons überhaupt ooit wordt gegund.
Liefs
Mooi geschreven en zeer herkenbaar. Wij wisten ook dat wij na ons tweede kind klaar zijn. Ons leven is verdiept, mooier geworden en we hebben samen echt een doel in het leven, maar die derde (of vierde) zit er gewoon niet meer in. Ook niet qua leeftijd trouwens. Succes met de bevalling!!
herkenbaar!! al heb ik altijd wel gegilt van zeg nooit nooit want wat als je toch spontaan weer zwanger word….van een derde….ja dat zou het hier gewoon komen hihih maar wij vonden 2 ook genoeg iig, maar soms he….hahaha
Ontzettend mooi geschreven Shirley! Ik kan je gevoel helemaal begrijpen, twee kindjes is altijd mijn droom geweest en nog steeds als het mag lukken.
Ik ken het gevoel…na twee kindjes helemaal goed en geen wens voor een derde! En zes jaar later was daar nummer 3 …tja soms kan je het nog zo zeker weten/voelen.
Ik heb me nu meteen laten steriliseren omdat nog een keizersnede teveel risico met zich mee brengt.
Het compleet gevoel heb ik en mijn man samen ervaren bij nummertje 4 wij zitten enorm op dezelfde lijn maar dit dan ook zo samen ervaren en aanvoelen en beslissen is speciaal.
Ik heb dan ook bij mijn laatste keizersnede mij meteen laten steriliseren.
Als jong meisje jonge vrouw had ik een beeld van 2 kinderen maar dat is door de kinderen die er zijn dus veranderd.
Hier blijft het ook bij 2 kids. Ik heb na beide bevallingen een periode (gehad) waarin ik mentaal heel slecht in m’n vel zit. De tweede is nu bijna 6 maanden en ik ga nog tweewekelijks naar therapie.
Ik vind baby’s heel leuk en schattig, als ze van een ander zijn. Bij m’n eigen baby’s heb ik helaas veel last van angsten over mijn functioneren als moeder. Het zet mijn leven en dat van mijn man compleet op z’n kop. De tweede is ook absoluut geen makkelijke baby. Dus het blijft hierbij. Ik wil niet het risico lopen dat ons dit allemaal nog een keer overkomt.
Ik vind dit soort vragen altijd een beetje vreemd, want waarom zou je over een derde beginnen als je zwanger bent van nummer twee. Deze vraag kreeg ik zelf ivm de keizersnede die ik voor de tweede keer ga krijgen. Denk je eraan dat je dan niet een groot gezin kan stichten vanwege de ingreep. Nou daar hoef ik helemaal niet mee bezig te zijn. Het is vervelend om te zeggen, maar het zou altijd bij een kindje blijven. Tot Daan overleed, toen was de wens zo groot voor een tweede. Maar is natuurlijk heel anders als je er al eentje echt hebt rondlopen. Dus mijn gevoel zegt ook heel sterk, hierna nooit meer zwanger te willen zijn.
Precies wat jij omschrijft heb ik nu met de 3e. Eigenlijk wat Joyce ook typt. Vanaf het moment van de test wist ik dat dit de laatste keer was. Zo hebben we het altijd voor ons gezien en aangezien zo’n 3e keer me ook veel zwaarder valt dan de 2e keer en ik de hormonen zat ben – heb ik nog nooit iets zo duidelijk en zeker geweten als dit. Ik ‘durf’ het alleen niet voluit de typen online omdat ik zoveel ongelukjes om me heen meemaak en mini als er een 4e komt dan altijd terug kan lezen dat we eigenlijk al compleet waren haha. Ook al laat ik me sterilisseren en is de kans dus mini-mini.
Wat moeilijk om te omschrijven inderdaad, maar goed dat je het op papier hebt gezet! Het is jouw gevoel, en als die zegt dat dit het compleet is dan is dat zo! Ik heb juist heel sterk het gevoel dat mijn volgende zwangerschap niet de laatste zal zijn. Ook al vinden we allebei 2 kinderen veel praktischer dan 3 en weet ik inmiddels al hoeveel 1 kind van je vraagt. Voor mij voelt 3 kinderen compleet. Maar laten we eerst maar eens wachten tot de 2e überhaupt gemaakt wordt en er is ;-).
Mooi geschreven en het lijkt me heel fijn om er zo zeker van te zijn dan jullie gezin straks compleet is. Geeft denk ik een heleboel rust. Wij hebben altijd gezegd 2 of 3 kinderen te willen. Maar toen onze oudste geboren was hebben we dat bijgesteld naar 2. Maar ik vind het nog wel heel lastig… Bij onze tweede hebben we een slechte start gehad door de nasleep van de bevalling. Ik zou de kraamweek zo graag nog een keer over doen! Nu onze jongste wat ouder en zelfstandiger wordt groeit de wens voor een derde kindje… Terwijl het zo veel makkelijker en praktischer zou zijn om het bij 2 te houden. Ik ben er dus nog niet over uit. Mijn vriend hoeft niet perse een derde maar hij sluit het ook niet uit wat het ook niet echt makkelijker maakt. 😉
Wat heb je dit mooi verwoord! Juist heel knap hoe je het onder woorden weet te brengen. Ik ben inmiddels bijna 17 weken zwanger van ons tweede kindje, en wij weten juist heel zeker dat dit, als de natuur meewerkt, zéker niet de laatste keer is. Bijzonder hoe iedereen het ouder- en moederschap anders ervaart!
Fijn als je zelf hier een sterk gevoel voor hebt en in de gelegenheid bent om hier zelf een keuze in te maken. Een zwangerschap en het krijgen van een kindje blijft iets heel bijzonders. Heerlijk als je wens 2 kindjes is en deze wens mag uitkomen.