Zwanger! #33

Het begint echt een beetje lachwekkend te worden maar jeetje, week 33. Ik schrik er zelf een beetje van. Herinneren jullie mijn zwangerschapsaankondiging nog? Dat is gewoon alweer ruim vijf maanden geleden. Niet normaal! Mijn hoofd loopt dan ook echt nog een beetje achter op mijn lichaam. Laat mijn lichaam me duidelijk merken dat ik week 33 gepasseerd ben door de vermoeidheid, de pijntjes en het waggelen dat ik begin te doen (lol); voelt het in mijn hoofd pas een week of 20 waardoor ik voor mijn gevoel nog eeuwen de tijd heb om aan het idee te wennen dat er een kindje bij komt. Niets is minder waar; binnen nu en een paar weken gaat de bevalling beginnen en het is tijd om een beetje vaart te maken. En nog keihard te genieten, voordat het er alweer op zit.

Bloed chagrijnig

Ik vertelde jullie dat ik een beetje (zeg maar gerust, een beetje boel) last heb van mijn hormonen. Ik ben gewoon niet helemaal mezelf. Onrustig, chagrijnig, kort lontje en tegelijkertijd kan de hele wereld me gestolen worden. Ik val Raymond regelmatig aan als hij iets niet gedaan heeft, terwijl die arme man net vijf minuten daarvoor mijn auto volgetankt heeft zodat ik dat niet hoef te doen. Ik erger me aan alles en iedereen en weet dondersgoed dat het aan mezelf ligt en de horrormonen die op hol zijn geslagen. Ik kan me niet herinneren dat ik dat met Skyler ook zó erg had maar aangezien de zwangerschappen zo van elkaar verschillen, kijk ik nergens meer van op. Het zal me ook niet verbazen als ik nu blijf zwangeren tot week 42 terwijl Skyler in week 36 al ter wereld kwam, haha. Toch zegt mijn gevoel ook dit keer weer dat de baby eerder zijn opmars gaat maken. Zal dat gevoel gelijk krijgen?

Toch veel overeenkomsten

Als ik het verslag van week 33 tijdens de zwangerschap van Skyler erbij pak, merk ik dat er tóch flink wat overeenkomsten zijn. Ondanks dat het allemaal heel anders voelt. Zo had ik in die week nergens zin in, was mijn energielevel gedaald tot 0, wilde ik alleen maar thuisblijven in joggingbroek om te cocoonen, schopte Skyler er flink op los, sliep ik heel erg beroerd vanwege het vele plassen en was ik enorm wispelturig. Ik kan daar nu alleen maar ja en amen op zeggen, aangezien het nu precies zo is. Ik heb nu alleen al een kindje rondlopen, dat toch veel aandacht en energie vraagt. En er zijn nog twee verschillen; zo heb ik nu absoluut geen craving naar geitenkaas en stond er toen +10 kilo op de weegschaal. Ik blijf er maar op terugkomen, maar ik kan jullie nog steeds zeggen dat ik nu op -2 kilo sta, haha. Hoe is het mogelijk? Dat zal ook absoluut mijn energielevel verklaren. Alle energie gaat naar de baby, die flink aan het groeien is en van mij wil eten. De kans is heel groot dat ik flink wat kilo’s lichter ben na de zwangerschap. Hilarisch. Het is net zo’n grappig, terugkomend dingetje als de vluchttas tijdens de zwangerschap van Skyler. Waar ik overigens nu ook nog niet aan begonnen ben. *zet op to-do lijst*.

Kamertje

De rusteloosheid van afgelopen week was ook ergens goed voor; de babykamer is zo goed als zeker op orde. Alle troep is verhuisd naar zolder (komen we toch niet zoveel, lol) en er is zowaar een schattig kinderkamertje ontstaan. Het is rustig en er staat vrij weinig in, maar dat vind ik eigenlijk wel heel erg prettig. Ik hoop nog even tegen een leuke poster aan te lopen om op te kunnen hangen en de klamboe wil ik toch weer weg hebben (zei je wispelturig?), maar voor de rest zijn we aardig aan kant. Het babybedje moet nog omhoog gezet worden en dan kunnen we het gaan opmaken. Van een vriendin kan ik een wiegje lenen waardoor de baby de eerste nachten (dagen, weken, maanden?) tóch bij ons op de kamer komt te liggen. In ieder geval prettig voor de nachten om hem zo dicht bij ons te hebben. Als alles klaar en netjes gemaakt is, pak ik mijn camera erbij om even foto’s te maken. Op Instagram en in mijn diary zag je al een preview voorbij komen. Zo wordt het allemaal wel héél erg echt…

Controle bij de verloskundige

Maandag stond er weer een controle bij de verloskundige op de planning en terwijl normaal alles wel heel erg goed en netjes is, was dit keer mijn bloeddruk wel wat hoog. Nog steeds niets om me zorgen over te maken, maar wel om in de gaten te houden. Met de boodschap ‘je moet het echt een beetje rustig aan doen nu’ op zak, was de verloskundige behoorlijk duidelijk. Zoals ik al eerder vertelde heb ik vanaf deze week eigenlijk niet zoveel meer in de agenda staan en dat is een goede keuze. Echter wil ik wel gewoon blijven schrijven dus daar zal ik me de komende weken mee bezig blijven houden. Op een iets lager pitje, dan. Voor de rest klonk het hartje weer fantastisch en lag de baby wel heel erg laag ingedaald. Zoals ik al sinds het begin roep: deze baby komt ook eerder, let maar op. Over twee weken mag ik weer terug en dan hoop ik dat de bloeddruk lager of in ieder geval niet gestegen is. Met Skyler was ‘ie in week 35 wel heel hoog, waardoor ik richting het ziekenhuis moest voor een CTG. Echter had ik die avond ervoor een concert van Anouk, wat de boel wel verklaarde, haha. Oh, en nog iets leuks: tijdens die volgende controle krijg ik een liggingsecho, om te zien hoe de baby erbij ligt. Toch leuk, dat we nog eventjes kunnen spieken daar binnen!

‘Maar dat wil ik dan wel doen hoor!’

De tijd vliegt voorbij en ik zwanger rustig door. Ik heb wat last van kwaaltjes, ben moe en dus bloedchagrijnig, maar over het algemeen gaat alles nog steeds zijn gangetje en geniet ik onwijs van het getrappel in mijn buik. Mijn buik groeit goed en flink door, is kleiner maar wel steviger dan bij Skyler en ik ben er weer heel erg trots op. Wijde kleding is niet aan mij besteed tijdens de zwangerschap; showen wil ik ‘t! Het gaat me allemaal een beetje te snel, maar dat blijf ik iedere week weer zeggen. Alles is zo goed als geregeld voor de baby en het is alleen nog een kwestie van de puntjes op de i zetten, netjes op controle bij de verloskundige gaan en mijn tijd uitzitten. Terwijl van mij de tijd wel heel even op pauze mag, heb ik een peuter in de rondte lopen die werkelijk niet kan wachten. ‘Mama, als jij weg bent, heeft de baby jou niet om mee te knuffelen. Maar dat wil ik dan wel doen hoor!’ Nu al een geweldige, grote broer. Dat is dan het enige waarom de tijd nu héél snel moet gaan; ik kan niet wachten om die twee samen te zien.

Tot volgende week!