Coaching voor deze zoekende moeder #2

Een tijd geleden schreef ik over het intakegesprek dat ik had gehad bij een coach. Op uitnodiging van GORTcoaching mocht ik naast het intakegesprek drie sessies volgen en omdat het veelal over het moederschap en het thuiswerken zou gaan, besloot ik mijn ervaringen op Mommyhood te delen. Het volgende stuk hierover heeft even op zich laten wachten, maar dat komt omdat er bij mij aardig wat tijd tussen de sessies zit. Vanwege de zwangerschap, ziektes of simpelweg vanwege het feit dat ik alleen op maandag of dinsdag kan. Niet erg, maar daardoor kan ik niet heel frequent over mijn ervaringen vertellen. Ik heb een paar weken geleden een eerste sessie gehad en over twee weken staat er een volgende gepland. Ik vind het eigenlijk wel fijn om er meer tijd tussen te hebben aangezien ik het toch best heftig en persoonlijk vind. Niet heel zwaar qua onderwerpen maar het is zo’n zelfreflectie en anderhalf uur over jezelf praten, dat me dat heel erg veel energie kost. Ik heb de vorige sessie even goed laten bezinken alvorens ik aan dit artikel begon. Vandaag wil ik toch eens proberen om meer te vertellen.

Perfectionist

Mijn coach liet me als eerste opdracht een biografie schrijven. En daar kwam dan ook gelijk de perfectionist in me naar boven. Een biografie? Welke opstelling hou ik aan? Hoe wil de coach dat hebben? Hoe kan ik dat het beste invullen? Ik heb er dagen over gedaan om eraan te beginnen terwijl het binnen no time af was toen ik eenmaal begon te schrijven. Ik hou van persoonlijk schrijven maar als het voor een ander ‘moet’, dan wil ik het zo perfect mogelijk. En daar kwam dan direct het eerste puntje: ik ben wel heel erg perfectionistisch. Helemaal toen ik aan de coach vroeg waar al die strepen en gemarkeerde stukken toch voor dienden, die hij had toegebracht op mijn tekst. ‘Zijn dat fouten? Is er iets niet goed?’ Ik hoorde het mezelf vragen en doordat we het perfectionisme daarvoor behandeld hadden, was het ergens ook wel grappig. Perfectionistisch dus. Ik wist het al, maar het werd overduidelijk tijdens dit gesprek. En daar komt dan direct het moederschap en het thuiswerken om de hoek kijken; ik wil het allemaal perfect doen. Ik wil iedere dag aan de site werken en 100% geven maar ik wil ook iedere dag voor de volle 100% voor Skyler zorgen. Iets wat me in het begin echt de kop heeft gekost en heel erg energievretend was. Want dat gaat nu eenmaal niet, veel dingen tegelijk willen doen en constant 200% draaien. Dan ga je ergens steken laten vallen. Ik hou graag de touwtjes zelf in handen; zowel tijdens mijn schooltijd waarin ik de eindredactie wilde voor alle rapporten om zelf de laatste blik te kunnen werpen, tot de site en het moederschap. Ik laat weinig dingen los, wil alles zelf opknappen en soms mag dat best een beetje minder. Puntje om aan te werken.

Alleen zijn

Tijdens het schrijven van de biografie zat er een rode draad door het verhaal heen; ik ben echt een einzelganger en ben het allerliefste alleen. Ik voel niet de behoefte om veel vriendschappen te hebben, om continu met mensen te praten en mijn tijd en energie te moeten delen met anderen. Ik wist dat ergens al heel erg goed, maar dat het zo’n groot deel van mijn leven beheerst werd me pas duidelijk tijdens het schrijven van de biografie. En juist daarom was de vorige coachingsessie ook zo fijn. Want het is niet zo gek dat ik het eerste jaar van het moederschap zo heftig vond. Ik had niet genoeg tijd voor mezelf, ik had mijn eigen ruimte niet meer en moest opeens mijn tijd en ruimte delen. Met een kind waar ik voor moest zorgen. Natuurlijk deed en doe ik dat met alle liefde maar als je altijd graag alleen bent, kan dat best even omschakelen zijn. We hebben uiteindelijk voor een kinderdagverblijf voor Skyler gekozen toen hij 10 maanden was en achteraf bleek dat de perfecte keuze. Een middenweg; twee dagen tijd voor mezelf, tijd voor mijn werk, het huis weer even voor mezelf. En als ik Skyler dan weer kon ophalen, was ik weer die blije moeder die volledig was opgeladen door de rust en de ruimte die ze kreeg. Ook dit zette me weer aan het denken. Misschien dat we bij baby twee toch iets sneller aan de bel moeten trekken en voor een crèche moeten zorgen. Ik heb enorm de behoefte aan die tijd voor mezelf en als ik die niet krijg, dan word ik daar niet blijer van. Het is niet erg om dat toe te geven, ook wil ik het allemaal perfect. Ik ben niet die moeder die haar kind 7 dagen per week/24 uur per dag om haar heen wil en kan hebben. En dat is oké. Als je het maar durft toe te geven en daar ook naar handelt. Dat hebben we met Skyler uiteindelijk gedaan en dat zullen we bij baby twee ook weer gaan toepassen.

Delen

Ik ben geen prater, ik ben graag op mezelf en schrijf liever dan dat ik een gesprek moet aangaan. Mijn coach stelde me daaropvolgend een vraag: waarom deel je wel al je persoonlijke teksten als je niet wil dat mensen zo dichtbij komen? En daar had ik eerlijk gezegd geen antwoord op. Ik ben dol op het schrijven van dit soort teksten en heb het idee dat het er bij mij ook echt uit moet. Maar ergens besef ik ook helemaal niet dat er ruim 30.000 mensen iedere maand meelezen. Het is te abstract voor me. Ik schrijf een tekst, publiceer hem negen van de tien keer zonder hem door te lezen (de perfectionist in mij blijft anders alles aanpassen naar mooiere zinnen), het is er bij mij uit en ik ga verder met de orde van de dag. Het is dat ik voor mij en mijn gezin een grens heb maar als ik écht geheel anoniem zou kunnen schrijven, zou er ontzettend veel meer online staan. Ik vind het fijn om mijn ervaringen te delen met anderen en om te lezen hoe anderen dat doen. Toch is dit iets om over na te denken. Met Skyler ben ik al een stuk voorzichtiger geworden qua persoonlijke informatie en dat zal met baby twee ook zeker het geval zijn als we het ‘algemene’ eerste jaar uit zijn. Maar ja, waar ligt die grens voor mezelf? Tot waar neem ik mezelf in bescherming? Ik heb behoorlijk veel shit over me heen gehad de afgelopen jaren. Dingen die me onwijs veel energie hebben gekost, slapeloze nachten en een heel, heel naar gevoel hebben gegeven. Aan mij de taak om die grenzen goed te bewaken. En als het er echt uit moet maar het een grens betreft, dan gebruik ik één van die tien notitieboeken die ik nog heb liggen. Heb ik het opgeschreven, klap ik het boekje dicht en is het ook uit mijn hoofd. En misschien moet ik ook wel meer praten met de mensen om me heen, in plaats van schrijven. Maar ja, dat is dan een stuk enger. Ofzo. Ook een puntje dat behandeld is en waar ik mee aan de slag ga.

Stilstaan

Sta ik weleens stil? Of uit? Stil bij mooie mijlpalen?, vroeg de coach me. Ik vond het heel moeilijk om daar antwoord op te geven. Ik zit ’s avonds niet meer achter de computer en hang vaak voor de televisie. Maar negen van de tien keer is dat met mijn telefoon in mijn handen. Ik blijf comments checken, mails beantwoorden, statistieken checken, ideetjes voor blogs opschrijven, social media checken. Zodra ik wakker word doe ik het standaard rondje en ik sluit de dag met hetzelfde rondje. Ik heb weinig rust in mijn kont om een boek te lezen. Het gebeurt wel, maar niet zonder mijn telefoon bij de hand te hebben en toch wel vaak nog even wat dingen te lezen. Ik kan niet ‘niks doen’. Ik word er onrustig van, er is namelijk altijd wel wat te vinden. Nu met de zwangerschap gaat me dat een beetje de kop kosten. Ik heb veel last van harde buiken, vind het een struggle soms met Skyler en ben vaak inspiratieloos als het om de site gaat. Het vreet allemaal aan me waardoor ik nog meer in gevecht ben. Ik race maar door en sta niet altijd stil bij kleine, mooie momenten. De zakelijke doelen die ik behaal, de opdrachten die ik al maanden zelf binnenhaal… Ik ben de opperpessimist en na een ‘mislukte’ dag zie ik geen dingen om dankbaar voor te zijn. Ook wel iets waar ik vaker bij stil mag staan. Dankbaarheid en soms gewoon écht even niks doen. Niets of niemand loopt weg en de wereld vergaat echt niet.

Energie en ruimte

Het is voor mij van essentieel belang om goed met mijn energie en ruimte om te gaan. Om te accepteren dat niet alles perfect hoeft en dat ook ik steekjes kan en mag laten vallen. Dat niet alleen anderen, maar ook ikzelf, mezelf de ruimte geef. Dat ik een duidelijke planning heb om te zien wanneer ik 100% kan werken en wanneer ik 100% kan moederen. Iets waar ik al langere tijd mee aan het strugglen ben. Ik wil het allemaal zo graag. Allemaal tegelijk. En tegelijkertijd kost het me allemaal teveel energie en loop ik te vaak op mijn tenen. Toch mooi wat zo’n biografie teweeg kan brengen. Informatie die je allemaal al wist, maar die soms even weer naar de oppervlakte gebracht moeten worden. Na de laatste coachingssessie van anderhalf uur was ik echt helemaal op. Uitgeblust en klaar met de dag. Het was een emotioneel gevecht om uiteindelijk thuis te beseffen dat het 16:00 uur was, ik nog een uur had tot ik Skyler moest ophalen en ik op dat moment nog één artikel moest gaan schrijven. Het is uiteindelijk gelukt. De site stond netjes klaar voor de volgende dag, mijn kind werd op tijd opgehaald en om 18:00 uur stond ik te koken voor het gezin. De perfectionist kon alles afstrepen. Om vervolgens héél vroeg mijn bed in te duiken. Want: op.

Toen de coach me tijdens het intakegesprek vroeg waar ik graag aan wilde werken, zei ik dat ik een betere planner wilde worden. Ik wilde mijn site op orde hebben, beslissen wat ik met Styleguide zou gaan doen en goede en duidelijke werkdagen inlassen, zodat ik straks ook genoeg tijd met de kindjes kan doorbrengen. Iets met alle ballen hoog houden. Dat het uiteindelijk zoveel dieper en persoonlijker zou gaan, had ik niet verwacht. Dat wilde ik tijdens het intakegesprek ook nog helemaal niet. Maar zo’n zelfreflectie op zijn tijd is toch wel erg fijn en ik merk dat alles in verband staat met de struggles waar ik afgelopen jaren mee kampte, na de geboorte van Skyler. Het is fijn om te reflecteren met een coach die overal doorheen prikt en het balletje goed terugkaatst waardoor je zelf het antwoord al geeft. Waar een biografie over je eigen leven wel niet allemaal goed voor is. Schrijf er ook eens eentje!

GORTcoaching is een specialist in individuele coaching en teamcoaching. Ze bieden allerlei verschillende vormen coaching aan, met coaches over het hele land. Je kunt via de website een gratis oriëntatiegesprek inplannen. Als je na het gratis oriëntatiegesprek start met coaching en aangeeft via fan@gortcoaching.nl dat je via mij bij GORTcoaching terecht bent gekomen, krijg je een leuk cadeautje!