Mijn dochtertje Lana is morgen 19 weken oud. Waar gaat de tijd, denk ik dan! Een jaar geleden raakte ik zwanger van haar, wat een bijzonder wonder. Mijn zwangerschapsverhalen deelde ik veel op mijn blog, maar toen ze eenmaal geboren was heb ik geen overzicht meer gedeeld van de zwangerschap. Geen samenvatting van hoe ik het in het kort allemaal ervaren heb. Ik ben mijn zwangerschapsverhalen gaan teruglezen en vandaag deel ik op Mommytobe mijn overzicht.
In totaal ben ik 34 w
eken zwanger geweest en eigenlijk tellen de eerste vier weken al niet mee. De eerste twee weken krijg je echt cadeau (nou ja, cadeau… week 1 is gewoon je menstruatie). Vervolgens ontstaat de bevruchting en de laatste twee weken wacht je tot je ongesteldheid gaat naderen. En die ongesteldheid blijft uit. Ik deed een test en 30 weken later had ik dochterlief in mijn armen.
Trimester 1
Het ‘geheime’ trimester. Wij vertelden het pas bij 13 weken aan de hele wereldbevolking. Daarvoor wisten onze ouders, dichte familie en wat beste vrienden het. Het eerste trimester vond ik geen pretje. Vermoeidheid, niet te zuinig. Alsof je door de dag heen leegloopt. En dan was ik nog een van die lucky ones zonder misselijkheid. Je boobs voelen als zware ballen (ik met mijn kleine B) en voor je gevoel ben je onwijs zwanger, maar niets is zichtbaar en niemand die wat weet. Om over de onzekerheid nog niet te spreken. Als het maar wel goed gaat met die kleine boon. Die eerste echo had ik bij 7 weken. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Je wordt ineens overvallen door onzekerheden die je voorheen niet kende. Als dan op de echo een wondertje van 11mm te zien is met een kloppend hartje, dan voel je je even de machtigste vrouw op aarde. Wat een wonder, en ons kleintje is al 11 millimeter!
Tweede trimester (week 13 tot week 27)
De termijnecho is geweest en we werden een weekje teruggezet. Wat een domper, want we dachten toch echt wel geweten te hebben wanneer ‘the magic happened’. We schreeuwden van de dagen dat we in verwachting waren. Ik was ondertussen aan het afstuderen en de extreme vermoeidheid werd minder. Voor mijn gevoel ontstond er al echt een buik, maar als ik terug kijk was er nog weinig te zien. Op de foto hiernaast had ik een gezellig afspraakje met Shirley. We kletsten veel bij, we winkelden en maakten outfitfoto’s. We voelden ons vooral heel erg zwanger.
Aftellen voor de 20-weken echo waar ik ook al zo nerveus voor was. Gelukkig was alles helemaal in orde met ons meisje. Wat waren we gelukkig! Bij 21 weken begon ik al wel harde buiken te krijgen. Het voelde alsof ik een harde meloen met me meedroeg. Op vakantie in Turkije werd dit veel erger, en na mijn vakantie moest ik bij 24 weken in de ziektewet. Bij iedere inspanning werd mijn buik hard. Toch kon ik genieten van mijn zwangerschap. Voor het eerst voelde ik echte schopjes, gekriebel, haar hikjes en voelde ik me nog meer zwanger. Lana was heel beweeglijk in mijn buik wat prachtig was. Iedereen begon mijn zwangerschap eindelijk aan me te zien en ik liep trots rond. Hoe zwaar het ook was doordat ik lichamelijk weinig mocht, ik kon wel echt genieten doordat ik al mijn focus op de zwangerschap kon leggen. Ik vond het tweede trimester het mooiste trimester.
Derde trimester (27 weken tot 34 weken)
Ik ging het derde trimester in en alles werd zwaarder. De vermoeidheid uit het eerste trimester kwam terug, en aangezien ik diabetes type 1 heb werd ook dit veel slechter onder controle te houden. De buik werd zwaarder dus ook de harde buiken werden erger. Bloggen was voor mij de ideale afleiding. Lana was lekker actief in mijn buik en ze gaf me veel kracht en positiviteit. Wat waren we nieuwsgierig naar ons meisje! Bij 32 weken kwam ik een week in het ziekenhuis terecht door mijn ontregelde bloedsuikerwaarden. Ik kreeg veel echo’s en onderzoeken om te zien of dit geen effect had op Lana. Gelukkig deed Lana het heel goed. In mijn laatste week had ik nog een controle bij de internist en gynaecoloog en toen had ik een lage bloeddruk. De dagen volgden en ik kreeg steeds meer gekke klachten. Ik dacht ‘dit hoort er gewoon allemaal bij’. Shirley was mijn rots in de branding op Whatsapp, want zij wist natuurlijk precies hoe het voelde. Shirley en ik beloofden elkaar te berichten zodra de bevalling zou beginnen. Dit berichtje heb ik helaas niet meer kunnen sturen. Op zondagavond gingen we door mijn klachten naar het ziekenhuis en een pa
ar uur later is onze dochter Lana geboren met een spoedkeizersnede. Dit verhaal heb ik al gedeeld op Mommytobe. En toen was ik ineens moeder en hoe blij en dankbaar ik ben dat Lana gezond geboren is, had ik dolgraag de zwangerschap willen voldragen, iets wat voor moeders van premature kindjes herkenbaar zal zijn. Shirley was nog drie weken langer zwanger dan ik en ik steunde haar via de berichtjes die we elkaar stuurden. Wat was ik blij verrast toen ik een berichtje ontving dat haar vliezen gebroken waren. Een dag later was Skyler al geboren. Ooit hoop ik ook nog zo’n mooie natuurlijke bevalling mee te maken.
Het was een prachtige zwangerschap en ik kijk er met een mooie glimlach op terug. Nu geniet ik volop van het moederschap. Hoe kijken andere mama’s terug op hun zwangerschap(pen)? En hoe ervaren de mommy to be’s hun zwangerschap? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties.
Liefs Kelly
Meer van mij lezen? Neem een kijkje op mijn mama lifestyle blog via http://www.kellycaresse.nl
Leuk om de samenvatting te lezen, ondanks dat ik je in die periode heb gevolgd dus nog wel weet; alleen dan de uitgebreidere versie. 😉 Inmiddels is wel duidelijk hoe ik de eerste zwangerschap heb beleefd, dat heb ik hier tenslotte verteld in een Persoonlijk verhaal en de (zoveelste, maar voor mijn gevoel) tweede zwangerschap is nu bezig en dus op mijn site te lezen 😉 Mag niet klagen, mentaal alleen toch wel erg pittig. Reden nr. 1 waarom ik veel doe en in beweging blijf. Kan het koppie ook niet teveel piekeren.
Ik volg je pas sinds jullie mooie meisje Lana er is dus ik heb er niets van meegekregen en vind het dan ook erg leuk deze samenvatting. Zo kan ik ook een beetje zien hoe je het beleefd hebt.. Ik kan me zelf heel erg voorstellen dat je wel had gehoopt haar volledig te mogen “uitdragen”. Zelf heb ik dat gevoel ook heel sterk al weet ik al dat het niet gaat gebeuren.
Mijn zwangerschap was een chaos, wat ook niet gek aangezien ik er met 25 weken achter kwam. Stiekem verlang ik heel erg naar een normale zwangerschap, gewoon omdat ik niet weet hoe het is om van begin tot eind je kindje te dragen.
Wow jeetje dat is pas laat! Is jouw verhaal ook ergens te vinde ? Ben erg benieuwd.
Kelly wat een leuke samenvatting! Hopelijk mag je inderdaad met een eventuele 2e zwangerschap natuurlijk bevallen.
Auteur
https://mommytobe.nl/lifestyle/persoonlijke-verhalen-2/ 😉
oh goedemorgen! Het was ook nog vroeg haha. Die had ik uiteraard al gelezen (a)
Wat bijzonder dat je dit allemaal op een rijtje hebt gezet in een artikel. Knap hoe je tegen je zwangerschap aankijkt terwijl het toch pittig was. Vind je een mooi positief mens daarin. Ik heb de laatste drie maanden platte bedrust gehad en daarna ook HELPP en eclampsie. Ik kijk er heel anders opvoering en heb er nog steeds veel moeite mee dat het allemaal anders ging.
Je boobs voelen als zware ballen hahaha. Leuk stukje om te lezen! Je was mooi zwanger 😀
Wat heb je dat mooi geschreven kelly! Ik herken me wel in heel wat dingen hihi. Alleen jij droeg Lana 34 weken, ik River 42 hahah wat een verschil zeg 😉
Leuk om te lezen. Volg je eigen site nu ook. Het is alleen ‘waar blijft de tijd’.
Mooi stukje. Ik heb twee totaal verschillende zwangerschappen gehad. De eerste zonder al te veel problemen maar bij de tweede kwam ik vanaf 20 weken bij de gynaecoloog te lopen ivm hoge bloeddruk. Weg onbezorgd zwanger zijn. Ik heb ook ontzettend veel last gehad van mijn rug. Ik ging al snel waggelend de wereld rond ivm mijn bekken. Ik snakte op een gegeven moment naar het einde. Desondanks vond ik het een groot wonder en een super belevenis om twee kindjes te mogen dragen.
Leuk om te lezen! Een zwangerschap lijkt me behoorlijk heftig!
Ik heb het met volle aandacht gelezen, ik ben benieuwd hoe het in de toekomst voor mijzelf zal zijn, hoop dat ik jet zelf ooit mee mag maken.. Wat een spannende tijd zeg!
Heel erg leuk om te lezen hoe het bij jou verlopen is! Zo gek dat elke zwangerschap weer zo anders is. De een bevalt met 34 weken van een gezonde baby en de ander met 42, zoveel verschil, bijzonder!
Wat leuk om te lezen! Ik heb eigenlijk nooit meer echt nagedacht over mijn zwangerschap, tot nu….
Het eerste trimester had ik weinig klachten waardoor ik juist doodonzeker werd. “Ben ik wel zwanger” heb ik vaak gedacht “dan moet ik toch symptomen hebben”. Ik had alleen steeds een hol gevoel in mijn maag, maar dat was het. Dus ik had ook een enorme angst voor de 20 weken echo, was er echt van overtuigd dat het niet in orde zou zijn. Maar het was top!
Mijn zwangerschap overall was wel ok, maar erg druk. Wij verkochten ons huis, trokken een maand door Amerika en teruggekomen bleek ik zwanger.. Ons nieuwe huis hebben we 7 maanden moeten verbouwen en in die tussentijd hebben we gebivakkeerd bij mijn ouders. Verbouwen, regelen, kopen, zorgen, werken en zwanger zijn vond ik achteraf gezien best zwaar (maar toen had ik niet naar je willen luisteren) en had ik toch anders willen doen. Maar dat is echt achteraf.
Week 26 kreeg ik nierstuwing en heb ik twee weken thuis gelegen. Daarna halve dagen gewerkt tot week 31; toen vakantie en daarna verlof. Tweede week verlof konden we eindelijk verhuizen en ‘gelukkig’ kwam dochterlief pas met 41 week en 5 dagen dus hebben we nog even samen kunnen genieten van het nieuwe paleis. Alleen overleed mijn jonge oma onverwacht 2 dagen na mijn uitgerekende datum, wat het einde van mijn zwangerschap mooi maar moeilijk maakte, zeker voor mijn moeder.
Ik beviel op 1 juli en die dag was het weer niet zo best. Thank god; de weken ervoor en erna waren hartstikke warm dus daar heb ik wel weer van genoten!
Ik vind het een mooi verhaal om te lezen, zelf ben ik ook met 34 weken geboren. Precies de zelfde reden als jou. Mijn moeder had ook zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig is alles goed gekomen. 😀
Wat heb je dit mooi opgeschreven meid.