De 20 weken-echo: is het echt een jongetje?

Een paar weken geleden planden Raymond en ik een extra echo in om het geslacht te laten bepalen. Dat deden we met Skyler rond week 16 en dat wilden we nu weer zo doen. Een momentje om extra te kunnen spieken, en om dus vrij snel het geslacht te weten en zo gericht te kunnen gaan shoppen. Ook dit keer stond de geslachtsbepaling gepland en deze is alweer een tijdje achter de rug. Hier vind je het blogje daarover.

Van meisje naar jongen

Zoals je hebt kunnen lezen verliep de echo een beetje gek. Was de verloskundige eerst nog vrij zeker van een meisje; moest ze daarna haar mening bijstellen en ons vertellen dat we tóch een jongen verwachten. En dat was een beetje gek. Begrijp me niet verkeerd: het maakt ons helemaal niet uit wat het wordt en zowel een meisje als een jongen is van harte welkom, maar het was voor ons allebei wel eventjes omschakelen. Helemaal voor mij, aangezien ik er heilig van overtuigd was dat het een dochter zou worden. Anyway: met een ietwat gemengd gevoel liep ik naar buiten en schreef ik later een blogje over deze echo. Ik hield rekening met een jongen, maar erg zeker was ik nog niet van de zaak. Ik heb me dan ook heel erg ingehouden met dingen kopen en durfde gewoon nog niet helemaal te denken in de jongenshoek. Want wat als het tóch een meisje blijkt te zijn tijdens de 20 weken-echo?

Helemaal goedgekeurd

Gisteren was het zover en konden Raymond en ik naar het screeningscentrum in het Amstelland ziekenhuis voor de spannende echo. En natuurlijk was ‘ie niet alleen spannend vanwege het geslacht, maar ook wordt er tijdens deze echo bekeken of je kindje in orde is, voor zover ze dat met dit termijn kunnen zien. Klopt het hartje mooi? Zijn de hartkamers in orde? Hoe zit het met de nieren, de lever en het middenrif? Ziet het bovenlipje er mooi uit? Zijn de armen en beentjes in orde en op goede lengte? Hoe zit het met het hoofdje en de hersenen? Kortom: je baby wordt volledig gescand op afwijkingen. De 20 weken-echo is niet verplicht en het is aan jullie als ouders of je deze medische screening belangrijk vindt. Wij vonden van wel en zijn graag voorbereid op eventuele afwijkingen. Uiteindelijk kregen we na een uur naar ons kindje te hebben gekeken het verlossende woord: alles wat er tot nu toe bekeken is ziet er goed uit. Yes! Wel moet ik donderdagochtend nog heel even terug, aangezien de baby zo eigenwijs was en het gezichtje niet wilde laten zien. Dat is ook een puntje dat de echoscopiste wil afvinken: het profieltje. En dus vertrek ik donderdag in alle vroegte nog even naar het ziekenhuis voor deze extra check. Geen straf om nog een keer naar ons kindje te mogen kijken.

Waar is het piemeltje?

De grote vraag van de dag was natuurlijk: is het echt een jongetje? Zit er een piemeltje aan of heeft de verloskundige het de vorige keer toch niet helemaal goed gezien? De echoscopiste vroeg na een minuut al of we het geslacht wilden weten en toen we allebei ja knikten en ons verhaal van de vorige keer kort vertelden, riep ze dan ook gelijk: ‘ja hoor, dit is zeker weten een zoon!’ En dus mogen we nu écht gaan rondkijken in de jongenswereld, een voor ons al bekend terrein. Skyler krijgt zeker weten een broertje en dus word ik een echte jongensmama. Ahh! Zijn gezichtje wilde hij niet laten zien, maar zijn piemel gooide hij maar al te graag open en bloot richting het echo-apparaat.

Vandaag ben ik officieel 20 weken zwanger en morgen praat ik jullie bij in de weekupdate. Voor nu gooi ik het idee van een meisje officieel overboord en ga ik genieten op de blauwe wolk! Oh, en laat het shoppen maar beginnen…

Twee trappende beentjes en duidelijk het geslacht in beeld. It’s a boy!