Vandaag tik ik met deze tweede zwangerschap de 12 weken aan en dat betekent dat ik officieel het eerste trimester achter me kan laten. Het blijft toch gek hoor, dat je het eerste trimester in stilte doorbrengt. Natuurlijk wisten onze ouders eerder van deze zwangerschap en vertelden we het hen rond de zesde week, maar voor de rest hielden we netjes ons mond tot de termijnecho. Een termijnecho die ons in eerste instantie veel zorgen baarde, maar daar konden jullie van de week alles over lezen. We besloten het evengoed rond week 11 naar buiten te brengen, simpelweg omdat mijn buik begon te groeien, ik geen zin meer had om mijn mond te houden, me niet helemaal oké voelde en ook omdat ik goede hoop had dat de volgende echo helemaal goed zou zijn. En zo niet, dan wilde ik dat ook kunnen zeggen. Maar het was uiteindelijk helemaal in orde. Met 11 weken en 4 dagen kreeg ik een prachtige echo te zien waar ik naderhand even een traantje om moest laten. De combinatie van hormonen, spanning en het alleen zijn omdat Raymond er niet is heeft afgelopen week wel vaker voor een waterval gezorgd. Ik ben iets later uitgerekend dan ik zelf dacht, namelijk op 20 april. Het is tijd om jullie middels ‘weekupdates’ op donderdag uitgebreid te vertellen over deze zwangerschap en hoe alles verloopt. Soms een verslagje, soms een lijstje, soms wat serieuzer en soms een tikkeltje luchtig en grappig. Het is maar net hoe mijn pet staat en wat ik jullie kan vertellen in een week tijd.
Kokhalzend door het leven
Het eerste trimester is me niet héél erg tegengevallen, maar toch heb ik me weleens beter gevoeld. Terwijl ik met Skyler fluitend de zwangerschap doorliep en Raymond slechts één keer de auto aan de kant moest zetten omdat ik over mijn nek ging, is dat nu toch wel even anders. Ik ben moe, heel moe, en stap vaak kokhalzend uit bed. Kokhalzen kan ik trouwens de hele dag door doen en van een bepaalde gedachte, geur of bijvoorbeeld bij het slikken van foliumzuur moet ik toch even flink op adem komen. Het echte overgeven blijft vooralsnog uit maar dat kokhalzen mag van mij toch ook wel stoppen. Wat een gedoe! Het is de laatste week wel heel erg. Ik ben benieuwd hoe dat de komende maanden gaat verlopen. Zal het nu een beetje gaan verdwijnen of zal ik er nog een aantal weken last van hebben?
Het ergste vond ik dat ik afgelopen week bloed moest prikken. ’s Ochtends, op een nuchtere maag. Omdat ik eerst Skyler naar de crèche moest brengen, liep ik uiteindelijk pas om 09:30 uur de praktijk binnen om wat buisjes bloed af te laten nemen. Dat is gewoon niet te doen voor een zwangere vrouw in het eerste trimester die om het minste geringste kokhalzend door het leven gaat. Ik heb in de auto én de wachtkamer toch even flink moeten slikken om dit onder controle te krijgen. Uiteindelijk rende ik na afloop naar de Albert Heijn, liep ik op de broodjes af alsof het een goudmijn was en rekende ik het afgekloven broodje, samen met andere boodschappen af. Dat hebben we ook weer achter de rug! Niets anders dan een standaard klusje, maar ik weet wel leukere dingen om mijn ochtend door te brengen.
Neeee, kan toch niet!
De afgelopen weken krópen voorbij en het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik in Griekenland aan het zwembad lag en net de zwangerschapstest gezien had. Waarschijnlijk omdat ik het voor de rest nog niet had verteld en toch wel erg uitkeek naar dat moment en natuurlijk de echo’s. Wat zat ik in spanning voor het artikel dat ik online zou gaan zetten! Voor nu ben ik heel benieuwd hoe alles de komende weken gaat verlopen. Het voelt allemaal nog heel erg onwerkelijk en voornamelijk het gevoel ‘huh, kan het nog een keer?’ en ‘hé, er zit gewoon weer een baby in mijn buik!’ overheerst enorm. Bij Skyler is het ongeloof nog veel groter. Vertel ik hem dat mama een baby in haar buik heeft, dan hoor ik alleen maar ‘neeeeee mama, kan toch niet!’ Het is alweer ruim een week geleden dat ik de aankondiging deed. Kijk, dat is dan weer voorbij gevlogen… Ik durf te wedden dat de komende twee trimesters ook voorbij vliegen en dat ik binnen no time een bevallingsverhaal kan gaan schrijven. Maar laten we niet op de feiten vooruit lopen.
Als ik naar de echo’s kijk, voelt het nog niet helemaal echt en van mij maar zodra ik dan langs een spiegel of etalageruit loop denk ik ‘oja…baby!’ Mijn buik groeit namelijk als een malle. Natuurlijk is dit niet de baby zelf aangezien deze misschien 6 centimeter is momenteel, maar mijn darmen zijn ontiegelijk opgezet en alles moet van binnen nog een mooi plekje krijgen. Ik loop er dus bij alsof ik 20 weken zwanger ben. Dat maakt me trouwens helemaal niks uit, ik ben hartstikke blij dat ik die buik kan showen sinds vorige week en dat doe ik dan ook vol trots. Ik heb mooie zwangerschapskleding, fijne broeken en mijn strakke tops kunnen weer uit de kast. Geen vetrolletjes te zien met die strakke buik nu! Mijn hele kast is pregnant-proof sinds afgelopen week en dat voelt héérlijk! Over zwangerschapskleding gesproken; er komt eerdaags een leuke shoplog aan. Niet alleen heb ik wat leuke broeken, jurkjes én mijn holy grail de maternity Spanx gekocht, ook heb ik mijn favoriete Topshop jurk (die blauwe!) in het oranje/rood weten te scoren via eBay. En dat ik daar intens gelukkig mee ben hoef ik jullie niet uit te leggen, gezien de geschiedenis van de blauwe variant die door iedereen als hét zwangerschapsjurkje van Shirley is bestempeld. Zodra hij binnen is zal ik direct iemand optrommelen om outfitfoto’s te schieten. Kan nu al niet wachten!
Nou, laat ik dan nog wat laatste dingen op een rij zetten die de afgelopen week het beste omschrijven: weinig eetlust, alleen maar trek in roomyoghurt met perzik, ontplofte server, ijskoud, hormonaal, vlekken op de kleding bij de buik vanwege het gevaarte waar ik aan moet wennen, een jankerd, iedere nacht wel minstens vijf keer wakker maar wel doodmoe, dolgelukkig, in de stress vanwege de echo en intens aan het genieten. Althans, dat probeer ik. Want aangezien Raymond en ik twee kindjes wel genoeg vinden, zijn dit de allerlaatste zwangere maanden. En dat is toch wel een heel gek idee. Laat die buik en dat getrappel maar komen! Oh, en over vier weken een geslachtsbepalende echo. Dat vind ik toch ook wel weer héél spannend…
Gewicht: -1 kilo. Daar begin ik graag mee.
Tot volgende week!
Leuk feitje; Skyler is vandaag precies 2 jaar en 11 maanden. Volgende maand wordt ‘ie 3! Ik zal later een update schrijven over hoe het allemaal met hem gaat.
Gefeliciteerd met de goede echo, zo fijn! Dat onwerkelijke gevoel had ik ook en zelfs nu nog weleens. Hoe kan het nou dat er een compleet ander kindje in mijn buik zit? Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen en dat je niet meer nuchter bloed hoeft te laten prikken. Dat is toch niet te doen!
Wat fijn dat de echo goed was. Na de eerdere ongerust makende mededeling.
Maar heerlijk om je verhalen te lezen.
Ook misschier wel omdat mijn zoontje een jaar jonger is dan skyler en ik zelf ook twijfel of we nog een poging wagen. (Ook omdat het bij ons minder van zelf sprekend was)
Dus wie weet krijg ik wel zo de kriebels van je zwangeschapen dat ik toch overstag ga.
Maar geniet ervan!
Want die zijn, zoals je zelf al zegt. je laatste maanden als zwangere.
Jaaaa! Superleuk om te lezen! Pittig hoor dat je het ff alleen moet doen nu. Petje af. Mijn eerste is van december en de tweede van begin september. Deze periode vind ik veel fijner. Ik maak een meters joh. Heerlijk dat zonnetje nog, na het avondeten lekker aan de wandel. December is ook leuk en gezellig, maar ik voel me nu veel fitter (denk door het vele buiten zijn).
Super leuk om te lezen. Laat de updates maar komen!!!
Vervelend dat je wat meer kwaaltjes hebt. Mijn zwangerschap verliep net als die van jou bij Skyler, mocht er een 2e komen denk ik ook niet dat ik er weer doorheen wals haha
zo leuk dat je nu meer artikelen post op mommyhood!! Erg leuk om te lezen.
Leuk die zwangerschapsupdate. Ben blij dat je nog een aantal maanden zwanger bent, zodat ik er ook nog een aantal maanden van kan genieten. Jij weer een fijne week en hoop voor je dat het kokhalzen minder wordt. Bij mij heeft het tot ongeveer de 16e week geduurd.
Zo leuk voor jullie en voor mij een bizar idee dat als jij uitgerekend bent ons binkie alweer bijna een jaar is. Hoewel dat natuurlijk nog wel even duurt, toch vliegt de tijd ook echt! Hopelijk stopt het kokhalzen snel, geniet ze!
ZO leuk om weer zwangerschapsupdates te kunnen lezen op je site, en wat ontzettend fijn dat de termijnecho helemaal goed was. Kan me zo goed voorstellen dat je dat héél spannend vond. Ik hoop dat het kokhalzen met het ingaan van het tweede trimester minder gaat worden en dat je gauw wat meer energie krijgt. Ben ook erg benieuwd naar de geslachtsbepaling. Nog even geduld! Geniet ze!
Succes met bewust genieten! Het is heel anders, zwanger zijn en al een kindje hebben. Je hebt het druk er is volop hectiek en weinig ruimte voor rust. Hopelijk lukt het stil te staan bij de zwangerschap en deze periode ook voor jezelf af te sluiten.
Wat leuk een zwangerschapsupdate! Wat naar om te lezen dat je je zo voelt. Ik heb tijdens de zwangerschap van Jim niets anders gedaan dan overgegeven, VRESELIJK! Ik hoop voor je dat je je snel weer wat beter gaat voelen nu het eerste trimester achter de rug is.
Zo leuk om je artikelen over de zwangerschap te lezen en o zo herkenbaar aangezien ik zelf 9 weken zwanger ben. De weken kruipen voorbij momenteel en ik verlang om het over de daken te schreeuwen.
Ik ga je nu net nog wat meer dan anders volgen 🙂
Ja heerlijk weer elke week een update! Ik ben zo ontzettend benieuwd hoe deze kleur jurk je staat. Hij is wel echt fantastisch mooi!
Heerlijk herkenbaar hoor! Ik vond het eerste trimester ook voorbij kruipen en nu gaat het ineens heel erg snel allemaal. Ook hier zin in vruchtenyoghurt haha en laten we de buikvlekken niet vergeten. “O ja, daar zit een buik” die overigens ook bij mij enorm is voor het aantal weken. Ben blij dat ik niet de enige ben haha. Maar super fijn voor jullie dat de echo goed was! Hopelijk gaat het kokhalzen snel over en kan je er snel nog meer van genieten!
Ohh, dat kokhalzen/misselijk zijn/overgeven lijkt me zo vreselijk!
Laat die updates maar komen! Wij hadden afgelopen week een prachtige echo met 10+1. De volgende echo is met 13 weken dus wij gaan het volgende week bekend maken. Eerst op het werk en aan de laatste personen die we persoonlijk het nieuws willen brengen, erna mag het ook op social media.
Ik heb ook het bloedprikformulier al mee gekregen, maar ik hoef niet nuchter te gaan. De verloskundige vertelde mij dat ik best een boterham met kaas vantevoren mag eten, zolang ik geen stuk chocolade of zo naar binnen werk vantevoren