Toen ik zwanger was van Skyler hadden Raymond en ik een eerste afspraak met acht weken in het ziekenhuis. Dit was de zogeheten intake bij de verloskundige. Niks interessants aan, maar puur de administratieve rompslomp. We kregen nog geen echo en kregen ook geen bevestiging van een kloppend hartje. Ik heb dat toch best spannend gevonden, zo die eerste weken. Je hebt dan wel een zwangerschapstest, maar voor de rest weet je helemaal níks. De eerste echo was direct de termijnecho en deze vond plaats bij een zwangerschapsduur van 11 weken en 4 dagen. Éindelijk mochten we gluren naar onze kleine Puck. Met zweethandjes en een hoge hartslag nam ik plaats op de bank om vervolgens op het scherm mee te kijken tijdens de echo. Al vrij snel zagen we een kindje met een fanatiek kloppend hartje. Wat een opluchting! Alles werd gemeten en gecontroleerd en voor zover je dat kon zien met dit termijn, zat alles erop en eraan. Er viel een last van mijn schouders toen we terug naar huis reden. Dat zat helemaal goed! We konden het van de daken gaan schreeuwen!
Jaloers
De eerste weken van de zwangerschap was ik ontzettend jaloers op alle vrouwen die eerder hun echo kregen. Vaak vanwege een medische reden, een eerdere miskraam of gewoon ‘mazzel hebben’ omdat de verloskundige het echo-apparaat iets eerder aanzette. Waarom had ik dat niet? Nu zat het helemaal goed met Skyler, maar het zou toch verschrikkelijk zijn als je ruim acht weken rondloopt met het idee dat je zwanger bent terwijl er toch iets heel erg mis is als je uiteindelijk je echo krijgt. Nu geeft een goede echo rond acht weken ook geen garantie op een goede afloop, maar het leek me fantastisch om al eerder te kunnen spieken naar onze kleine en in ieder geval de eerste tekenen te kunnen ervaren.
Vlak nadat ik me had ingeschreven bij de nieuwe verloskundige voor deze tweede zwangerschap, ontving ik een bevestigingsmail met daarin ook de vraag of ik een vroege echo wenste tijdens het eerste kennismakingsgesprek. Omdat de afspraak plaatsvond in mijn zesde week, zou dit inwendig moeten. Nu vond ik dat toch wel een dingetje. Ik weet dat de verloskundigen iedere dag veel inwendige echo’s maken en dat ik later evengoed met mijn benen wijd moet gaan liggen tijdens de geboorte, maar voor mij was dit toch even een drempel waar ik over moest. Raymond vond het niet zo nodig om deze echo te doen maar uiteindelijk besloot ik ja te zeggen op dit voorstel. Ik mocht de dag voor onze vakantie naar Italië komen en het leek me fijn om ieder geval een hart te zien kloppen voordat we in de auto zouden springen.
Kloppend hartje
De inwendige echo viel me uiteindelijk erg mee. Ik voelde me op mijn gemak en de verloskundige ging, uiteraard, heel netjes te werk. Al vrij snel zagen we een kloppend hartje in beeld. Dat er voor de rest vrij weinig te zien was vond ik helemaal niet erg, maar wat een fijn gevoel om iets te zien kloppen. Dat was alvast een geruststelling. Het genieten in Italië kon beginnen en na de vakantie zouden we een tweede echo krijgen, rond tien weken. Dit zou tevens de termijnecho zijn, die plaatsvindt tussen de 10 en 12 weken tegenwoordig. Met Skyler was dat echt pas rond week 12.
Open buikje?
Ondanks dat de vroege echo goed was, was ik toch weer gespannen voor echo nummer twee. Niet omdat deze ook weer inwendig moest, maar omdat ik weet dat een vroege echo helemaal nog geen garantie biedt. Al vrij snel had de verloskundige de baby goed in beeld en zagen we het hartje weer fanatiek kloppen. Ook was de baby goed gegroeid en konden we er zelfs een baby in zien, iets wat tijdens de eerste echo slechts een ei leek. Maar ondanks dit goede nieuws, wist de verloskundige ons ook nog wat anders te vertellen; de baby had een navelbreuk. Het buikje lag nog open en alhoewel dat met tien weken nog niet héél erg is, moet dat met week 12 wel echt verholpen zijn. Ze bracht het niet zo fijn, had haast omdat ze enorm uitliep en stelden ons niet heel erg gerust. Met een knoop in mijn maag liepen Raymond en ik weer naar buiten. En nu?
De volgende dag belde ik met de verloskundige omdat het me toch niet helemaal lekker zat. Ze legde me uit dat dit inderdaad vaker voorkomt, dat het soms geneest maar dat soms baby’s ook met een open buik geboren worden. De horror. Ik zag het al helemaal voor me, dat we met twaalf weken te horen zouden krijgen dat er iets mis is met onze baby en we verdere onderzoeken in moesten gaan. Ik heb me vervolgens suf gezocht naar ervaringsverhalen en dat is natuurlijk iets wat je nóóit moet gaan doen. Wat ik wel moest doen, was een nieuwe afspraak maken om opnieuw de echo te kunnen laten maken. In verband met de navelbreuk én omdat de baby nu al zo eigenwijs was, dat ze het termijn niet goed kon inschatten.
Goed nieuws!
Afgelopen maandag was het zover en liep ik met knikkende knieën de verloskundigenpraktijk binnen. Raymond is op reis voor zijn werk en ik heb nooit eerder zo gebaald van deze vreselijk slechte timing. Moet ik nu slecht nieuws alleen in ontvangst gaan nemen of zou alles wel goed en netjes hersteld zijn? Allereerst had ik de normale controle-afspraak, waar ik helemaal ben goedgekeurd. Bloeddruk is netjes en het hartje van de baby klopte snel. Maar hoe fijn dat allemaal was om te horen; de afspraak kon me niet snel genoeg gaan. Een kwartier later had ik namelijk bij een andere verloskundige opnieuw de termijnecho.
Ik ging op de bank liggen, het echo-apparaat werd opgestart en binnen no time zag ik onze baby vrolijk spartelen. Wat blijft het toch een wonder! De verloskundige wist me te melden dat het hartje goed klopte, de baby goed gegroeid was en ik volgens de meting 11 weken en 4 dagen zwanger was. Uitgerekend op 20 april en dus twee dagen later dan ik zelf had berekend. Mooi nieuws, maar ik had maar één vraag: hoe zit het met het buikje?
De verloskundige heeft alle kanten bekeken, flink druk gezet op mijn buik en met het echo-apparaat de hele baby binnenstebuiten gekeerd, voor zover dat nu kan met dit termijn. En wat blijkt? Het buikje is helemaal netjes dicht, de navelbreuk is weg en de navelstreng werkt perfect. Halleluja. Ik app’te direct Raymond toen ik buiten stond en heb toch wel even een traantje moeten laten in de auto toen ik keek naar de foto’s van ons kind. Wat een opluchting, wat een geluk. De baby is goedgekeurd! Een dag later sprak ik mijn oude verloskundige die ik had tijdens de zwangerschap van Skyler en zij wist me te vertellen dat het helemaal niet zo raar is dat het buikje met het termijn van tien weken nog niet in orde was. Dat dat vaker voorkomt en niks is om je zorgen om te maken. Ik vind het daarom wel jammer dat het mij niet zo duidelijk is verteld en ik dus twee weken in enorme spanning en onzekerheid heb gezeten. Daar ga ik nog wel even iets over zeggen bij de praktijk.
Eindelijk echt genieten
Natuurlijk besef ik me heel erg goed dat deze termijnecho ook weer geen garantie geeft op een goede afloop. Het blijft moeder natuur en die volgt evengoed haar eigen weg. Maar dat nu alles goed was en ik momenteel 12 weken zwanger ben, vind ik fantastisch om te horen. Ik heb nu ontdekt dat een vroege echo ook niet altijd fijn is. Alles in de buik en in de baby moet een plekje krijgen en dat zit de eerste 12 weken nog helemaal niet altijd op zijn plek. Nu weet ik vrijwel zeker dat dit onze laatste zwangerschap gaat zijn omdat we maar twee kindjes willen, maar ik weet niet of ik met dit geweten wel een vroege echo had gewild. Het was fijn om een kloppend hartje te kunnen zien, maar er was nog zoveel onwetendheid en onzekerheid, dat me dat de eerste weken echt even dwars heeft gezeten en het genieten in de weg heeft gestaan. Het lijkt wel alsof ik nu pas echt durf te beseffen dat er een tweede kindje aan komt. Wat is het allemaal weer spannend. Hallo Puckje nummer 2!
Ontzettend slordig dat ze niet de tijd nam om dat even rustig toe te lichten.. het zal voor haar dagelijkse kost zijn maar voor jullie gaat het om jullie eigen kindje!
Maar gelukkig is alles goed!
Oh wat spannend allemaal! Super fijn dat alles goed is!!
Wij hadden een vervroegde echo vanwege bloedverlies, ik snap je spanning! Ook hier was toen gelukkig alles goed.
Wat ik wel bijzonder vind is dat je eerste echo in principe hebt met 12 weken, bij ons is de eerste in principe bij 9 weken al. In ons geval bij 7 weken, 9 weken en 12 weken. En dat allemaal voor de eerste termijn! Ik vond het wel fijn zo vaak een kijkje te kunnen nemen. Iedere keer vond ik het spannend. Zelfs met 34 weken nog, haha.
Wat toevallig!
Wij precies zelfde, ivm bloedverlies met 7 WK echo, eergister de 9 WK echo gehad en straks weer een rond 12! Ik vond het ook juist fijn, even wat vaker kunnen kijken, heeft mij juist veel gerustgesteld. En inderdaad, ook spannend
Jeetje wat vervelend dat je twee zenuwslopende weken achter de rug hebt. En dan ook nog (wegens omstandigheden) alleen naar de volgende afspraak gaan. Petje af, kan me heel goed voorstellen dat je daar met knikkend knieën en klotsende oksels zat. Wat een opluchting dat alles gelukkig goed is. Ik wens je een hele mooie zwangerschap toe!
Bah, wat een rottijd moet dat geweest zijn! Ik kreeg geen vroege echo. Bij de intake hartje luisteren en bij 12 weken de termijnecho. Goed dat ik weet van de nieuwe richtlijn! Dan rek ik wel naar 12 weken, valt er ook meer te zien!
ahhh fijn, nu genieten!!! Ik zou het wel even aankaarten inderdaad.
Oowh wat fijn dat alles goed is! Wel ontzettend vervelend dat het allemaal vlug aan jullie verteld is en dat je daardoor extra in spanning hebt gezeten. Nu genieten!
Jee wat een verhaal en wat een spanning. Mijn kids zijn inmiddel 20 en 18 en ik had helemaal aan het begin een echo om inderdaad vast te stellen hoe ver ik was maar daarna helemaal niet meer. Ik wist dus ook niet van te voren of het een jongen of meisje zou worden. Leuk natuurlijk maar nu ik lees hoe het tegenwoordig gaat en dat je met 20 weken ook nog een echo krijgt had ik toch graag dat ook gewild. Maar ja, beiden zijn gezond, ik heb van elke smaak 1 dus mij hoor je niet klagen 🙂 Geniet lekker van je zwangerschap
Hier ook met al 2 keer een echo met 8 weken gehad en dat was gelukkig ook allebei goed. Het is wel lastig omdat het inderdaad geen garantie is dat het allemaal goed gaat, maar een kloppend hartje biedt toch al een geruststelling.
Wel balen dat ze zo’n haast had en (te) weinig uitkegde, waardoor je je toch weer zorgen moet maken. Wel heel fijn dat het er nu allemaal goed uit ziet!
Ja, wat kan je je dan zorgen maken. Vooral als het dan door de verloskundige zo vluchtig verteld wordt, terwijl het voor jou een heel groot iets is waar je je druk over maakt. Ik weet hoe het voelt, alleen had het bij ons met iets anders te maken (achteraf niks aan de hand gelukkig). Maar ben heel blij voor jullie dat Puck 2 helemaal goed is gekeurd.
Wat spannend zeg. Hier krijgt sowieso iedereen een.eerste echo rond 8 weken. Speciaal.tochhè die verschillen tussen België en nederland.
Klopt. Vroege echo is zeker niet altijd beter. Soms wel, bij goede reden of ongerustheid.
Wij kregen er 1 met 7, 8, 9, 10, 11 en 12 weken.
En daarna elke 3 weken een echo. Medisch gezien niet nodig maar het hielp ons (gezien onze historie) ontzettend!
oh wat verschrikkelijk dat ze je zo ongerust heeft gemaakt! gelukkig dat het goed is dicht gegroeid nu! Ik had er trouwens nog nooit eerder van gehoord. Ik zelf heb helaas een slechte ervaring met de eerste echo en daarom ben ik absoluut voor een vroege echo.
Hier hetzelfde verhaal… Wat een schok en verdriet dan he als het niet goed is. Met 8 weken en 2 dagen kreeg ik de echo en had er niet aan moeten denken om nog 4 weken door te lopen, denkend dat alles goed is. En er dan pas achter komen dat het niet goed is. Nu opnieuw zwanger en we mogen met ongeveer 7 weken 5 dagen komen. Dat is over 1,5 week. Super spannend vind ik het.
Shir ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen (zwangerschap babytjes het blijft bij mij een gevoelige snaar raken) wat een ongerustheid moet je gehad hebben en dan juist als Raymond weg is pff maar waarom je onnodig zorgen laten maken terwijl het eigenlijk wel vaker voorkomt en ook wel in orde komt.
Ze moeten toch weten je daar serieus mee in je hoofd zat?!
Kan mij dan ook goed voorstellen dat je even een traantje van opluchting liet bij het zien van jullie wondertje.
Het blijft zoiets moois maar ook zo fragiel probeer er zoveel mogelijk van te genieten !!!!! 🙂
Jammer altijd, verloskundigen die de boel niet goed uitleggen. Heb het vaker gehoord, moeder helemaal in de stress.. En uiteindelijk is er niks aan de hand.
Een inwendige echo is gelukkig helemaal niet erg inderdaad. Heb er meerdere gehad omdat mijn darmen zo ontzettend opspeelden dat de baby anders gewoon niet te zien was, haha. Doen ze inderdaad heel netjes.
Vervelend dat ze dat niet goed hebben uitgelegd. Ik snap dat je daar erg gespannen van wordt. Ik had bij mijn beide zwangerschappen ook bij de eerste echo een open buikje en moest dus ook daarvoor terug komen. Bij mij hadden ze gelukkig wel goed uitgelegd dat het heel normaal is en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar zelfs toen heb ik toch zitten piekeren hoor. Fijn dat alles goed is!
Oei, niet fijn! Niet ok dat ze zich haastte en daardoor jullie niet goed informeerde waardoor jullie ongerust zijn gaan Googelen! Ik heb volgende week de 10 weken echo, spannend!
Ohh wat naar dat die verloskundige helemaal geen goed advies/uitleg gaf! Lijkt me inderdaad echt zoo spannend dan. Je blijft er dan mee in je hoofd zitten!
Ik had geluk, ik had met 6, met 8 en met 12 weken een echo. Niet eens met een speciale reden. Maar ik had zulke aardige verloskundige dat ze zei: jaa anders moet je weer zo lang wachten hé, voordat je je kind ziet! Ik ben nu 22 weken en heb in totaal al 7 echo’s gehad! Ook omdat de 20 weken echo 2 keer moest omdat hij niet mee werkte hoor haha
heel fijn te lezen dat alles goed is mop :d en nu gaan genieten en dan geniet ik mee goed op afstand 😀
Oh meis wat fijn!!!! Ik ben zo blij voor je! Wat moet dat spannend geweest zijn, lijkt me helemaal niks. Hopelijk kun je nu lekker gaan genieten!
Oh, het moet echt niet fijn zijn als de verloskundige zo weinig uitleg gaf. Ik kan me voorstellen dat je je daar heel bang en onzeker bij voelde. Gelukkig is het buikje inmiddels in orde en is de navelbreuk weg!
Beetje jaren later, maar ik kwam op jouw artikel omwille van m’n eigen echo-vrees. Als Belg is het wel anders: gewoon op 8 weken en daarna maar hopen dat alles goed gaat. Ik heb echt stress!