(~215 B)




10,5 jaar samen met de papa

10,5 jaar samen met de papa

Het eerste moment herinner ik me nog goed. Het was 19 april 2003 en ik ging met mijn vriendin samen naar de wedstrijd Ajax – Roda JC. Normaal ging ik nooit mee naar wedstrijden maar ze had nu een goede reden om me mee te vragen. Niet alleen omdat ze seizoenskaarten had en haar vader niet mee ging, maar ook omdat ze had afgesproken met iemand van internet en ze niet alleen durfde. Een jongen, waar ze al een tijdje contact mee had. Raymond was zijn naam en ze zouden elkaar voor de Arena ontmoeten. No problem, ik ging wel even mee. Kon ik gelijk Van Der Vaart en Sneijder in het echt bewonderen. Eenmaal aangekomen bij het stadion zag mijn vriendin Raymond al gelijk staan. Tijd om ons voor te stellen!

Na een korte begroeting was het tijd om naar onze plekken te gaan. Ik merkte al vrij snel dat er totaal geen klik was tussen mijn vriendin en de jongen in kwestie. Na wat over en weer geklets waren ze er wel uit; dit zou absoluut niks kunnen worden. Een gezellige avond, maar meer ook niet. We gingen op volgorde van onze kaartjes zitten: vriendin – ik – Raymond. En hoe lullig ook: ik heb een perfecte avond gehad. Niet alleen won Ajax met 4-2; ook tussen Raymond en mij klikte het uitstekend. We hebben gezellig zitten kletsen en de avond vloog voorbij. Na afloop gaven mijn vriendin en ik Raymond drie zoenen en vertrokken we weer naar huis. Leuk hoor, een potje voetbal.

Eenmaal thuis kreeg ik een sms’je van Raymond. Hij had mijn nummer via mijn vriendin en vroeg hoe het met me ging. Na dat ene berichtje volgden er meer en binnen drie dagen was ik door mijn sms-bundel heen. We spraken uren op MSN, mailden over en weer en mijn telefoon trilden op een dag wel twintig keer van de berichten die ik ontving. Raymond was stiekem eigenlijk hartstikke leuk. Na een goed gesprek met mijn vriendin waren we er over uit: ze had geen klik met hem en was niet van plan om er meer werk van te maken. Ze gaf me 100% toestemming om te kijken of er iets moois tussen Raymond en mij zou kunnen ontstaan en nam me zelfs een volgende wedstrijd weer mee zodat ik met Raymond kon meeten. En guess what: aankomende vrijdag zijn we alweer 10.5 jaar samen.

Sinds 1 mei 2003 zijn we een stel en I couldn’t be more happy. Ik ging studeren in Amsterdam en trok al vrij snel bij hem in. Een paar jaar daarna kochten we ons lieve hondje Muis en niet lang daarna besloten we de stap te zetten om een huis te kopen. We hebben diepe dalen gekend maar ook zeker gigantische hoogtepunten. We hebben prachtige vakanties gemaakt, mooie momenten beleefd en elkaar op zien groeien. We kunnen gigantisch ruzie maken en zijn allebei zo eigenwijs als de pest. Maar we zijn ook gek op knuffelavonden en avondjes uit eten en naar de bioscoop. Hij heeft me zien slagen voor mijn Havo-diploma, me mijn hbo-diploma zien halen, mijn site vanaf het begin zien groeien en mijn lijf zien groeien én afslanken. Raymond en ik zijn samen met elkaar volwassen geworden en zijn, na ruim 10 jaar, nog steeds gek op elkaar.

Er wordt me vaak gevraagd of ik niet iets mis. Of ik niet langer van mijn jeugd had willen genieten. Maar hoezo zou ik dat nu niet hebben gedaan? Omdat ik geen fanatieke stapavonden had? Omdat ik niet iedere keer iemand mee naar huis nam? Omdat ik me aan de eerste de beste heb overgegeven en me daaraan heb vastgehouden? Raymond is mijn eerste vriend, ik ben momenteel zwanger van hem en ik kan er niet meer trots op wezen. Ik weet zeker dat onze kleine Puck daar precies hetzelfde over gaat denken. En ja, als hij eenmaal groot genoeg is gaan we natuurlijk met zijn drietjes naar de wedstrijd Ajax – Roda JC. Om hem dit mooie verhaal te kunnen vertellen en stiekem de avond weer even opnieuw te beleven. Dit keer niet met mijn vriendin op links, maar met onze liefdesbaby in het midden. Ik kan nu al niet wachten!

Dit artikel verscheen eerder op mijn oudere blog en is hier en daar iets aangevuld en aangepast.

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

21 Reacties

  1. 28 oktober 2013 / 19:33

    Ik vind het echt leuk en bijzonder dat jullie al zo lang samen zijn! Een voorbeeld voor mij 🙂

  2. Lara
    28 oktober 2013 / 19:52

    Geweldig verhaal! <3

  3. 28 oktober 2013 / 19:56

    Wauw wat een prachtig verhaal! Mooi hoe je beschrijft dat je samen zoveel belangrijke levensgebeurtenissen hebt doorgemaakt 🙂 jullie puck zal absoluut trots op jullie zijn

  4. Rachelle
    28 oktober 2013 / 20:47

    Wat een mooi verhaal Shirley.
    Ik weet zeker dat jullie Puck blij is met zo’n papa en mama. Hij kan het niet beter treffen! <3

  5. 28 oktober 2013 / 20:49

    Aah, wat lief! Ik ben ondertussen ook alweer 4 jaar samen met mijn eerste vriend en soms vragen ze mij ook wel of ik niet langer van mijn jeugd wilde genieten. Daar snap ik dus echt niets van, ik geniet er nog steeds van, nu is het alleen met hem erbij!

  6. 28 oktober 2013 / 20:52

    Echt zo leuk om te lezen wat zal die kleine trots met jullie zijn!

  7. Chantal
    28 oktober 2013 / 21:09

    Ik had het inderdaad al eens op ShirleySchrijft gelezen, maar blijft een lief verhaal!

  8. 28 oktober 2013 / 21:15

    10 jaar wat lang! Leuk hoor. Als de liefde goed zit, dan is alles prima toch 😉 Ik ben al 8 jaar gelukkig en we hebben samen ook een liefdes baby.

  9. 28 oktober 2013 / 21:34

    Aaawwwhh, wat leuk om te lezen! Over een aantal jaar hoop ik hetzelfde te kunnen zeggen 🙂

  10. 28 oktober 2013 / 23:19

    Mooi verhaal! Ik ben inmiddels ook (al) 7 jaar met Robert, vanaf mijn 14e. Zo bijzonder!

  11. Simone
    28 oktober 2013 / 23:54

    Ik had dit een tijd geleden ook al gelezen maar het blijft een mooie geschiedenis. Prachtig hoe jullie elkaar gevonden hebben. Ik kwam mijn partner pas tegen op mijn 32e na enkele relaties. Da’s 2x jouw leeftijd dus het is zeker niet altijd vanzelfsprekend om elkaar te vinden. Sommige mensen vinden zelfs nooit een levenspartner dus koester wat je hebt!

  12. S
    29 oktober 2013 / 10:35

    super gewoon !!! prachtig geschreven ook, en: de echte liefde komt meestal onverwachts!!
    veel geluk samen in het leven met zen 3 (….of 4 misschien??) haha
    xxjes

  13. Nynke
    29 oktober 2013 / 10:55

    Blijft mooi, hoe je dit geschreven hebt. De liefde straalt er echt af!

  14. pascale
    29 oktober 2013 / 21:14

    Jullie worden de liefste Papa en Mama die kleine puck zich kan wensen.
    Ben super trots op jullie allebei.

    Kus Mama , Oma xx.

  15. Eline
    1 november 2013 / 10:42

    Heb het verhaal bij 10 jaar ook gelezen en nu weer van kop tot staart gelezen, heerlijk! Ik vind niet dat je iets mist; jij voelt je er goed bij en ik vind het prachtig dat jullie elkaar zo gelukkig maken. Je weet enorm goed wat je aan elkaar hebt!! Geniet ervan!!

  16. Lisa
    1 november 2013 / 14:27

    Whauw! 🙂
    Echt heel leuk hoe herkenbaar het is (ook even op twitter over gehad). Ik was 15, had nog 2 opa’s en 2 oma’s en nu nog maar 1 opa, ik heb mn diploma gehaald, hij heeft de pabo gehaald. We hebben echt al zoveel samen meegemaakt, kan nog wel duizend dingen vertellen.
    Nogmaals gefeliciteerd, en hoe bijzonder dat je nu bijna uitgerekend bent!

  17. Sara
    22 januari 2014 / 19:29

    Superleuk om te lezen! Mooi dat jullie nog dol zijn op elkaar. Ik ben nu 7,5 jaar samen met mijn vriend en 23 jaar. Mijn vriendinnen snappen het niet, die vinden dat ik niet leef, omdat ik niet mee ga op stapavonden en geen jongens mee naar huis neem. Ik ben nou eenmaal gelukkig met mijn man en ook wel trots dat hij de enige is voor mij!

Secured By miniOrange