Beste zuchtende meneer op Dreamland Beach,
Hoe gaat het met u? Heeft u een fijne vakantie in Bali gehad? Ik hoop dat u enorm heeft genoten van al het moois dat Indonesië te bieden heeft en dat u uitgerust bent thuisgekomen. Of had u iedere dag een huilend kindje naast uw strandbedje waardoor uw vakantie compleet verziekt is? Aan uw reactie te merken was dat namelijk het geval. U was niet zo aardig tegen een moeder die er alles aan deed om haar kind tot bedaren te brengen.
Zal ik u eens wat vertellen, meneer? In onze drie weken durende vakantie had Skyler slechts twee van deze buien. Ik vind dat best knap, voor een kindje van twee dat totaal niet weet waar hij is en zich maar moet aanpassen omdat papa en mama zo nodig naar Bali willen. Dat hij precies in een huilbui terecht kwam terwijl u naast ons lag, had ik niet kunnen voorspellen. Skyler schrok wakker uit een middagslaapje, was nog moe maar kon de slaap niet vatten. Dan krijg je dat soort taferelen. Overstuur, niet meer te kalmeren en nat van het zweet. Arm kind.
Als ik ergens een hekel aan heb, is het aan huilende kinderen. Van een ander, maar ook zeker van mezelf. Ik zal er dan ook álles aan doen om andere mensen niet tot last te zijn en alle goocheldozen tevoorschijn toveren om mijn kind tot bedaren te brengen. Zoals u ook kon zien toen u door uw zogenaamd dichte ogen naar ons keek. U zag dat ik mijn best deed, dat ik alles deed wat in mijn mars lag en dat mijn kind zo overstuur was, dat we onze spullen maar pakten. Zodat we u en andere strandgangers niet tot last zouden zijn.
Jammer genoeg ging dat niet snel genoeg voor u. We waren niet binnen een minuut weg omdat je nu eenmaal veel spullen meeneemt als je met een kind op vakantie bent. Alles onder het zand, weetjewel. U kwam overeind van uw zogenaamde middagslaapje en was woest. Zuchtend keek u ons aan en gunde ons geen blik waardig. Als blikken konden doden had ik in Bali een eigen ceremonie gehad. Ik zei nog dat ik alles deed wat ik kon en gooide er een ‘relax man’ achteraan. In het Frans begon u te schreeuwen, pakte uw spullen, sleurde nog net uw vrouw niet mee en verdween van het strand. Tien seconden later was mijn kind stil en hebben we genoten van de zonsondergang. U weet niet wat u gemist heeft!
Misschien heeft u zelf geen kinderen of bent u al heel lang uit deze fase. Feit blijft dat kindjes weleens huilen en dat ze soms zo overstuur zijn, dat een snoepje of filmpje op de iPad niet meer helpt. Dan heeft het iets meer tijd nodig. En moeders kunnen toveren, maar soms zijn de trucjes op en duurt het proces van troosten ietsje langer. Als ik verder was gaan lezen in Voor Jou had ik uw reactie begrepen. Ik vind het zelf namelijk ook ontzettend vervelend als kinderen huilen en ouders dat maar laten gebeuren. Vooral als je andere mensen tot last bent. Jouw kinderen dus jouw zorg. Ik begrijp het allemaal, meneer. Maar als je een moeder zo ziet ploeteren, zo haar best ziet doen en als ze zo erg probeert om haar kind tot bedaren te brengen, had u beter een vriendelijke blik kunnen werpen. Dan hadden we een paar seconden daarna samen van de ondergaande zon kunnen genieten. Het leven is te mooi om u zo druk te maken.
Wie weet tot ziens, zuchtende meneer. Lijkt me leuk!
Met vriendelijke groet, Shirley uit Nederland met de terrorpeuter die u vast nooit meer gaat vergeten.
Ps: hier een foto van de zonsondergang voor in uw plakboek. You’re welcome!
Zo herkenbaar hahah. Heerlijke foto van je knappe kereltje X
Go, Shirley!!! Prachtig geschreven: heb erg gelachen om je hilarische stuk! En ja, herkenbaar dus…
Als kraamverzorgende van Skyler en moeder van 3 prachtige kinderen herken ik dit heel goed. Ik zit nu op het strand op Curaçao en zie deze situaties gebeuren. Moeders die met een rood aangelopen hoofd hun mede strandgangers niet tot last willen zijn, met hun huilende kinderen. Er bestaat ook zoiets als een adult only vakantie. Dus heb je last van die schattige kindjes, die op het moment even niet weten wat ze met hun gevoel aanmoeten en gaan huilen. Neem een adult only en je probleem is opgelost. Fijne vakantie.
Herkenbaar….zo zijn wij eerder weggeaan van onze vakantie omdat de meneer tegenover ons (op de camping) meldde dat hij en de rest van de campinggasten dolgelukkig zouden zijn als wij naar huis zouden gaan…. Tja tanden kwamen door…dus hij huilde wel eens, maar echt niet de gehele dag…meneer had misschien niet op een kindvriendelijke camping moeten gaan staan…
Achtelijk soms die mensen hé, inderdaad relax!!!
Las van de week in de krant dat een man een jongetje in zijn gezicht geslagen had, omdat het jongetje met zijn ijsje tegen hem opgebotst was…. Kom op mensen, zijn we nou helemaal knettergek geworden???? Nooit van wasmachines en/of stomerijen gehoord zeker…relax man, relax….
Whow, zijn jullie echt eerder weggegaan? Ik had het wel geweten; als u er geen last van wilt hebben bent u meer dan welkom zelf weg te gaan!
Idioot dat je naar huis bent gegaan!! Jij hebt net zo goed betaald als die man en dus even veel rechten. Had gezegd dje bent vrij om te gaan en te staan waar je wilt, fijne vakantie.
Zulke mensen zijn vele malen vervelender als huilende kindjes! Nu ben ik natuurlijk ook mama en kan ik me inleven in jullie situatie, maar hoe die man reageerde is gewoon echt kinderachtig. Ach, aan de andere kant wel handig dat bij weg ging! Konden jullie mooi genieten en hij heeft waarschijnlijk een rot einde van z’n dag gehad haha..
Heel erg leuk geschreven! Onze zoon is nog te klein om op vakantie te gaan maar heb zoiets wel meegemaakt met een vakantie van mijn twee nichtjes, herkenbaar dus. Zucht
Wat zal dit een enorm herkenbaar verhaal zijn voor veel ouders. Tja…en die mensen hou je altijd. Ik vind dit artikel erover in ieder geval geniaal!
Sommige mensen kunnen zich totaal niet inleven, vaak hebben deze mensen zelf ook geen kinderen. Niet teveel van aantrekken Shirley!
Liefs
Auteur
Doe ik ook zeker niet! We hebben een mooie avond gehad, haha 😉 soms is het alleen een beetje ongemakkelijk maar ja, meer dan je best kun je niet doen 🙂
Ik herken het wel. Zou ook met een rood hoofd aanlopen denk ik. Maar eigenlijk moet je je er niets van aantrekken. Veel mensen zijn dezer dagen verzuurd. Dat merk je aan alles…
BAM !!! Go Shirley Go Shirley ☺️
Oh, how some people need a high five, in their face, with a chair…;)
Fijn geschreven!
Pff sommige mensen.. ook al heeft hij misschien zelf geen kinderen, hij is zelf ook een peuter geweest toch? Wie weet hoe lastig hij zelf toen was 😉
Haha die foto voor in zijn plakboek, geweldig!
Er zijn hotels (vaak met privestrand) speciaal gericht op mensen met kinderen, maar ook genoeg die juist kindervrij zijn. Hoewel ik kinderen ontzettend leuk vind, heb ik soms liever geen kinderen om mij heen op vakantie. Ik boek dan soms ook bij zo’n kindervrij hotel. Ik adviseer deze meneer dat ook te doen.
Hahaha wat een heerlijk geschreven post. Ik snap je helemaal hoor, soms helpt inderdaad zelfs de iPad niet meer, zeker in de hitte niet wanneer je als kleine man eigenlijk wilt slapen. Maar gelukkig was de meneer zelf weg gegaan en hebben jullie de zonsondergang niet hoeven missen!
HAHAHAHAHAHHAHAHAH wat een verhaal! Lig in een deuk! Goed gedaan!!!
Heel herkenbaar. Sommige mensen snappen het gewoon echt niet, of denken dat het strand voor hen alleen hoort te zijn ofzo. Dan had ‘ie toch maar een andere vakantie moeten boeken, op een plek waar zeker geen kinderen komen.
Hahaha, wel ‘bijzonder’ dat Skyler vrij snel stopte met huilen, zodra deze beste man was vertrokken ;-). Doei negativiteit, hallo mooie zonsondergang! Fijn dat jullie daar nog even van hebben genoten.
Hatsikidee 🙂
Geweldig stuk, en heel herkenbaar (en ja ik schiet ook volledig in stress/ irritatiemodus als (mijn) kinderen overstuur zijn)
hihi geniaal. x Mama van Dijk
En dan heb je ook nog van die mensen die zich dood ergeren aan een kind dat lacht en vrolijk is!
Anyhow! Geweldig verhaal!
Ik herken veel in dit verhaal, zuchtende mensen die naar mij kijken alsof ik de meeste slechte moeder ben (zo interpreteer ik dit in ieder geval…) omdat zoonlief van 2,5 een driftbui krijgt in de winkel omdat ik de boontjes in het zakje heb gedaan en niet hij…
En toch… Mijn vader houdt ontzettend veel van kinderen, hij houdt zielsveel van zijn kleinkinderen. Helaas heeft mijn vader twee keer een hersenbloeding gehad, waardoor lichamelijk niet zoveel te zien is, maar hij geestelijk wel schade heeft opgelopen. Mijn vader zou zo iemand kunnen zijn die op het strand zich nu ergert aan andermans kind of zelfs zijn kleinkind. Mijn vader is nu iemand die dan woedend kan opstaan en weggaat, in t vervelendste geval nog met een sneer. Als hij dan thuis is weet hij zelf echt wel dat hij in paniek is geraakt om niks, dat hij boos werd om niks…en dat maakt hem heel verdrietig, want hij wilt die man niet zijn. Het doel van dit verhaal…ik ken het gevoel van onmacht omdat je kind niet altijd zo gedraagt zoals je wilt en je anderen niet tot last wilt zijn, maar ik ken nu ook de situaties waarin volwassen mensen reageren op een niet fijne manier omdat ze “beschadigd” zijn. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik niet hardop durf te oordelen over zo’n reactie…misschien was die man gewoon een l*l… Maar misschien was het iemand zoals mn vader…en dan zou ik dat heel naar vinden als er zo over m gedacht wordt…
Misschien heeft die man zelf wel nooit kinderen kunnen krijgen en had hij het er daardoor erg moeilijk mee , of is hij ooit zijn zoon of dochter veloren niet te snel oordelen je weet nooit of er een achter liggend verhaal is . Persoonlijk kon ik ook heel slecht tegen andere kinderen toen mijn zoontje is overleden pas toen ik daarnar een gezond zoontje kreeg ging het langzaam aan makkelijker
Hahaha dit is echt een geweldig artikel! Heerlijk geschreven…Complimenten