Zwanger! #20

Twintig weken! Op de helft! Vandaag praat ik jullie bij over afgelopen week en ik kan jullie vertellen: het gaat eindelijk ietsje beter. Ik ben momenteel flink verkouden en heel veel aan het hoesten wat het kokhalzen triggert, maar over het algemeen kan ik wel zeggen dat de misselijkheid aan het afnemen is en dat mijn eetlust weer aantrekt. Toch wel erg prettig! Ik leef niet meer op twee crackers en een kop soep per dag maar krijg er weer wat meer in en eet ’s avonds weer met de pot mee. Geen monsterporties, maar toch genoeg om me een stukje fitter te voelen. Zo fijn!

Routine controle

Afgelopen week stonden er twee babyafspraken gepland; een standaard controle bij de verloskundige en de 20 weken-echo. De controle-afspraak bij de verloskundige stelt nooit zo heel veel voor; de bloeddruk wordt gemeten, er wordt gevraagd hoe je je voelt, er wordt geluisterd naar het hartje (het fijnste!) en na een kwartier sta je weer buiten. Het is een leuke praktijk waar ik momenteel zit, maar een echte klik voel ik nog niet. Dat was bij Skyler wel anders, waar ik echt dol was op de verloskundige die ik op dat moment had. Wie weet komt het nog: ik ben er natuurlijk nog niet zo heel vaak geweest. De mensen hier zijn wel erg aardig, dus dat komt vast helemaal goed. Voor nu gaat alles zijn gangetje, blijft mijn bloeddruk stabiel en klinkt het hartje altijd weer fantastisch.

Trappelende baby

Over de 20 weken-echo hebben jullie gisteren alles kunnen lezen. Wat ontzettend fijn dat de baby helemaal is goedgekeurd, dat is toch altijd erg prettig om te horen. Wel voelt het nog steeds heel onwerkelijk allemaal. Ik weet dat dat onze baby is die we op het scherm zien spartelen, maar toch voelt het ergens nog wat ver weg, ofzo. Met Skyler was ik er intens veel mee bezig, voelde het heel erg eigen. Nu is dat nog niet helemaal het geval. Echt iets dat moet groeien en waar ik me nog steeds bewuster van moet gaan worden. In ieder geval laat de kleine zich flink voelen, en dat is erg prettig voor de bewustwording! Ik probeer iedere avond even een moment te pakken om rustig in bed met mijn buik bezig te zijn. De baby begint er dan op los te trappelen en de bewegingen zijn zelfs af en toe van buitenaf te voelen. Leuk voor Raymond ook!

Lichamelijke ongemakken

De misselijkheid neemt af waardoor ik weer meer kan eten, maar lichamelijk voel ik me nog steeds niet al te best. Weinig energie, veel last van mijn buik en zelfs wat pijntjes naar mijn bil en benen toe. Vooral als ik veel loop begint dat enorm op te spelen. Ik probeer daarom echt goed mijn rust te pakken. Ik voel me af en toe wat lui als ik afspraken afzeg en alleen maar thuis ben met Skyler, maar voor nu voelt het het enige juiste, met af en toe eens een afspraak buiten de deur. Ik doe het liever nu iets rustiger aan dat het allemaal goed blijft verlopen, dan dat ik over een paar weken écht uit de running ben en helemaal niks meer kan. Wát een immens groot verschil met de zwangerschap van Skyler, niet normaal. Toen was ik zo lekker actief tot het einde en liep ik nog net niet rennend door de straten van Amsterdam om van de ene afspraak naar de andere te gaan. Voor nu heb ik ook even mijn abonnement van de sportschool op hold gezet. Dan maar na de bevalling weer! Ik doe mijn Fitbit om en hoop gewoon iedere dag te kunnen wandelen om een beetje in conditie te blijven. 

Gelukkig ben ik een echte huismuts en word ik enorm blij van een lege agenda. Dat is nu tijdens deze zwangerschap misschien nog wel wat erger: geen afspraken in de week maken me intens gelukkig, haha. Kan ik lekker schrijven op de dagen dat Skyler op het kinderdagverblijf is en de overige dagen met Skyler spelen en rustig aan doen. Stilte voor de storm. Daar zal ik me onbewust toch wel een beetje op aan het voorbereiden zijn. 

Een jaar langer zwangeren? Yes please!

Zoals je leest gaat het dus allemaal zijn gangetje. We doen het lekker rustig aan en zwangeren ondertussen door. Qua kilo’s heb ik nog steeds niks te vrezen en staat er inmiddels met week 20 nog steeds -2 kilo op de teller. Eens kijken wat de toenemende eetlust daar voor verandering in gaat brengen de komende tijd.

Op de helft alweer. Ik zei het van de week nog tegen een vriendin: ik zou nog wel een jaar willen zwangeren in plaats van nog maar 20 weken. Dan neem ik zelfs de kwaaltjes voor lief. Het idee dat er over 20 weken alweer een baby is beangstigt me een beetje. Ik heb het idee dat ik veel meer tijd nodig heb om te wennen aan het idee en voorbereidingen te treffen. De tijd gaat zo ontzettend snel! Nog ruim vier maanden te gaan om mijn hoofd op orde te brengen, een naam te verzinnen, het kamertje aan kant te maken en ons echt voor te bereiden op baby twee…