Mijn zwangerschap: week 23

Shit jonge. Ik kan er niet over uit hoe snel de weken voorbij vliegen. Onze baby boy is nu gemiddeld zo’n 30 centimeter en stiekem besef ik dat helemaal nog niet. Ja, mijn buik wordt dikker en ja, de kledingkast ligt vol met spulletjes voor de kleine man. Maar toch! Soms word ik ’s ochtends wakker op mijn zij en voel ik hevige protest van binnen omdat de baby dat niet zo leuk schijnt te vinden. De glimlach is dan ontzettend groot maar toch is daar soms nog steeds niet het besef dat er iets in me groeit. Dat ik een levend wezen, met hartslag, met gehoor, met organen, bij me draag. Maar het is er toch echt en hij is here to stay! Gisteren alweer 24 weken zwanger en dat betekent dat onze uk nu zelfs levensvatbaar buiten de baarmoeder zou moeten zijn. Raar idee, hoor. Maar wat is het allemaal leuk! Week 23 zit er dus weer op en natuurlijk hield ik ook afgelopen week bij wat er allemaal gebeurde en hoe ik de zwangerschap beleefde.

• Jullie konden al eerder lezen dat ik het tijd vond worden om me in te schrijven voor een zwangerschapscursus. De meningen hierover verschillen en enorm en sommige mensen zullen het zonde van hun geld vinden, maar ik vind het een leuk idee om zo meer met de zwangerschap bezig te zijn. Om een uurtje voor mezelf te hebben en daadwerkelijk, doelgericht, iets voor mezelf en de baby te doen. Vooral met mijn drukke agenda van de afgelopen tijd leek me dat een leuk vooruitzicht. Ik mailde naar een cursus hier om de hoek die pilates, yoga en mensendieck met elkaar combineert. Perfect, dacht ik zo! Helaas ontving ik de volgende dag een mail terug van de docente dat ze er mee gestopt is. Shit, wat gaat het dan worden?

• Na lang googlen kwam ik toch weer uit bij Mom in Balance. In een groepje train je dan in een park in de buurt, onder begeleiding van een trainer. Het zag er fanatiek uit en ik denk dat ‘bootcamp’ de juiste omschrijving is. Het leek me enorm pittig maar toen ik het filmpje zag met daarin zwangere vrouwen die 12 weken zwanger en vrouwen die al 8 maanden zwanger zijn en nog steeds mee kunnen doen, besloot ik een gokje te wagen. Ik heb me opgegeven voor een proefles en vrijdag is het zover. In het Vondelpark om 10:00 uur zal ik klaarstaan in mijn maternity trainingsbroek om mee te doen met de bolle buikenclub. Ik heb er nog zin in ook!

• Bij week 20 zat ik op +5 kilo en alhoewel ik dat best behoorlijk vond, vertelde de verloskundige dat dat eigenlijk hartstikke netjes was. Gelukkig! Altijd fijn om dat van een pro te horen. Gisteren, bij week 24, stond ik op +7. Ai! Gaat dat zo hard? En ja, dat klopt eigenlijk wel met de voorspellingen van de verloskundige: een halve kilo per week gemiddeld erbij. Dat zou betekenen dat ik nu nog zo’n 8 kilo aankom en dat ik uiteindelijk op +15 ga belanden. Als dat zo is, ben ik blij. Ik ga proberen om het niet boven deze meting uit te laten komen door in ieder geval goed op mijn eten te letten.

• Over eten gesproken: geitenkaas, geitenkaas en nog eens geitenkaas. Ik kan niet omschrijven hoe erg die craving is. Vrijdag lunchte ik in Den Haag en bestelde ik een broodje geitenkaas en zaterdag at ik met een vriendin in Amstelveen en hoefde ik niet eens op de kaart te kijken. Mijn vriendin begon te lachen toen ik direct ‘een ciabatta met geitenkaas en honing’ bestelde zonder überhaupt de kaart te hebben gezien. Tsjah, ik moet het gewoon hebben!

• Ik word trouwens nu wel gék van de vergeetachtigheid. Momenteel gebruik ik slechts één notitieboekje zodat ik niet meer vergeet waar ik alles heb opgeschreven en terwijl ik nog nooit verder dan bladzijde 5 ben gekomen met volschrijven (ik heb een boekjesverslaving en na drie bladzijdes wil ik een nieuwe), begint deze toch wel echt al vol te raken. Ik moet álles opschrijven. Het is zelfs zo erg dat als ik voor slechts één boodschap naar de supermarkt moet, ik bij aankomst niet meer weet wat dat ene product was. Laatst kwam ik terug met chocola en dat stond natuurlijk niet op mijn lijstje. Kon ik tien minuten later weer terug voor limonade. Ach, had ik de chocola er vast weer af gelopen…

• Mijn leven draait om geitenkaas, werken en plassen. Vooral dat plassen is een hele dag- en nachttaak geworden. ’s Nachts moet ik er minimaal drie keer uit en overdag loop ik wel vier keer in het uur naar het toilet. En dan drink ik toch écht niet zoveel als dat zou moeten… De baby heeft mijn blaas gevonden en vindt het blijkbaar erg leuk om me daar te schoppen, te slaan of om ‘m te gebruiken als kussen. Ach, ik kan er wel om lachen als ik ’s nachts wakker word en weer met een slaperige kop naar de wc strompel. Alles voor een goed doel. Alles voor een goed doel…

• Wat ik wel minder vind momenteel is die verdomde bandenpijn. Ik voel nu echt heel erg goed dat zowel de baby als mijn baarmoeder aan het groeien zijn en dat er aan de banden wordt getrokken. Zodra ik even een stukje loop schieten de pijnscheuten in mijn zij en moet ik echt even rustig aan doen. Vorige week vertelde ik nog dat de corrigerende hemdjes iets werkte, maar deze week kom ik daar helaas niet meer mee weg. Toch eens vragen donderdag tijdens mijn controle, of ik er iets aan zou kunnen doen. Zo pijnlijk dat ik niet meer kan functioneren is het niet; erg vervelend wel.

• Kroop ik eerst lekker tegen mijn vriend aan als ik naar bed ging; momenteel is het voedingskussen mijn grote vriend. Wat een heerlijk ding! Ik moet nog even een manier zien te vinden waardoor ik soepeltjes kan omdraaien met dat ding tussen mijn benen (wiebelkont eerste klas), maar voor de rest is het erg fijn om daar tegenaan te kruipen en met mijn lichaam een bepaalde houding aan te nemen.

• Gisteravond was ik bij mijn ouders op visite en rond 22:00 uur, het moment dat de baby altijd begint te trappelen, ging ik op de bank liggen en deed ik mijn shirt omhoog. ‘Even aan je oma showen wat je kunt, kleine man.’ Nou, daar dacht meneertje dus even anders over. Terwijl hij normaal áltijd (echt ALTIJD) rond 22:00 uur begint te trappelen waardoor mijn buik gigantisch op en neer gaat, zat er nu totaal geen beweging in. Noh, eigenwijs! We hebben het echt een uur aangekeken en toen vond ik het wel weer mooi geweest. En je raadt het al; eenmaal thuis in bed vond de kleine het leuk om zich te laten zien. Sorry, knul. Iets te laat! Ik draaide me op mijn zij om hem eens te laten zien wie de baas hier in huis is…