Mijn zwangerschap: week 15

Wow, wat vliegt de tijd toch voorbij. Terwijl de dagen op zich niet zo snel lijken te gaan, kan ik nu toch alweer zeggen dat ik 16 weken zwanger ben. Ik weet nog precies het moment dat ik de positieve test in mijn handen had en momenteel zijn we gewoon alweer drie maanden verder. De gedachte dat ik over vijf maanden al moeder ben van een klein kereltje beangstigt me een beetje, maar ik ga er vanuit dat je er naartoe leeft en klaargestoomd bent voor het moederschap zodra de bevalling zich aandient. Komt vast helemaal goed! Omdat jullie dol zijn op persoonlijke stukken en super nieuwsgierig zijn naar mijn zwangerschap en hoe ik alles ervaar, zal ik wekelijks puntsgewijs vertellen waar ik nu weer tegenaan liep, wat er geregeld is, de cravings die ik had en de kwaaltjes die toe- en afnemen. Een korte, persoonlijke update over mij en de baby!

• De geslachtsbepaling vond maandag plaats en o, wat vond ik dat spannend! Zoals ik al eerder vertelde hadden we absoluut geen voorkeur (echt niet!) en hoopten we gewoon op een gezond kindje. Al snel vertelde de echoscopiste dat we een jongetje verwachten en dat alles er vooralsnog prima uit zag. Yes!

• Diezelfde avond moest er geshopt worden. Jongenskleding, wel te verstaan! We hadden al het één en ander in huis maar alles was wit en grijs. Tijd om daar wat blauws aan toe te voegen om te vieren dat we een klein ventje verwachten. Bij de Bijenkorf zagen we dat ons favoriete merk, Imps & Elfs in de uitverkoop was. We vulden ons mandje en bestelden superleuke dingen. Twee dagen later was het al in huis. Cute allemaal, die kleertjes in maatje 50, 56 en 62.

• Geitenkaas op brood, in een salade, op een cracker, over een ovenschotel, op een toastje. IK. WIL. GEITENKAAS. Gosh, ik vond het al lekker maar nu begint het een serieuze verslaving te worden. Gelukkig at ik veel buiten de deur ‘s middags waardoor ik overal geitenkaas kon eten. Bij Van Dam op een ciabatta, bij Toastable op een tosti. Dit alles at ik met daarnaast een glas versgeperste jus d’orange. Ook al zoiets waar je me voor wakker kunt maken momenteel.

• Terwijl bij veel zwangere vrouwen de misselijkheid zich vooral de eerste drie maanden aandient, word ik nu, in week 15/16, iedere ochtend beroerd wakker. Ik merk dat ik opknap van een licht ontbijtje en heb dat weeïge gevoel dus te danken aan een nuchtere maag. Note to self: niet eerst Muis uitlaten en en dan pas eten. Grote kans dat je dan in de bosjes staat om over je nek te gaan, met Muis ernaast die aan het poepen is. Reuze gezellig.

• Schietpartijen, zieke mensen, vriendinnen die ik niet meer zie of spreek, een kindje dat dood geboren wordt. De dromen zijn echt bizar. Zo echt en realistisch dat ik er zelf bang van word. Schijnt erbij te horen, maar dat ik ‘s nachts wakker schrik en niet meer durf te slapen is geen pretje. Een rustige nacht staat momenteel hóóg op mijn wensenlijstje.

• De kraamzorg kan ik afstrepen van mijn to do-lijstje. Nog steeds is het een raar idee dat ik het voor mezelf aan het regelen ben omdat ik regelmatig vergeet dat ik zwanger ben, maar toch. Het zorgt voor een hoop rust dat zowel de Kraamvogel als Univé weet dat ik zwanger ben en 30 november met een kindje zit. ‘Hier is uw kind, succes ermee!’ is ook geen fijne boodschap om mee naar huis te worden gestuurd. De gedachte dat er acht dagen iemand in ons huis is maken me ook niet enthousiast, maar ik hoop er in ieder geval een hoop van te leren om een perfecte moeder te kunnen zijn.

• De vermoeidheid, de concentratieproblemen en de vervlogen inspiratie; het zijn de welbekende zwangerschapskwaaltjes en ook ik heb er mee te maken. Niet zo fijn voor een workaholic. Ik heb drie artikelen op Styleguide en één of twee hier op Mommy To Be. Per dag. Toch wel fijn als je dan weet waar je over moet schrijven. Bovendien word ik rond 16:00 uur echt overdonderd door de vermoeidheid. Het zou moeten afnemen bij een week of 14, als ik de verloskundige mag geloven. Nou, hier neemt het alleen maar toe. Schreef ik van de week nog dat ik het alleen als excuus nog bij mijn vriend ga gebruiken; nu moet ik er toch écht weer even aan toegeven en iets eerder naar bed gaan. En dan heel hard hopen dat de dromen uitblijven, zodat ik eens rustig kan slapen. Maar dan is het de blaas weer die zich geroepen voelt om me te wekken. Zucht.

• Mijn buik begint te groeien! Leek het eerst nog alsof ik mijn dieet weer aan de wilgen had gehangen; nu beginnen mensen toch echt te zien dat het buikje door een zwangerschap komt. Vooral na de lunch en helemaal ‘s avonds, dan begint de buik op te zetten en zie ik er écht zwanger uit. Geluksmomentje: als ik ‘s nachts of ‘s ochtends wakker word met een volle blaas. Liggend voel ik dan echt een klein bolletje. Onze kleine man! Heel bijzonder!

Op naar week 16!