Inmiddels ben ik aangekomen in week 34 van mijn zwangerschap. Wat een ongelofelijk bizar idee dat het einde van mijn eerste zwangerschap al in zicht is. Soms realiseer ik me überhaupt nog niet dat er echt een kind in me groeit. Door mijn spiegelbeeld met dikke buik word ik er dan weer herinnerd. Toch vraag ik me af of het gevoel pas echt écht word als ik na de bevalling een klein jongetje op mijn borst gelegd krijg. Dan weet ik echt zeker dat het al die maanden geen slechtgevallen bezoekje aan McDonalds is geweest. Hoe dan ook: de bevalling komt steeds dichterbij en dat brengt wederom de nodige onzekerheden en twijfels met zich mee. Vandaag krijgen jullie van mij een kijkje in mijn web van hersenspinsels.
Waar ik me weken geleden nog druk aan het maken was over het merk kinderwagen dat we aan wilden schaffen en waar hydrofiele luiers in hemelsnaam goed voor zouden zijn, kan ik nu met trots zeggen dat ik daarvan inmiddels op de hoogte ben. Ik zou mezelf nog net geen expert willen noemen. De kinderkamer is, op hier en daar wat decoratie na, af en alle kleertjes van onze zoon liggen gewassen, gestreken en opgevouwen in zijn kast. Maran en ik hebben allebei een nier af moeten staan om alle babyspullen bij elkaar te krijgen, maar er is inmiddels geen uitzetlijst meer te vinden waar iets op staat dat we nog niet in huis hebben. Sterker nog: ik vraag me bijna dagelijks af of dat piepkleine jongetje straks überhaupt wel gebruik gaat maken van al die materialistische bende die we bij voorbaat al in groten getale voor hem hebben aangeschaft.
Hoe dan ook: van opgelucht ademhalen, achterover hangen en wachten op het moment dat uiteindelijk de eerste weeën zich aandienen, is echt nog geen sprake. Ik ben nu in de volgende fase terecht gekomen. Ik wil me namelijk zo goed als ik kan voorbereiden op de bevalling en de eerste tijd daarna. En dat valt nog niet mee. Want mijn vocabulaire is op het gebied van de zwangerschapswereld dan wel enorm uitgebreid, ik ben duidelijk nog niet ingelezen op het gebied van bevallingen en wat daar allemaal voor nodig is. Het kraampakket staat hier al weken ongeopend op een kast en ik heb laatst voorzichtig wat stappen ondernomen voor het inpakken van de vluchttas. Maar wat er precies allemaal nodig is tijdens de bevalling, wat ik echt kan verwachten en hoe ik me daarop moet voorbereiden…? Geen idee! Ik heb continu het gevoel dat ik achter de feiten aanloop, dat ik bepaalde dingen al uit had moeten zoeken en dat ik straks genadeloos hard op mijn gezicht val omdat ik me niet goed genoeg heb voorbereid. Een beetje zoals op de middelbare school, dus.
Dan hebben we ook de kraamweek nog. Volgens mijn kraamweek-lijst heb ik bijvoorbeeld navelklemmen nodig. In meervoud. Maar wat zijn het? Waar worden ze voor gebruikt? En hoezo moet je daar meerdere van hebben? Ook zag ik dat Hema navelbandjes verkocht. Is dat hetzelfde? En zo niet, moet ik die alsnog in veelvoud op voorraad hebben? Neemt de kraamverzorgster straks direct ontslag als ik beide items niet op de commode heb liggen, terwijl ze woest roept dat we de meest kansloze ouders zijn die ze ooit heeft gezien? Of worden we juist uitgelachen omdat we een ziekenhuisvoorraad aan dusdanige items hebben aangeschaft, terwijl de kraamverzorgster die meestal zelf meeneemt?
Tot zo ver de spullen, want er speelt nog veel meer. Tijdens ons laatste bezoekje aan de verloskundige kregen we te horen dat onze kleine vent waarschijnlijk in stuit ligt. Helemaal zeker wist ze het niet, maar bovenin mijn buik voelde ze een duidelijke ronding. Dus of onze zoon heeft een prachtig ronde booty, of meneer ligt gewoon lekker dwars te wezen. De kans bestaat natuurlijk dat hij nog draait. Maar de kans is er ook dat hij dat niet zal doen. En dan? Voorbereid als ik wil zijn, heb ik alle opties al gegoogled. Doen we een uitwendige versie? Gaan we voor een geplande keizersnede? Wat is het beste voor ons mannetje? En voor mij? Waar zitten zo min mogelijk veiligheidsrisico’s aan? En bovenal: waarom zoek ik dit nu al uit, terwijl de kans groot is dat hij uit zichzelf één dezer dagen met zijn hoofd richting de uitgang komt te liggen?
Ook had ik me verdiept in het doneren van navelstrengbloed. Hierin zitten stamcellen die kunnen bijdragen aan het genezen van patiënten met leukemie. Maar later hoorde ik weer van het ‘uit laten kloppen van de navelstreng’. Beide opties gaan niet samen en misschien is de laatste optie wel veel gezonder voor onze man. Ik kon daar echter geen eenduidig antwoord in vinden, waardoor ik me nog warriger voel dan voordat ik de zoektocht startte. Wil ik stamcellen afstaan aan mensen die het verdomd hard nodig hebben, of geef ik mijn eigen zoon extra bloed mee? Of heeft het één helemaal niets met het ander te maken?
Ik begin inmiddels te beseffen dat alle twijfels en onzekerheden gewoon horen bij het hele voortplantingsproces. Iedere keer als ik een twijfel heb overwonnen, ergens een knoop over heb doorgehakt of ergens uitsluitsel over heb, opent zich een nieuwe weg vol onzekerheden. Wat hebben we nog allemaal nodig? Wat betekenen sommige woorden op de uitzetlijst überhaupt? Doen we hier wel goed aan? Maken we geen onherstelbare, dramatische beslissing die ervoor zal zorgen dat iedereen zal overlijden en de wereld zal vergaan? Iets zegt me dat het allemaal uiteindelijk vanzelf z’n weg zal wijzen. Dat heeft het met die zoektocht naar de perfecte kinderwagen ook gedaan en ben ik de hele middelbare schooltijd ook zonder kleerscheuren doorgekomen. Blijkt uiteindelijk dat we ergens niet de allerbeste beslissing in hebben genomen, dan kunnen we dat bij een eventuele volgende keer anders aanpakken.
Ik ga toch maar eens kijken of ik wat meer opgelucht kan ademhalen en achterover kan hangen. Mocht er iets ontbreken tijdens de kraamweek, dan moet de kraamverzorgster ons maar de wind van voren geven en stuur ik Maran er op uit om dat ene, onuitspreekbare woord op de uitzetlijst alsnog aan te schaffen. Komt goed. Denk ik.
Ah vervelend he die onzekerheden… Ik zit nu in de fase van “DE uitzetlijst” en het kamertje haha. Ik kan me dus nog voorbereiden om andere fases jou zo te horen!
Soms denk ik ook van: als de vrouwen in Afrika het kunnen, die het ontzettend slecht hebben en heus geen hydrofiele doek en kruikje en laat staan een superdeluxe Joolz wagen voor de deur hebben staan, dan moet het hier helemaal goed komen, hoe dan ook!
Dat is spannend of je baby in een stuit ligt of niet. Het kan zijn dat hij nog draait toch als dat het geval is? Hoop dat ie straks goed voor de start ligt. Ik ben nu ook 34 weken 😀 de baby van ons is al helemaal ingedaald. Succes nog even meid 🙂
Ahh die onzekerheden zijn heel herkenbaar hoor! De navelklemmetje zitten in je kraampakket, dus die hoef je niet meer te halen. 🙂 En navelbandjes heb je niet nodig hoor, die worden nooit meer gebruikt. En inderdaad spannend of jullie kleine mannetje in stuit ligt. Mocht dit zo zijn, en hij draait niet vanzelf kun je ook nog Moxa-therapie proberen. Mijn kindje lag niet in stuit, maar die van een paar vriendinnen wel, en met de moxa-therapie zijn ze helemaal gedraaid. Ongeveer 75% van de baby’s draait alsnog vanzelf na Moxa. En misschien een stukje prettiger dan een versie.
Succes met de laatste loodjes!! Komt goed!
Herkenbaar hoor… Neem zeker genoeg
Rompertjes mee voor je
Mannetje want die durven wel eens wildplassen tijdens het verschonen waardoor je er meteen een nieuwe kan gebruiken! Voor jezelf gemakkelijke kledij!! Die onzekerheid had ik die week in het ziekenhuis enorm hard! Babyblues noemen ze dat en is blijkbaar heel normaal! En oh ja ook ik had veel kleertjes maar de helft ervan kan hij waarschijnlijk niet aandoen want die mannetjes groeien als kool! Maar je zal zien , na enkele weken ben je veel zelfzekerder en leer je je kindje goed kennen. Ik hb er op mijn blog over geschreven, mijn zoontje is nu bijna 4 maanden. Komt
Goed! Veel succes alvast!!!!
Wat spannend dat hij eventueel in stuit ligt. Ik hoop zo voor je dat je natuurlijk mag bevallen, dat hij gewoon draait en dat je een voorspoedige bevalling mag hebben. Ik ga voor je duimen. Je onzekerheden herken ik zo van mijn laatste week zwangerschap. Blijft een bizarre gedachte dat ik op jouw termijn mijn dochter al in mijn armen had. Hopelijk blijft jouw mannetje lekker nog een paar weken zitten. Heerlijk ook om jouw verhalen te lezen
Mijn zoontje is in week 34 opeens in stuit gaan liggen…hier in België gingen ze dan een uitwendige kering doen, maar mijn gynaecoloog had verteld van een ‘oud trucje’, waarbij je met je achterste in de lucht moet gaan liggen (dus met je rug plat op de grond, en dan kussens onder je achterste), zodat het kleintje zelf wilt draaien (check google). Je kan dan ook nog een ijszak tegen de middenrif leggen (waar het hoofdje dan tegen zakt), en dan zouden ze daarvan wegkruipen omdat het koud is. De gyn zei dat het niet 100% zeker was dat het zou werken, maar ik heb elke avond zo gelegen, en op het moment dat ze wouden keren, was hij gedraaid!
Balen van die stuitligging. Ons meisje draaide met 31 wkn in stuit en dat voelde ik toen direct. Het hoofdje bovenin voelde zoveel groter dan billen konden zijn. Pijnlijker voor mijn gevoel tegen mijn longen ook. En als ze reageerde op onze stemmen, schoof ze haar hoofdje naar mijn navel, ik kon mijn hand er zo opleggen. Heel speciaal vond ik, ze wilde zo graag al dichtbij ons zijn 😉 Niet meer gedraaid e een versie lukte ook niet, dus ks gekozen. Vond ik echt ideaal, zou het zo weer willen! Als je wilt kun je mijn ervaringen lezen op mijn blog trouwens. Heb hier in Persoonlijke Verhalen ook over de geplande ks vertelt 🙂 Anyway, ergens denk ik dat dit meisje weer in stuit draait, we’ll see 😉 Navelbandjes zijn trouwens achterhaald begreep ik van mijn kraamhulp toen. En navelkemmetje zit in je kraampakket, maar wij hebben alleen die eerste die we in het zhuis kregen gebruikt. Oh ja en uitkloppen of doneren gaan idd niet samen, maar met een ks is uitkloppen (helaas) geen optie, wie weet dan toch doneren?
Doneren kan bij een sectio niet… Dan duurt het te lang voordat er gestart kan worden met hechten. Ben verpleegkundige op afdeling verloskunde, vandaar 🙂
Ik herken je gevoel dat je achter de feiten aanloopt helemaal! Ik lag soms nachten wakker, in boeken en op internet zoekend omdat ik me dan ineens bedacht: ik weet nog niet hoe ik een kruik moet vullen, hoe ik hem het beste in bad kan doen of hoe ik een flesje moet maken als bv niet lukt, haha! Stom, want het wijst zich allemaal vanzelf als de kleine er is natuurlijk.
Het enige wat ik kan zeggen is dat die navelklemmen in principe niet meer gebruikt worden (volgens mijn kraamverzorgster) en dat je vluchtkoffer nu klaarzetten nooit verkeerd is 🙂
Alles komt goed en jullie gaan het geweldig doen! Trust me!
Wat gaat de tijd snel! Leuk om te lezen!
Ha, de kraamhulp geeft je vast geen wind van voren als je bepaalde dingen niet in huis hebt. Zo had ik bijvoorbeeld geen wieghoeslakentjes en wieglakentjes ed. Aangezien mijn dochter daar toch niet zo heel lang in zou slapen vond ik het zonde om dat aan te schaffen. Heb het de eerste we(e)k(en) opgelost met hydrofiele luiers als “molton” en lakentje te gebruiken en aankleedkussenhoezen als hoeslakens. Overigens wel wieghoeslakens aangeschaft, aangezien steeds schone aankleedkussenhoezen op de commode ook erg hard nodig waren.
Een navelklem heb je niet nodig als je in het ziekenhuis bevalt, en mocht je thuis bevallen zitten ze in je kraampakket. Stamcellen doneren kan trouwens alleen maar als je in het ziekenhuis bevalt, en ook maar in een beperkt aantal ziekenhuizen kan dat. Het uitkloppen van de navelstreng vond (vind!) ik zelf ook een heel mooi idee, helaas moest de navelstreng bij mij direct doorgeknipt worden waardoor dat niet doorging. Maar mocht er hier ooit een tweede kindje komen neem ik dat zeker weer op in mijn bevallingsplan.
En aaaah! Het gaat zo snel! Het lijkt een maand of drie geleden dat je eerste stukje online stond, en nu is het al bijna zo ver! Ik ben zo benieuwd hoe het kleine meneertje heten gaat, en hoe je het vindt als hij er eenmaal is (domme vraag natuurlijk). Blijf je schrijven? Of op zn minst op je eigen blog?
Ik hoop dat hij snel draait, of dat je -mocht dat niet gebeuren- een andere fijne oplossing vindt!
ik had er ook last van… maar eens de baby daar is, is het precies of je niet anders gewoon bent! Het komt echt vanzelf!
Mijn ervaring is dat er in je eerste kraamweek genoeg tijd is voor man of vriendlief om naar de supermarkt of drogist te rennen. De kraamhulp houdt een oogje in het zeil. Maak je dus geen zorgen, lean back and enjoy die laatste periode van rust…..
Herkenbaar hoor, die onzekerheden! Ik denk dat elke aanstaande mama er wel mee te maken krijgt. Maar de belangrijkste dingen heb je toch wel in huis. Wel spannend dat je mannetje misschien in stuit ligt. Ik hoop dat hij nog besluit te draaien en je een natuurlijke bevalling kunt hebben. En anders is er gelukkig nog altijd de optie keizersnede. Succes met de laatste loodjes!
Meis probeer te relaxen! Ten eerste: je kunt je nog zo goed voorbereiden op de bevalling als je wilt, het gaat toch anders. Ten tweede: is het beter relaxt te zijn – en dat zal je vast vaker hebben gehoord. En ik wil ook niet betweterig overkomen, maar is gewoon goed bedoeld. Ik hoop dat babyboy nog draait, gelukkig heb je nog even. En wat betreft de navelklemmen: nooit nodig gehad en volgens mij zitten die in je kraampakket. Kijk daar anders in. Veel sterkte de komende weken. En misschien een tip om je gedachten op iets heel anders te zetten: ga kleuren! Ken je het kleurboek voor volwassen al? Is erg verslavend en houd je gegarandeerd achter Google vandaan 😉