Het laatste trimester

Het voelt als de dag van gisteren: 23 maart. De dag dat ik met trillende handen met een zwangerschapstest naar de wc liep. De dag dat ik in een potje plaste en stiekem al wist dat het zover was. Na vijf minuten was daar het bewijs dat mijn vermoeden bevestigde: hartstikke zwanger. En nu? Nu zijn we alweer héél wat weekjes verder, ben ik in het laatste trimester aangekomen en begint de nuchtere Shir toch iets meer kriebels te krijgen. Het is waar wat ze zeggen: geniet ervan, want de tijd gaat snel. Heel snel.

De babykamer is geleverd en de computer slash logeerkamer waar nooit iemand sliep wordt langzaamaan omgetoverd tot babywalhalla. De kledingkast is gevuld met babykleertjes en de commode staat, met het aankleedkussen nog in het plastic, al op de goede plek. Alleen het ledikantje moet nog in elkaar, maar dat gebeurt zodra mijn vriend zijn computer heeft opgeborgen. Tsjah, geven en nemen is het nu eventjes. Computer eruit, baby erin. Daarna kan het opleuken beginnen. Plankjes, leuke haakjes, versieringen, klamboe, noem het maar op. Er moet een beetje sfeer in die tent, want alleen de witte meubeltjes zijn ook een beetje karig. We zullen zien hoe dat gaat verlopen. Voor nu moet eerst alles in elkaar. En aangezien mijn vriend te eigenwijs was om 50 euro montagekosten te betalen en liever alles zelf wilde monteren onder het mom van ‘leuk en bijzonder’, zal dat nog eventjes duren. De bouwpakketten zijn nog erger dan die van Ikea. Mark my words: hier worden nog wel even een aantal oorlogen gevoerd ‘s avonds en in het weekend. Het teamwork tijdens de klusuurtjes is bij ons nogal uit balans. Hoop dat dat na de geboorte beter gaat en we wél op één lijn gaan zitten. Gelukkig schiet mijn vader soms te hulp, zodat mij die stress bespaard blijft. Thanks, dad.

Naast de babykamer is ook de kinderwagen besteld. Deze komt medio september volgens Bugaboo en dat betekent dat ik eerdaags vast een telefoontje krijg dat ik hem kan komen ophalen. Daarnaast staat het intakegesprek met de kraamhulp gepland en worden wij als toekomstige ouders over twee weken verwacht bij de borstvoeding infoavond. Want ja, daar willen we toch wel meer over weten. Ik krijg namelijk nu al de zenuwen van uitspraken als ‘de baby hapt vanzelf’, ‘lekkende tieten’, ‘je kunt kolven’ en ‘het lukt bij iedereen dus bij jou ook’. Bijna iedereen om me heen heeft gekozen voor flesvoeding dus ik heb nergens even kunnen afkijken. Ah, well. Verloskundige Addy gaat ons er alles over vertellen. Hoop ik.

Dan blijft er eigenlijk nog maar één ding over: ‘gewoon’ zwanger zijn. Mijn taak de komende weken. De baby laten groeien en zorgen dat ‘ie niks tekort komt. Dat ‘ie zich nu al fijn voelt bij zijn moeder en alle energie gebruikt om als een volwaardig kindje ter wereld te komen. En dat is toch nog best lastig. Want deze mama in spé is druk en merkt toch dat het wat meer vergt dan ze in eerste instantie dacht. De nachten worden lastiger vanwege de buik, het plassen begint echt kílling te worden, de lekkere trek is helemaal terug en de vermoeidheid slaat enorm toe. Om nog maar over het vreselijke maagzuur (Rennies are my best friend) en de bandenpijn te zwijgen. Mijn agenda staat vol en ik merk aan mijn lichaam dat ik moet gaan schrappen. Ik moet keuzes maken, goed mijn rust pakken en mijn energie verdelen. Drie presentaties op een dag is geen optie meer en zelfs twee kost me soms al erg veel moeite. Dat was dan ook de vraag die ik stelde bij de verloskundige vanmorgen: ‘wat moet ik doen om hier een goede balans in te vinden? Mijn buik voelt de laatste week echt zo gespannen en pijnlijk aan.’

Het antwoord was eigenlijk heel duidelijk: gewoon je rustmomenten pakken, want dit is absoluut een teken van harde buiken. ‘s Middags bijvoorbeeld een uurtje liggen of ‘s avonds het werk laten voor wat het is en relaxen. En voel je zoiets opkomen? Rustig aan doen, desnoods een warme douche nemen of gewoon even op de bank zitten of liggen om tot rust te komen. Maar met een eigen bedrijf is dat soms knap lastig. Het is fijn om mijn eigen tijd in te delen, absoluut. Maar daarentegen is er het gevaar dat je teveel doorgaat. Ik zit regelmatig tot ‘s avonds laat te werken omdat ik overdag bij presentaties of afspraken was. Bovendien gun ik mezelf tussen de middag geen dutje. Want als ik eenmaal lig en heb geslapen? Dan ben ik de rest van de dag niet meer vooruit te branden. Mijn verloskundige wist me vanmorgen te vertellen dat ik daar nu toch écht een balans in moet gaan zien te vinden om de harde buiken te beperken. Ik ga immers naar de dertig weken en dan is het helemaal niet erg om een stapje terug te doen. En dat was precies wat ik even moest horen. Het wordt tijd dat ik naar mijn lichaam ga luisteren en dat ik de komende periode goed ga aanvoelen wanneer die rustmomenten nodig zijn en wanneer ik best eens wat presentaties kan bezoeken. Ik ben in ieder geval al goed begonnen door maandag de avond in bed door te brengen. Heerlijk met de tv aan en mijn hondje bij me. Bovendien zeg ik sommige afspraken af, heb ik met mezelf afgesproken dat het écht niet erg is als er eens een artikel minder online komt en kocht ik van de week een banenkaart voor het zwembad, om af en toe even baantjes te kunnen trekken om te ontspannen. Alles voor de baby. Alles om de laatste tien weken nog optimaal te kunnen genieten van de zwangerschap. Het aftellen is nu toch echt begonnen. 30 november komt wel héél dichtbij…