Juliëtte is ondernemer, eigenaresse van My Lovely Notebook waar ik de nieuwsbrief voor schrijf en maakt video’s over haar zwangerschap op Youtube. Je kan deze hier bekijken. Ook schrijft zij productiviteitsblogs op My Best Self. Deze lees ik altijd ontzettend graag! Juliëtte is zwanger van haar tweede kindje en inmiddels bijna 20 weken zwanger. Terwijl ze van haar eerste kind, een dochter van inmiddels vier jaar, direct zwanger raakte, lukte het de tweede keer niet. Ik wilde graag haar verhaal delen hier op Mommyhood dus vandaag een gastblog van haar hand!
Door Juliëtte.
Eerste keer
Toen wij jaren geleden voor het eerst zwanger wilden worden, was dat een fluitje van een cent. Het was echt direct raak en we waren haast overdonderd door hoe snel dit eigenlijk ging. We moesten wel een beetje wennen aan het nieuws dat ik zwanger was, maar al snel voelde ik hoe bijzonder het was. Ik genoot er na het eerste trimester intens van.
Ik kan zo genieten van mijn lichaam, mijn prachtige buik en het levende wezentje in mij dat lekker aan het bewegen is. Toen mijn dochter Jade Jasmijn geboren was, moest ik wel even wennen aan het alleen zijn. Ik had haar dan wel echt bij me, mijn buik voelde wel leeg. Al snel wordt je meegezogen door het moederschap en alles wat daarbij komt kijken.
Ready voor baby nummer 2?
Omdat we zo snel zwanger waren geworden van Jade hebben wij tot het allerlaatste moment gewacht met gaan voor een tweede. Ik werd immers toch snel zwanger. Jade werd steeds zelfstandiger en we genoten er zo van om haar te zien opgroeien, dat we erover uit waren. We gaan voor een tweede! Jade was toen 2,5 jaar en we vonden het een mooi leeftijdsverschil met baby nummer 2. Let’s go for it! Dit was in de zomer van 2019. Maar elke maand weer was een grote teleurstelling. Elke maand dacht ik weer zwanger te zijn, maar elke maand werd ik weer teleurgesteld. Hoe kan dat nou? Ik werd toch heel makkelijk zwanger? Waarom lukte het niet? Was een tweede dan toch geen goed idee? Is dit de bedoeling? Teleurstelling na teleurstelling, test na test en zelfs getimed met ovulatietesten deden we het. We wilden het toch erg graag.
Ik trok aan de bel bij de huisarts
Na een jaar proberen met een heel regelmatige cyclus trok ik aan de bel bij de huisarts. Deze was er niet direct happig op om mij door te sturen naar het ziekenhuis, maar na enig aandringen en benadrukken dat ik al 38 ben kreeg ik een doorverwijzing. Ondertussen begon ik ook met meer juiste supplementen slikken om mijn tekorten aan te vullen die je nodig hebt om zwanger te worden. Maar, na een doorverwijzing naar het ziekenhuis ben je er nog niet. Je moet eerst een eerste afspraak krijgen (wat lang duurt), vervolgens worden er onderzoeken gedaan om te achterhalen wat het probleem is (duurt ook lang) en dan heb je een afspraak waarin de uitslag besproken wordt en de mogelijke trajecten die ze kunnen bieden. Voor je gevoel duurt dit eeuwen want je krijgt hulp, alleen nu nog niet… Uiteindelijk heeft het van doorverwijzing tot uitslag ongeveer 3 maanden geduurd.
De uitslag
Helaas bleek het FSH hormoon bij mij te hoog te zijn. Dit is het hormoon dat je ontwikkelt als je richting de overgang gaat. Als je zwanger wilt worden moet deze onder de 10 zijn. Bij mij was deze al 15. Zwanger worden was niet onmogelijk, maar met een traject werden mijn kansen verhoogd. Ik kreeg het aanbod IUI (intra-uteriene inseminatie) of IVF. Ik koos voor IUI vanwege de ‘vriendelijkere’ behandeling. Afgesproken werd wel dat als het na 3x IUI niet zou lukken, het een IVF behandeling zou worden. Vlak voor de eerste behandeling werd ik spontaan zwanger, maar helaas werd dit na 6 weken een miskraam. Dit was een erg verdrietig moment.
De IUI behandeling
Als je in een IUI traject zit, moet je medicatie nemen. Vanaf cyclus dag 3 slik je 5 dagen lang Clomid. Hier merkte ik gelukkig niets van. Rond je eisprong moet je om de dag naar het ziekenhuis voor een follikel-onderzoek. Ze bekijken dan inwendig naar de eiblaasjes en hoe groot ze zijn. Als ze groot genoeg zijn, gaat het beginnen. Je moet jezelf dan in je buik injecteren met Ovitrelle. Dit zorgt ervoor dat er een eisprong komt. De volgende dag mag je partner zijn sperma inleveren in het ziekenhuis. Dit wordt onderzocht en gecentrifugeerd, waardoor alleen de goede zaadcellen overblijven. Na 2 uur werd dit bij mij ingebracht door middel van een slangetje rechtstreeks in de baarmoeder. Zelf voelde ik hier ook niets van. Wat is zelf heel gek vond, is dat je daarna gewoon naar je werk gaat alsof er niks aan de hand is. Na de behandeling mag je pas een zwangerschapstest doen na 14 dagen, want door de medicatie kan deze eerder een verkeerde uitkomst geven. We kregen het allermooiste nieuws wat we ons konden wensen: ik ben zwanger door de eerste IUI behandeling!
Zwanger!
Oh, wat was het fijn om dat tweede streepje ein-de-lijk op de zwangerschapstest te zien na al die tijd! Maar door de miskraam waren we heel terughoudend. Geen Hollywood moment, geen echte blijdschap. Naarmate de weken vorderden, ik een eerste echo had gehad en mij echt slechter begon te voelen door de zwangerschapshormonen, durfden wij steeds meer te geloven dat het echt was. Hoe verder ik in de zwangerschap kwam, hoe meer zekerheid we kregen. Inmiddels ben ik 17 weken zwanger en voel ik me super goed. Ik ben zo dankbaar voor de hulp uit het ziekenhuis en dat een tweede kindje ons gegund is.
Zo zie je maar, je kan er niet vanuit gaan dat je weer snel zwanger wordt als je dat eerder wel werd.
