Zou ik terug willen naar een leven zonder smartphone?

Eergisteren zat ik in de auto, onderweg van Amsterdam terug naar Aalsmeer. Zoals altijd had ik 100% NL opstaan en daar hoorde ik, tussen het muziek door, de vraag: ‘zou je terug willen naar een leven zonder smartphone?’ De radio dj’s onderling waren erover in discussie want terwijl de één echt niet meer zonder kon, vertelde de ander dat ze dat wel zou willen om weer eens echt contact te hebben, vaker te bellen of langs te gaan in plaats van alles te appen. ‘En als je dan even iets moet opzoeken, bijvoorbeeld een vertrektijd?’ ‘Ja, dan zou ik het wel weer fijn vinden!’ Ik dacht aan mijn eigen ervaring en wil daar vandaag eens dieper op ingaan.

Nokia 3210

Toen ik naar de brugklas ging, kreeg ik van mijn vader een Nokia. Eerst een soort banaanachtig model; later de welbekende 3210 omdat ik ook eens Snake wilde spelen. De telefoon kon bellen en sms’en en dat was het wel zo’n beetje. Op dat moment tof genoeg. Ik kon mijn moeder bellen als dat nodig was en kon app’en met vriendinnen als ik dat wilde. Dit is jarenlang prima gelukt en het is gewoon echt waar wat ze zeggen: als je het niet kent, mis je het ook niet. Maar toen kwamen jaren later de Blackberry’s en iPhones op de markt. Er ging een wereld voor iedereen open.

Schermtijd

Mijn telefoon gebruik ik ontzettend veel. Mijn schermtijd is heel hoog, ik gebruik hem veel voor mijn werk, heb contact met veel mensen op deze manier en ik kan er eigenlijk alles wel mee opzoeken, van een toekomstige regenbui tot de tijden van de bus om de hoek. Als ik onderweg ben heb ik contact met Raymond en via de school-app word ik op de hoogte gehouden van Maddox’ dag en Skylers activiteiten. Ik vind het een uitkomst en omdat het me zo ontzettend veel brengt, zou ik absoluut niet terug willen naar een telefoon die alleen kan bellen en sms’en. Maar! Ik vind het soms wel een spelbreker en dan vervloek ik dat ding toch wel een beetje.

Werk & social

Mijn werk is mede succesvol door de telefoon. Ik maak er foto’s mee, ik hou social media bij, ik lees reacties, ik beantwoord dm’s van jullie, ik werk mijn mail weg en maak blog-concepten. Mijn vriendschappen heb ik, hoe gek dat ook klinkt, grotendeels te danken aan mijn telefoon. Ik ken vriendinnen die van online contact naar offline contact zijn gegaan, ik hou contact met mensen die ik niet iedere week zie of spreek en vind het onwijs leuk om af en toe even lekker te appen met elkaar. Zelf ben ik niet zo’n beller dus ik weet zeker dat ik dan veel minder contact had gezocht, als dat de enige mogelijke manier was. Oké, smsen ook, maar dat gaat voor mijn gevoel zeker niet zo makkelijk als appen, waarin ik makkelijker hele gesprekken voer. Net als met mijn moeder; even een foto sturen van de jongens, vragen wat ze aan het doen is, etc. Zij is minder met haar telefoon bezig en ik vergeet nooit meer dat ik ruim een uur voor de deur heb gezeten bij haar met Maddox om op haar te wachten. Zij gebruikt haar telefoon minder en dat was op dit moment onhandig, maar voor de rest mist ze dat ding nooit.

Opzoeken

Ik zoek dingen op, ik doe kennis op, ik hou alles bij, ik maak onwijs veel foto’s, ik blijf op de hoogte, ik lees het nieuws, zorg dat ik niet word natgeregend door de buienradar te checken (mislukt vaak), check mijn bankrekening en shop zelfs via mijn telefoon. Maar zoals ik al zei vervloek ik hem ook wel een beetje, aangezien we hier in huis allebei veel waarde hechten aan de telefoon en dus allebei veel ermee doen. Hierdoor is er zeker sprake van minder echt contact. Een spelletjesavond, eens op de bank voor de tv zónder mobiel, elkaar ’s avonds voor het eerst zien en de dag bespreken zonder dat de helft al gezien is op Instagram (haha). Dat mis ik soms wel en misschien moeten we daar maar eens afspraken over gaan maken. Om weer echte tijd te maken, helemaal voor elkaar. Voor de rest vind ik de smartphone een absoluut fantastische uitvinding en zou ik hem niet meer willen én kunnen missen. Stom eigenlijk, want aan mijn ouders te zien redden ze zich ook en is het echt iets van de nieuwe generatie, om maar alles te willen weten, te kunnen opzoeken en overal van op de hoogte te blijven.

Vertel eens: zou jij terug willen naar een leven zonder smartphone?