Mijn zero fucks lijst (mom-editie)

Het is alweer een tijd geleden dat ik The Life Changing Magic of Not Giving a Fuck van Sarah Knight las. Een boek dat me ontzettend aansprak en dat nog steeds op mijn nachtkastje te vinden is. Een artikel dat al een tijdje op mijn lijstje stond, was het maken van een zero fucks lijstje, en dan in het speciaal een mom-editie. Voor Styleguide schreef ik eerder al mijn persoonlijke zero fucks op zoals achtbanen, presentaties en uitgaan, maar nu wil ik het eens in een moeder-jasje geven. Wat zijn nu dingen waar ik geen fuck om geef en waar ga ik me de komende tijd ook zeker niet (proberen) mee bezig te houden, mom-wise?

Vlekken op mijn kleding
Nu met een baby in huis is er gewoon geen ontkomen meer aan en zul je me regelmatig spotten met een vlekje hier en daar. Ach, hoort erbij, zullen we maar zeggen. Als ik echt ergens naartoe moet wil ik me nog weleens omkleden maar ben ik de hele dag thuis? Dan loop ik ’s avonds nog in datzelfde shirt als waar ’s ochtends de eerste vlek op belandde.

Knutselen
Leuk hoor, al die creatieve moeders. Ik ben het alleen niet. Ik weet echt niet wat ik van een wc-rol kan maken en heb pasta in de kast om er eten mee te maken in plaats van een rijgketting. Ik heb nog steeds als goede voornemen om meer met mijn kind te gaan knutselen en via Pinterest de meest awesome ideeën te vinden, maar tot die tijd: fuck it.

Klei door elkaar
Héél lang is het me gelukt om alle kleuren uit elkaar te houden en zat ik steeds weer de meest kleine stukjes blauw uit het wit te trekken. Maar sinds Skyler filmpjes op Youtube kijkt hoe hij ijsjes en pizza’s moet maken van Playdoh is er geen ontkomen meer aan. Het roze tomaat op de groene pizzabodem wordt geplet en binnen no time hebben we de meest ranzige kleuren in de potjes zitten. Het zij zo. Maar het knaagt wel…

Avondeten
Ik heb dus nog steeds een peuter in huis die vrijwel niks lust. Althans, dat zegt hij al voordat het geproefd is. Meneer gaat uit zijn dak als we bami, pannenkoeken of spaghetti eten, maar de rest kan hem gestolen worden. Ik ben dus zo’n zwakke moeder die soms een broodje of een cracker smeert zodat ‘ie in ieder geval niet met honger naar bed gaat. Ik ga me er gewoon niet meer druk over maken; als hij 16 is zal hij vast wel meer eten dan een cracker met jam of smeerkaas.

Zindelijk worden
We waren héél erg goed op weg maar hebben toch weer een stapje terug moeten doen vanwege de immens grote onzekerheid van Skyler. Het ‘alles op zijn tijd’ wordt toch wel een beetje krap nu met de basisschool in het vooruitzicht. Maar weet je: alles komt goed. En zo niet, dan toch. Fuck dat zindelijkheid en de druk om dat zo snel mogelijk te regelen. Mijn kind kan dat nog niet en it’s all good.

‘Slaapt jouw kind al door?’
Mijn kind vergelijken met een ander, wat heb ik dat veel gedaan toen Skyler kleiner was. Wat heb ik zitten googlen naar ritme-lijstjes, hoeveelheden flesvoedingen, de uren slaap per nacht en soortgelijke verhalen over moeders die het eerste jaar net zo heftig vonden. Maar hoe je het ook wendt of keert: ieder kind is anders en dus valt er helemaal niks te vergelijken. Drinkt de ene baby van twee maanden vijf flessen per dag of hoeveelheden van 200ml per keer; Maddox drinkt nog zes a zeven keer per dag slechts 90 a 120ml per keer. Na het gesprek vorige week op het consultatiebureau heb ik dat helemaal losgelaten. Mijn kind heeft een ander ritme en andere behoeftes. En hij slaapt dus ook nog niet door, maar komt wél maar één keer per nacht. Ik vind het allemaal best.

Mijn kind altijd bij me willen hebben
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb af en toe echt even ademruimte nodig. Ik vind het heerlijk als op maandagochtend de wekker gaat en ik dan twee dagen zonder Skyler overdag in het vooruitzicht heb. Dat ik weer even het huis voor mezelf heb en gewoon lekker kan gaan werken zonder de hele dag ‘waarom dan?’ te horen of ‘wil je dan nu die baan voor me bouwen?’ Net als dat ik ’s ochtends vaak het bed moet delen met alle mannen in huis. Raymond die er nog in ligt, Maddox die ik net aan het voeden ben, Skyler die overdwars nog even een tukje wil komen doen. Ik wil ook ruimte! Ik voel dan ook absoluut niet de drang om mijn kind altijd thuis te houden en verheug me soms ook best op november, als Skyler naar school gaat en Maddox twee dagen naar de crèche kan. Twee dagen HELEMAAL weer voor mezelf en de overige dagen ook meer rust in de tent.

Schermtijd
Wij doen niet aan begrensde schermtijden. Ik vind Steve Jobs een held en ben ontiegelijk blij met de iPad hier in huis. Een half uurtje per dag? Soms is het wel drie uur. Oké, oké: op sommige dagen is het helemaal niet om de boel te compenseren. Ik vind het heerlijk en geniet dan optimaal van de rust en van de tijd die ik voor mezelf heb. Skyler telde al snel tot 15, spreekt Engels als het om kleuren gaat en zingt alle kinderliedjes mee. Wat nou slecht voor de ontwikkeling?

Een opgeruimd huis
HAHA. HAHA.

Fotoboeken en invulschriften
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben dus een ramp in foto’s sorteren, fotoboeken bijhouden en boeken netjes invullen om herinneringen te bewaren. Voor Skyler heb ik een fotoboek van het eerste jaar en toen hield het op. Voor Maddox heb ik foto’s in een mapje en moet ik nog beginnen. Skylers kraamboek is voor de helft ingevuld, het zwangerschapsboek ligt onafgemaakt in de prullenbak, in het boek over het eerste jaar kwam ik niet verder dan maand twee en Maddox heeft alle boeken niet eens. Ik beloof plechtig dat ik ook voor Maddox een fotoboek van het eerste jaar ga maken. Maar voor de rest? Sorry! Gelukkig is Mommyhood ook een héél mooi naslagwerk en heb ik een moeder die alles per maand en jaar op een usb-stick heeft liggen van beide jongens. Kunnen ze altijd nog naar oma…

Werken volgens een planning
Tot voor kort probeerde ik te werken volgens een planning. Ik moest en zou op zondag een lijst maken met onderwerpen waar ik op maandag en dinsdag over wilde schrijven, ik moest en zou op maandag en dinsdag presteren zodat ik op woensdag een mamadag zou hebben, ik moest en zou op woensdag de computer uit laten om met mijn kids wat leuks te doen en ik moest en zou de computer in het weekend uit laten staan omdat ik dat –ehm- moest. Sinds een paar weken is er van een planning geen sprake meer en ik vind het een verademing. Ik raak niet in de stress als ik op maandag slechts één artikel heb geschreven en de rest van de dag met Maddox heb geknuffeld, ik vind het prima als ik op woensdag toch even aan het werk moet en op zondag zit ik regelmatig achter de computer om het één en ander te doen. Zolang mijn artikelen geschreven worden en ik iedere week een leuk uitje kan plannen met de kinderen ben ik gelukkig. Ook als het, zoals het nu gaat, inhoudt dat ik iedere dag eventjes aan de slag moet. Soms schrijf ik maar één artikel per dag voor een week lang. Maar ook dat resulteert in genoeg content voor de site. Oké, ik heb geen voorsprong maar soit. Alles komt goed. En zo niet, dan alsnog. Wie weet komt er nog eens verandering in omdat dat toch écht voor meer rust zorgt bij me, maar anders? Fuck it.
Striae
Mijn buik zit vol strepen en ook tijdens deze tweede zwangerschap zijn er flink wat plekken bij gekomen. Ik kan me er heel erg lang druk om maken en me onzeker voelen, maar feit is dat dit lichaam twee geweldige kinderen heeft gebaard, dat ik in de loop der tijd flink veel ben afgevallen en dat ik op dit moment absoluut niet mag klagen over mijn gewicht of figuur (ook zo’n fuck it- geval). Ik zal deze zomer mijn bikini vol trots gaan dragen. Want de striae? Dat hoort nu eenmaal bij mij.

Vertel eens: waar ga jij je nu helemaal niet meer druk om maken?