Werken volgens een schema (deze hater heeft er toch een gemaakt)

Vlak voordat de scholen gingen sluiten wisten we al dat Maddox thuis zou blijven. Hij was enorm verkouden en aan het hoesten, en dat betekende dat hij sowieso niet naar het kinderdagverblijf mocht. Voor Skyler was het een ander verhaal; hij was helemaal in orde en we zagen geen vuiltje aan de lucht. Tot we zondagavond de persconferentie hoorde van Mark Rutte met de boodschap dat alle scholen dicht zouden gaan voor onbepaalde tijd. In eerste instantie schoot ik in de stress en was mijn reactie ‘en nu?!’ Inmiddels zijn we aan week vier begonnen en ondanks dat het nog steeds niet optimaal is, we er allemaal nog steeds een beetje moeite mee hebben en we alle vier niet kunnen wachten tot de wereld weer normaal is, is het nu eenmaal zoals het is en hebben we een bepaald ritme te pakken.

Schema? Doe normaal!

De maandag die volgde na de boodschap van de minister-president zag ik op social media en diverse blogs al allemaal schema’s voorbij komen. Van uur tot uur was de dag uitgestippeld voor de kinderen, met een juiste balans tussen schoolwerk, buiten spelen en schermtijd. Mijn haren gingen direct overeind staan en ik kreeg er een afkeer tegen. ‘Schema? Doe normaal!’ Ik zag de moeders al met een fluitje naast hun kind staan: ‘Dat is klaar, volgende opdracht!’ Ik wilde er niet aan meedoen en we zouden het allemaal wel zien.

Onrustig

Raymond heeft vanaf dag 1 het schoolwerk voor zijn rekening genomen. Iedere ochtend gaan de twee mannen naar boven en zijn ze zo’n twee uur zoet met alles wat voor school af moet. En wat de dag daarna bracht? Dat wisten we niet. Skyler spendeerde een hoop tijd met zijn Nintendo, iPad en telefoon en wisselde deze big three continu met elkaar af. Er werd af en toe buiten gespeeld, maar voor de rest was het zoeken, zoeken en nog eens zoeken. Ik werd gek van de onrust, Skyler werd boos als ik riep dat hij eens wat anders moest doen en we wisten niet waar we aan toe waren. Na tweeënhalve week zo doorgemodderd te hebben, was het genoeg geweest. Deze schema-hater moest eraan geloven. Ik ging zitten met pen en papier en stippelde de doordeweekse dagen uit.

School, spelen en scherm

Inmiddels zijn we een week verder en hangt het schema aan de deur. Skyler loopt er regelmatig naartoe om te kijken wat er van hem verwacht wordt en wij hebben iets om hem te wijzen op bepaalde werkzaamheden. Natuurlijk is het iedere ochtend moeilijk en hoor ik steeds weer ‘ik wil nu echt nog niet aan school’, maar het zijn nu eenmaal de regels. Hij weet ook dat er genoeg speelmomenten én schermtijd tegenover staat. Want daar ben ik ruim in, in schermtijd. Omdat dat het leven nu eenmaal een stukje leuker en makkelijker maakt. Voor Maddox hebben we geen schema maar hij lift hier op mee. Zit Skyler aan school met Raymond, dan ben ik beneden met Maddox. Hij is dan aan het spelen en ik kan aan het werk. Met buitenspelen en eten doet Maddox mee en als er gekleurd of gespeeld wordt, vindt Maddox het maar al te leuk om dat samen met Skyler te kunnen doen. Op het schoolwerk na komt de dag voor Maddox dus overeen met die van Skyler.

Rust en duidelijkheid

Een moeder met een fluitje (lol) ben ik niet geworden. We houden ons ook niet zo strikt aan het schema dat we kookwekkers zetten of Skyler wijzen op het feit dat het nu bijvoorbeeld precies twee uur is. Soms duurt school iets langer, soms is hij zo lekker buiten aan het spelen dat we de boel een beetje opschuiven. Soms zit hij zo fijn een spelletje te spelen dat we de rust ook prettig vinden en een andere keer is het wat slechter weer en wil hij Squla spelen op de laptop in plaats van buiten spelen. Het is puur een houvast geworden en iets waar Skyler waarde aan hecht. Hij weet wanneer school moet gebeuren en wij weten dat Skyler niet de godganse dag doorbrengt achter een scherm. Wat stiekem de eerste twee weken toch regelmatig langer gebeurde dan nodig. Het zorgt ook voor minder strijd. Hij weet dat hij ’s middags twee uur heeft om zelf te mogen invullen. Dat vindt hij een fijn geweten. En ’s avonds horen we ook niet meer dat ‘ie zo weinig heeft kunnen spelen; er zijn genoeg speelmomenten ingelast en zelfs als Maddox op bed ligt, heeft hij een uur voor zichzelf en kan hij spelen zonder lastig te worden gevallen door zijn kleine broertje.

Een schema is zo slecht nog niet. En ik stel dus hierbij mijn mening bij: het is een fijne, zekere houvast in deze onzekere tijd. Het gaat zeker niet vlekkeloos, maar het is in ieder geval iets om de balans een beetje oké te houden. En de rust te bewaren, want we weten allemaal weer waar we aan toe zijn. Dat is heel wat waard.

Voor de liefhebbers is dit ons schema. Inmiddels moet ik hem wel bij gaan stellen want we hebben nieuw schoolwerk gekregen en dat duurt langer:08.00 – 09.00 uur: eten en aankleden

09.00 – 11.00 uur – school

11.00 – 11.30 uur: buiten spelen

11.30 – 12.30 uur: schermtijd (ipad, telefoon, nintendo, tv)

12.30 – 13.00 uur: eten

13.00 – 14.00 uur: spelen of kleuren

14.00 – 14.30 uur: school (opdrachten op laptop)

14.30 – 15.00 uur: buiten spelen

15.00 – 17.00 uur: zelf kiezen (vaak een combinatie van spelen en scherm, maar vooral veel scherm)

17.00 – 18.00 uur: eten

18.00 – 18.30 uur: wandelen met zijn allen

18.30 uur: Maddox naar bed, Skyler spelen (scherm verboden, want dan slaapt hij te moeilijk/onrustig)

19.30 uur: Skyler naar bed en boekje lezen

20.00 uur: slapen