Had me zo’n zeven jaar geleden gezegd dat ik thuis moest blijven en ik hoefde vrij weinig aan te passen. Ik werkte al thuis, hoefde geen rekening te houden met kinderen, had niet echt een heel actief sociaal leven en naast de afspraken voor mijn werk was ik voornamelijk thuis in ons appartement in Amsterdam. Maar op dit moment is alles anders. Vooral na de komst van Maddox is er het een en ander veranderd en ik kan wel zeggen dat de tijd in Amsterdam als eeuwen geleden voelt. Ik werk minder, houd me bezig met twee kinderen, ben regelmatig op pad en pak mijn eigen tijd voor leuke en fijne dingen. De afgelopen week voelde daarom ook heel erg vreemd en toch wel moeilijk. Ik miste opeens dingen enorm die normaal als vanzelfsprekend voelen. Misschien wel een mooie eyeopener, al is dat dan ook het enige positieve aan de wereldcrisis die nu gaande is.
1. ‘Mijn’ maandag en dinsdag
De maandag en dinsdag zijn altijd ‘van mij’. Dat klinkt een beetje gek maar na een paar dagen met de kinderen vind ik het heerlijk als ik op maandag in de auto zit om de kinderen naar school te brengen. Als ik dan om 09.00 uur thuis kom ga ik ontbijt maken voor mezelf en aan de slag voor mijn werk. In alle rust kan ik mijn ding doen en kan ik dan ook bergen werk verzetten. Ik vind het heerlijk dat ik soms buiten de deur kan werken en dat ik een van de twee dagen aan mijn boek kan schrijven. Inmiddels heb ik even geen vaste eigen dagen omdat we allemaal thuis zijn en is er continu geluid. Kinderen op de iPad, op de trampoline buiten of samen een filmpje kijken, Raymond die van alles aan het doen is. Ik schrijf wanneer het kan en heb dingen voor mijn boek on hold staan. Het is keuzes maken. Ik zie online bij sommige mensen planningen voorbij komen maar mij is het afgelopen week niet gelukt. En twee hele dagen voor mezelf claimen zit er al helemaal even niet in.
2. Koffiedates met een vriendin
Goh, wat zou ik nu een moord doen voor een spontane koffiedate met een vriendin. Vooral Anke zag ik vrij regelmatig en toch wel minimaal een keer per week was er ergens een koffiemoment. Ze is nu met verlof en we hadden in gedachten al helemaal gepland hoe dat zou gaan. Helaas verloopt het iets anders en zodra het weer kan -en dan is de baby al geboren- plannen we een koffiedate buiten de deur. Dit is voor mij altijd even een moment voor mezelf en ik mis het enorm. Ook sprak ik regelmatig met een vriendin in Hoofddorp af om lekker even bij te kletsen en zodat de jongens samen konden spelen. Heel jammer dat dat nu even niet meer mogelijk is. Ik had van mezelf in ieder geval niet verwacht dat ik juist dat sociale zo zou missen maar sinds het hebben van twee kinderen, snak ik daar soms enorm naar.
3. Tosti buiten de deur met de kinderen
Op woensdag bezocht ik vaak Lollipopland met de kinderen omdat ik dat een ontzettend leuk uitje vond. Na een ochtend met Maddox haalde ik Skyler op en reed ik naar het centrum van Aalsmeer voor een tosti. Het brak echt de woensdagmiddag, we waren er even uit, de tosti en koffie zijn heerlijk en de jongens kunnen daar altijd fijn spelen. De combinatie van dit alles, samen zijn met de kinderen en toch een moment voor jezelf hebben, is me heilig geworden. Zeker iets wat we snel weer gaan doen zodra het mogelijk is.
4. Ergens een koffie halen
In het verlengde van bovenstaande twee punten: gewoon ergens een koffie halen zit er niet meer in. Wat zal ik een geld besparen, haha. Misschien wordt het toch maar tijd voor zo’n goede machine thuis en moet ik eens gaan kijken hoeveel geld het me scheelt nu ik een paar weken geen geld buiten de deur uitgeef. Zo waren we laatst op het strand en miste ik toch dat pauzemoment even. Of gewoon ergens naartoe slenteren met een koffie in mijn handen.
5. Sporten
De laatste maanden was het echt in mijn systeem gaan zitten; sporten. Eerst ging ik altijd twee keer in de week en daarna drie, toen ik ook overdag momenten vond om te gaan. Ik deed vrij regelmatig mee aan het bio circuit en voor de rest koos ik oefeningen die ik fijn of leuk vond. Het hoorde thuis in mijn week en ik knapte er echt van op. Koptelefoon op en gaan met die banaan. Nu ben ik zo’n type dat als de sportschool sluit, ik gelijk niks meer ga doen. Ik doe niet aan al die home work-outs en heb ook echt geen zin om mijn hardloopschoenen aan te trekken. Ik probeer de boel maar te compenseren door lekker te blijven wandelen zolang dat nog kan, maar ik kan echt niet wachten tot ik weer naar de sportschool kan gaan voor een flinke work-out. En misschien moet ik me voor nu toch maar eens wagen aan zo’n filmpje. Wie weet doet dat iets voor me…
6. ‘Gewoon’ een rondje doen zonder na te denken
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het maar een gedoe om op dit moment wél naar buiten te gaan. Tijdens het wandelen loop ik zigzaggend om mensen heen, tijdens het boodschappen doen ben ik constant aan het opletten dat ik niet te dicht langs mensen loop en als ik ergens naartoe wil, moeten we goed nadenken of het wel kan, mag en niet al te druk gaat zijn. Ik mis de vrijheid om gewoon in de auto te springen en ergens naartoe te kunnen, om lekker te wandelen zonder na te denken en naar het winkelcentrum te rijden als ik gewoon wat wil rondkijken. Het was allemaal zo vanzelfsprekend en dat zal het ook zeker weer worden als alles normaal is, maar op dit moment voelt iedere ongecompliceerde wandeling als een cadeautje.
7. Opdrachten/bezoekers
Bedrijven cancelen opdrachten, de aanvragen liggen stil en zelfs mijn bezoekersaantallen zie ik met de dag lager worden. Snap ik wel. Naast de vaste bezoekers had ik maandelijks ook veel verkeer via Google. Deze mensen zoeken nu meer op Corona dan op speelgoed en meer op symptomen dan op kinderwagens. Gelukkig gaat het affiliateprogramma via Bol wel aardig omdat jullie veel online bestellen, dus daar hoop ik de aankomende tijd maar op. Mocht je een bestelling gaan plaatsen, doe dat dan alsjeblieft via mijn link. Ik ontvang dan een kleine commissie en jij betaalt niks extra’s. En ik blijf content maken in de hoop dat jullie Mommyhood blijven bezoeken. Ik zat eindelijk weer in een stijgende lijn qua inkomsten en vind het super balen dat dat weer helemaal instort.
8. Mijn moeder op vrijdag
Al sinds de komst van Skyler is het vaste prik: mijn moeder is hier iedere vrijdag vanaf 07.00 uur in huis. Wat begon als een fijne extra hand in de huishouding, is nu vooral een heel gezellige vrijdag met van alles en nog wat. Het voelt echt als een heel fijne afsluiter van de werkweek. School is klaar, mijn werk is afgerond, zwemles is achter de rug, de boodschappen zijn in huis en de was is weggewerkt. Op donderdag doe ik veel in het huishouden en op vrijdag is de rest helemaal op orde. Fijn om iedere week dit moment te hebben en ik merk dat zowel de kinderen als ik het echt missen dat oma er niet is.
9. Ons vaste ritme
Ik mis gewoon ons vaste ritme. Op maandag en dinsdag lekker aan het werk, op woensdagochtend met Maddox naar peutergym of iets anders leuks doen, een tosti in de middag, op donderdag een uitje met Maddox of lekker thuis rommelen, op vrijdag mijn moeder hier in huis, wat koffiedates tussendoor en genoeg tijd voor mezelf om te sporten, te schrijven en gewoon te kunnen doen wat ik wil. De weken vallen in het niet met de weken die we alle jaren nog voor ons hebben en we kunnen niets anders doen dan meebewegen met wat er van ons gevraagd wordt, maar toch is het even balen dat het ons hele leven overhoop gooit. En vele levens verwoest, op welke manier dan ook.
Wat mis jij het meest in deze bizarre tijd?
Herkenbaar… ik mis ook mijn “vrije” donderdag en vrijdag.
Mijn zwemuurtje met een vriendin (sporten).
Met mooi weer in het weekend wandelen en dan lunchen in het zonnetje.
Laten we hopen dat na 1 juni, als de zomer eraan komt, we weer “gewoon” kunnen leven.
Tot nu toe geniet ik er wel erg van. Ik vind mijn werk totaal niet erg, maar had het liefst gewoon huismoeder kunnen zijn. Mijn zoontje gaat naar de peuterspeelzaal en mist dit heel erg, hij heeft al een paar keer gehuild en elke dag vraagt hij weer of zijn school alweer open is. Zo zielig! Ik vind het erg jammer dat de vakanties waarschijnlijk niet doorgaan en waar wij allemaal zo naar uit hebben gekeken en ik heb verschrikkelijk heimwee naar het strand, daar moet ik echt eens in de zoveel tijd even naartoe. Wat je benoemd, gewoon je vrije leven. Dan merk je pas hoe vrij wij hier in Nederland altijd zijn.
Veel dingen zijn herkenbaar. Ik mis vooral de vrijheid om naar buiten te kunnen. Vroeger was het simpel: had ik zin om met mijn dochter te gaan wandelen, naar het bos of de speeltuin te gaan, of even de winkels binnen te lopen, dan ging ik gewoon. Wandelen kan hier wel nog, maar zoals je zegt is dat zigzag langs de mensen lopen, toch niet zo fijn. Ook ik mis de dagen dat mijn mama op bezoek komt. Ik vind het verschrikkelijk dat we elkaar zo lang niet kunnen zien. En ja, ik merk het ook aan mijn bezoekers, veel minder Google verkeer inderdaad. Hopelijk is deze nare periode snel achter de rug voor ons allemaal!
Het onbezorgde van mijn leven. Dat is het enige, en gelijk het grootste, wat ik mis.
Ik mis de mensen op straat, maar dan op een positieve manier. Loop nu elke dag in een doodstil dorp en ik vind het surrealistisch, maar ook heel fijn.
Naar buiten gaan is ivm mijn gezonheid al zeldzaam, omdat ik bijna altijd op bed lig. Nu voel ik me echt opgesloten. Het ergste van nu is dat mijn fysio moet stoppen en de wetenschap dat dat veel extra pijn en ellende gaat geven maakt me best verdrietig. Het meest van alles mis ik het bezoek, het is zo vreselijk stil. Ook al is er van alles waardoor je elkaar kunt spreken en zien, iemand echt zien, een.knuffel, er is nu niets en dat vind jj moeilijk. Maar snap jou ook.zo goed.
herkenbaar! ik mis gewoon even de spontane dingen doen, shoppen, de ijshockey ect. maar goed ik facetime me suf en maak nog meer schoon dan dat ik al deed en het is even niet anders