Jarenlang heb ik in een dieetmodus geleefd. De app van Weight Watchers stond op het homescherm van mijn telefoon en werd er meerdere keren per week bij gepakt. Ik sportte om af te vallen en had iedere week na het wegen een vreetdag waarop ik alles mocht eten wat ik mezelf de hele week ontzegd had. Opeens was ik daar klaar mee, liet alles los en kwam best wat kilootjes aan. Toen dat stabiliseerde bleef ik twee jaar lang op gewicht en was het mijn voornaamste taak om aan mijn mindset te werken. Die was namelijk totaal niet in orde. Ik vond mijn lijf en de kilo’s prima, maar mijn hoofd had overal moeite mee. Ik ben blij dat ik die twee jaar vrede had en even loskwam van die dieet-scene. Als je daar ruim tien jaar in zit, is het lastig om bepaalde patronen te doorbreken.
Zoeken naar balans
Maar toen kwam vorig jaar Corona om de hoek kijken en miste ik eigen tijd en ruimte. Ik trok de wandelschoenen aan voor het bekende ‘rondje tegen het korte lontje’ en merkte dat dat me voldoening gaf. De sportschool was gesloten en opeens miste ik mijn sportmoment. Niet omdat ik af wilde vallen, maar omdat het echt mijn moment was. Er wordt me wel eens gevraagd wat ik nu qua voeding en bewegen anders doe dan voorgaande jaren. Het heeft ervoor gezorgd dat ik wat kilo’s ben afgevallen, maar bovenal dat ik veel sterker ben geworden en conditioneel een stuk beter in mijn vel zit. Inmiddels blijf ik stabiel op gewicht en moet ik zeggen dat er soms weken voorbijgaan zonder dat ik me weeg. Wat een fijn gevoel is dat! Nog steeds betrap ik mezelf op sommige dagen op dieetdagen, maar ook dat is oké. Ik vind het ook helemaal niet erg dat ik soms mijn voeding iets strakker wil plannen na een slechtere eetweek. Of dat ik even beter let op keuzes die ik maak omdat mijn broek iets strakker gaat zitten. Het gaat allemaal om balans maar zoals ik eerder al eens vertelde: balans is voor mij iets moeilijks, helemaal als het om voeding gaat. Maar als ik kijk naar waar ik vandaan kom, zijn er toch mooie veranderingen doorgevoerd. Ook al zijn het maar ministapjes, alles bij elkaar zorgt ervoor dat ik inmiddels een stuk gezonder leef en liever voor mezelf ben.
Veranderingen
– Ik ben geswitcht van een latte macchiato met veel suiker naar een cappuccino zonder suiker. Ik ben in korte tijd een flinke koffieliefhebber geworden en dan tikken de lattes best snel aan. De verandering naar minder melk én geen suiker vind ik dan ook heel erg fijn.
– Ik eet iedere ochtend mijn bakje yoghurt met granola, rozijnen en soms wat fruit. Dit geeft me ’s ochtends al een fijn en voedzaam gevoel. Ook op vakantie heb ik dit gedaan en ook al at ik soms een croissant; dit bakje yoghurt bleef me heilig. Als ik de dag op deze manier goed start, voel ik me veel fijner.
– Ik wandel veel meer. Ik haal 5 van de 7 dagen sowieso de 10.000 stappen, ben veel vaker buiten voor een wandeling, probeer meer dingen lopend te doen en blijf op deze manier goed in beweging.
– Ik sport omdat ik dat zelf wil. Ik wil krachtiger worden en focus me niet meer op de kilo’s. Nou ja, alleen de kilo’s die ik kan squaten. Daar haal ik momenteel mijn uitdaging en voldoening uit. Dat doe ik drie keer in de week en hoort inmiddels helemaal in mijn week. Ik mis het ook echt als ik minder vaak ben geweest. De ene keer gaat beter dan de andere keer en soms sta ik meer een beetje rond te dwalen dan dat ik daadwerkelijk achter elkaar doorga, maar er wordt sowieso gesport en dat voelt fijn.
– Broodbeleg gaat iets minder royaal op mijn brood, maiswafels of crackers. Dat wil zeggen: iets minder hagelslag in plaats van een dikke laag. Iets minder dik chocopasta en ook de kip samba blijft binnen de lijntjes. En het smaakt gewoon nog net zo lekker.
– Ik eet eigenlijk niet zo heel veel brood meer. Nu vind ik brood absoluut niet iets wat ik moet vermijden, maar het is eigenlijk zo gelopen. Ik eet veel liever maiswafels of crackers. Op vrijdag met mijn moeder en vaak in het weekend haal ik nog wel lekkere broodjes voor de lunch. Zo probeer ik het veel meer af te wisselen.
– Als ik nu iets lekkers wil ’s avonds op de bank, moet het écht een favoriet zijn. Ik eet niet meer om het eten en wil alleen nog de lekkerste chocola of een mega lekker koekje.
– Ik eet meer als ik trek heb dan tijdens vaste eetmomenten. ’s Ochtends en ’s avonds eet ik wel op dezelfde tijd, maar de rest wisselt. Wil ik om 11.00 uur al lunchen, dan doe ik dat. Dan eet ik vervolgens rond 14.00 uur gewoon weer. Heb ik geen trek in een tussendoortje, dan doe ik het niet.
-Ik eet sowieso niet meer als ik geen honger heb. Ik werk thuis en heb vaak de neiging om even eten te pakken uit gewoonte. Als ik nu in de keuken sta en iets wil pakken, ga ik heel goed voelen of ik wel daadwerkelijk iets te eten moet hebben. Het is bij mij ook vaak het gevolg van stress of een onrustig gevoel. Door steeds even in te checken en naar mijn hongersignalen te luisteren, lukt het me steeds beter. Niet altijd, maar vaak wel.
– Water drinken! Ik drink veel meer water dan voorheen. Nog steeds gaat het niet van harte, maar dagelijks probeer ik wel een aantal keer mijn flesje te vullen.
– Genoeg is genoeg… Als ik genoeg heb gehad, stop ik met eten. Raymond vindt het altijd zo stom als ik ’s avonds na een paar happen zeg dat ik vol zit, maar ik eet niet meer mijn bord leeg als ik niet meer hoef.
– Ik ontzeg mezelf niks meer. Ik las geen vreetdagen in en probeer zelf de balans op te zoeken. Als ik mezelf helemaal los zou laten gaan, dan kan ik echt flink gaan eten op een dag. Maar door mijn gezonde verstand te blijven gebruiken, probeer ik dat in balans te houden en zo voeding niet meer te bestempelen als goed en fout.
-
- – De weegschaal wordt er niet meer iedere dag bij gehaald. Ik weeg mezelf misschien nog twee of drie keer in de maand en dat voelt heel erg fijn.
Nog lang niet
Ik ben er nog lang niet. Ik wil een tompouce nog steeds graag compenseren met een mega gezonde lunch omdat het nu eenmaal ‘hoort’. Ik reken soms nog steeds het aantal punten uit van een maaltijd, voel me af en toe nog schuldig omdat ik iets ‘ongezonds’ eet na het sporten, ben ook echt soms wel teleurgesteld als ik op de weegschaal sta en zie dat ik een kilo zwaarder ben en stap soms ook nog wel mijn bed uit met de gedachten ‘ik ga toch nog even wat kilo’s eraf werken’. Ik denk dat dat moet groeien. Of niet. Het is niet niks om na jaren te veranderen.
Het enige wat ik niet veranderd heb? Chocola eten. Ik ben niet zo’n persoon die het bij een blokje kan houden en eet direct de hele reep. Ach ja, als dat alles is… Ik probeer op mijn manier, met heel kleine stapjes, te zoeken naar balans. En ja, als ik tien jaar kon diëten, kan ik ook best tien jaar werken aan deze kleine veranderingen.
