Waarom ik deze leeftijd zo ontzettend leuk vind

Maddox is twee jaar geweest en ik vind dit een heerlijke fase. Natuurlijk word ik wel eens moe van al dat ‘nee!’, natuurlijk vind ik het vreselijk dat ze vooral niet luisteren naar wat je te zeggen hebt en uiteraard heb ik het ook moeilijk met de koppigheid die deze leeftijd met zich meebrengt. Maar ik vind het ook ontzettend leuk dat het baby-gedoe er een beetje af is en dat er een peuter in huis rondloopt. Ik ga je vertellen waarom.

Praten

Maddox kon heel snel lopen maar de eerste woorden lieten lang op zich wachten. Echter heeft de overgang naar de peutergroep daar verandering in gebracht. Maddox’ woordenschat wordt per dag uitgebreid en het is heerlijk om hem te horen babbelen. Hij heeft hele verhalen, kan zichzelf al goed uitdrukken en ook al komt alles er niet even goed uit (pietie is kiwi en nennok is Maddox haha), ik begrijp hem heel erg goed. Dat lost ook direct een beetje frustratie op want zoals ik al eerder schreef; de frustrerende fase tussen dreumes en peuter is soms lastig, als ze in hun koppie al veel willen maar het nog niet helemaal kunnen. Maddox heeft hele verhalen tegen ons, maar kan ook in zijn bed aan het kletsen zijn alvorens hij gaat slapen. Vind dit zo ontzettend leuk! Het maakt het natuurlijk ook fijner voor ons, aangezien echte interactie mogelijk is. Hij begrijpt ons heel erg goed (doet er niet altijd wat mee maar soit) en het is fijn om te kunnen communiceren met zo’n wezen.

Fantasie

De fantasie van kleine kinderen is fantastisch. Ik kan alleen al erg genieten van naar hem kijken terwijl hij met speelgoed bezig is. Hele verhalen met zijn Duplo, een heerlijk spel met zijn houten treinbaan en tegenwoordig ook veel het rollenspel met servies of de ijscokar. Iedere dag vraagt hij of ik een ijsje wil, of ik er meer wil, of ik nu aardbei wil of dat ‘ie koffie voor me wil maken, haha. Heerlijk hoe ze zo hun eigen verhalen bedenken, ook als ze dingen tegenkomen onderweg. Zo lag er bij Maddox op school een dood vogeltje dat enorm veel indruk maakte en steeds wil hij even kijken, zegt hij sssttt, en denkt ‘ie dat het vogeltje nog slaapt.

Maniertjes en tradities

Iedere avond een kus, een knuffel en een miniboks. Bij de crèche nog even kiekeboe spelen bij de deur, als oma er op vrijdag is laten we haar schrikken in de gang en bij de viskraam altijd een bakje vispatat. In de afgelopen twee jaar hebben we aardig wat manieren en tradities ontwikkeld die voor hem nu van grote waarde zijn. Dingen waar hij altijd weer aan vasthoudt en die keer op keer zorgen voor fijne, mooie momenten. Hopelijk volgen er nog veel meer van deze fijne dingen die hem later laten terugdenken aan een fijne jeugd. Denk dat zulke manieren en tradities daar zeker bij helpen en dat dat langer blijft hangen.

Grappig

Maddox is echt zo ontzettend grappig en dat vind ik extra leuk op deze leeftijd. Hij heeft dus bepaalde manieren waardoor ik helemaal in een deuk lig en hij kan soms zo heerlijk aan het brabbelen zijn met gekke woorden, dat de tranen over mijn wangen rollen van het lachen. Ik vind het leuk op deze leeftijd dat ze eigen dingen verzinnen die ze zelf ook echt grappig vinden, dat zo’n klein hoofdje daartoe in staat is. En dan ook ongegeneerd lachen om de eigen grappen, dat is nog het leukste om te zien.

Klein genoeg om nog te knuffelen

Hoe groot ze nu ook zijn; ze zijn nog altijd klein genoeg om te knuffelen. ’s Avonds op schoot voor een boekje voor het slapengaan, de kleine voeten die ik ’s ochtends door de gang hoor rennen omdat ‘ie graag nog even bij me wil liggen om te knuffelen, de momenten dat hij bij me op de bank kruipt met zijn tut om samen een filmpje te kijken. Ze zijn me heilig en ik vind het heerlijk als hij zijn hoofd in mijn nek duwt en ik nog even die geur kan opsnuiven en een kus op zijn hoofd kan drukken. Maddox houdt heel erg van knuffelen en ik hoop dat dat nog heel erg lang blijft. Zo groot, maar tegelijkertijd gelukkig nog best klein.