2019 is voor mij eigenlijk een prima jaar. Ik kende wat dipjes maar over het algemeen heb ik niks te klagen gehad en liep alles wel op rolletjes. We zijn bijna bij het einde van het jaar aangebroken en dan krijg ik toch altijd het gevoel dat ik iets afsluit. Ik ben zo’n persoon die 1 januari écht als een nieuw begin ziet en merk dat ik daar nu een beetje naar toe leef. Ik ben wat onrustig, het voelt alsof ik wat dingen aan het afsluiten ben en dat ik ruimte maak voor nieuwe momenten. Ik heb er eigenlijk wel zin in! Maar voordat het zover is hebben we nog drie weken te gaan en ik wil toch ook nog wel een beetje terugblikken op de mooie dingen die 2019 me hebben gebracht. Er zijn in ieder geval een aantal dingen geweest waar ik heel erg trots op ben. Vandaag wil ik die met jullie delen, in willekeurige volgorde.
1. Mijn boekcontract
Ik denk eigenlijk dat dit weinig uitleg nodig heeft. Precies een jaar geleden stapte ik met knikkende knieën de uitgeverij binnen om mijn idee voor te leggen en na een paar zenuwslopende weken werd ik in het nieuwe jaar gebeld met het verlossende woord; ze zagen er iets in en ik mocht aan de slag. Het contract liet nog even op zich wachten, ook omdat ik zelf uiteindelijk de deadline heb verschoven. In eerste instantie zou het boek nu zo ongeveer in de schappen hebben gelegen. Leek me een goed idee aan het begin van dit jaar, maar met een studie erbij véél te ambitieus. Ik riep al snel ‘fuck de studie, ik ga vol aan de slag met mijn boek!’ Op een gegeven moment kwam het besef dat dat hartstikke zonde zou zijn en dat ik mijn diploma toch ook wel graag wilde halen. Dat ik dat óók belangrijk vond en dat ik eigenlijk helemaal niet hoefde te kiezen. In goed overleg met de uitgeverij hebben we de deadline verschoven omdat er toch nog geen aankondigingen waren gedaan. Inmiddels is het contract getekend, ligt deze nog steeds te pronken op tafel en ben ik begonnen met schrijven. De deadline is rond mei en dan is ‘ie in augustus klaar om verkocht te worden. Ik vind dit een onwijs toffe kans, maar ook een heel spannende. Nu ik bezig ben heb ik echt van die momenten dat het me naar de keel grijpt. ‘Ik ga een boek schrijven! Maar hoe doe ik dat eigenlijk?!’ Anyway: zodra ik wat meters heb gemaakt ga ik jullie er meer over vertellen maar geloof mij maar; in 2020 horen jullie er heel veel en heel vaak over. Het is hét project voor het nieuwe jaar.
2. Het NIMA-examen
Ik noemde het hierboven al en uiteindelijk ben ik onwijs trots op mezelf. Dat ik voor mijn opleiding heb gekozen, dat ik uiteindelijk de knoop heb doorgehakt en volledig voor de studie ben gegaan en dat het me ook daadwerkelijk gelukt is. Tijdens het leren kreeg ik regelmatig het gevoel dat dit me nooit zou gaan lukken, zo lastig vond ik het. De stof was misschien niet heel erg moeilijk; het leren in combinatie met de kinderen, mijn werk en de slapeloze nachten vond ik wel heel heftig. Ik was dan ook intens blij toen ik het tweede cijfer in mijn mailbox zag verschijnen na zeven weken wachten. Met de cijfers 7.8 en 6.8 denk ik dat ik een mooi resultaat heb neergezet en ik kan dan ook niet wachten tot ik het diploma voor mijn NIMA A Marketing in mijn handen heb. Echt een prestatie waar ik heel erg trots op ben.
3. Op gewicht blijven
Voor sommige mensen absoluut geen prestatie; voor mij een prestatie van wereldformaat. Toen ik tien jaar geleden bij Weight Watchers naar binnen stapte, wist ik nog niet dat het tien moeilijke jaren zouden gaan worden. Ik viel af, ik kwam aan, ik viel weer af, ik raakte zwanger, kwam weer heel erg aan, viel weer af, raakte zwanger, kwam weer aan. Het is een absolute rollercoaster geweest, zowel geestelijk als lichamelijk. Toen ik in januari op de weegschaal ging staan nam ik mezelf dan ook voor om dit gewicht te behouden. Het was misschien niet mijn meest lichte gewicht en ik vond eigenlijk wel dat er weer tien kilo van af kon, maar mijn voornemen werd alleen maar ‘blijf voor nu maar eens een jaar op gewicht’. En dat bleek lastiger dan ik dacht. Ik kende momenten dat ik heel erg blij was met mezelf en mezelf goed genoeg vond; ik kende echter ook dagen en weken dat ik die kilo’s walgelijk vond en direct de Weight Watchers app weer installeerde. Ik kende snaaiweken, minder eten-weken en balansweken. Nu we in december zijn aanbeland hang ik een beetje in het midden. Het ene moment vind ik het allemaal prima, het andere moment iets minder. De weegschaal vertelt me wel dat ik, op een paar ons na, hetzelfde weeg als in januari. Geen aankomen, geen afvallen en geen jojo’en. Ik kende zelfs een zomer waarin ik vol trots in bikini liep en ik me totaal niet druk maakte om mijn maat, mijn buik, mijn bovenbenen en de barbecues die misschien wel aan zouden tikken. Na de vakantie moest ik de ‘schade’ even bekijken en zelfs toen was ik niks aangekomen. Ik ben hier eigenlijk wel heel trots op. Wat ik wel iets minder vond, was dat ik er nog wel steeds heel veel mee bezig was. Maar ik denk dat dat na tien jaar diëten en jojoën niet zomaar binnen een jaar is verdwenen. Het is continu een strijd, continu bijsturen en continu reflecteren.
4. Ondanks de slapeloze nachten weer goed blijven functioneren
Tsjah, we kunnen er lang of kort over blijven praten, maar feit blijft dat ik het nog steeds niet tref met doorslapers. We kampen nog steeds met gebroken nachten en ook al gaat het de laatste tijd wel wat beter; de doorslaapnachten zijn ver te zoeken. De nachten zijn gebroken en ik ben dat vaak ook. Mijn energielevel is niet waar het zou moeten zijn en de vermoeidheid overvalt me regelmatig enorm. Toch is alles doorgegaan. De kinderen doen het goed, Raymond en ik gaan goed, mijn studie is afgerond, er zijn gewoon artikelen online gekomen, ik ben nog steeds lekker aan het werk en functioneer nog naar behoren. Natuurlijk heb ik wel eens momenten dat ik me zo belabberd voel dat ik wel kan janken van ellende, maar over het algemeen kan ik mezelf bij elkaar rapen en me eroverheen zetten. Als je kijkt naar de andere trotse momenten vind ik dat, in combinatie met dit punt, wel heel wat waard. Ik denk dat ik daar heel trots op mag zijn.
5. Op mijn relatie en kinderen
Raymond en ik kunnen ruzie maken, Raymond en ik kunnen enorm zeiken op elkaar en we hebben ook echt wel momenten dat we ’s avonds allebei met een telefoon in onze handen zitten en dat we elkaar niks te melden hebben. Desalniettemin tikten we dit jaar de 16.5 jaar samen aan en dat is natuurlijk niet voor niks. We zijn goed op elkaar ingespeeld, houden enorm veel van elkaar en na al die jaren kennen we elkaar door en door. Er blijven altijd punten die kunnen veranderen maar we hebben het gezellig, kunnen enorm met elkaar lachen, proberen zoveel mogelijk leuke dingen met de kinderen te doen en voelen elkaar goed aan. Raymond weet hoe ik in elkaar zit en wat ik nodig heb en andersom is dat precies hetzelfde. Ik denk dat we trots mogen zijn op onze relatie en wat we hebben opgebouwd. Hij werkt veel en dat is zeker niet altijd makkelijk; ik daarentegen ben veel met de kinderen en vaak ’s avonds heel erg moe. Hij is een avondmens; ik lig vroeg in bed. Het is af en toe keuzes maken, kijken naar elkaars behoefte en constant rekening houden met elkaar. We hebben het nog steeds leuk, maar een relatie blijft keihard werken. Toch komt er nog steeds een bruiloft en zijn we al aan het kijken waar we in de zomervakantie naartoe gaan met de caravan. En tsjah, als je het kamperen samen overleeft, kun je eigenlijk de hele wereld weer aan.
En dan de kinderen. Niets meer dan trots! We hebben er maar weer een mooi jaar van gemaakt met zijn vieren.
gewoon een mooi jaar om op terug te kijken shir 😀 op naar het nieuwe jaar met weer mooie doelen!
Op gewicht gebleven?? Volgens mij zitten er wel wat kilo’s bij bij jou? Geeft niks, maar wel eerlijk blijven!
Auteur
Ten opzichte van eind vorig jaar geeft de weegschaal nog steeds hetzelfde getal aan. Dus ja. De afgelopen jaren zijn er inderdaad wel wat kilootjes bij gekomen, maar daar gaat het in dit artikel niet om. Het blijft altijd wonderbaarlijk dat als het woordje gewicht valt, er altijd wel één iemand iets te zeggen heeft.
Niet jezelf verantwoorden. Voor sommige mensen kun je het nooit goed genoeg doen en daarbij who the piep cares? Je leeft niet voor deze mensen die vanachter hun toetsenbord zinloze comments typen. Dun of dik (lekker relatief) je bent gewoon een stoer wijf die alles toch maar even flikt!
Je bent gewoon ongezond dik! Je had je beter kunnen focussen op afvallen in plaats van op gewicht blijven.
Serieus! Serieus, wat een flauwekul. Shirley ziet er super uit. Sport en eet gevarieerd. Daar kunnen heel veel mensen een voorbeeld aan nemen!
Serieus! #Doeslief
Wat is dit voor onzin? Iedereen is zoals diegene is. Serena ben je soms jaloers omdat iemand anders haar best doet? Geldt hetzelfde voor Renee
Zo, ik schrik van deze nare en onnodige reactie lekker vanuit je toetsenbord.
Wat ik me afvraag; zou je ook zo praten in het echte leven?
Als je niks leuks te zeggen hebt kun je beter niks zeggen zei mijn oma altijd.
Ja, want een getal op de weegschaal is immers belangrijker dan stabiliteit, op welk vlak dan ook hè
En gelukkig en tevreden zijn met jezelf, zonder je iets aan te trekken van wat een ander zegt, is écht misdadig, vind je ook niet?!
Je kind hiermee indirect leren dat aan gewicht geen goed of slecht hangt, jemig hoor wát slecht, neeeenee ze moet ze vooral leren dat ze moeten voldoen aan een eisenpakket van anderen, dat ze niet gelukkig mogen wezen, zolang er een getalletje op de weegschaal maar klopt volgens anderen. Dat je ook gezond bent met een kilo meer of minder, dat moet ze vooral niet laten blijken.
Shirley, DIKKE goals voor jou, een DIKKE knuffel en ik zou dit jaar nog eens niet te DUNNETJES overdoen! ❤️
Om maar even in de juiste context te blijven uiteraard.
Jeetje ik reageer eigenlijk nooit maar wat een reacties hierboven. Ik schrik er van hoe onaardig mensen tegen elkaar doen.
Volgens mij heeft Shirley een prima figuur, ze eet gevarieerd, sport, komt lekker buiten met de jongens. Jullie doen net alsof ze morbide obesitas promoot maar Shirley heeft gewoon het figuur van zeker 80% van de Nederlandse vrouwen, ze is niet te dun en niet te dik!
Wat ontzettend leuk geschreven, mooi om stil bij te staan.
Mooi om zo te lezen. Echt goed om je eens te bedenken waar je trots op bent. En dat zijn ook echt ‘dingen’ waar je trots op mag zijn.
Wat gewicht betreft, dat is een deels herkenbare struggle. Lastig hoor! Vergis je er niet in wat een lange periode te weinig slaap/gebroken nachten met je doet.. Daar wordt een gemiddeld mens echt niet fitter van, ik niet in elk geval.
Conclusie : wees jij maar trots op jezelf en je gezin!
Serieus, wat een idioten hierboven. Ik reageer nooit, maar ik heb zoveel respect voor jou. Hoe liefdevol je schrijft over je kinderen, hoe je de zorg combineert met je carrière en studie, hoe je de discipline hebt om er altijd weer interessante artikelen uit te knallen terwijl blogger voor blogger afhaakt. Ik lees trouw al je artikelen en je lijkt me oprecht een heel leuk mens! Je mag zeker trots zijn op jezelf en op hetgeen je bereikt hebt, ik ben fan! <3
Mooi gezegd. Helemaal mee eens. Jij bent echt. En dat is heerlijk verfrissend in de influencer wereld. Precies de reden waarom ik je volg!
Hear hear
Om super trots op te zijn Shirley! Je flikt het allemaal!
Vreselijk die nare reacties, onvoorstelbaar!
Shirley, trek je alsjeblieft niks aan van die nare en onbenullige reacties hierboven! Als er iemand niet dik is dan ben jij dat! Je ziet er super uit, they wish they were you!
Heerlijk hoe eerlijk je bent. Ook over je relatie. 16,5 jaar komt volgens mij al niet meer zo vaak voor!