De vijf mooiste momenten met Maddox het eerste jaar

Over twee weken wordt Maddox een jaar en ik merk echt dat ik daar naartoe aan het leven ben. Ik vind zo’n eerste verjaardag altijd zo speciaal! Met een lach en een traan kijk ik terug op afgelopen jaar en ondanks dat we momenteel in een behoorlijk negatieve spiraal zitten en we daar maar moeilijk uit lijken te komen met alle opstapelingen, waren er afgelopen jaar ook veel mooie momenten. Vandaag deel ik vijf dingen die me het meest zijn bijgebleven.

De bevalling

Er gaat geen week voorbij zonder dat ik aan de bevalling denk. Ik vond het, net als bij Skyler, ook weer zo’n speciale gebeurtenis en ik mag in mijn handjes knijpen met weer zo’n droomervaring. Halverwege de avond belde ik toch voor de zekerheid de verloskundige omdat ik weeen had, maar deze totaal niet in sterkte toenamen. Ze kwamen wel om en nabij de vijf minuten. Ik app’te wat met Jessica, Raymond en ik keken wat televisie en ik at met veel pijn en moeite een beetje lasagne. Mijn eetlust was helemaal weg op dat moment. De verloskundige wilde toch rond 23:00 uur in het ziekenhuis afspreken om de natuur een handje te helpen en mijn vliezen te gaan breken. Maar ook met in ons achterhoofd dat áls mijn vliezen thuis breken, ik waarschijnlijk het ziekenhuis niet zou halen omdat ik van Skyler ook zo snel beviel. Achteraf heeft ze heel erg goed gehandeld. Ik kwam binnen in het ziekenhuis en mijn weeen bleven uit, de verloskundige brak mijn vliezen en binnen een uur ging ik van 3 centimeter ontsluiting naar een baby op mijn borst. Het was intens, vreselijk en prachtig tegelijk. De pijn had ik geen minuut langer zonder pijnbestrijding kunnen verdragen maar gelukkig bleek dat niet nodig en had ik snel Maddox in mijn armen. Ik moet nog steeds lachen om het feit dat we slechts drie uur binnen waren en ik hoogzwanger met 41 weken binnen kwam lopen, gewoon de trap nam en ik geen enkele wee meer had, en daarna lachend het ziekenhuis verliet met een baby op schoot. In de auto hebben Raymond en ik elkaar vaak aangekeken en gedacht ‘what the hell hebben we net even gedaan?’ Arme vrouw naast me in de andere bevalkamer die al uren bezig was… Daar kan ik me echt geen voorstelling bij maken en ik besef me keer op keer weer dat ik enorm veel geluk heb dat bevallen bij mij zo snel verloopt. Een absolute droombevalling.

De kraamweek

In de kraamweek met Skyler was alles nieuw, voelde ik me onzeker over alles, wilde ik veel zelf doen, moest ik alle nieuwe informatie tot me nemen en werd ik voor mijn gevoel heel erg geleefd. Hoe anders was dat deze tweede keer! Ik had mezelf voorgenomen om me helemaal over te geven aan deze week en dat alleen de baby, ik en het wennen voor Skyler centraal stonden. We hadden onwijs veel geluk met een fijne kraamverzorgende en het enige dat ik deed was genieten. De eerste dag was het alleen de baby en ik, de overige dagen was het alleen de baby en ik. Ik voelde niet de urge om altijd maar aangekleed beneden te zitten (was de eerste keer wel het geval), kon veel dingen uit handen geven en hoefde alle nieuwe informatie niet meer. Ik wist het allemaal wel! Dat zorgde voor rust en veel vertrouwen. Iedere ochtend ontbeet ik samen met Skyler op bed en voor de rest hield Raymond zich veel bezig met Skyler en in huis en hoefde ik niets anders dan knuffelen, rusten, voeden en knuffelen. Ik sliep overdag vrijwel niet omdat we gewoon heel goede nachten kenden en ik die behoefte niet had, maar het was fijn om zo lekker rustig aan te doen. Ik trok deze kraamweek door en de hele eerste maand leefde ik op die prachtige, heerlijke blauwe wolk met mijn twee jongens.

Borstvoedingperiode

Wat voor mij uiteindelijk een heel bijzondere ervaring werd, was het geven van borstvoeding. In eerste instantie was ik dat helemaal niet van plan en dacht ik dat het er voor mij niet in zat na mijn ervaring met Skyler, maar niets bleek minder waar; ik heb Maddox een paar weken parttime gevoed. We hadden flessen nodig om Maddox bij te voeden, maar iedere dag kon ik Maddox vier keer zelf voeden en als troost waren het heel fijne momentjes voor hem. En voor mij! Want ik bleek het veel meer bijzonder te vinden dan ik dacht. Vlak na de bevalling wilde ik hem toch aanleggen en toen Maddox gretig begon te zoeken, voelde ik ‘dit gaan we een kans geven’. Het bleef bij parttime want ik wilde niet kolven en omdat ik bij ging voeden met de fles kon ik uiteindelijk niet meer aan zijn volledige behoefte voldoen, maar die intentie had ik ook niet. Ik heb hem de eerste weken melk kunnen geven en dat voelde heel erg goed.

Een ienieminie baby bij me dragen

Als ik denk aan de aller mooiste momenten van het afgelopen jaar, denk ik aan alle keren dat we naar buiten gingen als gezin en dat ik Maddox bij me droeg in de draagzak. Net als met voeden wist ik niet dat ik dragen zo fijn zou gaan vinden en dat ik het nu, na bijna een jaar, nog steeds zo fanatiek zou gaan doen. De eerste keer naar het Amsterdamse Bos met zijn vieren, de tweede keer naar het Amstel Park en lekker naar Stadhart Amstelveen. Maddox zat heerlijk tegen me aan geplakt en zo’n ienieminie baby vind ik toch het meest heerlijke dat er is. Wat was dat genieten en wat kijk ik er met een mooi en trots gevoel op terug. Ik krijg er zelfs heimwee van nu ik dit schrijf en vind het jammer dat we die rust van de eerste twee maanden nooit meer terug hebben kunnen vinden.

Vakantie naar Center Parcs

Onze vakantie naar Center Parcs was eigenlijk niet zo heel bijzonder. We gingen zwemmen, lekker eten en deden niets meer dan lekker rustig aan doen, wandelen en genieten van elkaar. Maar als ik terug denk aan fijne momenten komt toch dit als een van de eerste dingen naar boven. Ik denk omdat het onze eerste vakantie met zijn vieren was en dat toch altijd wel speciaal blijft. Maddox genoot zichtbaar van het zwemmen en Skyler vond de qualitytime heerlijk. Het was de periode voordat school begon en het was fijn om dit met zijn vieren te beleven. Ik kan dan ook niet wachten tot onze volgende vakantie, over vijf weken. Laat maar komen!

De ontmoeting tussen Skyler en Maddox, alle eerste keren voor Maddox en de mooie band die is ontstaan tussen de broertjes. Het zijn allemaal geweldige momenten. Maar bovenstaande dingen staan met stipt op één en op Center Parcs na was alles in die eerste droommaand. Wat heb ik ervan genoten!