Dat ik introvert ben hoef ik jullie niet meer te vertellen. Labels op iemand plakken is zeker niet altijd goed en nodig, maar ik kan je vertellen dat dit labeltje me erg goed past. Dat ik me goed voel met deze sticker omdat het me veel duidelijkheid en handvatten bied. Qua persoonlijkheid, qua energie en vooral ook in het moederschap. Ik heb een hele hoop antwoorden gekregen de afgelopen jaren op vragen waar ik al mee zat sinds het moment dat Skyler ter wereld kwam. En ook wel van dáár voor. Er is zoveel meer duidelijk geworden sinds ik dit weet en over dit onderwerp lees, dat dit ook een stukje rust met zich meebrengt. Maar het is soms ook een gevaar. Er zijn namelijk een aantal valkuilen waar ik voor moet waken, omdat ik niet wil dat mijn kinderen en partner de dupe worden van mijn karaktertrekken. Rekening houden met elkaar en elkaars behoeften en gevoelens is prima, maar iemand beperken of tegenhouden in iets is niet nodig. Boekje open vandaag!
Valkuil 1: nee zeggen tegen playdates
Ik heb hier al eens eerder over geschreven; Skyler zit op de basisschool en daar horen speelafspraakjes bij. Ieder kind komt na school uit de klas gerend met de vraag of er gespeeld mag worden. Als het aan mij ligt gebeurt dat niet zoveel maar ja, je wil jouw kind natuurlijk ook niet teleurstellen. Doen we dus ook niet, want het is mijn probleem en niet dat van mijn kind. We hebben de regel dat het twee keer in de week mag en daar voelen we ons allebei goed bij. Het gebeurt ook weleens dat Skyler een paar weken niet wil spelen en soms opeens drie keer in een week. Ook prima, zo moeilijk ben ik dan ook weer niet. Skyler wil steeds bij ons thuis en dat gebeurt dan ook iedere week wel, maar af en toe bij iemand anders is ook wel fijn voor de afwisseling. Hij is een keer heel verdrietig geweest toen ‘ie met iemand meeliep en keihard weer terug kwam rennen en sindsdien durft hij niet zo goed meer. De keren dat hij bij anderen speelt is dus niet zo vaak, maar voor nu nemen we dus de kinderen mee naar huis. Inmiddels ben ik het wel gewend en voelt het beter, maar nog steeds is mijn valkuil dat ik snel nee wil zeggen. Gelukkig besef ik me steeds vaker dat het voor Skyler alleen maar leuk is en dat het achteraf altijd wel meevalt, helemaal nu Skyler ook wel met enige regelmaat buiten wil spelen voor de deur. Like what, waar is mijn baby gebleven? Ik moet maar genieten van deze playdates want als Maddox op de basisschool zit, krijg ik het nog druk met al die kinderen over de vloer. Haha.
Valkuil 2: teveel thuisblijven
Eerlijk: ik ben een ontzettende huismuts. Zet mij een week binnen met de deuren op slot en ik voel ook totaal niet de behoefte om me er tegen te verzetten of om een poging te wagen om naar buiten te komen. Ik ben best een saai persoon die lekker gaat op vaste dingen in de week en die niet al teveel sociale activiteiten nodig heeft. Hoef ik jullie natuurlijk niet meer te vertellen met al die wekelijkse fotodagboeken die niet echt spannende dingen tonen. Toen ik net moeder was vond ik mezelf dan ook echt een heel saaie moeder en ik voelde een constante druk om op pad te moeten. Met Skyler ging het prima want die vermaakte zich thuis ook wel vaak, maar met Maddox is dat echt een stuk lastiger. Dat sociale dier moet echt de hort op om aan zijn trekken te komen. Mijn valkuil is dus om te lang en te veel thuis te blijven, waardoor hij een tikkeltje vervelend kan worden. Iedere week pak ik dan ook even de agenda om in ieder geval op woensdag en/of donderdag iets leuks te plannen. Kan iets kleins of iets groters zijn. Iets vaker naar de speeltuin, iets vaker naar het krijspaleis, afspreken met anderen om te spelen. Dit is trouwens ook wel weer positief want ik ben een stuk minder geïsoleerd en heb veel leuke mensen leren kennen sinds ik moeder ben. En daar ben ik de kinderen dan wel weer erg dankbaar voor.
Valkuil 3: mijn kinderen in een hokje duwen
Skyler is introvert en erg graag thuis. Maddox is heel extravert en wil altijd de hort op. Ik ben gewezen op deze opmerking, laatst onder een artikel, dat ik mijn kinderen misschien teveel in een hokje duw. Ook met een andere (introverte) vriendin had ik het erover en ze vertelde me dat ze bang is dat ze haar introverte stempel misschien teveel op haar kind probeert te drukken. Dit heeft me al weken doen nadenken en het houdt me veel bezig. Ik ken mijn kinderen en heb een bepaald beeld van ze gekregen, maar ik moet zeggen dat dat ook erg verandert. Skyler wordt veel socialer, wil veel vaker eropuit, is op school steeds extraverter en ik moet daar ook helemaal geen uitspraken over doen. Ik ben blij dat ik daar op gewezen ben en ik ga dat zeker in mijn achterhoofd houden. Dit hele valkuilen-artikel is ook een beetje gebaseerd op die stempel drukken. Als ik altijd maar nee zeg tegen afspraakjes of altijd maar thuis blijf zitten, krijgen mijn kinderen niet de kans om zichzelf te ontwikkelen zoals zíj dat willen. Mooi iets om over na te denken, hoe jouw opvoeding toch jouw kinderen vormt.
Valkuil 4: uit je slof schieten vanwege te weinig energie
Mijn batterij is slecht opgeladen momenteel. Ik ben erg aan het bijkomen van de slechte nachten die iets beter gaan en ben een beetje uit de tropenjaren aan het kruipen, ook al zijn die nog niet achter de rug. Ik ben zoekende naar hoe ik als persoon kan ontwikkelen en de beste versie van mezelf kan worden. Hoe ik een goede moeder kan zijn zonder mezelf te verliezen. Mijn grootste valkuil is dat ik over grenzen ga, dat de drukte me teveel wordt, dat ik zelf overprikkeld ben door iets dat speelt en dat het minste geringste van de kinderen me in het nauw kan drijven. Dan kan ik compleet uit mijn slof schieten omdat Skyler aan het treuzelen is, omdat Maddox iets omgooit of omdat de jongens gewoon iets druk aan het spelen zijn. Ik probeer hier heel erg aan te werken en keer op keer ben ik me bewust van mijn eigen overprikkeldheid waar de kinderen de dupe van zijn. Het blijft lastig om die balans goed te houden en de batterij goed te voeden om dit te voorkomen.
Valkuil 5: Zelf spelen en qualitytime
Ik ben gezegend met twee kinderen die zich goed zelf kunnen vermaken. Skylers sowieso en Maddox gaat ook steeds beter. Toch kan dit ook een valkuil zijn; worden ze niet teveel aan hun lot overgelaten zodat ik lekker mijn ding kan gaan doen? Moet ik niet meer met hen samen spelen, nog vaker op pad? Ik vind zelf kunnen spelen een belangrijke vaardigheid, maar ik maak er soms wel te vaak gebruik van. Ik merk dat ze het steeds leuker vinden als ik mee kom spelen en daar ben ik de laatste tijd veel beter in geworden. Op woensdag en donderdag neem ik steeds vaker de tijd voor Maddox alleen in plaats van dat ik aan het multitasken ben. Het zorgt voor een hoop rust, maar desondanks blijft dit altijd iets dat ik in de gaten moet houden.
Valkuil 6: ongeïnteresseerd doen tegen mijn vriend
Mijn vriend heeft, zoals jullie misschien al gemerkt hebben, een behoorlijk drukke baan. Ik kan wel zeggen dat doordeweeks de zorg van de kinderen geheel op mijn schouders komt. Niet erg, want dat wisten en weten we. Als hij uit zijn werk komt of me belt dat hij onderweg is, heb ik vaak de kinderen al in bed en zit ik op de bank. Ik ben dan écht even aan het bijkomen van de dag en kan zwaar geïrriteerd raken als mijn telefoon op dat moment gaat. Of als Raymond binnenstapt en direct allemaal vragen begint te stellen over mijn dag. Ik kan het soms niet opbrengen om aardig en geïnteresseerd te reageren en dat is écht een valkuil voor me. Hij heeft namelijk helemaal niks gedaan en probeert alleen maar aardig en oprecht te zijn. Ik kwam laatst bij de uitspraak ‘me-time before we-time’ en daar kan ik me wel in vinden. Geef me even een momentje voor mezelf en daarna ben ik weer all yours. Leermoment en een valkuil tegelijk.
Interessant voor andere moeders? Herkenbaar? Deel jouw ervaring in de comments, alsjeblieft!
Comment: alle punten herkenbaar. BAM.
Sluit ik me, als introverte moeder, volledig bij aan! Zo herkenbaar!
Vooral die laatste is erg herkenbaar… Dan moet ik gewoon heeeeeel even dom voor me uitkijken tot ik me wat beter en rustiger voel. Daarna mag hij me vragen stellen hahaha.
Voor mij is alles herkenbaar. Moet zeker aan een aantal punten werken en jij zet mij aan het denken.
Zéér herkenbaar 😉
o heel herkenbaar dat laatste. Wij bellen ook vaak even in de auto om wat korte dingetjes door te nemen. Hoe was je dag? Wie gaat er koken? etc.. maar soms ben ik daar echt te moe voor en hangen we snel weer op. Ook hebben we de regel ingesteld dat we niet meteen vragen gaan stellen als we thuis komen. Gewoon even rustig je ding doen tot we gaan eten en dan praten we verder. Dat werkt voor ons allebei beter.
Het is heel mooi dat je in de gaten hebt waar je valkuilen liggen, dat betekent dat je goed een balans maakt tussen het plezier/welzijn van je kids en de tijd die jij voor jezelf nodig hebt. Zolang iedereen genoeg aandacht krijgt voor zijn behoeftes, dan moet het goedkomen volgens mij!
Goed van je! Ik heb idd ook wel eens bij een artikel gedacht dat je misschien je eigen introversie (te veel) op Skyler projecteerde en daardoor zijn introverte kant stimuleert (terwijl de extraverte kant ook geprikkeld mag worden). Blijft lastig, introvert in een extraverte wereld. En je wil denk ik dat je kind zichzelf is, maar ook dat het kan functioneren in die wereld.
O zo herkenbaar. Vooral ook de dingen waar ik zelf zo van baal zoals het uit mijn slof schieten bij vermoeidheid/overprikkeld zijn. Maar inderdaad ook met mijn vriend. Fijn dat je dit deelt. Voelt soms zo alsof ik de enige ben en dan trek ik nog al zware, negatieve oordelen over mijzelf
Yep heel herkenbaar. Ik zie op het schoolplein heel veel ouders onderhandelen wat betreft het spelen. Ik heb zelf de eerste twee maanden alle speelafspraken afgehouden en daarna een afspraak met mijn dochter gemaakt dat ze mag spelen op de korte schooldagen (bij ons in groep 1 woensdag, donderdag en vrijdag). In de praktijk speelt ze 1x tot nu toe. Ik zie soms kinderen elke dag spelen en eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat kinderen dat de hele week op een leuke manier volhouden. Mijn dochter kan op het schoolplein heel hard roepen dat ze wil spelen, maar een kwartier later thuis alleen op de bank hangen van vermoeidheid.
En valkuilen 4&6, ja, ja. Batterij opladen en eigen tijd zijn de lastigste dingen voor mij om te realiseren.
O jij lijkt veel op mij of ik op jou 😉
heel herkenbaar zowel toen als nu. dat bij mekaar spelen had ik een bloedhekel aan haha, gebeurde ook niet veel en meiden gingen dan lekker buiten spelen in de straat, helemaal prima!
Zo herkenbaar! Vooral 4 en 6. Ik probeer eraan te werken maar zonder de juiste omstandigheden valt dat lang niet altijd mee… 2 ook wel trouwens maar omdat ik nog vast zit aan twee slaapjes met de jongste kan ik sowieso niet veel.
Herkenbaar hoor!
Heel herkenbaar! Volgens mij door jou toen dat boek gelezen over introversie en dat was een feest der herkenning. Ik wil me er niet achter verschuilen, met deze valkuilen als risico, maar vind het fijn te weten dat dit gewoon bij mij hoort en oké is. Laatst een week gehad met verjaardag van dochter, kinderfeestje en de hele mikmak. Daarna was ik leeg en heb ik mijzelf een week ‘vrij’ gegeven van alles wat ik normaal van mijzelf moet. Lekker even veel vlogjes kijken en even geen kinderen over de vloer. Deze week doe ik weer mee
Alles herkenbaar haha! Liefste lekker thuis op de bank als de kids in bed liggen.
En me-Time heb ik echt nodig in de vorm van sporten
Hoi Shirley, super om te lezen dat jij zo handelt naar je eigen introvert-zijn. ik ben wat jaartjes ouder dan jij, mijn kinderen zijn inmiddels 12 en 15, en ik liep echt over soms, toen ze kleiner waren. Gewoon, dat het te veel was, terwijl het schatten zijn.
Terugkijkend kan ik zeggen dat je jezelf vooral niets kwalijk moet nemen en dat reflectie ne praten met ‘gelijkgestemden’ je weer op ‘je niveau’ kan brengen.
Lijkt me trouwens wel een uitdaging, een introvert kindje en een extravert kindje in huis. Ik heb 1 introverte puber en eentje die er tussenin zit. Overigens een prettigere tijd als introvert, de pubertijd. Ze hebben iets meer hun eigen leven, je kunt meer op je eigen ritme voortkabbelen dan.
hartelijke groet,
Sonja