Skylers eerste zwemles

Afgelopen vrijdag was het zover; Skylers eerste zwemles. Na maanden op de wachtlijst te hebben gestaan omdat Raymond per sé wilde dat Skyler naar dat zwembad zou gaan na veel goede verhalen, was de tijd gekomen dat Skyler mocht gaan plonzen. De les begon om 13.00 uur en we moesten iets eerder aanwezig zijn om alles te regelen. Ik had ’s ochtends CompaTalks tot 12.00 uur, mijn moeder was thuis om de jongens op te vangen en ik zou het allemaal prima gaan redden.

Te laat weg

12.15 uur en CompaTalks was nog niet afgelopen. Ondanks dat de presentatie onwijs interessant was stak ik toch mijn hand maar even op dat ik weg moest. Ik haatte me naar buiten, ontdekte dat ik mijn kenteken moest invoeren bij het betaalapparaat en bummer, deze ken ik niet uit mijn hoofd. Snel rennen naar de auto, kenteken zien, terug naar het apparaat, betalen en veel te hard uitrijden. Bij de snelweg staat de afrit vast. Ook dat nog. Inmiddels was het 12.30 uur en de tijd begon toch wel te dringen, aangezien het zwembad nog tien minuten rijden is. Ik app mijn moeder met de vraag of ze Skyler vast klaar wil zetten met zijn rugtas. Hebben we dat vast gehad.

Brug open

Het verkeer reed weer maar bij het Amsterdamse Bos stond de brug open. Godv^%$. Ik ga via de stoplichten rechtdoor, rij ontiegelijk om maar de brug kan soms een kwartier openstaan. Die tijd had ik niet. Ik reed met een omweg naar huis en stond om 12.45 uur voor de deur. De tijd dat we in het zwembad moesten zijn. Goed begin, Shir! Als ik ergens een hekel aan heb, is het aan te laat komen.

Met schoenen aan

Skyler sprong in de auto en ondertussen belde ik het zwembad met de mededeling dat we later zijn. Om 12.59 uur kwamen we bezweet en gehaast binnenrennen. Skyler in zijn zwembroek gehezen en via de zijdeur naar binnen. ‘Mevrouw, u mag niet met uw schoenen naar binnen hier!’ O ja, sorry…

Veel te gehaast

‘Veel plezier, schat. Doe je best!’ Veel te gehaast stapte hij het water in en verliet ik de ruimte, om met het zweet op mijn rug de veel te warme kantine binnen te stappen en de blikken in mijn rug te voelen prikken. Totaal niet zoals ik de eerste keer voor me had gezien. Ik wilde nog met Skyler kletsen, hem op zijn gemak stellen. Gelukkig bleek alles niet nodig. Hij ging het water in, kletste met de badjuf, volgde haar instructies op en niet veel later zag ik hem van de kant af springen en ving de badjuf hem op.

Het goede moment

De tijd was rijp voor Skyler. Terwijl hij eerst best bang was voor water, heeft hij het afgelopen jaar heel wat angsten overwonnen. Zwemmen was minder eng, de douche ging goed, haren wassen lukte en af en toe ging zelfs zijn gezicht onder water. Mooi moment voor de volgende stap.

Morgen weer?

Via de kantine kon ik meekijken en af en toe zag ik Skyler zoeken en toen onze blikken elkaar vingen, glunderde hij en stak hij zijn duim op. De schat. Ik zag dat de juf hem een paar uitdagingen gegeven had en dat ze hem steeds net een zetje gaf om verder te gaan dan hij eigenlijk zou gaan doen. De ouders om me heen vertelden al: het is een heel lieve, maar soms ietwat strenge juf’. Precies wat Skyler wel kan gebruiken. Aan het eind van de les zag ik Skyler zijn gezicht onder water dompelen, sprong hij van de kant, gaf hij de juf een aantal high fives en zag ik hem terug naar de kleedkamer lopen waar ik hem op kon vangen. ‘Mama, mag ik morgen weer?’ Volgende week, schat. En dan gaan we om 12.00 uur van huis.