Onze bruiloft is alweer een week geleden. Hoe snel gaat de tijd?! Op woensdag trouwden we voor de gemeente en op donderdag hadden we de ceremonie en een feestje met familie en vrienden. Vervolgens vertrokken we naar Deventer voor een weekendje weg en inmiddels zijn we weer vol bezig met dagelijkse activiteiten. Werk, kinderen, school, huishouden. Maar ik zit nog steeds een beetje op mijn roze wolk en geniet nog erg na. Ik vond het zo leuk allemaal!
Ik ben nog bezig met mijn verhaal en wil dit graag met jullie delen, maar dat kost even wat tijd om alles op papier te krijgen. Ook vind ik het leuk om het een en ander via foto’s te vertellen, maar die heb ik nog niet binnen. Het komt eraan!
Via Instagram kwamen er vragen binnen toen ik daar om vroeg via een Q&A, en vandaag deel ik alvast het een en ander over onze grote dag door de vragen te beantwoorden.
Heel benieuwd naar de dresscode en hoe gasten dit ervaarden?
Op de uitnodiging stond: ‘laat de spijkerbroek maar in de kast, we gaan voor feestelijk pastel’. Dit resulteerde uiteindelijk in een geweldige pastelkleurige massa. Jurken, pakken, overhemden, broeken. We zagen van alles in pastel voorbijkomen. De meesten wisten wel raad met deze dresscode, omdat ze binnen pastel natuurlijk van alles konden kiezen. Zo ging de een voor een volledig pastelkleurige outfit en koos de ander voor een net pak met pastelkleurig overhemd. We vonden eigenlijk alles wel prima en ik vond het waanzinnig om te zien hoe iedereen zo zijn best had gedaan. Van roze tot mintgroen en van babyblauw tot crème. Ook de jongens en Raymond deden mee in dit thema.
Hoe heeft jouw man de dag ervaren?
Moet nog steeds wennen aan het woordje man, haha. Hij vond het fantastisch! Hij was op van de zenuwen en dat had hij niet verwacht, maar hij vond het heel mooi en speciaal. Toen de spanning eraf was, was het helemaal goed. Na afloop heeft hij nog een uur buiten in de regen gelopen, omdat hij niet wist wat hij met zichzelf aan moest en hij nog vol zat van de adrenaline, haha. Hij kijkt ook terug op een waanzinnige dag en het had van hem wel veel langer mogen duren.
De weg er naartoe vond hij net als ik best ingewikkeld en veel tijd in beslag nemen. We hebben ons daar wel op verkeken.
Gaan jullie nog op huwelijksreis?
We waren een weekend in Deventer en dat was onwijs fijn! Ook hebben we plannen om met zijn tweetjes een paar dagen naar Lissabon te gaan. Maar dat moeten we nog even plannen qua vakantie en qua oppas thuis, enzo. Voor nu waren we al heel blij met de twee nachtjes weg.
Wat was de rol van de kinderen op de bruiloft?
Zij liepen als eersten naar binnen toen iedereen klaar zat voor de ceremonie en mochten dus het spits afbijten. Ook waren ze onze getuigen. Omdat we de dag ervoor al getrouwd waren, konden we deze rol aan hen geven tijdens de ceremonie en tekenden zij de kinderaktes. Voor de rest waren ze vooral lekker kind en veel bezig met de andere kinderen op onze bruiloft.
Hoe heb je de kinderen beziggehouden op de dag?
De grote verrassing: we hadden voor een paar uur een ballonvouwer! Ik kende iemand van alle presentaties waar ik voor Mommyhood aanwezig was en heb contact met hem opgenomen. Dit bleek echt een schot in de roos. Bovendien had ik een kindertafel met daarop tekenspullen, stickers en speelgoed van Floss and Rock (en dan vooral het verven met water). Zij benaderden mij om iets op te sturen voor de jongens en ik stelde voor dat we iets voor de bruiloft wilden hebben. We werden verrast met een grote doos vol met spullen, die ik achteraf aan de kinderen heb uitgedeeld. Ook had ik een bak met Lego gemaakt, een mand met chips, snoepjes en lagen er wat spellen zoals UNO en vier op een rij. Oh, en de photobooth die ik had gefixt voor iedereen was vooral ook bij de kinderen een hit, haha. Die konden ze zelf bedienen. Maar de ballonvouwer was de klapper (pun intended) van de bruiloft.
Wat waren de goede keuzes?
De ballonvouwer (animatie voor de kids), de photobooth (animatie voor de kids en voor ons), het lopende buffet (lekker barbecue zelf kunnen pakken en geen vaste plekken, waardoor iedereen goed mengde met elkaar) en het kleine gezelschap. Ik zal later nog uitgebreid over de bruiloft schrijven, waarin ik veel meer deel over onze dag. Oh, en ik vond het perfect om daarna even weg te gaan en in onze bubbel te blijven. Hoe moeilijk ik het ook vond om de jongens op dat moment achter te laten.
Gingen er dingen anders dan je had verwacht?
We waren allebei veel zenuwachtiger dan verwacht. Raymond ging echt dood toen hij op de jongens en mij stond te wachten; ik hield het niet meer achter de schermen, haha. Dat hadden we allebei niet zien aankomen. Maar qua dag zelf verliep alles op rolletjes en precies zoals we voor ogen hadden. We vonden het allebei ook veel leuker dan verwacht. Ik was bang voor af en toe een doods moment, maar die waren er absoluut niet. Ook is het altijd spannend hoe het gezelschap samenkomt. Maar ik ben een paar keer in een hoek gaan staan om alles even te bekijken en goed in me op te nemen. Het was zo mooi hoe alles samensmolt en hoe ik opeens mijn collega met mijn vader zag praten, de man van mijn vriendin met mijn schoonmoeder, etc. Dat was voor mij echt waanzinnig om te zien.
Zou ik dingen achteraf anders doen?
Een ceremoniemeester vragen. Ik was op de bruiloft zelf nog best wat dingen zelf aan het regelen, terwijl dat ook zaken waren die iemand anders over had kunnen nemen. Even informeren over bepaalde zaken, de toetjes vervroegen, muzieklijst terugzetten na een verzoeknummer, vertellen hoe we het met de taart wilden, etc.
Wat als je een ding mocht veranderen, wat zou dat dan zijn? Het weer?
Het klinkt heel stom, maar ik was blij met het weer, haha. Ik maakte me er vooraf heel druk om, omdat het precies op onze dag veel regende. Maar het had zo moeten zijn, want uiteindelijk was het binnen veel sfeervoller, knusser en warmer dan buiten. Ik vond het zo gezellig met de kaarsjes, de lampjes en het gezelschap. Dat pakte dus goed uit. Ik heb het Raymond even gevraagd en hij antwoordde: ik wilde de photobooth wel langer. Wij dachten namelijk dat daar tijdens het diner niet meer gebruik van zou worden gemaakt en hadden hem tot 18.00 uur staan. Dat geldt ook voor de ballonvouwer (van dezelfde persoon). Achteraf gezien hadden we dit nog wel een uur (of twee) langer willen hebben voor de animatie. Voor de kinderen, maar ook voor onszelf.
En we vonden het zo snel voorbij gaan, dat het voor Raymond wel wat langer mocht duren. Voor wat we gepland hadden, was het precies goed. Maar zoals we het nu ervaren hebben, had er ook nog wel een avondprogramma bij gekund. Of in ieder geval nog een uurtje extra, ofzo. Omdat we het ook met kinderen vierden, was dit echter de juiste dagindeling en waren we precies op het goede moment klaar.
Hoeveel jurken heb je gepast en hoe snel wist je dat het jouw jurk was?
Ik heb er vier aan gehad. Bij de derde jurk wist ik het. Het voelde als mij: relatief simpel maar absoluut niet saai. Ik had niet verwacht dat ik voor spaghettibandjes zou gaan, maar het voelde gelijk goed. De stof is van chiffon en daar viel ik voor, voor het soepele. Ook is het het perfecte model voor mij: strak aan de bovenkant en lekker luchtig en losjes vanaf mijn taille. Ik voelde me er gelijk mooi in. Ik kocht hem trouwens bij Wed2B in Zaandam. Een winkel met trouwjurken die in house ontworpen worden. Daarom hing er geen merklabeltje aan en daarom was hij goed betaalbaar.
Hoe heb ik de keuzes van de gasten gemaakt?
We wilden een kleine bruiloft zonder feestavond. Het duurde dan ook van 15.00 uur tot 20.30 uur en net over negenen waren we thuis, haha. Heerlijk! Hoe we de lijst hebben samengesteld? Door gewoon te kijken naar wie we regelmatig spreken en beslissen wie nu echt belangrijk voor ons zijn. Sowieso hebben we geen grote familie en hebben we beiden niet zo heel veel contacten. Close familie, vrienden die we veel spreken en andere mensen die gewoon iets voor ons betekenen. Goede vriend van mijn vader die we heel erg mogen, mijn collega’s die ik er graag bij wilde hebben omdat we maar met zijn drietjes een team zijn, een vriendin die ik niet zo heel veel zie maar wel al jaren in mijn hart heb zitten, vrienden die we wel veel spreken, aanhang.
We zijn echt af gegaan op gevoel, want Raymond koos niet voor collega’s en ik weer wel. Uiteindelijk hadden we 28 volwassenen en 12 kinderen. Het voelde perfect en compleet. We hadden ook zeker nog wel onze buren kunnen uitnodigen, vrienden waarbij het contact redelijk verwaterd is maar omdat het ‘zo hoort’. Maar nee, daar voelde ik niks voor. Ik had vrij snel voor ogen wat de gastenlijst zou worden en Raymond was het er helemaal mee eens.
Hadden wij een budget en hebben we ons daaraan gehouden?
Nee, we werkten niet met een budget. Wel hebben we alles in een lijstje bijgehouden. We hebben gekeken naar wat voor ons belangrijk was: een mooie ring, goed eten op de locatie, leuke animatie voor de kinderen. We hebben geen geld over de balk gesmeten en wel overal serieus over nagedacht. En hier en daar iets bezuinigd. Het is wel iets meer geworden dan we verwacht hadden, maar we hebben er helemaal vrede mee.
Welk stuk voorbereiding had je je op verkeken?
Eigenlijk het algehele plannen. Wij dachten: we vieren het klein, dus dat is zo gepiept. Dat viel tegen. Veel dingen kennen een lange aanlooptijd en je moet echt over veel dingen nadenken. Omdat we alles zelf hebben gedaan, was dat soms best lastig. We waren echt tot de dag zelf bezig, terwijl ik wel hoopte op iets meer rust voorafgaand aan de dag. Ik kende eigenlijk vrij weinig voorpret en vond het vooral heel stressvol.
Wat is jullie niet standaard tip voor andere bruidsparen?
Hmm, dit vind ik lastig. Ik kan alleen maar zeggen: doe het op jouw manier. Wij trouwden gratis op woensdag zodat onze vriendin ons kon trouwen. Dat was niet alleen goedkoper; dat voelde ook vertrouwder en persoonlijker. We wilden geen dansfeest en deden dat ook niet. We hadden een kleine groep en dat voelde helemaal oké. We wilden alle kinderen erbij hebben en regelden daar iets voor. We zijn heel dicht bij onszelf gebleven, ondanks dat de trouwwereld enorm is en iedereen maar denkt dat alles groter en groter moet. Ook al trouw je in een spijkerbroek op maandagochtend; zolang jij daar vrede mee hebt, is het helemaal goed.
