Er is een tijd geweest dat ik heb geroepen dat ik geen twee kinderen meer wilde. De beginperiode met Skyler vond ik gewoon echt heel erg lastig en de woorden ‘met een tweede kun je me opbergen’ kwamen regelmatig mijn mond uit. Dit alles was natuurlijk te wijten aan de gebroken nachten en mijn eigen onzekerheid, maar het zorgde er serieus voor dat ik begon te twijfelen aan een gezin van vier. Toch ging het opeens beter en begon ik langzaamaan weer bij te trekken. Ik begon te fantaseren over een tweede en voelde ineens die rammelende eierstokken weer. Niet veel later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen en kon ik me gaan voorbereiden op een leven met twee kids.
Tijdens de zwangerschap mocht de tijd voor mij héél langzaam gaan. Niet alleen omdat ik zwanger zijn fantastisch vind en ik wist dat dit de laatste keer zou zijn; ook omdat ik erg moest wennen aan het idee van twee kinderen om me heen. Hoe ging ik dat doen? Ging ik het wel redden? Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen? Ik werd er heel erg onzeker van en kon me daar heel erg druk over maken. Maar ik weet niet wát er tijdens de bevalling is gegroeid, maar toen eenmaal Maddox op mijn borst werd gelegd verdwenen al deze zorgen als sneeuw voor de zon. Ik had opeens twee jongens en maakte me werkelijk nergens druk om. Ik zou dit wel even gaan fixen en ik voelde dat ook heel sterk. Wat nou tijd op pauze en zwanger zijn is leuk? Nu Maddox er was, voelde alles als compleet en goed. Ik werd er heel rustig van en voelde dat dit helemaal goed zou gaan komen. En daar is vooralsnog geen woord van gelogen.
Volgens mensen om me heen kan de overgang van 1 naar 2 kinderen óf heel soepel verlopen, óf echt heel erg lastig zijn. Ondanks dat ik me voorbereid had op het tweede, is er vooralsnog niks aan de hand. Het verloopt allemaal heel erg goed en er is geen moment geweest dat ik dacht ‘waar ben ik aan begonnen?’ Dat heeft te maken met een aantal zaken;
– Ik ben zelf heel relaxed. Dat heb ik al eerder aangegeven in een artikel. Ik maak me totaal niet druk, ben niet onzeker en voel me goed over alles. Dat zorgt er al voor dat ik alles een stuk makkelijker vind dan de eerste keer.
– Skyler is alweer een stukje ouder en zelfstandiger. Heel leuk dat mensen kiezen voor anderhalf of twee jaar leeftijdsverschil; ik ben erg blij met de 3.5 jaar die tussen Skyler en Maddox zit. Skyler snapt alles heel goed, weet goed wanneer hij eventueel moet wachten en kan goed helpen als ik iets nodig heb of iets dergelijks. Skyler is rustig, kan goed zelf spelen en daardoor kan ik nét even beter alles combineren.
– Raymond en ik hebben dit keer veel dingen goed en beter verdeeld. Tijdens de babyperiode van Skyler kwam veel op mijn schouders terecht -ik wilde veel zelf doen en Raymond was ontzettend druk- en dat hebben we nu even anders aangepakt. Terwijl Raymond zich voornamelijk met Skyler bezighoudt, kan ik me iets meer focussen op Maddox. Als ik alleen ben met twee kinderen is dat natuurlijk een ander verhaal (en beroep ik me op punt twee, Skylers zelfstandigheid en hulp haha), maar anders is het vooral Raymond die Skyler onder zijn hoede neemt en loop ik rond met de baby.
We zijn inmiddels een maand verder en ik heb nog steeds hetzelfde gevoel als de eerste week; de tweede doe je (wij) er gewoon even bij. Misschien omdat ik van 0 naar 1 zelf als heel heftig heb ervaren en ik me voorbereid had op nog eens een moeilijk eerste jaar, dat juist dit me nu heel erg meevalt. Skyler en ik hebben een goed ritme en Maddox vaart daar op mee. Bovendien scheelt het enorm dat ik niet alles meer zelf wil doen en niet meer zo onzeker ben. Ik sta een stuk sterker in mijn schoenen, weet wat ik doe en geef meer dingen uit handen. Iets wat ik bij Skyler erg moeilijk vond. De taken zijn goed verdeeld in huis en oké, dat we beter slapen helpt ook. Dat is beter voor ieders gemoedstoestand. Als Skyler er niet is en ik ben alleen met Maddox, merk ik pas hoe makkelijk een baby eigenlijk is. Terwijl ik met Skyler het gevoel had áltijd bezig te zijn, heb ik nu gewoon echt momenten dat ik me verveel en dat ik op de bank kan ploffen met een baby op schoot en de televisie aan. Of dat ik heel rustig aan het werk kan als Maddox slaapt en Skyler op het kinderdagverblijf is.
Overdag vraagt Maddox meer aandacht dan dat Skyler toentertijd deed. Terwijl ik Skyler regelmatig weg kon leggen in de box of in de kinderwagen, wil Maddox vooral veel bij me zijn. Gelukkig toont Skyler geen jaloers gedrag en kan ik gerust de hele dag met Maddox lopen zonder dat hij dat lastig vindt. Wel zorg ik ervoor dat Skyler evengoed genoeg aandacht krijgt, maar dat lossen we op andere manieren op. Samen knuffelen als Maddox slaapt, Maddox in de draagzak zodat ik mijn handen vrij heb voor Skyler, samen even wandelen met de wagen en evengoed ’s avonds een boekje voorlezen, ook als Maddox daar een stokje voor probeert te steken en bij mij wil zijn. Dan moet Raymond dat even oplossen met hem zodat ik mijn tijd met Skyler behoud. Voor de rest is dus ook Raymond een stuk meer tijd aan het vrijmaken voor Skyler. Iedere zaterdag naar Voetjebal, even wat vaker naar buiten om te fietsen of om naar de speeltuin te gaan. Het zijn slechts wat kleine dingen maar het is wel genoeg voor Skyler om op andere momenten tevreden te zijn en zo de rust in huis te bewaren. Zoals ik al zei is Skyler heel makkelijk en helpt het leeftijdsverschil enorm mee, maar hij vraagt natuurlijk ook gewoon zijn tijd en aandacht. Precies zoals hij verdient.
Het enige lastige momenteel vind ik de huiluurtjes van Maddox ’s avonds. Vrijwel iedere avond is het raak en ben ik uren bezig met een onrustig kindje. Veel baby’s hebben er last van en het is ook niet erg, maar het zijn wel de uren dat ik graag eventjes op de bank zit na een dag met twee kinderen. Om even tijd voor mezelf te nemen of samen met Raymond een serie te kijken. Nu Skyler goed slaapt en ook relatief op tijd in bed ligt, mis ik die avonden én goede nachten wel. Maar ik ga er gewoon vanuit dat Maddox niet zo’n slaappatroon gaat hanteren als Skyler en over niet al te lange tijd geen nachtvoeding meer nodig heeft. De me-time haal ik nu even uit de drie avonden Anouk die ik voor de boeg heb en daarna moet ik daar iets bewuster tijd voor gaan vrijmaken. Ook tijd met Raymond moet ik weer in gaan plannen. Het combineren van twee kids is één ding; de rest erbij doen is een tweede. Tijd om balans te vinden. Nu gaan we al niet zo vaak samen weg maar ik merk wel dat de behoefte bij ons groeit om een avondje weg te gaan, even lekker een hapje te eten. En ik weet dat ik het fijn vind om eventjes alleen weg te zijn, ook al is het maar een rondje Amstelveen. Dit deed ik vaak als Skyler op school zit, maar nu ben ik dan altijd weer met baby. Ook daar moeten we dus even naar gaan kijken. In november gaat Maddox naar de crèche en Skyler naar de basisschool; dan verandert er natuurlijk ook weer een hoop.
De eerste maand is voorbij gevlogen en de overgang is dus heel soepel en fijn verlopen. Het is alsof het nooit anders is geweest. Mijn onzekerheid tijdens de zwangerschap is nergens voor nodig geweest en alles loopt op rolletjes. Over een tijd zal ik eens een tweede update delen, als we iets meer ritme gevonden hebben met Maddox. Nu slaapt ‘ie grotendeels van de dag maar dat gaat natuurlijk anders worden.
Vertel eens, moeders van twee kinderen; hoe vonden jullie de omschakeling?
Mag ik even zeggen dat ik heel blij word van de artikelen die je zo open en eerlijk schrijft (as usual…maar toch). Bij mij zit er straks 3 jaar tussen en ik ben er nog steeds heel blij mee. Je artikel stelt me echt gerust! Thanks
Hier straks ook 3 jaar ertussen
Ik heb nog maar 1 kindje, maar wat fijn dat het allemaal zo goed gaat. Skyler klinkt echt als een heel lief geduldig jongetje, is die gewoon alweer een maand grote broer he!
Liefs
Leuk te horen dat het zo goed gaat! Bij ons was het het omgekeerde: 1 kindje vond ik weinig aanpassing. Dat ging allemaal vanzelf. Maar de stap naar 2 kinderen vond ik in het begin heel veel werk en heel erg wennen. Ondertussen is de jongste al 2 jaar dus nu zijn we helemaal gewoon aan ons gezin van 4!
Dit geeft me echt hoop 🙂 Ik wil op een gegeven moment heel graag een tweede kindje maar door de moeilijke eerste periode met Noël ben ik er ook bang voor. Nu is het de vrolijkste baby ooit, behalve dat ‘ie overdag amper slaapt en volgens mij veel meer energie dan gemiddeld heeft haha (daarbij nu al even gebroken nachten door tandjes maar dat terzijde). In het begin kon ik hem heel lang nog geen minuut ergens neerleggen want dan was het drama (krijsen!). Knuffelen etc is niet erg uiteraard, maar zelfs naar de wc gaan kon amper. ’s Avonds ook urenlang huilen (krijsen) vaak. Gelukkig is uiteindelijk mijn vermoeden bevestigd en heeft meneer een koemelkallergie en reflux problemen.
Zo, dit ook even van me afgeschreven 😉
Hoi, hier ook bij de eerste heel veel gehuild wegens koemelkallergie had ik nog nooit van gehoord. Eerste half jaar was hier ook heftig. Madam sliep pas na 1.5 jaar door. We zijn nu ook over na denken over een 2 de. Dan zit er ook 3 jaar tussen ze is nu 2 mocht alles goed gaan luken.
Mooie blog heeft me ook geholpen.
tuurlijk is het wennen en ja soms lastig die omschakeling zeker als je je ritme bent gewent en die nu heel anders verloopt zoals lekker rustig op het bank zitten savonds… waar ik wel heel blij om ben voor je is dat maddox niet zulke nachten als skyler maakte want die waren hel!
Ik vond de omschakeling niet lastig want Rashel was een hele rustige baby in vergelijking met niomi en niomi was net een jaar en sliep ook nog heel veel dus eigenlijk had ik soms letterlijk geen kinderen aan ze omdat ze allebei sliepen, het enig wat ik wel lastig vond ik weg gaan met ze want ja niomi liep nog niet dus ik liep gigantisch te kutten met wagens maar goed heb het allemaal overleeft 😀
Ik heb ook twee jongens. De oudste is vorige maand 2 geboren en de jongste is nu 6 maanden. Bewust gekozen voor ‘maar’ 1,5 jaar leeftijdsverschil en ook ik vond de eerste heftig en heel erg wennen, maar deed de tweede er zo bij. Ik herken veel in je verhaal. Ik vond het juist fijn dat toen de tweede geboren werd, mijn oudste nog een middagslaapje deed van 3 uren en geen verplichtingen had (zwemles, school etc). Hierdoor kon ik bij wijze van de hele dag in m’n pijama thuis rondlopen als het allemaal niet lukte of opschoot. Ik vond daar heel veel rust in. Jaloers was mijn oudste wel in het (prille) begin. Hij was toch wel te jong om het te snappen, maar nu weet hij niet meer dat er ooit geen broertje was.
Ik vind het altijd interessant om te lezen hoe andere moeders dit ervaren. Ik heb een zoontje van 2,5 jaar en mijn dochtertje is 3 weken. Ik vind de overgang best wel pittig maar dat is ook omdat ik nog aan het herstellen ben van een keizersnede en hierdoor nog geen zware inspanningen mag doen. Mijn zoontje vraagt ook veel aandacht, het is een druk ventje en momenteel is zijn slaapritme heel ver te zoeken. Maar die 2 snuitjes maken alles goed 🙂
Ik kan dit alleen maar beamen! Iedereen had me gewaarschuwd dat het zo heftig is van 1 naar 2. Maar ik vond van 0 naar 1 ook veel ingrijpender! Je bent plots moeder en hebt géén idee wat dat eigenlijk inhoudt. Bij de tweede ben je toch al gebroken nachten gewoon, en een deel van je vrijheid gaat al naar een kindje dus inderdaad: die tweede komt er gewoon even bij 🙂 Ik vind twee kindjes echt super, die interactie is onbeschrijfelijk. Je moederliefde wordt niet verdubbeld maar verhonderdvoudigd!
Geef je nog borstvoeding? Miss kun je eens wat info over clusteren opzoeken 🙂
Auteur
Heb ik al gedaan 🙂 hij wil alleen niets op dat moment, ook niet drinken ofzo. Alleen draagzak om en wiegen. Dus dat doen we dan maar!
Ook heeeerlijk <3
Hetzelfde wat jij zegt: die tweede deed ik er gewoon even bij. En ik vroeg me inderdaad ook geregeld af waar ik bij de eerste nou zo druk mee geweest was. En bij mij schelen ze anderhalf jaar, maar het ging allemaal in één moeite door. Twee luiers verschonen, allebei aankleden, baby aan de borst, de ander een broodje eten, samen in de duowagen op pad.
Altijd leuk om andere reacties van mama’s te lezen. Wat fijn dat het allemaal zo fijn loopt. Hier viel het me alles zo mee. 21 maandjes verschil allebei super goede slapers. En nu met 1 en bijna 3 jaar nog genoeg tijd voor de meisjes apart want ze wisselen elkaar overdag af met slaapjes. En willen we weg dan passen we het slaapritme van de kleinste op ons schema aan. Heerlijk genieten zo met twee.
Leuk om te lezen! Ik herken het gevoel van de eerste twee drie maanden nog heel goed :-), dit viel heel erg mee. Alleen toen mijn jongste 2,5 mnd oud was kreeg ze met de overgang van borst naar fles ernstige diarree waarna we echt weken hebben lopen emmeren. Uiteindelijk bleek ze een allergie te hebben en met dieetvoeding kregen we het weer op de rit. Maar die maand was ik echt gesloopt! Ik vond t zo zwaar ineens. Het hangt er denk ik dus ook een beetje van af hoe goed t gaat met de kids.
Gelukkig gaat t bij ons nu ook weer super, genieten weer 🙂
Wat een leuk artikel! Geplaatst op de dag dat mijn (eerste) zoontje werd geboren. Hij is nu dus ruim een jaar en pas nu begin ik een beetje te ontspannen. Ik heb een postpartum depressie gebad waar ik pas na een half jaar achterkwam. Ik ben ook bang dit weer te krijgen bij een volgende bevalling. We wilden eerst geen kinderen, toen eentje en na 2 maanden was het raak. Nu betrap ik mezelf erop dat ik soms een tweede wil. Ze zullen dan twee jaar schelen. Heel fijn om te lezen dat het dus niet stressvol hoeft te zijn.