Nog twee weken

De verhuisdozen stapelen zich op, de keuze qua kleding is aardig geslonken, mijn hoofd is een enorme chaos vanwege dingen die ik nog moet doen en regelen en ondertussen proberen we het thuis zo rustig mogelijk te houden vanwege Skyler. Tegen hem zeggen we maar gewoon dat we ‘gezellig naar een ander huis gaan verhuizen’, terwijl er bij ons natuurlijk veel meer bij komt kijken en we het momenteel even alles behalve gezellig vinden. Maar het is voor een goed doel; 1 oktober krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis in Aalsmeer. Waarom we dan nu al bezig zijn? Over precies twee weken zitten we bij mijn ouders, om daar wat weken te overbruggen.

We verhuizen dus twee keer. Eerst alles naar een opslagplaats, vervolgens vertoeven we een paar weken bij mijn ouders en daarna gaan we in oktober alles verhuizen naar Aalsmeer. Het is even niet anders. Bij opa en oma heeft Skyler een eigen kamer, zijn eigen spullen en hebben wij de zolder om daar te verblijven. Veel beter dan een vreemd huurhuis, helemaal voor Skyler. Hij is momenteel al erg onrustig, ook ’s nachts, en dat heeft zeker te maken met de onrust bij ons. Ik ben blij dat we daarom naar mijn ouders kunnen waar het een paar weken redelijk normaal gaat verlopen. Een bekend huis, dezelfde regels… Pas als we helemaal over zijn in het nieuwe huis, komt Skyler daar ook naartoe. Nog steeds heel erg wennen en vreemd, maar ook gewoon een relatief rustige oplossing. En ik ga natuurlijk niet ontkennen dat het fijner is om naar mijn moeder te vertrekken dan te moeten settelen in een vreemd huis voor een paar weken.

Bij mijn ouders gaat het leven gewoon zoveel mogelijk door. We kunnen, op verfkeuzes maken, toch niks doen. Raymond gaat gewoon naar zijn werk, ik ben bij mijn ouders aan mijn sites aan het werk en voor de rest doen zij ook hun ding. Het enige wat gaat veranderen is dat het kinderdagverblijf van Skyler even een week of vijf niet doorgaat en dat Muis naar zijn favoriete oppasadresje Ingrid gaat. Dit zodat hij ook even tot rust komt. Met een kleine opdonder hier in huis die maar al te graag wild wil spelen met het hondje, is hij soms ook een beetje toe aan rust. En die krijgt hij bij de oppas. Zo heeft Muis ook nog een paar weekjes vakantie. Een vreemd idee dat ik straks weer even ‘thuis’ woon en dat het leven om me heen door gaat. Maar we vermaken ons allemaal wel en hebben gewoon onze eigen dingen om handen.

Als mensen me weleens vragen wat voor huis we in Aalsmeer hebben gekocht, zeg ik vaak ‘een echt grote mensen huis’. Want zo voelt het heel erg. Toen ik uit huis ging en bij Raymond introk, woonden we in een appartement en dat is nu, drie huizen later, nog steeds het geval. Het idee dat ik straks een huis heb met tuin, twee trappen en verdiepingen en met een aantal kamers, vind ik best een beetje vreemd. Ik voel me daar op één of andere manier nog helemaal niet groot genoeg voor, haha. Maar oh, wat zijn we ook toe aan meer ruimte. Geen wasrekken meer bij Skyler in zijn kamer, lekker een kamertje over voor onze spullen, een grote zolder waar we de ruimte hebben en, misschien wel het belangrijkste, een tuin. Wat zal Skyler dat ook heerlijk vinden… Om nog maar te zwijgen van de scholen die letterlijk op vijf minuten lopen zitten en de kindvriendelijke buurt in het algemeen.

We wilden heel graag naar Amstelveen en toen we ons huis te koop zetten, was dat ook de plek waar we huizen aan het kijken waren. Maar eenmaal ons huis verkocht, verliep het allemaal niet zo makkelijk. Onze lijst met favorieten was binnen no time geslonken en de huizen die overbleven trokken zoveel gegadigden, dat mensen als een malle tegen elkaar op aan het bieden waren. Het werd boven ons budget en tegelijkertijd begon de tijd te dringen. Maar opeens was daar een prachtig huis in Aalsmeer. Ik liep daar binnen en voelde het gelijk; dit is het. Een sterk gevoel dat ik nog niet eerder bij een ander huis gevoeld had. De ruimte, de keuken, de vloer, de badkamer, de tuin, de kamers. Het klopte allemaal. Raymond was net zo enthousiast en een paar weken later was het koopcontract getekend. Helaas dus wel met een overbruggende periode maar we mogen niet klagen. We hebben het, ons droomhuis. Een droomhuis waar Skyler gaat opgroeien, waar Skyler naar school gaat, waar Skyler misschien wel een broertje of zusje krijgt en waar wij, Raymond ik, hopelijk heel gelukkig gaan zijn. In een andere plaats dan in eerste instantie bedoeld was, maar alles gebeurt met een reden. Aalsmeer, here we come! Maar eerst nog even naar Hoorn…