‘Zeg Shir, hoe doe jij dat eigenlijk op het schoolplein met al die andere moeders?’ Het is iets waar ik best over heb nagedacht voordat Skyler op school zat en ook nu merk ik dat nieuwe moeders zich nog een beetje ongemakkelijk voelen. Hoe gaat dat eigenlijk op het schoolplein? Zijn er echt clubjes? Wordt er veel geroddeld? Hoe gaat dat met playdates en ophalen? Wordt er echt van me verwacht dat ik mega sociaal ga doen en me ergens bij ga aansluiten? Inmiddels ben ik al twee jaar op het schoolplein te vinden en kan ik een beetje uit ervaring vertellen hoe het gaat. Heel eerlijk? Het valt allemaal wel mee.
Kleine school
Skyler zit op een heel kleine school. Er zijn twee kleutergroepen met groep 1 en 2 gemengd, en daarna vormt iedere groep een klas. Dat betekent dus dat de kinderen die samen in groep 3 zitten, ook samen de musical gaan doen in groep 8 als ieder kind ieder jaar overgaat. Dat betekent natuurlijk ook dat je jarenlang met dezelfde ouders in contact staat. Kinderen krijgen vrienden, ze hebben een voorkeur en spreken regelmatig met dezelfde klasgenoten af. Je hebt dus ook regelmatig contact met de ouders die daarbij horen. Op het schoolplein, maar ook via de app of tijdens het halen en/of brengen.
Aansluiting vinden
In het begin vond ik het wat lastig om aansluiting te vinden. Ik heb gewoon wat moeite met de gesprekken die nergens over gaan en vind het ook niet altijd even makkelijk om me ergens aan te sluiten. Toch heb ik me daar een beetje overheen gezet. Gedag zeggen op een schoolplein vind ik niet meer dan normaal en als er dan iemand bij me komt staan, lukt het prima om daar een praatje mee te voeren. Er zijn mensen waar ik niks mee heb en dat is na een paar keer van beide kanten duidelijk genoeg. Je hebt elkaar dan simpelweg niks te vertellen en ook bij het halen of brengen voelt het een beetje ongemakkelijk. Je komt voor je kind en that’s it. Een gesprek loopt dan wat moeizaam en je komt dan niet echt verder dan ‘hebben ze lief gespeeld samen?’ De tijd lijkt dan te kruipen en juist op zulke momenten doen de kinderen alles op een slakkentempo, haha. Als je dan al een paar keer je best hebt gedaan maar het werkt van beide kanten niet, dan is het gewoon een moeder van school en meer ook niet. Je begroet elkaar en daar blijft het wel bij.
Moeder+
Er zijn echter ook moeders waar je iets meer mee hebt. Mensen waarmee een praatje gezellig is, waarmee je altijd wel iets kan bespreken, waar je even gezellig mee staat te kletsen op het moment dat de kinderen nog niet helemaal uit gespeeld zijn en zelfs ouders met wie er wel eens een app’je over en weer gaat. Net als in het gewone dagelijkse leven eigenlijk: met de een voel je een klik en met de ander totaal niet. Toen ik het een paar dagen geleden met iemand hierover had hoorde ik de term ‘moeder+’ en ondanks dat ik daar best om moest lachen, dekt dat wel voldoende de lading. Moeders met wie je net iets meer hebt, met wie je gezellig kunt babbelen en waar je altijd wel naartoe trekt als je diegene op het schoolplein ziet. Maar dan (nog) niet genoeg om er echt eens iets leuks mee te gaan doen of zelfs een vriendschap mee te sluiten. Om ze echt als vriendin te bestempelen. Ik heb met een paar van de moeders op het schoolplein wel zo’n ‘moeder+ relatie’, maar dus ook met een paar ouders totaal geen klik. Dat is begroeten en gewoon weer terug naar huis.
Klik of ongemakkelijk
Als ik op het schoolplein sta te wachten voel ik het ene moment de behoefte om naar een moeder toe te stappen en wat gezellig te babbelen. Er komen ook ouders weleens naar mij toe. Met de ‘moeder+’ voelt het allemaal wat makkelijker en gezelliger; met een andere groep ben je simpelweg sneller uitgesproken. Wat betreft groepjes zijn deze er altijd wel. Er zijn moeders die elkaar goed kennen (ook omdat we te maken hebben met een Christelijke school en dezelfde kerk) of waarbij de kinderen ontzettend vaak samen spelen waardoor het allemaal wat meer vertrouwd wordt en de ouders zelfs drankjes bij elkaar doen. Zover ben ik zelf niet. Qua groepjes: natuurlijk wordt er gekletst en er zullen achter de ruggen om heus wel gesprekken worden gevoerd over anderen. Je hebt nu eenmaal te maken met verschillende typen ouders met verschillende gedachten en houdingen. Echter heb ik me daar nog niet echt heel erg druk om gemaakt en heb ik me nooit echt heel ongemakkelijk gevoeld of het idee gehad dat ik het onderwerp van gesprek was. Gedag zeggen is altijd aardig maar als de moeders onderling voor de rest, behalve een kind in dezelfde klas, geen klik hebben, dan hebben ze ieder een eigen plek op het schoolplein. Dan wordt er weer ergens anders aansluiting gevonden. Het ene moment vind ik het heerlijk om even alleen te staan en zonder ik me iets meer af; het andere moment neem ik deel aan een gesprek, zoek ik iemand die ook alleen staat of komt er net op dat moment iemand uit de categorie ‘moeder+’ het schoolplein op waar je sowieso een fijne klik mee hebt.
Samen werken
De grap is dat ik dit artikel schrijf in het bijzijn van een moeder+. Toen we elkaar zagen met precies dezelfde Isabel Marant sneakers aan, zorgde dat voor een praatje en niet lang daarna was de klik er gewoon. Op het schoolplein altijd gezellig babbelen en omdat we allebei voor onszelf werken, is er altijd wel iets leuks om te bespreken en is er zelfs al eens een samenwerking geweest. De kinderen vinden het ook leuk om samen te spelen, dus dat is natuurlijk ook heel erg leuk. Hoogstwaarschijnlijk komen onze jongsten ook bij elkaar in de klas en dan is het extra fijn als het al goed voelt. We zijn nu samen aan het werk en zo leer je elkaar weer een stukje beter kennen.
Op mijn gemak
Het is voor mij niet noodzakelijk om vrienden te worden met alle ouders. Wel vind ik het belangrijk om me een beetje op mijn gemak te voelen. Als ik helemaal geen aansluiting zou vinden bij iemand zou ik dat heel erg lastig vinden. Daar was ik in het begin best bang voor. Inmiddels voelt het schoolplein en voelen de mensen wel vertrouwd. De een dus met een stempel ‘gewoon een moeder van een klasgenoot’; de ander met het labeltje ‘moeder+’. Sta je gewoon nét een beetje lekkerder bij.
hier was het altijd een mode fabriek en kliekjes en roddelen …man houd toch op hahaha. ik sjeesde er gewoon doorheen en bracht mijn kids weg 😉
had wel met een paar moedertjes contact die net als ik zich niet ging mengen in die kliekjes
Jee, nog iets waar ik rekening mee moet houden . Helemaal niet over nagedacht dat ik ook nog ‘sociaal’ moet doen met ophalen . In mijn gedachte ging ik haar gewoon ophalen van school en dat is het (en zal er soms nog gespeeld worden). Er gaat denk ik een hele wereld voor me open, eens kijken hoe dat hier gaat. Volgende week begint mijn dochter met wennen.
Die van mij gaat vanaf april naar de basisschool! Ik ben heel erg benieuwd hoe dat zal gaan… Ik ben denk ik even introvert dan jij, we zullen zien hoe ik het ga ervaren.
Wanneer begint gemiddeld het bij elkaar spelen en op verjaardagen komen? Dan zijn van die dingen waar je als nieuwe kleutermoeder mee bezig bent 😉
Auteur
Hier wilde Skyler na ongeveer een half jaar pas met iemand mee, maar er zijn ook kinderen die dat al veel eerder, of juist veel later willen. Verjaardagen worden veelal gevierd als ze vijf worden, en dan komen ook de partijtjes 🙂